Gérard Blain

Le radeau de la Méduse

Frankrijk 1998. Historische film van Iradj Azimi. Met o.a. Jean Yanne, Daniel Mesguich, Laurent Terzieff, Rufus en Jean Desailly.

Le masque

België​/​​Frankrijk 1991. Misdaad van Patrick Saglio. Met o.a. Gérard Blain, Jean-Yves Gautier, Anne Jolivet, Clémentine Dautin en Gérard Sergue.

Eerste deel van de serie dat verwarrend genoeg de naam van de serie draagt. Het verhaal over (alweer) de ontvoering van een jonge tv-ster is allesbehalve origineel: een brave winkelier moet voor onbepaalde tijd een paar misdadigers en hun slachtoffer herbergen. Omdat de genoemde serie is opgezet voor mensen die niet weten hoe ze hun zondagmiddag door moeten komen, loopt alles uiteraard goed af, zonder bloedbaden. Hoewel Didier Daeninck normaal gesproken goede detectives schrijft, heeft hij zich niet echt ingespannen toen hij samen met een onbekende grootheid dit scenario op papier zette. De regie is aan de weke kant. Gelukkig komt Blain zeer overtuigend over in de rol van de winkelier. Hij speelt de andere acteurs er dan ook helemaal uit. Dankzij hem nog net

Hallali

Frankrijk 1990. Misdaad van Patrick Bureau. Met o.a. Jacques Debary, Marc Eyraud, Gérard Blain, Gérard Hérold en Gérard Gingold.

Een onderzoek naar de moord op een man in het Forum des Halles te Parijs, in de 'vehitte' sfeer aan de vooravond van de voetbalwedstrijd Manchester-PSG. Een fauneske stoet van allerlei types komt vervolgens op het politiebureau langs: skins, punks, agressieve dronken Engelsen etc. De detectiveschrijver Thierry Jonquet heeft zich als scenario- en dialoogschrijver prima van zijn taak gekweten, terwijl de filmcriticus Bureau zijn klassieken, vooral de Amerikanen, kende. Enigszins gekunsteld maar degelijk, waarbij Blain opvalt, die zoals altijd geloofwaardig is.

Der Schnee der Anden

Colombia​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1990. Misdaad van Frank Guthke. Met o.a. Constance Engelbrecht, Gérard Blain, Jürgen Vogel, Dieter Pfaff en Rámon Garcia.

De achttien-jarige Vogel is verslaafd aan een cocaïne- derivaat 'Andessneeuw' genaamd. In de hoop er goedkoper aan te komen in het land van herkomst, trekt hij naar Columbia, waar hij al snel in botsing komt met de Zuidamerikaanse drugsmafia. Hij verdwijnt spoorloos. Zijn moeder, Engelbrecht, gaat op zoek naar hem. Ze moet een lijk identificeren waarop zijn papieren gevonden zijn, maar zij is formeel: de dode is haar zoon niet. Piloot- avonturier Blain wil haar helpen en ontdekt dat de mafia ergens in de jungle zwaarverslaafden gevangen houdt. Goed gemaakte, maar niet bijster originele, drugsstory, die wel een idee geeft van hoe de internationale vertakkingen in dit gesloten wereldje in elkaar zitten. Het einde is voorspelbaar, maar lost niets op. Guthke en Antonio Skarmeta schreven het scenario, dat aantrekkelijk in beeld gebracht werd door Anton Klima. Ook bekend als LA NEIGE DES ANDES.

Les deux virus

Frankrijk 1989. Bruno Gantillon. Met o.a. Patrick Fierry, Jean-Claude Brialy, Gérard Blain, Ambre Thiaw en Eugenius Priwieziencew.

Wetenschappelijke spionage naar dodelijke virussen als oorlogswapen staat centraal in deze pilot voor de tv-serie Nemours. Fierry in de heldenrol als biologisch onderzoeker die zich wil wreken op de moordenaars van zijn vrouw. Gantillon bracht, dertig jaar na LE BEAU SERGE, Brialy en Blain voor het eerst opnieuw samen. Ze spelen rivaliserende wetenschappers.

Le masque : La rançon de la gloire

Frankrijk 1989. Misdaad van Patrick Saglio. Met o.a. Gérard Blain, Jean-Yves Gautier, Anne Jolivet, Clémantine Dautin en Gérard Sergue.

Naar de misdaadromans van Librairie des Champs-Elysées. Een brave middenstander uit de omgeving van Marseille raakt tegen wil en dank betrokken bij de ontvoering van een tv-sterretje. Bovendien moet hij haar en haar ontvoerders onderdak geven. Wat betreft thema en regie niets origineels, maar de moeite waard dankzij de scherpe beschrijving van de narcistische leegheid van de tv-scene en vooral dankzij het genuanceerde, gevoelige en intelligente spel van Blain, die de rustige burgerman speelt.

L'enfant de l'hiver

Frankrijk 1989. Drama van Olivier Assayas. Met o.a. Clotilde De Bayser, Michel Feller, Jean-Philippe Écoffey, Marie Matheron en Amour Grinberg.

Portret van een ontgoochelde generatie. De onderlinge relaties tussen een aantal jonge acteurs wordt hard en nauwkeurig weergegeven, er is geen ruimte voor illusies. Het loopt uiteindelijk uit op moord én de geboorte van een kind. Vlekkeloze regie en opmerkelijke acteerprestaties.

Jour après jour

Frankrijk 1989. Komedie van Alain Attal. Met o.a. Jacques Penot, Pierre-Loup Rajot, Jeanne Moreau, Gérard Blain en Sandrine Caron.

Drie onafscheidelijke vrienden: Bruno, Charlie en Fred. Door een stom ongeluk sterft Bruno. Vanaf dat moment storten zijn vrienden zich in een jacht op succes, macht, geld en liefde om de dood van Bruno te wreken, die ze wijten aan hun vroegere saaie bestaan. Door een jonge vrouw worden ze echter elkaars rivalen. Een goed gegeven, maar debuterend regisseur Attal maakte er een slappe film van. Scenario van de regisseur, camerawerk van Georges Barski.

Natalia

Frankrijk 1988. Oorlogsfilm van Bernard Cohn. Met o.a. Philippine Leroy-Beaulieu, Pierre Arditi, Ludmila Mikaël, Dominique Blanc en Gérard Blain.

Frankrijk onder de bezetting van de nazi`s. Natalia, dochter van ge[KA3]immigreerde Poolse joden, wordt de ma[KA4]itresse van een filmregisseur die haar valse papieren en een rol in zijn film bezorgt. Maar zij wordt herkend, aangegeven en naar een kamp gedeporteerd, waaruit zij na de oorlog weerkeert om te vernemen dat haar ouders en haar vriend dood zijn. Daarna is zij niet meer dan een menselijk wrak dat zich aan het leven vastklampt. Cohn, ex-filmrecensent en assistent van Bresson, heeft zonder twijfel veel van zichzelf en zijn herinneringen in zijn eerste speelfilm gestopt. De film is niet overal even sterk, omdat hij met details overladen is en een vaag scenario bevat (Cohn schrijft zijn eigen scenario's). Maar hij is wel boeiend en de mentaliteit van sommigen in deze periode wordt aan het licht gebracht en er wordt met veel overtuiging gespeeld.

Poussière d'Ange

Frankrijk 1987. Misdaad van Edouard Niermans. Met o.a. Bernard Giraudeau, Fanny Bastien, Fanny Cottençon, Michel Aumont en Jean-Pierre Sentier.

Na ANTHRACITE slaagt Niermans er wederom in ons te verbazen en te boeien met deze film noir over moord, corruptie en prostitutie, die balanceert op de rand van fantasie en waanzin. Al de personages hebben obsessies en worden door hun waanvoorstellingen, maar ook door de ondoordringbare omgeving aan de rand van de afgrond gebracht. Een grote misser is Giraudeau, die de rol van de hoofdpersoon zeer stijfjes speelt. Maar gelukkig is de mysterieuze Bastien er nog, een politieman die zich kapot wil zuipen, nadat zijn vrouw hem in de steek heeft gelaten, en die een schitterende Violetta neerzet, die een engel der wrake blijkt te zijn. Scenario van Jacques Audiard, Alain Le Henry en Edouard Niermans. Camerawerk van Bernard Lutic.

Pas de vieux os

Frankrijk 1986. Misdaad van Gérard Mordillat. Met o.a. François Dunoyer, Yves Robert, Gérard Blain, Elisabeth Bourgine en Sabine Haudepin.

Een aflevering uit de beroemde Série Noire van Gallimard. Het verloop van een bokswedstrijd is tevoren tot in de puntjes uitgestippeld. De Fransman zal in de zesde ronde door zijn Engelse tegenstander 'knock-out' worden geslagen. Er wordt afgeweken van het programma wanneer de Fransman de Engelsman doodt. Was het met opzet? Deze tv-film is een van de betere uit de serie, dankzij rake sfeerschets, ondoorgrondelijke karakters, veel verdacht gedrag en een knappe regie, met galgehumor van hetzelfde niveau. Tamelijk

La Presqu'île

Frankrijk 1986. Experimenteel van Georges Luneau. Met o.a. Gérard Blain en Barbara Rudnik.

Terwijl hij op zijn vriendin wacht op het station van een kleine badplaats, wandelt een man langs de weg aan zee aan het einde van het toeristenseizoen. De film is niets dan de beschrijving van deze wandeling innerlijk en uiterlijk met herinneringen en gedachten aan vakanties in zijn kindertijd in deze plaats en andere. Kortom, hij vertelt het verhaal van Simon aan de wereld. Een moeilijke debuutfilm, soms pakkend, soms vervelend. Sterke invloed van Marguerite Duras die goed verwerkt is. Een film voor twee, of eigenlijk voor één persoon, want de film wodt gedragen door het subtiele spel van Blain die dit mislukte werk redt.

Un Dimanche de flics

Duitsland​/​​Frankrijk 1982. Drama van Michel Vianey. Met o.a. Victor Lanoux, Jean Rochefort, Barbara Sukowa, Maurice Biraud en Armin Müller-Stahl.

Politie-agenten in burger onderscheppen een handel in heroïne en willen vervolgens de buit voor zichzelf houden. Represaillemaatregelen van de onderwereld leiden tot de dood van een collega, waarna één van beiden het geld wil aangeven. Hun onderlinge vriendschap wordt verder doorkruist als de een van een 'peno-pauze slippertje' van zijn collega gebruik maakt om diens vrouw te veroveren. De Amerikaanse roman Off duty werd verfilmd met 'Franse' sfeer en psychologie, maar blijft te zeer aan de voorspelbare oppervlakte steken. Dit betekent talentverspilling voor iedereen, inclusief de Nederlandse cameraman Robbie Müller.

La Flambeuse

Frankrijk 1981. Komedie van Rachel Weinberg. Met o.a. Lea Massari, Gérard Blain, Laurent Terzieff, Didier Sauvegrain en Evelyne Dress.

Huisvrouw die sinds haar man in zijn carrière is geslaagd en de kinderen zelfstandig zijn, geen dagvulling meer heeft, ontdekt toevallig een gokkroegje in de buurt van hun nieuwe woning. Eerst om de gezelligheid, later uit spelverslaving, brengt ze al haar dagen dáár door en offert gezinsleven en erfenisgeld op aan het gokspel. Boeiend uitgangspunt kreeg zwakke scenario-uitwerking, waardoor de film na een half uur geen enkele verrassing meer biedt en quasi-folklore van stamgasten en gokkers in achterhaalde clichés etaleert. Voortreffelijke acteurs doen hun best, maar alleen Massari houdt zich in de hoofdrol staande.

La Derelitte

Frankrijk 1981. Drama van Jean-Pierre Igoux. Met o.a. Bulle Ogier, Daniel Olbrychski, Gérard Blain, Jean-François Balmer en Denis Manuel.

Getrouwe bewerking van het boek van Véra Feyder dat werkelijkheid, verbeelding, fantasie, hartstocht en waanzin weet te combineren. Igoux is er niet helemaal in geslaagd deze melange geloofwaardig over te brengen. Niettemin een ambitieus debuut dat ondanks de leemtes een groot talent toont.

Le Rebelle

Frankrijk 1980. Drama van Gérard Blain. Met o.a. Patrick Norbert, Michel Subor, Isabelle Rosais, Jean-Jacques Aublanc en Françoise Michaud.

Een jongeman woont alleen met zijn zusje in een flatgebouw in een voorstad van Parijs. Hun vader is omgekomen in een ongeval, hun moeder ligt al maanden in de kliniek. Als ze uiteindelijk sterft krijgen broer en zus een sociaal werkster toegewezen die aankondigt dat als de jongen geen werk vindt, zijn zus in een tehuis zal worden geplaatst. Wat een boeiend sociaal melodrama had kunnen zijn wordt door Blain, een fan van Bresson, totaal emotieloos en plat verfilmd.

Un Second souffle

Frankrijk​/​​Duitsland 1978. Drama van Gérard Blain. Met o.a. Robert Stack, Anicée Alvina, Sophie Desmarets, Frederic Meisner en Marieke Carrière.

Een vijftiger - vriendschappelijk gescheiden van vrouw en gezin - houdt omwille van een jonge minnares vast aan de illusie van jeugd, ook om het op te nemen tegen een rivaal van haar leeftijd. Het tarten van de jaren en zijn conditie doen hem in ziekenhuis belanden, waarna zijn echtgenote die van haar zelfstandigheid heeft leren genieten hem niet terug wil. Dit bekende gegeven kreeg een ascetische, bijna filosofische benadering met zeer afstandelijk acteren (bij Hollywoodster Stack eerder uit onbegrip dan uit het volgen van regie-aanwijzingen) waardoor de relatie met het echte leven al te zeer verdwijnt.

La Machine

Frankrijk 1977. Drama van Paul Vecchiali. Met o.a. Jean-Christophe Bouvet, Sonia Savange, Monique Mélinand, Philippe Chemin en Danielle Gain.

Een gefrustreerde jongeman zoekt enige aanhankelijkheid bij jonge meisjes, maar vermoordt vanwege haar schrikreactie een achtjarige in paniek. Hij wordt gearresteerd en verhoord door politie en psychiaters. De media storten zich ook op de zaak, en tenslotte wordt hij ter dood veroordeeld en naar het schavot gebracht. Vecchiali geeft zijn gebruikelijke, gestileerde melodrama`s op voor klinische, gedetailleerde en op feiten gebaseerde films, die effectief het Franse justiti[KA3]ele apparaat en de doodstraf bevechten, zonder veel psychologische uitdieping van de moordenaar te geven (hoe goed Bouvet die rol ook speelt, vooral in zijn onverwacht pleidooi tijdens de rechtszaak).

Der amerikanische Freund

Duitsland​/​​Frankrijk 1977. Film noir van Wim Wenders. Met o.a. Bruno Ganz, Dennis Hopper, Lisa Kreuzer, Nicholas Ray en Samuel Fuller.

Het rustige leventje van de terminaal zieke lijstenmaker Jonathan Zimmermann (Ganz) wordt compleet op zijn kop gezet als hij de Amerikaanse kunstzwendelaar Tom Ripley (Hopper, mysterieus als altijd) ontmoet. Want voor hij er erg in heeft staat Jonathan in de Parijse metro met een pistool op zak, wachtend op zijn eerste doelwit als huurmoordenaar. Fascinerende en uiterst stijlvolle bewerking van thrillerroman Ripley's Game, die uitblinkt in een aantal briljant geënsceneerde actiescènes. Hoogtepunt is de onvergetelijke treinrit naar München: een waar meesterstuk qua suspense en technisch vernuft.

Un enfant dans la foule

Frankrijk 1976. Gérard Blain. Met o.a. Jean-François Cimino, César Chauveau, Annie Kovacs, Claude Cernay en Claire Treille.

Het cinematografische werk van deze voormalige nouvelle vague-acteur zit vol ingehoudenheid, opgekropte emotie en intense gevoelens. Het bevat vaak autobiografische elementen, zoals deze film, waarin hij teruggaat tot zijn vrij eenzame en trieste jeugd. Van zijn zevende tot zijn dertiende maakte hij achtereenvolgens het Frankrijk van de bezetters en dat van de Amerikaanse overwinnaars mee. Geen enkele overbodige sc[KA2]ene en geen enkele versiering bij deze leerling van Bresson, die geboeid wordt door de diepere gronden achter menselijk gedrag. Door de principes streng aan te houden is in deze films, waar vooral de veeleisende filmkenners van houden, vanzelfsprekend nergens sprake van gemakkelijke oplossingen en dientengevolge zijn ze gematigd succesvol (de regisseur maakte zes lange speelfilms in twintig jaar).

Les Amis

Frankrijk 1971. Drama van Gérard Blain. Met o.a. Philippe March, Yann Favre, Jean-Claude Dauphin en Nathalie Fontaine.

Een jongeman, Paul, kind van gescheiden ouders, vindt steun en vriendschap bij Philippe, een rijke industrieel. Een gevoelige, subtiele film waarin de relatie tussen deze twee, ieder op hun manier eenzame en contactarme mensen, centraal staat. Hoewel de totale tegenstelling tussen de twee (leeftijd, milieu, belangstellingssferen) ietwat geforceerd overkomt en de regie van Blain al te angstvallig controverses vermijdt, is dit toch een tedere, respect afdwingende debuutfilm.

Negresco - Eine tödliche Affäre

Duitsland 1968. Thriller van Klaus Lemke. Met o.a. Ira von Fürstenberg, Gérard Blain, Paul Hubschmid, Serge Marquand en Christa Linder.

Een pop art-achtige film met hetzelfde thema als BLOW-UP van Antonioni over een fotograaf die op een foto een verdacht gezicht ontdekt en er achteraan gaat, met vreselijke gevolgen. Nou ja.

Un homme de trop

Frankrijk 1967. Drama van Costa-Gavras. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Michel Piccoli, Charles Vanel, Bruno Cremer en Gérard Blain.

Een verzetsgroep bevrijdt twaalf ter dood veroordeelden uit de gevangenis, maar er blijkt er één méér te zijn die misschien wel een verrader is die zo in de ondergrondse wil infiltreren. Deze spannende oorlogsthriller met een topbezetting snijdt een aantal morele vraagstukken aan, zonder aan die discussie zijn spectaculaire karakter te offeren.

Joe Caligula

Frankrijk 1966. Actiefilm van José Bénazéraf. Met o.a. Gérard Blain, Jeanne Valérie, Maria Vincent, Junie Astor en Ginette Leclerc.

Merkwaardige B[KA1]enaz[KA1]eraf-film, erg persoonlijk (beweerd wordt dat B[KA1]enaz[KA1]eraf best wel eens het titelpersonage geweest zou kunnen zijn, een gangstertje (Blain) dat uit Marseille in Parijs arriveert om er de onderwereld te veroveren en de vrouw van een gangsterbaas ontvoert. Zij informeert hem over het doen en laten van de `organisatie`. Met een voor die tijd opvallend filmgeweld vecht Caligula zich een weg naar de top maar de resterende gangsters ontvoeren zijn zus (Valérie), waarop hij warempel ook nog verliefd is, en tenslotte wordt Caligula afgemaakt. Deze film deed heel wat stof opwaaien, hij werd een tijdlang verboden maar tegelijkertijd vergeleken met SCARFACE van Hawks. Toen BONNIE AND CLYDE in de bioscopen kwam was JOE CALIGULA nog steeds verboden en sindsdien is Bénazérafs meest persoonlijke film zo goed als vergeten.

La Soupe aux poulets

Frankrijk 1963. Drama van Philippe Agostini. Met o.a. Jean Servais, Françoise Spira, Gérard Blain, Claude Brasseur en Guy Bedos.

De weduwe van een heroïnesmokkelaar stelt een politie-inspecteur aansprakelijk voor de dood van haar man en dringt zich, voorzien van nitroglycerine, zijn bureau binnen om zich te wreken. Tijdens het wachten op de komst van de inspecteur loopt de spanning gevaarlijk op, terwijl hij ondertussen de echte moordenaar probeert te arresteren. Deze roman van Ed MacBain werd effectief naar Frankrijk verplaatst en boeit door de genuanceerde karaktertekening, waaraan de toch wel bekende spectaculaire actie is opgeofferd. Onderdrukte spanningen op het politiebureau worden beklemmend vastgehouden, met een goede centrale rol van de jong overleden Spira.

La Bonne soupe

Frankrijk 1963. Komedie van Robert Thomas. Met o.a. Annie Girardot, Marie Bell, Gérard Blain, Bernard Blier en Jean-Claude Brialy.

Weesmeisje gebruikt fysieke charmes om maatschappelijk comfort te veroveren, maar omdat ze het lonken niet kan laten loopt het steeds weer mis. Als oude dame aan de C[KA4]ote d`Azur weet ze alsnog Amerikaanse miljonair in te palmen. Venijnige komedie van F[KA1]elicien Marceau kreeg van collega-toneelschrijver Thomas fantasieloze en platte filmvorm waarin in hoog tempo reeks bekende acteurs eerst bij Girardot en vervolgens bij Bell (als haar bejaarde versie) in bed belandt.

Les Vierges

Frankrijk 1962. Komedie van Jean-Pierre Mocky. Met o.a. Charles Aznavour, Gérard Blain, Francis Blanche, Jean Poiret en Stefania Sandrelli.

Een episodenfilm waarin vijf jonge burgermeisjes hun seksuele onervarenheid gebruiken om uit diverse motieven uiteenlopende heren aan zich te binden, met soms ook voor henzelf frustrerend resultaat. Dit cynische vijfluik is wisselend van toon en kwaliteit, maar niettemin te weinig gevarieerd in thematische behandeling. De combinatie van onbekende, onervaren actrices met geroutineerde tegenspelers werkt soms precies tegen de strekking in. Sfeervol gefotografeerd door Eugen Schufftan.

La Smania adosso

Italië​/​​Frankrijk 1962. Komedie van Marcello Andrei. Met o.a. Gérard Blain, Annette Stroyberg, Nino Castelnuovo, Mariangela Giordano en Vittorio Gassman.

Twee Siciliaanse jongemannen randen samen een dorpsgenote aan. Volgens de lokale traditie moet één van beiden met haar trouwen, maar ze weigeren elk een echtgenote die al aan een ander heeft toebehoord. Familie, justitie en mafia bemoeien zich ermee, tot de uitspraak van een schertsproces leidt tot een dubbel happy end, zonder dat één van de betrokkenen zelf iets in te brengen heeft. De harde satire op de Siciliaanse seksuele moraal geeft een onaangename bijsmaak, doordat zowel de vrouwelijke als de mannelijke waardigheid met voeten wordt getreden. De gedachteloze humor van de personages geeft daaraan echter navrante accenten.

Via Margutta

Italië​/​​Frankrijk 1961. Drama van Mario Camerini. Met o.a. Antonella Lualdi, Gérard Blain, Yvonne Furneaux, Franco Fabrizi en Christina Gaioni.

Een Romeinse straat is een ontmoetingscentrum voor jonge kunstenaars die het nog niet gemaakt hebben. Een bezeten schilder veronachtzaamt zijn toegewijde geliefde door zijn drukke werk voor een expositie, die echter door de homoseksuele galeriehouder is georganiseerd om hem aan zich te binden. Een ander verkoopt zijn doeken pas als hij voorgeeft dat ze 'naïef' werk van een serveerster zijn. De onderhoudende en episodische milieuschets heeft soms melodramatische of moraliserende trekken, maar de aandacht die verdeeld wordt over goed geacteerde personages houdt alles binnen de perken.

Lo Sgarro

Italië 1961. Drama van Silvio Siano. Met o.a. Gérard Blain, Gordana Mileti[KA1]c, Charles Vanel, Saro Urzì en Piero Palermi.

Camorra heeft het monopolie op handel in allerlei zaken. De benadeelde boeren durven zich nauwelijks te weren. Een jongeman komt krachtdadig in verzet, maar het resultaat is dat hij teleurgesteld door een gebrek aan solidariteit - in de misdaadorganisatie wordt opgenomen. Als zijn eigen familie beroofd wordt, komt hij in opstand tegen de leider van de bende. De bende heeft een kindermoord op haar geweten en daarom komen ook de boeren in opstand. De jongeman doet mee aan de strijd tegen Camorra. Een al te heftig en op toevalligheden gebouwd melodrama ondergraaft de overtuigingskracht van het pamflet tegen de georganiseerde misdaad, en de sociale achterstelling, waarop corruptie gedijen.

L' Oro di Roma

Frankrijk​/​​Italië 1961. Drama van Carlo Lizzani. Met o.a. Gérard Blain, Anna Maria Ferreror, Jean Sorel, Andrea Checchi en Filippo Scelzo.

De Kommandantur van Rome eist in 1943 van de joden binnen 24 uur vijftig kilo goud onder bedreiging van de doodstraf. De joodse gemeente begint met een inzameling, hoewel anderen in actief gewapend verzet gaan. Ondanks de tijdige leverantie komen de Duitsers de bevolking van het ghetto op transport zetten en een om haar verloofde en veiligheid katholiek geworden meisje verkiest bij haar volk te blijven. Een aangrijpend oorlogsdrama wordt in privé-intriges ontsierd door al te melodramatisch aangezette scènes - meer in spelregie dan in scenario - waar soberheid een indringender werktuig zou zijn geweest.

Il Gobbo

Frankrijk​/​​Italië 1960. Drama van Carlo Lizzani. Met o.a. Gérard Blain, Anna-Maria Ferrero, Bernard Blier, Ivo Garrani en Teresa Pellati.

Een misvormde jongeman is vooral uit wrok tegen de samenleving bij het verzet in Rome gegaan en wordt door de partizanen afgestoten. Hij doodt in zijn eentje een fascist en wordt verliefd op diens dochter. Na de bevrijding gaat hij de misdaad in, en het meisje wordt prostituée om zo het vertrek uit Italië te kunnen betalen. De politie jaagt hen echter op. Het is méér een scherp getekend drama voor niet- ingewijden dan een verzetsfilm, hoewel de verwarring en corruptie in Italië vlak na de oorlog een treffende achtergrond geven. Opmerkelijke fotografie en gespannen rol van Blain. Ferrero is al te huilerig.

Les cousins

Frankrijk 1959. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Gérard Blain, Jean-Claude Brialy, Juliette Mayniel, Claude Cerval en Michèle Méritz.

Wanneer de wat naïeve Charles (Blain) in Parijs gaat studeren, trekt hij in bij neef Paul (Brialy), een gemakzuchtige feestneus. De huisgenoten en tegenpolen krijgen problemen wanneer Charles verliefd wordt op een vriendin van Paul, Florence (Mayniel). Visueel sterk, het scenario is wat minder overtuigend. Vroeg werk van Claude Chabrol die met dezelfde hoofdrolspelers eerder Le beau Serge afleverde, en zich artistiek aansloot bij de invloedrijke Franse filmbeweging Nouvelle Vague, waartoe ook Jean-Luc-Godard en François Truffaut behoorden. Op het festival van Berlijn onderscheiden met de Gouden Beer.

Le beau Serge

Frankrijk 1958. Drama van Claude Chabrol. Met o.a. Gérard Blain, Jean-Claude Brialy, Michèle Méritz, Bernadette Lafont en Claude Cerval.

Na jaren afwezigheid keert François (Brialy) weer terug in zijn geboorteplaats. Het is er niet gezelliger geworden. Met name zijn jeugdvriend Serge (Blain) is er slecht aan toe, na een persoonlijke tragedie en een daaruit voortkomend drankprobleem. Regisseur Chabrol debuteerde met deze film, na lange tijd met Éric Rohmer, François Truffaut en Jean-Luc Godard op de redactie van filmtijdschrift Les Cahiers du Cinéma te hebben gefilosofeerd over filmtheorie. Le beau Serge wordt wel gezien als de eerste film uit de nouvelle vague, die iets later meesterwerken als Truffauts Les Quatre Cents Coups en Godards À bout de souffle zou opleveren.

Giovani mariti

Italië​/​​Frankrijk 1958. Drama van Mauro Bolognini. Met o.a. Gérard Blain, Antonioni Cifariello, Isabelle Corey, Franco Interlenghi en Sylva Koscina.

Vier jonge vrijbuiters in de provincie moeten verantwoordelijkheid in huwelijk en gezin leren dragen, maar vinden elkaar terug in herinneringen aan de ongebondenheid van vroeger. Nogal bittere situatieschets waarin de vrouwen uitsluitend gezien worden als stoorzenders in de mooie mannenvriendschap. Pier Paolo Pasolini schreef mee aan scenario.

Les mistons

Frankrijk 1957. Drama van François Truffaut. Met o.a. Bernadette Lafont, Gérard Blain en Les Mistons.

Deze korte film wordt beschouwd als het debuut van Truffaut. De film was omstreden, want hij is onorthodox (lees: origineel) en veel te vrij van geest (lees: erotische geladen) voor zijn tijd, maar wie het oeuvre van Truffaut wil bestuderen moet dit werk kennen. Mistons is provencaals voor pesterige pubers; van een van hen (het zijn er vijf) vrijt een opgeschoten zus met een jongeman, die niet uit hun kringen komt. De rotzakken kwellen hem net zolang totdat hij van een berg afstort en omkomt. Dan sturen de plaaggeesten de zus een gore ansichtkaart. Sommige cinefiele vorsers menen, dat hiermede de Antoine Doinel-cyclus begint. Wordt soms op de tv vertoond met (helaas) een bekorting van bijna 6m. Naar een novelle van Maurice Pons.

Le Désir mène les hommes

Frankrijk 1957. Misdaad van Mick Roussel. Met o.a. Magali Noël, Philippe Lemaire, Christian Marquand, Gérard Blain en Noël Rocquevert.

Een verleidelijke vrouw heeft verscheidene minnaars, maar kiest voor een verwende erfgenaam die zijn onderneming slecht beheert en de schuld daarvan afschuift op zijn voorman. Deze raakt tijdelijk op het slechte pad, maar rehabiliteert zich en wint de heldin. De matig geregisseerde film met een zwak scenario kreeg beter spel dan hij verdient, vooral in de kleurrijke bijrollen.

Voici le temps des assassins...

Frankrijk 1956. Drama van Julien Duvivier. Met o.a. Jean Gabin, Danièle Delorme, Lucienne Bogaert, Gérard Blain en Germaine Kerjean.

André Chatelin, restaurateur-chef van Au Rendez-vous des Innocents in het Parijse quartier des Halles, ontfermt zich over de dochter van zijn ex. Catherine, echter, speelt een duister spel. Dit meesterwerk van classicist Duvivier (1896-1967) kon zwartgalliger niet zijn. Charmante schoonheid Delorme - die later met echtgenoot Yves Robert het succesvolle productiehuis Le Guéville oprichtte - is vilein gecast als giftige intrigante. Iedere bijrol is perfect bezet. Decors van Robert Gys en fotografie van Armand Thirard vangen het mythische Parijs van de 1001 grijzen. Titel verwijst naar een Rimbaud-dichtregel. Gerestaureerd in 2016.

Les fruits sauvages

Frankrijk 1955. Familiefilm van Hervé Bromberger. Met o.a. Estella Blain, Marianne Lecène, Michel Reynold, Evelyne Ker en Gérard Blain.

Een meisje dat voor haar broers en zusje moet zorgen, doodt haar ontspoorde vader en vlucht met het gezin naar een bergdorp, waar ze aansluiting krijgen met andere jongeren. De politie komt hen op het spoor, maar als de anderen zich verzetten tegen een verdere vlucht, pleegt ze zelfmoord. Dit bizarre melodrama, over de morele verwildering van jongeren in isolement, kreeg een zorgvuldige, quasi-artistieke vormgeving, maar is tussen een reeks van sensationeel aangeblazen scènes slechts bij vlagen overtuigend.