Jean 'Toots' Thielemans: cast en muziek.
Er zijn 4 films gevonden.

Toots

1996 | Documentaire, Biografie, Muziek

Duitsland 1996. Documentaire van Manfred Waffender. Met o.a. Jean 'Toots' Thielemans, Bruno Castellucci, Michael Hatzigeorgiu, Michel Herr en Philip Catherine.

As Summers Die

1986 | Drama

Verenigde Staten 1986. Drama van Jean-Claude Tramont. Met o.a. Scott Glenn, Jamie Lee Curtis, Bette Davis, John Randolph en Penny Fuller.

Eind jaren 50. In Louisiana wordt een zwarte huishoudster door een rijke familie voor de rechtbank gedaagd. Als blijk van dank kreeg ze ooit een stuk land en nu daar olie op gevonden werd, eist de familie dit terug. Advocaat Glenn verdedigt haar. Een niet bepaald origineel verhaal dat echter ijzersterk vertolkt wordt door een talentvolle cast. De broeierige sfeer tijdens deze 'lange hete zomer' wordt tastbaar weergegeven en bovendien schittert Davis in haar korte rol als vrouw aan wier verstandelijke vermogens wordt getwijfeld. Jeff Andrus en Ed Namzug bewerkten de roman van Winston Groom, met Ernest Day als cameraman. Jean 'Toots' Thielemans voert de muziek van Michel Legrand uit op mondharmonica.

Camping

1978 | Komedie

Nederland 1978. Komedie van Thijs Chanowski. Met o.a. Peter Faber, Shireen Strooker, Joop Admiraal, Devika Strooker en Cas Enkelaar.

Vakantiejool op de camping in een reeks wisselende schetsen door de acteurs van het Werktheater uitgebeeld, eerst in voorstellingen, nu linea recta op de film gezet. Het is altijd leuk om naar de produkties van het Werktheater te kijken, maar dat levert niet steeds een goede film op.

De dwaze lotgevallen van Sherlock Jones

1975 | Komedie

Nederland 1975. Komedie van Nikolai van der Heyde. Met o.a. Piet Bambergen, Julie Ege, Alexander Pola, Fred Benavente en Rene van Vooren.

Na het bioscoopsucces van HELP DE DOKTER VERZUIPT moest Van der Heyde opnieuw een komedie verfilmen. Het idee was leuk: Bambergen als stuntelige, sjofele detective die per ongeluk een diamantroof oplost. Maar het geheel werd zo'n doffe lach-of-ik- schiet kolder, dat je met tranen in de ogen toekijkt hoe een filmtalent zich laat vermalen door de commercie. Voor de filmhond Wizzard was als 'Watson' de leukste rol weggelegd: hij steelt voortdurend de show van Bambergen.