Pierre Alrand: muziek.
Er zijn 3 films gevonden.

Le voyage étranger

1992 | Historische film

Portugal​/​​Marokko​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1992. Historische film van Serge Roullet. Met o.a. Mathias Mégard, Daniel Dubois en Virginie Linhardt.

Frankrijk omstreeks het jaar 1050. De aristocratische Alexis (M[KA1]egard) laat zijn vrouw en kinderen in de steek voor een zoektocht naar gerechtigheid, volmaaktheid en vrijheid. De reis duurt vrijwel de rest van zijn hele leven en eenmaal teruggekeerd als oude man vertelt hij kort voor zijn dood aan zijn zoon zijn ervaringen: het klooster, de slavernij in het nabije Oosten, de wijsheid die hij leerde van een oude musicus en de armoede, waarin hij leefde. Veel te lange, sterk filosofisch getinte film voor intellectuelen die ontspoort door zijn diepgaande bespiegelingen. Ongeschikt voor een avondje amusement als u net vrij hebt gekregen. Vierde film van de 67-jarige regisseur, waarvan men niet kan beweren dat hij gemakkelijke onderwerpen kiest - zijn eerste film was LE MUR (1967), de bewerking van het boek van de Franse filosoof Jean-Paul Sartre. De fotografie was in handen van Olivier Drouol.

Gwen, le livre de sable

1984 | Animatie, Sciencefiction

Frankrijk 1984. Animatie van Jean-François Laguionie.

Het heeft de maker vier jaar gekost om deze film te realiseren door beeld na beeld op te nemen in de trant van een tekenfilm. Hij heeft voor een science fiction-verhaal gekozen van een ontroerend lyricisme en dat van hetzelfde kaliber blijkt te zijn als een meesterwerk, getuige de prachtige epiloog. De film heeft iets van een fabel, is ook verrassend poëtisch en hersenschimmig. Hoewel er soms langdradige stukken in voorkomen, wegen die niet op tegen het adembenemende meesterwerk.

Le Jardinier

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Jean-Pierre Sentier. Met o.a. Maurice Bénichou, Jean Bolo, Pierre Bolo, Michèle Marquais en Claude Faraldo.

Een werk van een zeer originele auteur, niet na te vertellen. Het gaat over een fabriek, waterdieven, een excentrieke tuinman die ook een wreker is. Verteld als een satirische fabel (een satire op onze maatschappij), poëtisch, humoristisch, ontgoochelend en bitter. Om een dergelijk werk te vinden moeten we terug naar DROLE DE DRAME, van Marcel Carné, of naar het werk van Boris Vian. Absurd, ongewoon, soms haast surrealistisch, maar aan zijn eigen logica als aan een toekomstdroom vasthoudend. LE JARDINIER is een miskend meesterwerk; de regisseur heeft helaas tot op heden niet meer gemaakt.