Michèle Neny: montage.
Er zijn 3 films gevonden.

Monsieur Klein

1976 | Oorlogsfilm, Drama

Frankrijk​/​​Italië 1976. Oorlogsfilm van Joseph Losey. Met o.a. Alain Delon, Jeanne Moreau, Francine Bergé, Juliet Berto en Jean Bouise.

De ­Parijse antiekhandelaar Klein (Delon) koopt ­begin WO II – voor een veel te lage prijs – kunstwerken aan van Joden die Frankrijk willen ontvluchten. Maar dan krijgt hij plots een tijdschrift op de deurmat dat alleen aan Joden wordt toegestuurd, en moet Klein (zichzelf) zien te bewijzen dat er sprake is van een persoonsverwisseling. De taalbarrière bij de eerste Franse film van Losey leidt tot een aantal minder geslaagde spelprestaties, met als belangrijkste gunstige uitzondering de ingehouden geplaagde rol van Delon (die de film ook produceerde).

Les douze travaux d'Astérix

1976 | Animatie

Frankrijk​/​​België 1976. Animatie van René Goscinny, Henri Gruel, Albert Uderzo en Pierre Watrin.

Julius Caesar, geïrriteerd doordat zijn troepen steeds worden verslagen door de inwoners uit het dorpje van Asterix, doet de Galliërs een aanbod: als ze twaalf door Caesar bedachte wedstrijden kunnen winnen, bewijzen ze dat ze geen mensen maar goden zijn, en mogen ze de baas spelen over heel het Romeinse rijk. Dus zullen de helden onder andere moeten speerwerpen, hardlopen, worstelen en steggelen met bureaucraten. Leuke tekenfilm van Asterix-bedenkers Uderzo en Goscinny zelf, die voor de film een origineel scenario bedachten. Dat scenario werd later weer bewerkt tot een stripboek.

L'histoire d'Adèle H.

1975 | Drama, Biografie

Frankrijk 1975. Drama van François Truffaut. Met o.a. Isabelle Adjani, Bruce Robinson, Sylvia Marriott, Joseph Blatchley en Ivry Gitlis.

Adèle (Adjani), de dochter van de schrijver Victor Hugo, is smoorverliefd op de Britse luitenant Albert Pinson (Robinson). Hij beantwoordt haar liefde niet. Toch blijft ze hem achterna reizen, haar obsessie gaat een eigen leven leiden, zelfs als ze hem op straat niet meer herkent. Gebaseerd op de in code geschreven dagboeken van Adèle Hugo, gedragen door intens spel van de jonge Adjani in werkzaam contrast met Truffauts ascetische vormgeving. Adjani kreeg een Oscarnominatie voor haar rol en werd, net als Truffaut, genomineerd voor een César.