Carlos D'Alessio: muziek.
Er zijn 10 films gevonden.

Delicatessen

1991 | Komedie, Sciencefiction, Horror, Fantasy

Frankrijk 1991. Komedie van Marc Caro en Jean-Pierre Jeunet. Met o.a. Dominique Pinon, Marie-Laure Dougnac, Karin Viard, Jean-Claude Dreyfus en Rufus.

In zijn nieuwe appartement realiseert Louison (Pinon) zich te laat dat de huisbaas, tevens slager, niet te vertrouwen is. Tegen die tijd is hij al verliefd op de blinde slagersdochter. Inventief vormgegeven, surrealistische komedie met een parade van maffe personages. Jeunet, Caro en scenarist Gilles Adrien kregen voor Delicatessen Césars voor het beste debuut en beste script. Ze werkten in 1995 nog samen aan La cité des enfants perdus voordat Jeunet met Le fabuleux destin d'Amélie Poulain allerlei records in de Franse filmgeschiedenis brak.

La bête dans la jungle

1988 | Romantiek, Drama, Experimenteel

Frankrijk 1988. Romantiek van Alfredo Arias. Met o.a. Sami Frey en Delphine Seyrig.

De bewerking van de roman van Henry James (1843-1916), die zich afspeelt in een kasteel en een symbolische titel heeft. Door een verschrikkelijk noodlot vindt John Marcher als `Une b[KA4]ete tapie dans la jungle` de dood. James in een nieuw jasje, met angstaanjagende fantasie[KA3]en, dromen en geheimzinnigheid. Zijn flamboyante, barokke stijl heeft Arias op prima wijze verwerkt in een emotionele, heftige filmstijl, die hoewel hij een man van het toneel is, ook al voor de zinsbegoochelende bioscoopfilm FUEGOS (1987) verantwoordelijk was. Hier brengt hij de droefgeestige angelsaksische romantiek weer helemaal tot leven. Zij daaraan toegevoegd dat twee acteurs het tamelijk gedreven spel geheel voor hun rekening nemen. Een verfrissende versie vergeleken met de trouwens behoorlijk goede bewerking voor het toneel van James Lord en Marguerite Duras.

Les Enfants

1984 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1984. Drama van Marguerite Duras. Met o.a. Alexandre Bougosslavsky, Daniel Gélin, Tatiana Moukhine, Martine Chevalier en André Dussollier.

Ernesto, zoon van hele eenvoudige ouders, lijkt wel dertig jaar terwijl hij pas zeven is. Hij gaat niet vaak naar school, maar verwerft desondanks encyclopedische kennis op universitair niveau. Hij keert tenslotte terug tot de eenvoud van het alledaagse gezinsleven. Deze film straalt een enorme energie uit en is uit het leven van de personages gegrepen. Duras vervolgt, via hen, haar bittere en wanhopige monoloog gewijd aan onze eenzaamheid en suggereert de herleving van een tegenwoordig zeldzaam medeleven. Met fascinerende beelden geeft zij uiting aan haar obsessies.

Parti sans laisser d'adresse

1982 | Drama

Frankrijk 1982. Drama van Jacqueline Veuve. Met o.a. Jacques Zanetti, Mista Prechac, Emmanuelle Ramu, Vania Vilers en Roland Amstutz.

Een bewerking van de novelle van Jack London. Alles speelt zich af achter de gesloten deuren van een gevangeniscel. Dit wel zeer verplichte, maar hevig beladen thema zou ongetwijfeld een uitstekende korte of middellange speelfilm hebben kunnen opleveren. De film is mislukt, want zit vol gemeenplaatsen terwijl het verleden van de gevangene met behulp van rechtlijnige, simplistische en schoolse flash-backs voorbijtrekt. De enige twee punten die hem van een totale mislukking redden zijn een goede acteerprestatie van Jacques Zanetti, evenals het ontluisterende beeld dat van het gevangenisleven wordt gegeven. Rustig, eentonig, zonder voorvallen en zonder gewelddadigheden, zoals het niet in films maar wel in werkelijkheid meestal gaat. Dat is lang niet genoeg voor een goede film.

Les jeux de la comtesse Dolingen de Gratz

1980 | Mysterie, Komedie

Frankrijk 1980. Mysterie van Catherine Binet. Met o.a. Carol Kane, Michael Lonsdale, Marina Vlady, Robert Stephens en Marilu Marini.

Een cineaste is getrouwd met een autoritaire kunstverzamelaar. Zij leest een roman van een vriendin die in een inrichting is opgenomen, over een fantaserend pubermeisje dat na een stille verliefdheid zelfmoord pleegt. Die vriendin doet dat vervolgens op dezelfde manier als de schrijfster. De heldin, die zwanger is van haar gehate echtgenoot, kan de weerzin jegens hem en zijn milieu niet meer bedwingen en zal na uitbarsting óók een einde aan haar leven maken. Deze zowel irritante, als bij vlagen boeiende debuutfilm brengt de uiteenlopende verhaallijnen en literaire referenties bij elkaar, doordat de acteurs meerdere personages spelen, die elkaar moeten becommentariëren en aanvullen. Het onderlinge verband en de emotionele spanningsboog gaan al te vaak verloren. Wel sterke afzonderlijke scènes. Scenario van regisseuse Binet. William Lubtchansky zette het in beeld.

Le Navire night

1978 | Experimenteel

Frankrijk 1978. Experimenteel van Marguerite Duras. Met o.a. Dominique Sanda, Bulle Ogier en Mathieu Carrière.

Een SOS-telefoonlijn verbindt gedurende de nacht een getrouwde vrouw die aan leukemie lijdt, met een onbekende man. Hierdoor ontstaat een verbale liefdesrelatie, die weer teniet wordt gedaan omdat ze mogelijk steeds gelogen heeft. De film is niet meer dan een tamelijk willekeurige, hoewel zeer esthetische illustratie bij de geluidsband waarop Duras zelf de dialoog voert met collega-cineast Benoît Jacquot. De uiterst muzikale stem van Duras heeft een magisch effect. Men kan zich echter afvragen of hier nog wel van 'film' te spreken is.

Baxter, Véra Baxter

1977 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1977. Drama van Marguerite Duras. Met o.a. Claudine Gabay, Delphine Seyrig, Gérard Depardieu, Noëlle Chateljet en Nathalie Nell.

V[KA1]era, die door haar geliefde echtgenoot bedrogen wordt en door hem uit eigenbelang in de armen van een ander is gedreven, is onderwerp van de verhalen in een bar. Een onbekende vrouw die het verhaal gehoord heeft gaat V[KA1]era `s avonds opzoeken - na een dag met gesprekken met de rivale, met de ex- minnaar en (telefonisch) met de echtgenoot - om haar van zelfmoord te weerhouden, tenzij ze zelf de Dood is. Om te zien en te horen een hypnotisch-trage film - alleen de echtgenoot (de stem is van François Périer) praat telefonisch 'normaal' - die inhoudelijk een herhalingsoefening is van Duras' eerdere werk, en die door de schematische opbouw eentonig wordt, maar wel móói eentonig.

Des journées entières dans les arbres

1976 | Drama

Frankrijk 1976. Drama van Marguerite Duras. Met o.a. Madeleine Renaud, Jean-Pierre Aumont, Bulle Ogier en Yves Gasq.

Moeder en zoon hebben elkaar in tien jaar niet gezien. Zij is minder welgesteld dan hij dacht, hij blijkt animator in een morsige nachtclub, heeft een hoerige vriendin en gokschulden. Ondanks teleurstellingen over en weer vinden ze elkaar tenslotte in herinneringen aan vroeger. Duras bewerkte haar eigen roman tot toneelstuk en vervolgens tot film die ondanks de sobere, statische stijl haar meest toegankelijke werd, met een opmerkelijke Renaud.

Maîtresse

1975 | Drama, Erotiek

Frankrijk 1975. Drama van Barbet Schroeder. Met o.a. Bulle Ogier, Gérard Depardieu, Holger Löwenadler, André Rouyer en Tony Taffin.

Een berooide provinciaal verkoopt huis aan huis kunstboeken en verkent daarbij ook de mogelijkheden tot inbraak. Zo wordt hij geconfronteerd met het dubbelleven van een aantrekkelijke flatbewoonster die een etage lager meesteres is van masochistische client[KA2]ele. Nieuwsgierigheid en een zekere fascinatie doen hem aan haar `mises-en-sc[KA2]ene` deelnemen en hij leert de strikte scheiding van beide levens accepteren van de vrouw van wie hij gaat houden, maar ze blijkt n[KA2]og een (geheim) leven te hebben. Schroeder meende dat dat weinig bekende aspect van de erotiek voldoende interessante filmstof was en vergat daardoor zijn scenario dat geen moment boeit of overtuigt. De klinische, onsensationele presentatie van sadistische praktijken geeft een zekere fascinatie, maar draagt niets bij tot de dramatiek. De broze, meisjesachtige Ogier is een verrassende, maar weinig overtuigende keus voor de rol van meesteres.

India song

1975 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1975. Drama van Marguerite Duras. Met o.a. Delphine Seyrig, Mathieu Carrière, Claude Mann, Didier Flamand en Vernon Dobtcheff.

Tijdens twee soirées rond 1930 danst en flirt de vrouw van de Franse ambassadeur in India met de aanwezige diplomaten, maar negeert de op haar verliefde vice-consul die zijn liefde tenslotte wanhopig uitschreeuwt. Ondertussen suggereert de geluidsband de door pest en honger geteisterde buitenwereld in de persoon van een waanzinnige bedelares. Deze hallucinerend trage film laat geen geacteerde, maar door de acteurs gerepresenteerde scènes zien zonder dialoog, verhaal of actie, die door de schoonheid van de beelden en muziek een bijzondere en indringende werking krijgen, zodat tegen de kennelijke opzet in, de pestilentie in de gesproken tekst tot bijzaak of een muzikaal element wordt gemaakt.