Un monde presque paisible
Joodse overlevenden en Résistance-strijders in het Parijs van 1946 die hun gefragmenteerde levens, net als de broeken in hun werkatelier, lapje voor lapje aan elkaar naaien. Het is mooie symboliek die regisseur Deville en schrijver Robert Bober gebruiken. Het proces is pijnlijk, want de holocaust sluimert nog altijd op de achtergrond, in Deville's ogen waarschijnlijk eeuwig. 'Iedereen had zijn eigen oorlog,' zegt naaiatelier-eigenaar Albert (Abkarian). Charles (Podalydès) hoopt nog steeds wanhopig dat zijn vrouw en kinderen ongedeerd terugkeren, de zus van Mme. Andree (Gayet) verwekte een kind van een Nazi. Deville toont op bescheiden, gewone en tegelijk fascinerende wijze hoe al deze mensen het dagelijkse 'bijna vredige' leven proberen op te pakken.
