Joseph Ragno: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

A Fish in the Bathtub

1998 | Romantiek, Komedie

Verenigde Staten 1998. Romantiek van Joan Micklin Silver. Met o.a. Jerry Stiller, Anne Meara, Mark Ruffalo, Jane Adams en Missy Yager.

In New Yorks joodse milieus gespecialiseerde regisseuse van Hester Street (1975) en Crossing Delancey (1988) beziet met zichtbaar plezier een tamelijk overzichtelijke crisis in het huwelijk van Sam en Molly. Sam is een koppige ouwe baas die zijn quasi-meegaande Molly tot wanhoop drijft: hij maakt stennis in de supermarkt als z´n favoriete pleepapier is uitverkocht, rookt sigaren in huis maar wil niet dat vrouwlief een raam openzet, en laat zijn vis ('a little gift from me to me´) in de badkuip rondzwemmen. Als de scheiding van tafel en bed een feit is (Molly trekt in bij zoon Joel) komen Molly´s vriendinnen Sam de wacht aanzeggen: 'Zelfs wolven blijven bij hun vrouwtje, dat zag ik laatst nog op Discovery.´ Mooi ensemblespel van Jerry Stiller (Mr. Costanza in Seinfeld) en zijn real life partner Anne Meara.

No Way Home

1996 | Film noir, Misdaad, Drama

Verenigde Staten​/​​Verenigd Koninkrijk 1996. Film noir van Buddy Giovinazzo. Met o.a. Tim Roth, James Russo, Deborah Unger, Bernadette Penotti en Larry Romano.

Tien jaar na zijn rare, bloederige debuutfilm Combat Shock kon niemand verwachten dat Giovinazzo's tweede een krachtig, subtiel, overzichtelijk drama zou zijn met het zo moeilijk te reproduceren alledaagse realisme. No way home moest helaas in de meeste landen de bioscoop overslaan richting videotheek. Roth gebruikt zijn trieste gezicht ten volle als Joey, die na zes jaar uit de gevangenis komt en verbaasd constateert dat zijn moeder is overleden en zijn oudere broer Tommy (Russo) is getrouwd met ene Lorraine (Unger). Joey mag bij de twee intrekken, hoewel Lorraine tegensputtert. Terwijl Tommy hash verkoopt, Lorraine klust als stripper en Joey ramenlapt, zorgt de gespannen driehoeksverhouding voor het opborrelen van oude en nieuwe geheimen. De acteurs houden zich bewonderenswaardig in, laten het scenario van Giovinazzo rustig zijn werk doen en ontvouwen beetje bij beetje hun personages tot vol wasdom. No Way Home is zeker geen geweldloze film, maar de toon blijft koel en de focus ligt constant op psychologie.