Christine Pascal

Adultère, mode d'emploi

1995 | Komedie

Frankrijk/Zwitserland 1995. Komedie van Christine Pascal. Met o.a. Richard Berry, Karin Viard, Emmanuelle Halimi en Vincent Cassel.

Toen Pascal haar vijfde film ging draaien, moet ze in d`r hoofd gehad hebben dat ze een rolprent wilde maken over de ontrouw binnen het huwelijk. Ze was vastbesloten aan te tonen dat onder dergelijke omstandigheden vrouwen `het` uit liefde en mannen `het` voor de lol doen. Zo`n traditionele redenering is net zo lang als hij breed is. Toch heeft ze het erop aangestuurd. Architecten-echtpaar Fabienne (Viard) en Bruno (Cassel) vinden nog wel enige opwinding in hun werk (een bijna onhaalbare openbare inschrijving), maar niet meer in de liefde. Dus wordt een zekere Simon (Berry), een Libanese zakenman, tevoorschijn gehaald. Hij is een vriend van het stel, een playboy en een beetje louche, ouder maar zeker charmant en meer een oude kennis van Fabienne dan van Bruno. Terwijl Fabienne een affaire heeft met Simon, moet Bruno z`n geluk duur betalen in een swinger-club. Dat is eigenlijk niet eerlijk en in de finale komen de zaken dan weer voor elkaar, althans dat hangt er vanaf wat je gerechtigheid noemt. Bruno en Fabienne krijgen de inschrijving (maar het is minder spannend), Simons zaken gaan mis (een partij hasjies wordt ontdekt in zijn flat) en ons stelletje maakt alles weer koek en ei in een schuimbad. Hoewel Viard en Cassel goed spel leveren (Berry`s rol biedt hem de kans niet), is het erotische flut en zeker geen Franse FATAL OBSESSION (ook maar zo-zo). Het scenario is van regisseuse Pascal en producent Robert Boner (misschien hadden ze geld aan een echte scenarioschrijver moeten besteden en een echt verhaal moeten kopen, hoewel Pascal de nodige scenario's op haar naam heeft staan). Effeciënte fotografie van Renato Berta op ware Parijse locaties en mooie binnen-opnamen, die de regie dramatisch onvoldoende uitbuit.

Regarde les hommes tomber

1994 | Misdaad, Drama, Film noir

Frankrijk 1994. Misdaad van Jacques Audiard. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Jean Yanne, Mathieu Kassovitz, Bulle Ogier en Christine Pascal.

Psychologische thriller met aanstormend talent Mathieu Kassovitz, nestor Jean-Louis Trintignant en eminence de l'humour Jean Yanne. Samen bevolken ze een spitsvondig gelaagd verhaal rond grijze vertegenwoordiger Simon (Yanne) die een comateuze vriend wil wreken, humeurige sjacheraar Marx (Trintignant) en Marx' schoothondje Johnny (Kassovitz). Op de achtergrond speelt de whodunnit, maar de kracht van Audiards met een César bekroonde speelfilmdebuut ligt in de ontwikkeling van de personages. Die kunnen ieder met hun persoonlijke bravoure dito mislukkingen moeilijk rijmen met hun ideaalbeeld van een echte man. Acteergeweld van het allerhoogste niveau.

Les patriotes

1994 | Thriller, Misdaad

Frankrijk 1994. Thriller van Eric Rochand en Eric Rochant. Met o.a. Yvan Attal, Yossi Banai, Sandrine Kiberlain, Richard Masur en Moshe Yvguy.

Enkele missies van een agent van eenheid 238, een van de harde kernen van de Isra[KA3]elische Mossad. Ariel (Attal) verlaat zijn familie en treedt in dienst bij de organisatie.

Le sourire

1994 | Drama, Erotiek, Komedie

Frankrijk 1994. Drama van Claude Miller. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Richard Bohringer, Emmanuelle Seigner, Chantal Banlier en Nadia Barentin.

De zestig-jarige neuropsychiater Pierre-Fran[KA10]cois Le Clainche (Marielle) krijgt van zijn arts een waarschuwing: een tweede hartaanval ligt op de loer en zal ongetwijfeld fataal zijn. Dit nieuws deprimeert hem, maar in plaats van luisteren naar de raad het rustig aan te doen, valt hij voor de glimlach van Odile (Seigner), een amper 25-jarige bron van levenslust. Is zijn liefde voor haar zijn redding of wordt het zijn dood? Overbodige en ongeloofwaardige love-story over twee mensen die totaal niet bij elkaar passen. De film mist de gevoeligheid die de vroegere werken van Miller kenmerken, hoewel hij ook deze keer zelf het scenario schreef. Guillaume Schiffman hanteerde de camera. Dolby Stereo.

Le petit prince a dit

1992 | Drama, Komedie

Zwitserland/Frankrijk 1992. Drama van Christine Pascal. Met o.a. Richard Berry, Anémone, Marie Kleiber, Lucie Phan en Mista Préchac.

Gevoelige en terughoudende film over een openhartig gesprek tussen een gescheiden vader en zijn tien-jarige dochtertje, dat aan een ongeneeslijke kanker lijdt. Haar vader ontvoert haar uit het ziekenhuis in Lausanne en vlucht via Milaan naar de Franse Provence om haar te ontrukken uit de snijgrage handen van de chirurgen, die haar toch niet van haar noodlot kunnen redden. Deze reis is een openbaring over houden van en durven te leven. Zonder enig vals sentiment geeft deze film een goed beeld van de angsten, emoties die de twee uitstekend spelende hoofdrollen moeten ondergaan, en geeft ons de boodschap dat de dood onder ogen gezien moet worden om het leven van het heden beter te kunnen waarderen en genieten. Scenario van Christine Pascal en Robert Boner.

Rien que des mensonges

1991 | Drama

Frankrijk/Zwitserland 1991. Drama van Paule Muret. Met o.a. Fanny Ardant, Alain Bashung, Jacques Perrin, Stanislas Carré de Malberg en Alexandra Kazan.

Ardant is de verveelde vrouw van een rijke uitgever (een respectabel beroep dat kennelijk altijd in is) en houdt er een minnaar op na. Ze voelt zich schuldig over haar levensstijl en probeert er (tevergeefs) verandering in te brengen. Een lege, tamelijk plotloze film met Ardant als een levenloze aan- en uitkleedpop. Scenario van Jean-Fran[KA10]cois Goyet en regisseur Muret. Camerawerk van Renato Berta. Gemaakt met geld van de Zwisterse (Franstalige) tv.

La femme de l'amant

1991 | Drama

Duitsland/Frankrijk 1991. Drama van Christopher Frank. Met o.a. Nicole Garcia, Jacques Perrin, Florence Pernel, Didier Flamand en Christine Pascal.

Garcia, veertig en nog steeds aantrekkelijk, is assistente van een bekende tv-presentator. Ondanks haar drukke bezigheden besteedt ze zoveel mogelijk aandacht aan haar twintig-jarige dochter Pernel, zodat tussen beiden een hechte band bestaat. Tot op de dag dat dochterlief haar moeder bekent dat ze verliefd is op haar baas. Die is 43 en bovendien gehuwd. Een tedere liefdesfilm, die alle stellen zouden moeten zien. In zijn visuele stijl vertelt Frank, die deze keer het scenario-schrijven overliet aan Danièle Thompson, het verhaal van passie en jaloezie. Je kijkt ernaar en laat je moeiteloos meeslepen. Schitterend spel. Uitstekend camerawerk van Michael Epp.

Navarro : Le fils de Périch

1990 | Misdaad

Frankrijk 1990. Misdaad van Denys Granier-Deferre. Met o.a. Roger Hanin, Sam Karmann, Christian Rauth, Jacques Martial en Emmanuelle Boidron.

Een onderzoek van commissaris Navarro. Centraal staan een vermoorde schrijver, zijn xenofobe vijand en de zigeuner-wereld. Hun schilderachtigheid verbloemt het (chronische?) gebrek aan persoonlijkheid waarover zoon Denys van Pierre Granier-Deferre beschikt. Desondanks zien vanwege Hanin in de rol van commissaris want deze tv-film steunt in z'n totaliteit op diens persoonlijkheid. Scenario van Philippe Madral, die de roman Le fils du vent van Jean-Paul Demure bewerkte.

Le sixième doigt

1990 | Komedie

Frankrijk 1990. Komedie van Henri Duparc. Met o.a. Bamba Bakary, Naki Sy Savané, Jean Carmet, Patrick Chesnais en Christine Pascal.

De geromantiseerde beschrijving van het dagelijks leven in een klein, Afrikaans dorpje ergens in een land dat, anno 1956, onder Frans mandaat valt. Na met een blanke vrouw tal van teleurstellingen gekend te hebben, verwacht Kwao (Bakary) een kind bij zijn tweede, zwarte vrouw. Deze wordt geboren met zes vingers aan elke hand. Verder gaat het om alledaagse gebeurtenissen, waarin seks, alcohol, het vooral door de vrouwen verrichte werk en de plaatselijke politiek een belangrijke rol spelen. Een nietszeggend scenario, opdringerige dialogen, goedmoedige humor en op z'n zachtst gezegd, schilderachtige personages, ook al zetten de blanken niet bepaald overtuigend spel neer.

Le déserteur

1990 | Mysterie

Frankrijk 1990. Mysterie van Gérard Mordillat. Met o.a. Jean-Claude Bisson, Christine Pascal, Danièle Delorme, Jacques Pater en Claude Dunetton.

Een opmerkelijke bewerking van de roman van Jean Giono rond een schilder van bovennatuurlijke, dromerige en surrealistische werken. Een drukke, suggestieve stylering met uitgebreide zorg voor het geringste detail. Een tegelijk fascinerende en wat onzekere vertolking van Adelin. Kwalitatief hoogstaande muziek. Op Mordillat, die zowel voor de bioscoop als de televisie regisseert en bovendien schrijft, mogen ze bij de tv zeker trots zijn (hoewel hij er overigens werd ontslagen). Zijn commentaar: `Filmen betekent voor mij niet het verstand op nul zetten` (Le Nouvel Observateur, 10 januari 1986).

Zanzibar

1989 | Drama

België 1989. Drama van Christine Pascal. Met o.a. André Marcon, Fabienne Babe, Francis Girod, Marie-Armelle Deguy en Dominique Maurin.

Een symbolische titel. Een producent, een regisseur en een actrice zijn bezig aan een film. Film boeit hen maar het dagelijks leven niet minder. Een wrange schets van de gecompliceerde onderlinge relaties, vervat in een wreed soort van psychologisch realisme dat doet denken aan Bergman. Een verkenning van duistere afgronden, waarbij de kijker zich niet erg op z'n gemak voelt. Concessies zijn er niet gedaan in deze moeilijke film waarin de spelers de grenzen van hun kunnen bereiken.

La traverse

1989 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1989. Komedie van Charles Bitsch. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Vincent de Bouard, Anna Gaylor en Annick Alane.

Naar de roman van Georges Coulonges. [KL]La Traverse[KLE] is de bijnaam die de vrienden van Cl[KA1]ement (de Bouard), veertien jaar, hem geven. Zijn leven van dag tot dag en zijn niet altijd even goed aflopende heldendaden, zoals wanneer hij over een stuk glas op tien meter hoogte wil lopen om te bewijzen dat hij geen lafaard is, met alle bekende gevolgen vandien. Soms amusant maar ook vrij vlak geregisseerd. Er wordt geprobeerd origineel te zijn maar de geschapen situaties doen bijna gemakzuchtig aan.

Pause café, pause tendresse 4 : La traverse

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van Charles Bitsch. Met o.a. Véronique Jannot, Bernard Le Coq, Christine Pascal, Vincent De Bouard en Anna Gaylor.

Zoals elke ochtend begeeft maatschappelijk werkster Jo[KA3]elle Calvet (Jannot) zich naar haar kantoor. Daar krijgt ze het bezoek van Josiane Vernon (Pascal). Deze maakt zich erg ongerust over haar vijftienjarige zoon Cl[KA1]ement (De Bouard). De directeur van diens school meldt haar per brief dat Clément meermaals ongewettigd afwezig is. De vrouw weet niet wat haar zoon bezielt, maar Joëlle vreest dat de jongen zich in de nesten gewerkt heeft. Ze maakt zo vlug mogelijk een afspraak met de directeur. Joëlle dient vooral uit te zoeken wat er schuil gaat achter wat niet gezegd wordt om een puber in moeilijkheden te helpen. De reeks kabbelt rustig voort zonder hoogtepunten, maar evenmin zonder teleurstellingen. Georges Coulonges tekende weer voor het scenario, gebaseerd op zijn eigen roman en Jean-Paul Schwartz was nogmaals verantwoordelijk voor de fotografie.

Pause café, pause tendresse

1988 |

Frankrijk 1988. Charles Bitsch en Serge Leroy. Met o.a. Bernard Le Coq, Véronique Jannot en Christine Pascal.

Zoals elke ochtend begeeft maatschappelijk werkster Jo[KA3]elle Calvet (Jannot) zich naar haar kantoor. Daar krijgt ze het bezoek van Josiane Vernon (Pascal). Deze maakt zich erg ongerust over haar vijftienjarige zoon Cl[KA1]ement (De Bouard). De directeur van diens school meldt haar per brief dat Clément meermaals ongewettigd afwezig is. De vrouw weet niet wat haar zoon bezielt, maar Joëlle vreest dat de jongen zich in de nesten gewerkt heeft. Ze maakt zo vlug mogelijk een afspraak met de directeur. Joëlle dient vooral uit te zoeken wat er schuil gaat achter wat niet gezegd wordt om een puber in moeilijkheden te helpen. De reeks kabbelt rustig voort zonder hoogtepunten, maar evenmin zonder teleurstellingen. Georges Coulonges tekende weer voor het scenario, gebaseerd op zijn eigen roman en Jean-Paul Schwartz was nogmaals verantwoordelijk voor de fotografie.

Main pleine

1988 | Misdaad

Frankrijk 1988. Misdaad van Laurent Heynemann. Met o.a. Gérard Darmon, Christine Pascal, Ninetto Davoli, Caroline Chaniolleau en Christophe Odent.

Darmon heeft een gevangenisstraf uitgezeten en keert naar zijn vertrouwde buurt terug. Hij ontmoet er slechts minachting, onverschilligheid en wantrouwen. Ook bij zijn misdadige vrienden die een nieuwe overval plannen. Alleen bij zijn ex-vriendin Pascal is hij welkom.

La travestie

1988 | Drama

Frankrijk 1988. Drama van Yves Boisset. Met o.a. Zabou Breitman, Anna Galiéna, Valérie Steffen, Yves Alfonso en Christine Pascal.

Een advocate woont in een klein provinciestadje en wordt door de mannen vervelend behandeld. Ze besluit alles achter zich te laten en naar Parijs te gaan, verkleed als man. In Parijs gaat ze een relatie aan met drie vrouwen, van wie ze de identiteit steelt. Ze wordt schizofreen en het onherstelbare gebeurt. Boisset heeft het nogal lomp en ongenuanceerd gefilmd, het scenario en de personages zijn zwak, de regie is banaal. Alleen de acteurs maken er nog iets goeds van, met name Zabou in haar moeilijke rol.

Incertain Léo ou l'Amour flou

1988 |

Frankrijk 1988. Michel Favart. Met o.a. Michel Boujenah, Christine Pascal, Catherine Leprince en Saskia Cohen Tanugi.

Een overjarige adolescent van dertig heeft problemen met de liefde. Een onevenwichtige, vervelende film vol cliché's.

Promis...Juré!

1987 | Familiefilm, Komedie, Oorlogsfilm

Frankrijk 1987. Familiefilm van Jacques Monnet. Met o.a. Michel Morin, Roland Giraud, Christine Pascal, Stéphanie Legros en Marie Constant.

De dwaze streken van twee vlegels gedurende WO II in een kleine provinciestad. Een modieus onderwerp in de periode 1980- 90, waarmee regisseurs vanaf Louis Malle tot Jean-Pierre Denis (en talloze anderen) zich hebben beziggehouden. Monnet heeft gekozen voor een benadering vanuit het gezichtspunt van een realistische en zelfs naturalistische komedie. Maar zonder veel succes. Zijn film stelt niet veel voor vergeleken met AU REVOIR LES ENFANTS. Scenario en regie zijn onsamenhangend en vaak ook nietszeggend, terwijl de jonge acteurs - die goed spel leveren - lichamelijk en geestelijk lelijk zijn vergeleken met het jonge volkje dat Malle voor zijn film selecteerde. Verder is alles positief aan deze film. Scenario van de regisseur en Gérard Carré.

Le grand chemin

1987 | Familiefilm, Komedie, Drama

Frankrijk 1987. Familiefilm van Jean-Loup Hubert. Met o.a. Anémone, Richard Bohringer, Christine Pascal, Antoine Hubert en Vanessa Guedj.

Frankrijk, 1959. Zwangere Parisienne Claire vertrouwt haar negenjarige spruit Louis even toe aan vriendin Marcelle en echtgenoot Pelo op het platteland nabij Nantes. Aldaar maakt Louis met spring-in-'t-veld Martine quantumsprongen in levenskennis. Deze warme, melancholieke en deels autobiografische opgroeifilm sprankelt door het spel der kleine en grotere acteurs. Bijrol van Christine Pascal (1953-1996) als Louis' moeder. Césars voor Anémone en Bohringer. Hubert schreef 26 jaar later voor weekblad L'Express een beknopt 'Hoe het verder ging'. De Hollywoodherverfilming Paradise ontbeert de levensechtheid van het origineel.

Autour de minuit

1986 | Muziek, Biografie, Drama

Verenigde Staten/Frankrijk 1986. Muziek van Bertrand Tavernier. Met o.a. Dexter Gordon, François Cluzet, Gabrielle Haker, Sandra Reaves-Phillips en Lonette McKee.

Tavernier heeft als eigenschap zich keer op keer te vernieuwen. Voor deze film laat hij zich inspireren door het leven van de jazzrecensent Francis Paudras en zijn vriend Bud Powell. Puur impressionistische mengeling van fictie en werkelijkheid, zonder intrige, over het leven van zwarte muzikanten die in Parijs en New York wonen. Met een volledige vrijheid van opbouw en een zeldzame beheersing van het tijdselement in de film. Ook de kunst van de tijdelijke overschakeling binnen een opname zelf en het maken van fantasiebeelden wordt verstaan. Ondanks de overvloedige muziek is er een tragische toon. Via de jazz kunnen de personages spreken en hun gevoelens uiten. Beslist een artistiek hoogstandje.

Train d'enfer

1985 | Thriller, Drama

Frankrijk 1985. Thriller van Roger Hanin. Met o.a. Roger Hanin, Gérard Klein, Christine Pascal, Robin Renucci en Xavier Maly.

Een jonge gastarbeider wordt door drie Fransen brutaal aangerand en uit een rijdende trein gesmeten. De commissaris die het onderzoek leidt komt op het spoor van een neo-fascistische terreurorganisatie geleid door hooggeplaatste notabelen. Een aantal bijrollen worden storend slecht vertolkt en de massascènes zijn niet altijd even overtuigend, maar als oprechte, harde aanklacht tegen het racisme is deze door Hanin zelf geregisseerde thriller een schot in de roos. De moord op de gastarbeider wordt uiterst realistisch in beeld gebracht en behoort tot de hardste, en in dit geval meest functionele geweldscènes van de laatste jaren. Als forumfilm bijzonder interessant, en pijnlijk actueel. Jean Curtelin schreef mee aan het scenario.

Signé Charlotte

1985 | Drama

Frankrijk 1985. Drama van Caroline Huppert. Met o.a. Isabelle Huppert, Niels Arestrup, Christine Pascal, Nicolas Wostrikoff en Jean-Michel Ribes.

Mathieu leeft gelukkig met zijn vrouw en zoon als Charlotte, een ex-minnares opeens voor de deur staat. Haar metgezel is volgens haar vermoord. Later geeft zij toe hem gedood te hebben. Zij komt bij hen inwonen, Mathieu wordt weer verliefd op haar maar zij vlucht naar Spanje en laat hem achter met zijn gezin. Een film vol clichés en onwaarschijnlijkheden, zonder enige samenhang en bovendien is de regie erg onpersoonlijk. Caroline Huppert is even vervelend als vroeger. Scenario van Caroline Huppert, Luc Béraud en Joëlle Goron. Camerawerk van Bruno de Keyzer.

La garce

1984 | Drama, Film noir, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1984. Drama van Christine Pascal. Met o.a. Isabelle Huppert, Richard Berry, Vittorio Mezzogiorno, Jean Benguigui en Jean-Claude Legay.

Dit is het bijzonder ingewikkelde verhaal van een zeventien- jarig meisje dat verkracht wordt door een politie-agent, een bons als vriend neemt, vervolgens van naam verandert nadat zij en haar vriend een ouder echtpaar hebben vermoord, en uiteindelijk de politie-agent weer tegenkomt en met hem wegloopt. Van een chronologische volgorde is hier totaal geen sprake. Het is een onwaarschijnlijk verhaal over gespuis in Frankrijk dat op Chicago in de jaren 1930 lijkt. En dat terwijl het zich afspeelt in de wijk van de confectiemagazijnen van de Sentier, die in werkelijkheid heel rustig is! Een vergezochte en domme film, maar het camerawerk van Raoul Contard is opmerkelijk.

Faux-Fuyants

1983 | Drama

Frankrijk 1983. Drama van Alain Bergala en Jean-Pierre Limosin. Met o.a. Olivier Perrier, Rachel Rachel, Serge de Closets, Nicolas Raynaud en Claude Gaignaire.

Serge (Perrier) rijdt per ongeluk een man omver. Hij vlucht in paniek en leest de volgende morgen de naam van het slachtoffer in de krant. Hij neemt contact op met de weduwe (Mercier) zonder de ware motieven naar voren te laten komen. Zo ontmoet Serge ook de dochter, Rachel (Rachel), een aantrekkelijk jong ding dat nog op de middelbare school zit. Hij wordt verliefd op haar, maar tegelijkertijd verscheurd door wroeging. Ondertussen probeert een detective (Calle) de zaak uit te pluizen. Dit noodlotsdrama met een scenario van de regisseurs Bergala en Limosin met medewerking van Philippe Arnaud, deed niet veel in de Franse bioscopen toen het uitkwam en raakte zeer snel in het vergeetboek. Het camerawerk is van Denis Gheerbrant.

Coup de foudre

1983 | Drama

Frankrijk 1983. Drama van Diane Kurys. Met o.a. Isabelle Huppert, Miou-Miou, Guy Marchand, Jean-Pierre Bacri en Robin Renucci.

De Tweede Wereldoorlog tekent Lena en Madeleine, die elkaar niet kennen. Wanneer ze, inmiddels allebei gehuwd en moeder, elkaar in 1952 in Lyon ontmoeten springt er een vonk over. Hun wederhelften zien met lede ogen aan hoe de vrouwenvriendschap zich verdicht. In dit bitterzoete drama, geïnspireerd op het levensverhaal van Kurys' Russisch-Joodse emigré-ouders, harmoniëren alle kernelementen op het hoogste niveau: het romaneske scenario, de widescreenfotografie, de authenticiteit en detailrijkdom van decors en kostumering, de weemoedige pianothema's, het ensemblespel en de fantastische mise-en-scène. Prachtige cinema die geen gemoed onberoerd laat.

Elle voulait faire du cinéma

1982 | Biografie, Historische film

Frankrijk 1982. Biografie van Caroline Huppert. Met o.a. Christine Pascal, André Dussollier, Rosy Varte, Roland Blanche en Philippe Lemaire.

Nauwgezette biografie van Alice Guy (1873-1968), de eerste vrouwelijke regisseur ter wereld. Tegelijk wordt in deze film in grote lijnen iets over de beginperiode van de Franse cinema verteld. Gaumont, Feuillade, Lumière, Zecca, Georges Demeny en zelfs Gustave Eiffel trekken dan ook in sneltempo voorbij. Aardig en geraffineerd, met leuke plaatjes van Alain Levent. Het geheel blijft het echter aan de oppervlakte en doet enigszins modieus aan.

Das Haus im Park

1981 | Drama

Duitsland 1981. Drama van Aribert Weis. Met o.a. Ulrich Pleitgen, Regine Heuser, Christine Pascal, Wilffried Labmeier en Otto Mächtlinger.

Een van moord verdachte jongeman zoekt naar de werkelijke dader en komt terecht in een landhuis van een rijke familie. Te vlot, te commercieel, te gladjes om echt interessant te zijn.

Panny z Wilka

1979 | Drama

Polen/Frankrijk 1979. Drama van Andrzej Wajda. Met o.a. Daniel Olbrychski, Anna Seniuk, Maja Komorowska, Stanisława Celi[KA1]nska en Krystyna Zachwatowicz.

Op lyrische wijze, met zorgvuldig gecomponeerde beelden en met behulp van een soft-focus techniek, construeert Wajda een wereld van gevoelens, stemmingen en nostalgisch verlangen naar het verleden. Wiktor keert na vijftien jaar terug naar de plaats waar hij in zijn jeugd de vakantie placht door te brengen met vijf zusjes van het naburige landgoed. De confrontatie met deze zusjes wordt volledig beheerst door hetgeen vroeger heeft plaatsgevonden.

Paco l'infaillible

1979 | Komedie

Spanje/Frankrijk 1979. Komedie van Didier Haudepin. Met o.a. Alfredo Landa, Christine Pascal, Jean Bouise, Patrick Dewaere en Eduardo Calvo.

Een glazenwasser in het Madrid van 1928 heeft als bijverdienste het zwanger maken van meisjes die voedster willen worden, het best betaalde huishoudelijk werk. Met het meisje bij wie dat niet lukte is hij getrouwd. Als hij (gratis) concurrentie krijgt en zijn vrouw na jaren opeens zwanger blijkt, stort zijn hele bestaan in elkaar. Deze op ware gebeurtenissen gebaseerde zwarte komedie krijgt een merkwaardig reli[KA3]ef door het moralisme van de hoofdpersoon die zijn bijbaan zuiver professioneel verricht zonder er plezier aan te (willen) beleven. Ondanks geanimeerd acteren blijft dit regiedebuut van een voormalige kindster wat aan de matte kant.

Le chemin perdu

1979 | Drama

Frankrijk/Zwitserland/België 1979. Drama van Patricia Moraz. Met o.a. Charles Vanel, Delphine Seyrig, Magali Noël, Vania Vilers en Clarisse Barrère.

Meisje zoekt met haar jonger broertje troost voor de plichtmatige affectie van haar ouders bij hun grootvader - een militante communist - en zijn vrienden. Na een 1-mei-defilé sterft hij en zoekt zijn vriendin toevlucht bij de zoon van een van de kameraden van weleer, die voor het meisje object van een idealiserende kalverliefde was geworden. In een aantal opzichten boeiende en treffende Zwitserse film, overtuigt in andere aspecten en personages in het geheel niet: de tekening van de ouders, de kreupele bioscoopouvreuse bij wie het meisje ook een toevlucht kan nemen; en heeft ook weinig controle over ritme en tempo, waardoor scènes òf vluchtig worden afgeraffeld òf onnodig worden uitgesponnen zonder relatie tot het belang ervan. Rol van Vanel en zijn entourage compenseren echter het merendeel van de bezwaren.

Felicité

1979 | Drama, Experimenteel

Frankrijk 1979. Drama van Christine Pascal. Met o.a. Christine Pascal, Chil Bouscuille, Dominique Laffin, Monique Chaumette en Paul Crauchett.

Een meisje haalt haar broer van het station af, maar heeft die avond met haar vriend afgesproken. Haar jaloezie over diens vroegere verkering die ze toevallig ontmoeten, laat haar alleen door de nacht zwerven onder het opnieuw beleven van haar jeugdervaringen, frustraties en angsten. Ondertussen heeft de broer op haar kamer zelfmoord gepleegd. Deze hoogst persoonlijke debuutfilm van een begaafde jonge actrice dwingt enerzijds respect af door het cineastisch talent en de volledige eerlijkheid, maar geeft de toeschouwer anderzijds het gênante gevoel op de stoel van haar psychiater te zijn geplaatst.

On efface tout

1978 | Thriller

Frankrijk 1978. Thriller van Pascal Vidal. Met o.a. Yves Beneyton, Christine Pascal, Christine Murillo, Bruno Cremer en Bernard Fresson.

Een journalist van een linkse krant raakt via een vrouwelijke kennis - vriendin en medeplichtige van een militante terrorist - zijn baan kwijt en raakt steeds verder verstrikt in een onverkwikkelijke politieke affaire, waarbij zowel de politie als de media hem proberen te manipuleren. Het schandaal wordt gepubliceerd, maar niettemin snel in de doofpot gestopt. Het gebrek aan routine van de debutant ontneemt de impact aan de politieke thriller en doet de spanning nog wel eens verslappen. Ondanks een onevenwichtige vorm boeit deze film toch door een zinnige en interessante inhoud en toegewijde rollen van een sterke bezetting.

Chaussette-surprise

1978 | Komedie

Frankrijk 1978. Komedie van Jean-François Davy. Met o.a. Anna Karina, Bernadette Lafont, Christine Pascal, Michel Galabru en Rufus.

Viertal excentrieke mannen komt als gevolg van hetzelfde auto-ongeluk op een ziekenzaaltje te liggen en zaait door gedrag en ideeën verwarring in het hospitaal. Ondertussen genieten wederhelften van drie van hen van een ongekende vrijheid. Regisseur probeert aan jarenlange porno-om-den-brode te ontsnappen met absurde kluchtigheid, maar wat talenten van het viertal ook zijn, in combinatie zijn ze geen nieuwe Marx Brothers. Ziekenhuisscènes worden daardoor rumoerige ongein, maar rustiger belevenissen van de vrouwen thuis hebben wel humor en charme.

Les Indiens sont encore loin

1977 | Drama

Frankrijk/Zwitserland 1977. Drama van Patricia Moraz. Met o.a. Isabelle Huppert, Christine Pascal, Mathieu Carrière, Chil Boiscuille en Nicole Garcia.

Een middelbare scholiere wordt doodgevroren gevonden in de omgeving van Lausanne. In de voorafgaande zeven dagen heeft haar extroverte schoolvriendin zich laten aborteren, ze is zwijgzame getuige geweest van politieke discussies door dertigers die de idealen van 1968 zijn kwijtgeraakt en ze heeft een fotoboek ontdekt over een verdwenen Indianenstam. De onnadrukkelijke presentatie van de letterlijk kille welvaartsstaat die jongeren geen houvast biedt, dankt veel aan het contrasterend spel van Pascal en Huppert (wier geslotenheid aan een herhalingsoefening doet denken van LA DENTELLIÈRE maar hier heel andere gronden heeft).

Des Enfants gâtés

1977 | Drama

Frankrijk 1977. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Michel Piccoli, Christine Pascal, Michel Aumont, Arlette Bonnard en Gérard Jugnot.

Een filmer huurt een flat in een buitenwijk om rustig een scenario te kunnen schrijven, maar wordt gevraagd voor een actiecomité dat zich verzet tegen huurverhogingen. Er ontstaat een verhouding met een militante jonge vrouw, zo lang als de actie duurt en tot het script voltooid is. Ondertussen is hij wel losgekomen van het ivoren-torenkunstenaarschap. Taverniers vierde film - geschreven in samenwerking met actrice Pascal en regisseuse Charlotte Dubreuil - heeft een directer maatschappelijk engagement dan gebruikelijk en ook reportage-achtige aspecten; de optelsom echter van de op zichzelf rake maar zeer onderscheiden elementen maakt het resultaat nogal topzwaar.

La meilleure façon de marcher

1976 | Drama

Frankrijk 1976. Drama van Claude Miller. Met o.a. Patrick Dewaere, Patrick Bouchitey, Christine Pascal, Claude Piéplu en Marc Chapiteau.

Elegante debuutfilm van Claude Miller, de Nouvelle Vague-cineast die op vier april 2012 op zeventigjarige leeftijd overleed. In zijn 'De beste manier om te lopen' verkent de voormalig assistent van François Truffaut mannelijke seksualiteit aan de hand van twee begeleiders van een zomerkamp voor jongens. Bouchitey speelt de aanvankelijke timide figuur, Dewaere (1947-1982) is de doorsnee macho die de hartstocht van Bouchitey omhelst en tegelijkertijd veracht. Miller vertelt een sterk verhaal maar weet vanwege gebrek aan verdieping van de personages en hardhandige regie niet echt te boeien.

Que la fête commence...

1975 | Drama, Historische film

Frankrijk 1975. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Philippe Noiret, Jean Rochefort, Jean-Pierre Marielle, Christine Pascal en Marina Vlady.

De hoofdrol die Noiret speelt als Philippe d'Orléans is een van zijn beste ooit, en dat wil echt wat zeggen. Noiret maakt de innerlijke tegenstrijdigheden en de machteloosheid van de beroemde Franse regent invoelbaar. De periode na de dood van Louis XIV, waarin D'Orléans regent was van de jonge Louis XV, is relatief duister in de Franse geschiedschrijving. De immer vindingrijke scenarist-regisseur Tavernier visualiseerde de tijd echter prachtig. Het is 1719. D'Orléans worstelt met een goddeloze priester (Rochefort), een opstandige markies (Marielle) en met zijn sympathie voor het plebs. Que la fête commence... won vier Césars.

Les guichets du Louvre

1974 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1974. Drama van Michel Mitrani. Met o.a. Christian Rist, Christine Pascal, Henri Garcin, Judith Magre en Michel Auclair.

Kort voor La Grande Rafle van 16 juli 1942, de razzia waarin de nazi's in samenwerking met de politieprefectuur zo'n 13.000 Parijse Joden zullen oppakken, tracht student Paul leeftijdgenote Jeanne van een wisse dood te redden. Eerste Franse fictiefilm over die inktzwarte donderdag schematiseert en melodramatiseert Roger Boussinots autobiografische werk waarop het verhaal is gebaseerd. Charismatisch en kwetsbaar actrice Pascal (1953-1996) springt eruit als Jeanne, de enige in de Joodse Marais-wijk die Pauls vluchtpleidooien ter harte neemt. Garcin vertolkt de Duitse schrijver/oorlogschroniqueur/legerofficier Ernst Jünger.

L'horloger de Saint-Paul

1974 | Drama, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1974. Drama van Bertrand Tavernier. Met o.a. Philippe Noiret, Jean Rochefort, Jacques Denis, Sylvain Rougerie en Christine Pascal.

Een gezagsgetrouwe horlogemaker (Noiret) in Lyon gaat bij zichzelf te rade nadat hij hoort dat zijn doorgaans bedaarde zoon wordt verdacht van een politieke moord. Debuutfilm van nestor Tavernier waarin hij een sfeervol portret tekent van een man van middelbare leeftijd die langzaam de leefwereld van zijn zoon ontdekt én leert waarderen. De straatbeelden van vervlogen Lyon zijn een aangename bonus. Gebaseerd op L'horloger d'Everton van Georges Simenon, een boek dat speelt in het kleinsteedse Amerika dat Simenon in de jaren vijftig bezocht. Winnaar van een Zilveren Beer in Berlijn.

Au bon beurre

1971 | Komedie, Oorlogsfilm

Italië/Frankrijk 1971. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Roger Hanin, Andréa Ferréol, Jean-Claude Dauphin, Christine Pascal en Paul Guers.

Parijse melkboer en zijn vrouw komen tijdens WO II tot welstand en aanzien door zonder politiek benul of stellingname op het juiste moment de passende stap te ondernemen: een gevluchte krijgsgevangene aangeven, met verse eieren maarschalk Pétain paaien, een Duitse soldaat tot huisvriend maken en afstoten wanneer de geallieerden oprukken, nog net vóór bevrijding een joodse onderduiker opnemen en zich bij het verzet aansluiten. Quasi gemoedelijke toon van film en acteren maken gedachteloos opportunisme des te schrijnender, hoewel verhaalopbouw en buurtbewoners ook andere kanten laten zien. In homogene rolbezetting springt Dauphin eruit als de jonge soldaat. TV-werk van Molinaro is aanzienlijk interessanter dan zijn bioscoopfilms.

Pause café, pause tendresse: La traverse

-1 |

Frankrijk. Charles Bitsch. Met o.a. Christine Pascal, Bernard Le Coq en Véronique Jannot.

Parijse melkboer en zijn vrouw komen tijdens WO II tot welstand en aanzien door zonder politiek benul of stellingname op het juiste moment de passende stap te ondernemen: een gevluchte krijgsgevangene aangeven, met verse eieren maarschalk Pétain paaien, een Duitse soldaat tot huisvriend maken en afstoten wanneer de geallieerden oprukken, nog net vóór bevrijding een joodse onderduiker opnemen en zich bij het verzet aansluiten. Quasi gemoedelijke toon van film en acteren maken gedachteloos opportunisme des te schrijnender, hoewel verhaalopbouw en buurtbewoners ook andere kanten laten zien. In homogene rolbezetting springt Dauphin eruit als de jonge soldaat. TV-werk van Molinaro is aanzienlijk interessanter dan zijn bioscoopfilms.

Regisseur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1995	Adultère, mode d'emploi
1992	Le petit prince a dit
1989	Zanzibar
1984	La garce
1979	Felicité

Acteur		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1994	Regarde les hommes tomber
1994	Les patriotes
1994	Le sourire
1991	Rien que des mensonges
1991	La femme de l'amant
1990	Navarro : Le fils de Périch
1990	Le sixième doigt
1990	Le déserteur
1989	La traverse
1988	Pause café, pause tendresse 4 : La traverse
1988	Pause café, pause tendresse
1988	Main pleine
1988	La travestie
1988	Incertain Léo ou l'Amour flou
1987	Promis...Juré!
1987	Le grand chemin
1986	Autour de minuit
1985	Train d'enfer
1985	Signé Charlotte
1983	Faux-Fuyants
1983	Coup de foudre
1982	Elle voulait faire du cinéma
1981	Das Haus im Park
1979	Panny z Wilka
1979	Paco l'infaillible
1979	Le chemin perdu
1979	Felicité
1978	On efface tout
1978	Chaussette-surprise
1977	Les Indiens sont encore loin
1977	Des Enfants gâtés
1976	La meilleure façon de marcher
1975	Que la fête commence...
1974	Les guichets du Louvre
1974	L'horloger de Saint-Paul
1971	Au bon beurre
-1	Pause café, pause tendresse: La traverse

Scenarist		VPRO Cinema	Bezoekers	Ik
1995	Adultère, mode d'emploi
1992	Le petit prince a dit
1984	La garce

op televisie
0 uitzendingen

Reageer

nog geen vpro account?