Stacey Grace

Iedereen kent Suus

Nederland 1998. Sander Francken. Met o.a. Fedja van Huêt, Liesbeth Leurdijk, Luc Theeboom, Stacey Grace en Nettie Blanken.

The Turner Revelation

Nederland 1995. Drama van Ian Kerkhof. Met o.a. Kain en Stacey Grace.

Mini-budgetfilm, gebaseerd op het toneelstuk [KL]Ritual for A Poet in B Natural[KLE] van de zwarte Newyorkse dichter Kain, die ook de zwarte man Turner speelt. Hij vermoordt zijn blanke vrouw (Grace). Na een kort gesprek met de duivel realiseert hij zich de verkeerde vrouw te hebben gedood. De motieven voor de moord worden ontrafeld in de vorm van psychologisch drama, waarin innerlijke monologen worden afgewisseld met een dialoog tussen de moordenaar en zijn geweten. Onverteerbaar cerebraal gestoethaspel dat op reality-televisie moet lijken. Hoewel de materie vrij concreet is maken Kain en Kerkhof, geassisteerd door diens trouwe cameraman Joost van Gelder, er een statische woordenvloed van, die poëtisch en estethisch moet overkomen. Het resultaat lijkt op een examenfilm van een filmschool, een soort oefening in structuur en vorm, maar zonder pit noch onthullende cinema. Gedraaid op 16mm.

The Turner Revelation

Nederland 1995. Drama van Ian Kerkhof (aka Aryan Kaganof). Met o.a. Stacey Grace en Kain.

Mini-budgetfilm, gebaseerd op het toneelstuk [KL]Ritual for A Poet in B Natural[KLE] van de zwarte Newyorkse dichter Kain, die ook de zwarte man Turner speelt. Hij vermoordt zijn blanke vrouw (Grace). Na een kort gesprek met de duivel realiseert hij zich de verkeerde vrouw te hebben gedood. De motieven voor de moord worden ontrafeld in de vorm van psychologisch drama, waarin innerlijke monologen worden afgewisseld met een dialoog tussen de moordenaar en zijn geweten. Onverteerbaar cerebraal gestoethaspel dat op reality-televisie moet lijken. Hoewel de materie vrij concreet is maken Kain en Kerkhof, geassisteerd door diens trouwe cameraman Joost van Gelder, er een statische woordenvloed van, die poëtisch en estethisch moet overkomen. Het resultaat lijkt op een examenfilm van een filmschool, een soort oefening in structuur en vorm, maar zonder pit noch onthullende cinema. Gedraaid op 16mm.

The Mozart Bird

Nederland 1993. Experimenteel van Ian Kerkhof. Met o.a. Daniel Daran, Stacey Grace, Roz George en Gabrielle Provaas.

Daran en Grace zijn twee Engelstalige, werkeloze academici, die in Amsterdam genieten van de sociale voorzieningen. Zij bedrijven de liefde met elkaar, wat zij gedetailleerd bespreken. Hun grote angst bestaat erin te eindigen als een stel. Eindeloos wordt geluld over politiek, muziek, literatuur en filosofie. Tweede film (na KYODAI MAKES THE BIG TIME) van in Nederland werkende Zuidafrikaan Kerkhof (die met Daran ook het scenario schreef) is niet veel meer dan een low-budget variatie op ULTIMO TANGO A PARIGI (LAST TANGO IN PARIS). Cerebraal en kunstmatig. Sommigen raken opgewonden door de expliciete seks, anderen griezelen ervan. Je moet wel goede ogen hebben, want de eerste 15m zijn geheel in de duisternis gedraaid. Cameraman Joost van Gelder zorgt voor een huzarenstukje door in het donker enkele lichaamsvormen zichtbaar te maken.

The Mozart Bird

Nederland 1993. Experimenteel van Ian Kerkhof (aka Aryan Kaganof). Met o.a. Rosalind George, Daniel Daran en Stacey Grace.

In de tweede lange speelfilm van Kerkhof staan de 'dope 'n dole refugees' Howard en Selena centraal. Twee Engels-sprekende buitenlanders, universitair geschoold maar baanloos, genieten van alle vrijheden die Amsterdam hen biedt. In The Mozart bird wordt de relatie van Howard en Selena op een bijna klinische wijze onderzocht. Ian Kerkhof plaatst zijn personages niet in een sociale context. Vrijwel de hele film speelt zich af in een woning; eerst die van Selena, uiteindelijk die van Howard. Het geheel is gefilmd in acht lange camera-instellingen. Er wordt een spanningsveld gecreëerd doordat de montage niet bepaald wordt door de continuïteit van de handeling of ruimte. Ian Kerkhof liet zich voor deze film beïnvloeden door films van Ken Jacobs, Max Ophüls en Douglas Sirk.

Shocking blue

Nederland 1993. Paul Ruven. Met o.a. Joe Weston, William Sutton en Stacey Grace.

In de tweede lange speelfilm van Kerkhof staan de 'dope 'n dole refugees' Howard en Selena centraal. Twee Engels-sprekende buitenlanders, universitair geschoold maar baanloos, genieten van alle vrijheden die Amsterdam hen biedt. In The Mozart bird wordt de relatie van Howard en Selena op een bijna klinische wijze onderzocht. Ian Kerkhof plaatst zijn personages niet in een sociale context. Vrijwel de hele film speelt zich af in een woning; eerst die van Selena, uiteindelijk die van Howard. Het geheel is gefilmd in acht lange camera-instellingen. Er wordt een spanningsveld gecreëerd doordat de montage niet bepaald wordt door de continuïteit van de handeling of ruimte. Ian Kerkhof liet zich voor deze film beïnvloeden door films van Ken Jacobs, Max Ophüls en Douglas Sirk.