Jean Lanier: cast.
Er zijn 9 films gevonden.

Fleur de Cactus

1987 | Komedie

Frankrijk 1987. Komedie van Jacques Rosny. Met o.a. Sophie Desmarets, Jacques Rosny, Pascale Vignal, Jean-Marie Juan en Christian Bouillette.

Dit stuk van Barillet en Grédy, Parijse leveranciers van luchtige blijspelen, bevat bovenal simpele humor. Het gaat over de onmogelijke liefde tussen een kaakchirurg, een verstokt vrijgezel, en een jong meisje dat hopeloos verliefd op hem is. Dit magere en zeer klassieke thema strekt zich over meer dan twee uur uit. Langdradigheid troef dus. De kijker kan alleen genieten van het talent van de acteurs, die hun best doen om het geheel boven de onbeduidendheid uit te tillen.

L' Entourloupe

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van Gérard Pirès. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Jacques Dutronc, Gérard Lanvin, Anne Jousset en Daniel Laloux.

Kruimeldieven zonder succes gaan voor een oplichter een medische encyclopedie op het platteland verkopen, maar hebben ook daar geen resultaat mee, evenmin als met veediefstallen, maar ze blijven nieuwe initiatieven ontwikkelen. Ironische komedie kijkt ongenadig tegen alle personages en milieus aan, waardoor elke karikatuur op zich, racistisch of demagogisch genoemd zou kunnen worden, als er niet net zo'n karikatuur aan de andere kant zou staan. Opzet tot harde humor - met animo door de hoofdrolspelers gebracht - vergeet echter een maatschappelijke samenhang van de situaties.

La peau douce

1964 | Drama

Frankrijk​/​​Portugal 1964. Drama van François Truffaut. Met o.a. Jean Desailly, Françoise Dorléac, Nelly Benedetti, Daniel Ceccaldi en Laurence Badie.

'Ik zou over La peau douce weinig meer kunnen zeggen dan dat het gaat om het meest banale thema dat je je kunt voorstellen: Hij, Zij en de Andere. En verder? Dat zijn details.' Fraai verfilmde details overigens: een close-up van de veelbetekenende blik waarmee 'Hij' (een getrouwde uitgever) kijkt naar de manier waarop 'de Andere' (zijn aanstaande vriendin) haar stewardessenpumps verruilt voor hooggehakte damesschoenen, en een effectief gesneden slotsequens waarin 'Zij' (de jaloerse echtgenote) voorbereidingen treft om definitief een eind te maken aan de 'driehoeksrelatie'. Adequate score van Truffauts huiscomponist Georges Delerue.

Le Salaire du péché

1956 | Drama, Thriller

Frankrijk 1956. Drama van Denys de La Patellière. Met o.a. Danielle Darrieux, Jean-Claude Pascal, Jeanne Moreau, Jean Debucourt en Michel Etcheverry.

Een man vermoordt zijn schoonvader om de erfenis en wordt daarbij betrapt door een jonge vrouw, die hij tot zijn medeplichtige en minnares maakt. De echtgenote ontdekt geleidelijk aan de waarheid en weet hem door haar sterke karakter tot een vrijwillige bekentenis aan de politie te brengen. De goede en contrasterende rollen van Darrieux en Moreau worden bijna teniet gedaan door het houterige spel van Pascal, die de profiterende slappeling geen moment overtuigend of interessant weet te maken. De regie past zich bij hem aan, helaas.

Les vagabonds du rêve

1949 | Drama

Frankrijk 1949. Drama van Charles-Félix Tavano. Met o.a. Françoise Rosay, Colette Darfeuil, Hélène Garaud, Paulette Laurent en André Claveau.

Een film gemaakt door een van de meest sombere regisseurs die er zijn. Een naargeestige geschiedenis over een directrice van een reizend toneelgezelschap die gebukt gaat onder het lot en onder de concurrentie van radio en film. Op een avond sterft zij tijdens een storm op de drempel van haar theater. Dat is het slot van deze film, die ontroerend had kunnen zijn wanneer Rosay de andere acteurs niet op de achtergrond had gedrukt. Door haar spel lijkt deze film helaas meer op een echt melodrama. Desondanks is de regie fatsoenlijk en staan de dialogen op naam van Jean Faurez, zelf een talentvol regisseur. De film is ook bekend onder de titel LES COMEDIENS ERRANTS.

Eve et le serpent

1949 | Komedie

Frankrijk 1949. Komedie van Charles-Félix Tavano. Met o.a. Gaby Morlay, Jacqueline Gauthier, Marguerite Deval, Elyane Saint-Jean en Hélène Garaud.

Die slang uit de titel is in elk geval niet gevaarlijk, want het is de rechtschapen en belachelijke Monsieur Grombat. Hij wordt verliefd op Eve, die hij in dienst heeft genomen en die hij als minnares wil hebben. De liefde is echter niet wederzijds want zij houdt van Georges. Deze slechte imitatie van de komedies van Molière, waarin oude kerels die gek zijn op jonge vrouwen belachelijk worden gemaakt, is zo vlak als maar kan verfilmd door een grote onbekende. Als er niet een paar scènes buiten waren opgenomen, waande men zich in het theater. Gaby Morlay is op haar retour als de voormalige vriendin van de oude sok.

Une belle garce

1948 | Drama

Frankrijk 1948. Drama van Jacques Daroy. Met o.a. Ginette Leclerc, Annie Hémery, Janie Claire, Line Renaud en Lucien Coëdel.

Een bewerking van een roman van de vergeten schrijver Charles-Henry Hirsch. Somber melodrama waarin de (zwarte) heldin zowel de minnares is van een circus-directeur als van diens broer. In feite dient deze vage intrige alleen maar om samenhang aan te brengen tussen een reeks indrukwekkende scènes. Deze zijn een stuk beter geslaagd dan het scenario, dat meer in de stijl is van een driestuiverroman. Knap camerawerk van Marcel Lucien.

La Dernière chevauchée

1947 | Drama

Frankrijk 1947. Drama van Léon Mathot. Met o.a. Mireille Balin, Paulette Dubost, Jacques Dumesnil, Philippe Hersent en Pierre Cressoy.

Mathot was en beroemde acteur ten tijde van de zwijgende film. Vanaf 1928 probeerde hij naam te maken als regisseur. Het ontbrak hem zeker niet aan talent. Deze film mist echter alle kracht door de melodramatische stijl; net als het stoffige toneelstuk van Leopold Gomez La Rançon waar de film naar gemaakt is. Het verhaal is ook nog zeer onwaarschijnlijk. Een Marokkaanse kolonist wordt eerst gek, dan krijgt hij zijn verstand weer terug en ga zo maar door. Ook bekend als LE CAID.

Le couple idéal

1945 | Avonturenfilm, Komedie

Frankrijk 1945. Avonturenfilm van Bernard Roland. Met o.a. Hélène Perdrière, Denise Grey, Annette Poivre, Simone Signoret en Raymond Rouleau.

Het is 1912: de gevierde sterren uit een populaire filmserie komen tot leven en gaan in werkelijkheid ook een serie spelen. Roland is nou niet bepaald een sterregisseur en Rouleau speelt alsof-ie op het toneel staat in deze klucht. Gelukkig wordt er veel goed gemaakt door de andere acteurs, het goede scenario van André Cayatte en het uitstekende camerawerk van Claude Renoir.