Julia Peña: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Erdbeben in Chili

1974 | Drama

Duitsland 1974. Drama van Helma Sanders. Met o.a. Julia Peña, Victor Alcazar, Juan Amigo, Maria Jesus Hoyos en Maria Vico.

Verfilming van een novelle van Heinrich von Kleist waarin een aardbeving verhindert, dat het doodvonnis wordt voltrokken aan een non die een kind ter wereld brengt, al krijgt de non van het vrome volk achteraf de schuld van de aardbeving.

Una breve vacanza

1973 | Drama, Experimenteel

Italië​/​​Spanje 1973. Drama van Vittorio De Sica. Met o.a. Florinda Bolkan, Renato Salvatori, Daniel Quenaud, José María Prada en Teresa Gimpera.

Een Siciliaanse huismoeder moet als arbeidster aan de lopende band in Milaan brood voor echtgenoot en gezin verdienen. Als ze ziek wordt, krijgt ze betaald verlof voor een verblijf in een sanatorium, waar ze voor het eerst in aanraking komt met cultuur en romantiek. Haar genezing betekent de onvermijdelijke terugkeer naar haar keiharde, arbeidzame bestaan. Deze gevoelige en net niet sentimentele film maakt het gezegde dat 'ziekte de vakantie van de armen is' waar. Una breve vacanza is de voorlaatste film van De Sica. Twee jaar later stierf de regisseur aan longkanker.

Prana

1969 | Drama

Spanje 1969. Drama van Raul Peña. Met o.a. Claudia Gravy, Alberto Dalbes, Ricardo Díaz en Julia Peña.

Een welgestelde vrouw besluit één van haar bediendes te verleiden, aangezien haar man onvruchtbaar is. Een vreemd sociaal melodrama dat enigszins op de film LA OTRA ALCOBA van Eloy de la Iglesia vooruitloopt.

La Madriguera

1969 | Drama

Spanje 1969. Drama van Carlos Saura. Met o.a. Geraldine Chaplin, Per Oscarsson, Teresa del Rio, Emiliano Redondo en Julia Peña.

Een bourgeois-echtpaar wier huwelijk verzand is in routine en modieus comfort, krijgt door een erfenis meubilair uit het ouderlijk huis van de vrouw, zodat haar herinneringen en frustraties weer boven komen. Dit laatste wordt tot decor gemaakt van een sadomasochistisch psychodrama. Dit huwelijksdrama, dat als metafoor werkt voor de in de traditie en religieuze repressie verstikte Franco-bourgeoisie, is de voorstudie van de acht jaar later gemaakte ELISA VIDA MIA. De nog onverwerkte Buñuel-invloeden worden gecompenseerd door intens spel van Chaplin en Oscarsson. Deze film is te genieten, ondanks een hinderlijke nasynchronisatie.