Jean-François Delacour: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Jeniec Europy

1989 | Drama, Historische film

Frankrijk​/​​Polen 1989. Drama van Jerzy Kawalerowicz. Met o.a. Roland Blanche, Vernon Dobtcheff, François Berléand, Didier Flamand en Ronald Guttman.

Nadat Napoleon (Blanche) bij Waterloo de veldslag verloren had tegen de geallieerde legers, werd hij verbannen naar het eilandje Sint Helena in de Atlantische Oceaan, dat midden in het water ter hoogte van Angola ligt. Het klimaat is er ruw en ongezond. Het eiland behoort tot Groot-Brittani[KA3]e. Het bestuur is in handen van de Britse gouverneur Hudson Lowe (Dobtcheff), die zijn bijzondere gevangene op alle mogelijke manieren probeert te vernederen en te kleineren. Hij erkent geen moment dat Napoleon keizer is, al valt hiervoor wel wat te zeggen, want Napoleon had zichzelf gekroond. Lowe wil uitsluitend zijn militaire rang erkennen. Tussen de twee mannen ontstaat een psychologisch duel, dat ermee eindigt dat Napoleon die in 1821 overleed, zijn eigen begrafenis arrangeerde (hij werd bijgezet in de Dôme des Invalides in Parijs, maar dat was pas in 1840). De film is met een laag budget gemaakt, hij is sober en moet het hebben van wijdse opnamen van cameraman Wieslaw Zdort, en de dialogen en de confrontaties tussen de twee hoofdrollen. Voor kijkers met historische belangstelling en kennis over het leven van Napoleon is deze toneelmatige film, die vooral aandacht besteedt aan de menselijke aspecten, wel aardig. Het scenario is van regisseur Kawalerowicz naar de roman van Juliusz Dankowski.

Concerto pour un homme seul

1980 | Romantiek, Drama

België 1980. Romantiek van Serge Nicolas. Met o.a. Jean-François Delacour, Robert Romeo Lopez, Anne-Marie Demeur, Barbara Veh en Jean-Noël Gobron.

Een zeer eigenaardige liefdesgeschiedenis. Een jonge operazanger koestert een heimelijke liefde (waarvoor hij ook niet uitkomen kan) voor een oude industrieel, en verliest zijn verstand. Maakt geen indruk meer: het hof is vol! Een erbarmelijk scenario van de cineast zelf, die eveneens de opnamen en dialogen verzorgde. Het overdreven effectbejag doet overigens sterk denken aan Sarah Bernhardt. Een film met slechte afloop, die echter tot grote vrolijkheid stemt. Het gebruik van zwartwit doet daar niets aan af, en tal van acteurs maken de indruk werkelijk te weten in wat voor 'n slechte film ze meespelen.

L'arbre de Guernica

1975 | Experimenteel

Italië​/​​Frankrijk 1975. Experimenteel van Fernando Arrabal. Met o.a. Mariangela Melato, Ron Faber, Jean-François Delacour, Marie Pillet en Cosimo Cinieri.

De derde film van deze toneelschrijver van Spaanse afkomst is net zo onverfilmbaar als al zijn andere werk. Het bombardement op Guernica (26 januari 1937) inspireerde de schrijver tot een explosie van droombeelden, die beurtelings lyrisch, fantastisch, erotisch maar met ondertoon van rouw, metafysisch en poëtisch zijn of lijken op een nachtmerrie in de stijl van Goya. Een bezwerende film, die nog versterkt wordt door de krachtige geluids- en beeldvondsten. De tot nu toe meest volmaakte film van Arrabal, die hier even geïnspireerd is door zijn onderwerp als Picasso dat destijds was.

Une saison dans la vie d'Emmanuel

1972 |

Frankrijk 1972. Claude Weisz. Met o.a. Germaine Montero, Jean-François Delacour, Lucien Raimbourg en Manuel Pinto.

Over het harde bestaan van een grote familie in een afgelegen gehucht in het Centraal Massief. Een sterke, pessimistische film die in een ware beschuldiging uitmondt. De vorm is een uit lossen flarden bestaand, niet doorlopend, a-psychologisch, uitermate sober verhaal met magisch en zelfs dromerig of wel gewoonweg bovennatuurlijk camerawerk. Doet denken aan Rimbaud. Jammer dat deze regisseur in bijna twintig jaar niet meer dan slechts drie films heeft gemaakt.