Henri Garcin (1929): cast.
Er zijn 57 films gevonden.

Boven is het stil

2013 | Drama

Nederland​/​​Duitsland 2013. Drama van Nanouk Leopold. Met o.a. Jeroen Willems, Wim Opbrouck, Henri Garcin, Martijn Lakemeier en Lies Visschedijk.

Leopold bewerkte zelf de succesroman van Gerbrand Bakker, over de vijftigjarige Helmer, die met zijn stervende vader op een kleine boerderij woont. Een Vlaamse melkrijder en een jonge knecht dingen om zijn aandacht, maar zolang Helmers dominante vader nog in leven is, kan het zijne niet beginnen. De net na de opnamen overleden toneelacteur Willems speelt met Helmer zijn eerste (en dus enige) filmhoofdrol. Eeuwig zonde, want hoewel hij de hele film in beeld is en in totaal amper vijf minuten tekst heeft, verliest hij geen moment de aandacht van de kijker.

Het meisje en de dood

2012 | Drama

Nederland 2012. Drama van Jos Stelling. Met o.a. Sylvia Hoeks, Leonid Bichevin, Sergey Makovetskiy, Jim van der Woude en Henri Garcin.

Het meisje, dat is Elise (Hoeks), een jonge, laat-negentiende-eeuwse schone, die in een Duits hotel de vaste courtisane is van een oude, rijke, valse graaf. De dood is Nicolai, een Russische medicijnenstudent op doorreis die met zijn vasthoudende liefde haar hart breekt. Hoeveel poëzie de film op papier ook bevat, die weet bij gebrek aan chemie tussen de hoofdrolspelers maar niet tot leven te komen en vervalt zo tot larmoyante kitsch. De vakjury in van het Nederlands Film Festival dacht daar overigens anders over, want die gunde Het meisje en de dood behalve het Gouden Kalf voor beste geluid en camera ook nog die voor de beste film.

Grimm

2003 | Fantasy, Avonturenfilm, Thriller, Komedie, Drama

Nederland 2003. Fantasy van Alex van Warmerdam. Met o.a. Jacob Derwig, Halina Reijn, Elvira Mínguez, Annet Malherbe en Johan Leysen.

Een viaduct naar de zon, geroosterd hondenvlees, een bedorven advocaat in het dorp van The Good, the Bad and the Ugly: Grimm is een visuele fabel. Een fabel waarin de dialogen volstrekt ondergeschikt zijn aan de fascinerende beelden. Van Warmerdam stuwt het duo Jacob Derwig en Halina Reijn - hier als broer en zus - door een wonderlijk drieluik dat begint als ze door vader worden achtergelaten in een winters bos. Via het Spaanse landhuis van boze chirurg Diego gaan de twee - inmiddels over lijken - naar een stoffig dorpje voor de finale beproeving van hun liefde. Grimm werd bekroond en bekritiseerd.

Het negende uur

2001 | Drama

Nederland 2001. Drama van Gerrard Verhage. Met o.a. Carla Hardy, Bart Klever, Has Drijver, Henri Garcin en Caro Lenssen.

De EO liet een christelijke thriller verfilmen door niet-christelijke filmmakers. 'Christelijke ouders sturen hun kinderen niet naar de filmacademie of de toneelschool,' zegt Natasja Visser, hoofd drama van de EO in een interview. 'En dus zijn we als EO genoodzaakt om met niet-christenen te werken.' Laat dit paradoxale probleem nou net een hoofdthema zijn van de film zelf: Zanger Schneider (Klever) heeft de Christusrol in een prestigieuze Mattheüs Passion-uitvoering, maar is zelf atheïst, en dat werkt niet goed. Ondanks het gebrek aan christelijke uitvoerders is Het negende uur prima Nederlands drama, met mooi camerawerk en redelijke acteerprestaties.

No Trains No Planes

1999 | Drama, Komedie

Nederland​/​​België 1999. Drama van Jos Stelling. Met o.a. Dirk van Dijck, Gene Bervoets, Kees Prins, Katja Schuurman en Henri Garcin.

Regisseur Jos Stelling liet zich inspireren door de roman 'Broederweelde' van Jean Paul Franssens (wiens 'De Wisselwachter' hij eerder verfilmde) voor dit ensemblewerk dat zich afspeelt in een café aan een Nederlands stationsplein. Een van de stamgasten die zich dagelijks aan de toog van kroegbaas Joop (Garcin) verzamelen, is Gerard (Van Dijck) die vandaag afscheid neemt. Voorgoed. De cast is aardig (let op Peer Mascini met een hondje), maar kan niet verhinderen dat deze lauwe film lang niet zo geestig wordt als ie vast bedoeld was.

Un amour de cousine

1998 | Romantiek

Frankrijk​/​​België 1998. Romantiek van Pierre Joassin. Met o.a. Véronique Genest, Pierre Arditi, Henri Garcin, Philippe Mareuil en Christian Bujeau.

Regisseur Jos Stelling liet zich inspireren door de roman 'Broederweelde' van Jean Paul Franssens (wiens 'De Wisselwachter' hij eerder verfilmde) voor dit ensemblewerk dat zich afspeelt in een café aan een Nederlands stationsplein. Een van de stamgasten die zich dagelijks aan de toog van kroegbaas Joop (Garcin) verzamelen, is Gerard (Van Dijck) die vandaag afscheid neemt. Voorgoed. De cast is aardig (let op Peer Mascini met een hondje), maar kan niet verhinderen dat deze lauwe film lang niet zo geestig wordt als ie vast bedoeld was.

Les cachetonneurs

1998 | Komedie, Muziek

Frankrijk 1998. Komedie van Denis Dercourt. Met o.a. Pierre Lacan, Marc Citti, Serge Renko, Marie-Christine Laurent en Wilfred Benaïche.

Regisseur Jos Stelling liet zich inspireren door de roman 'Broederweelde' van Jean Paul Franssens (wiens 'De Wisselwachter' hij eerder verfilmde) voor dit ensemblewerk dat zich afspeelt in een café aan een Nederlands stationsplein. Een van de stamgasten die zich dagelijks aan de toog van kroegbaas Joop (Garcin) verzamelen, is Gerard (Van Dijck) die vandaag afscheid neemt. Voorgoed. De cast is aardig (let op Peer Mascini met een hondje), maar kan niet verhinderen dat deze lauwe film lang niet zo geestig wordt als ie vast bedoeld was.

Le huitième jour

1996 | Komedie, Drama

België​/​​Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1996. Komedie van Jaco Van Dormael. Met o.a. Daniel Auteuil, Pascal Duquenne, Miou-Miou, Isabelle Sadoyan en Henri Garcin.

Harry (Auteuil) is een druk bezet zakenman. Zijn vrouw heeft hem verlaten met de kinderen en alles wat rest is routine. Georges (Duquenne) lijdt aan het downsyndroom. Hij leeft in een fantasiewereld waar Mongolië zijn moederland is, gemaaid gras getroost moet worden en de werkelijkheid verdwijnt als je niet kijkt. Na een ontmoeting trekken ze een paar dagen met elkaar op. Solide acteursfilm, mooi in beeld gebracht door cameraman Walther van den Ende. Duquenne en Auteuil ontvingen in 1996 beiden de prijs voor beste acteur op het filmfestival van Cannes.

La voisine

1996 | Romantiek

Frankrijk 1996. Romantiek van Luc Béraud. Met o.a. Line Renaud, Fanny Cottençon, Henri Garcin, Hubert Saint-Macary en Louise Laure Mariani.

Harry (Auteuil) is een druk bezet zakenman. Zijn vrouw heeft hem verlaten met de kinderen en alles wat rest is routine. Georges (Duquenne) lijdt aan het downsyndroom. Hij leeft in een fantasiewereld waar Mongolië zijn moederland is, gemaaid gras getroost moet worden en de werkelijkheid verdwijnt als je niet kijkt. Na een ontmoeting trekken ze een paar dagen met elkaar op. Solide acteursfilm, mooi in beeld gebracht door cameraman Walther van den Ende. Duquenne en Auteuil ontvingen in 1996 beiden de prijs voor beste acteur op het filmfestival van Cannes.

La poison

1996 | Drama, Komedie

Frankrijk 1996. Drama van Luc Béraud. Met o.a. Henri Garcin, Fanny Cottençon en Line Renaud.

Harry (Auteuil) is een druk bezet zakenman. Zijn vrouw heeft hem verlaten met de kinderen en alles wat rest is routine. Georges (Duquenne) lijdt aan het downsyndroom. Hij leeft in een fantasiewereld waar Mongolië zijn moederland is, gemaaid gras getroost moet worden en de werkelijkheid verdwijnt als je niet kijkt. Na een ontmoeting trekken ze een paar dagen met elkaar op. Solide acteursfilm, mooi in beeld gebracht door cameraman Walther van den Ende. Duquenne en Auteuil ontvingen in 1996 beiden de prijs voor beste acteur op het filmfestival van Cannes.

De jurk

1996 | Komedie, Drama

Nederland 1996. Komedie van Alex van Warmerdam. Met o.a. Ariane Schluter, Ricky Koole, Rijk de Gooyer, Henri Garcin en Ingeborg Elzevier.

De achtereenvolgende draagsters van een bloemetjesjurk hebben het niet makkelijk: ze worden gestalkt, beschoten, (bijna) verkracht en nog veel meer. Nare gebeurtenissen worden gelukkig rijkelijk overgoten met een saus van zwarte humor, zoals je bij Van Warmerdam kunt verwachten. Er is weinig mis met het acteerwerk van de prima cast, ook niet met de regie van Van Warmerdam, noch met de beelden van Van Warmerdams vaste kracht Marc Felperlaan. Toch is De jurk zeker niet Van Warmerdams beste film, al won hij wel de journalistenprijs in Venetië.

La fête des pères

1995 | Komedie, Drama

Zwitserland​/​​België​/​​Frankrijk 1995. Komedie van Jean-Daniel Verhaeghe. Met o.a. Claude Rich, Dominique Labourier, Laure Duthileul, Henri Garcin en Pascal Elso.

De Franse schrijver Louis Galissier (Rich) moet in Duitstalig Zwitserland een lezing houden. Het is niet de eerste keer en Louis weet wat hem te wachten staat. Voor hem is het een ritueel. Maar ditmaal vergist hij zich, want niets verloopt zoals gebruikelijk. Een toevallige ontmoeting met Nicole (Duthileul), een vroegere liefde, doet zijn plannen in het honderd lopen. Het thema of óók schrijvers goede vaders kunnen zijn wordt in de waagschaal gelegd door Nicole, die Louis met zijn neus op de feiten drukt: hij heeft nooit tijd voor haar en haar kind willen maken. Dit klinkt goed en plausibel, maar het is daarom nog geen goede film. Verhaeghe slaat de plank mis: de personages werden te weinig gemotiveerd en missen diepgang. Dit laatste ligt aan het scenario van regisseur Verhaeghe, dat hij samen samen met Jean-Marc Roberts schreef naar de roman van François Nourissier. Het camerawerk is van Roland Dantigny.

La dame du cirque

1995 | Drama

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1995. Drama van Igaal Niddam. Met o.a. Jan Niklas, Christèle Tual, Julie Debazac, Eva Darlan en Henri Garcin.

Martin Kier (Niklas) en Michaela Destrez (Tual) lijken weinig met elkaar gemeen te hebben, behalve hun passie voor paarden. Toch voelen zij zich tot elkaar aangetrokken. Michaela geeft haar carrière als advocate op en sluit zich bij het circus aan, waarvan Martin directeur is. Lief maar nietszeggend melodrama naar de gelijknamige roman van Guy des Cars, overlopend van de clichés en voorspelbare effecten. Slechts te genieten door onvoorwaardelijke paardenliefhebbers die aan hun trekken komen met enkele rijoefeningetjes, of door liefhebbers van het circus die houden van wat er zich afspeelt achter de tent en tussen de wagens. Overigens gedraaid 'op locatie' in het Zwitserse circus Knie. Scenario van Pierre Pauquet, muziek van Gabriel Yared. Europudding avant la lettre die zelfs de Eurozeurders niet gelukkig zal maken.

P.D. James: A Mind to Murder

1994 | Mysterie, Misdaad

Verenigd Koninkrijk 1994. Mysterie van Gareth Davies. Met o.a. Roy Marsden, Henri Garcin, Ann-Gisel Glass, Robert Pugh en Jerome Flynn.

Detective Chief Superintendant Adam Dalgliesh van Scotland Yard wordt belast met een onderzoek in een psychiatrische inrichting, waar uitsluitend rijkelui verblijven. De administratrice ervan werd vermoord en de inspecteur vraagt zich af waarom de zaak aan hem en niet aan de lokale politie werd toevertrouwd.

Les cent et une nuits de Simon Cinéma

1994 |

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1994. Agnès Varda. Met o.a. Michel Piccoli, Marcello Mastroianni, Henri Garcin, Julie Gayet en Mathieu Demy.

Ter gelegenheid van Honderd Jaar Film maakte Varda een compilatie in combinatie met een filmverhaal met gastoptredens. Piccoli is de honderd jaar oude monsieur Simon Cin[KA1]ema, die een eenzaam bestaan voert in zijn kasteel. Hij is aan zijn rolstoel gekluisterd. Jonge schoonheid Gayet, studente aan de filmacademie wordt door hem ingehuurd om gedurende 101 dagen, telkens een dagje te besteden aan zijn herinneringen en bespiegelingen. Ze wordt overrompeld door alles wat met film te maken heeft: posters, memorabilia, (korte en lange) filmfragmenten (w.o. L`AGE D`OR, LADRI DI BICICLETTI, THE THIEF OF BAGDAD, ORPH[KA1]EE, UN CHIEN ANDALOU, THE WIND uit 1928, etc. etc.). Zijn vriend is Mastroianni, Garcin is zijn butler, Demy (de zoon van Varda en Jacques Demy) een produktie-assistent, die een romance beleeft met Gayet. Tot en met de naam op de credits van Schygulla langere optredens van de `acteur of actrice van de dag` en erna (vanaf Azema tot en met Toscan Du Plantier) cameo's, de z.g. 'steelse en stralende verschijningen'. Muziek van o.a. Max Steiner, Bernard Herrmann, Maurice Jarre, Michel Legrand, George Delarue, Francis Lai en Henri Mancini. Varda heeft in de prent al haar passie voor- en al haar ervaring met het filmvak gestopt van de laatste veertig jaar. Haar keuze is typisch continentaal Europees en zal bij haar eigen landgenoten de hartstochten het meeste doen oplaaien, al kan geen enkele cinefiel om dit eerbetoon aan de Tiende Muze heen. Camerawerk van Eric Gautier.

Vincennes - Neuilly

1991 | Drama

Frankrijk 1991. Drama van Pierre Dupouey. Met o.a. Philippe Étesse, Anne Kessler, Françoise Brion, Henri Garcin en Annick Blancheteau.

Het wat vreemde stel J[KA1]er[KA4]ome ([KA1]Etesse) en Sophie (Kessler) leven van oplichterijtjes, kleine diefstallen en indien nodig prostitutie. Voor de buitenwereld geven zij zich uit als broer en zus, maar in werkelijkheid zijn ze elkaars minnaars. De film is een soort tocht zonder een echt doel van de hoofdrollen tussen de twee voorsteden van de Lichtstad (uit de titel); de prent is vol dialoog en de hoofdrollen houden er een wisselend rollenpatroon op na: J[KA1]er[KA4]ome is zowel de liefhebber van directeur Jacques (Garcin) als van zijn dochter. Vervolgens laten zij zich in met een zekere Philippe en Olivia (Brion) met een steenrijke moeder. Zij beroven Olivia van haar juwelen. Z.g. literaire film, die uitsluitend voor een Gallisch publiek interessant is, naar de roman van Patrick Besson met een scenario van van regisseur Dupouey en hoofdrol Étesse. Camerawerk van Bernard Tiphine.

Una famiglia in giallo

1991 | Mysterie, Misdaad

Italië​/​​Frankrijk 1991. Mysterie van Luciano Odorisio. Met o.a. Ugo Tognazzi, Sebastiano Nardone, Andréa Ferréol, Luca Lionello en Claudia Muzii.

Dit was de laatste rol die Tognazzi voor zijn dood in 1990 speelde. Hij speelt de menselijke Inspecteur Andreoli, die de zaken op een persoonlijke manier afhandelt en zeer aan zijn familie is gehecht. De televisiefilm bestaat uit twee episoden: La seducta spiritica gaat over een rechtschapen magistraat die de illegale activiteiten van een oliemaatschappij onderzoekt. Men probeert hem te chanteren met zijn affaire met een actrice, maar hij weigert zich hierdoor te laten intimideren. Wanneer de actrice dood aangetroffen wordt, komt het schandaal aan het licht. Dan komt Andreoli op om een onderzoek in te stellen waarbij hij geholpen wordt door zijn vrouw die gek op intriges is en zijn zoon die voor een particuliere tv-omroep werkt. De tweede episode, Il sogno gaat over een meisje dat tijdens een schoolreisje is verdwenen en waarvan aangenomen wordt dat ze dood is. Er wordt een lijk gevonden en de ouders verklaren dat het het lichaam van hun dochter is. Haar moeder droomt elke nacht van haar alsof ze nog in leven is en die boodschap door wil geven. Na dit verhaal aangehoord te hebben, overtuigt Andreoli's vrouw hem ervan de zaak te heropenen, waardoor hij in Frankrijk terecht komt.

Mamie by night: Marathon Girl

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Bernard Dumont. Met o.a. Odette Laure, Céline Carrié, Henri Garcin, Roger Carel en Frédéric Deban.

Eerste deel van de serie [KL]Mamie by night[KLE]. Op vijfenzestigjarige leeftijd wordt Louise Chabert (Laure) weduwe. Zij besluit haar leven te vergemakkelijken door haar Parijse appartementen te verkopen, die in de rosse buurt van Pigalle liggen. Wanneer ze zich daar voor het eerst vertoont heeft ze een met lood verzwaarde wandelstok, een setje traangasbommen en een aantal andere verdedigingswapens bij zich. Aangezien de film een ontluisterende en karikaturale komedie is, heeft zij ze niet nodig, hoewel ze ontdekt dat haar appartementen gekraakt zijn door een paar prostitu[KA1]ees. De film is niet altijd even vermakelijk (drie co-scenarioschrijvers, waaronder Jean Larriage) maar uiteindelijk is het geheel toch wel aardig dankzij de grappige personages, de reconstructie van een nogal legendarisch en mythisch en in ieder geval zeer fantasievol opgezet Pigalle (het echte Pigalle is anders!) en de ruwe gags. 'Als dat maar goed gaat!' om het maar eens met de woorden van een zekere Laetitia Ramolino te zeggen.

Un week-end sur deux

1990 | Drama

Frankrijk 1990. Drama van Nicole Garcia. Met o.a. Nathalie Baye, Joachim Serreau, Felice Pasotti, Miki Manojlovic en Gilles Treton.

Gescheiden Camille Valmont (Baye), tot schnabbelende ex-VIP afgezakte actrice, heeft een hoteltombolaklusje in Vichy. Noodgedwongen neemt ze haar twee jonge kinderen mee, die ze om het weekend ziet en voornamelijk als ballast beschouwt. Ter plaatse realiseert de egocentrische veertigster wat ze van carrière, huwelijk en moederschap gebakken heeft en neemt een doldriest besluit. Het onsentimentele scenario voor dit ontroerende regiedebuut van actrice Garcia schenkt natuurtalent Baye een van haar rijkste rollen. De sterrenhemelscène aan het slot is van een fijnzinnige poëzie. Miki Manojlovic speelt de vader die in het geweer komt wanneer Camille er met kroost vantussen gaat.

Koko Flanel

1990 | Komedie, Romantiek

België​/​​Frankrijk 1990. Komedie van Stijn Coninx en Jef Van De Water. Met o.a. Urbanus, Bea Van Der Maat, Willeke van Ammelrooy, Herbert Flack en Jan Decleir.

Op zijn sterfbed geeft zijn vader Placide (Urbanus) de opdracht om een vrouw te vinden. Lastig, want Placide wil alleen een knappe, om kinderen te krijgen die er nog enigszins acceptabel uitzien. Na het succes van Hector kon een vervolgfilm met de Belgische komiek Urbanus niet uitblijven. Hij werd een tikje flauw, maar allez. Regisseur Coninx (Daens, Soeur Sourire) was zeer te spreken over de muziek van Dirk Brossé: 'Die zit als 't flanelleke van Koko. Het spant als het nodig is, 't is lekker warm, 't is uit degelijk materiaal gemaakt en het is zalig om te dragen.'

De weduwnaar

1990 | Misdaad

België​/​​Nederland 1990. Misdaad van Paul Cammermans. Met o.a. Peter Van Den Eede, Wivineke van Groningen, Jelle Van Den Eeden, Lena Siau en Herman Verschelden.

Sterk acterende Van Den Eede als graficus en zielepoot helpt Fries prostitu[KA1]eetje Van Groningen in Brussel van de straat, trouwt met haar en kapselt haar in een stikkend burgerleventje in. Nadat zij dood gevonden wordt in een kamer van een luxe hotel, waar zij wekelijks een rijke `klant` ontving, komt hij erachter dat ze ook nog een zoontje (Van Den Eeden) had. Naar de roman van Georges Simenon Le veuf; het scenario werd door Don Dekker verzorgd en achter de camera stond Hein Groot.

Remarie-moi

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Nicole de Buron. Met o.a. Henri Garcin, Michèle Grelier, Jacqueline Gauthier en Bernard Lavalette.

X wil hertrouwen met Y, maar Z, die vervuld is van haat, wil dit tweede huwelijk dwarsbomen. Een boulevardkomedie met een dun onderwerp zoals er duizenden gemaakt worden. De dialogen moeten voor sprankelend doorgaan, maar zijn in werkelijkheid slechts oppervlakkig geklets. Het gegooi met deuren en de gave van de rasechte Parisienne De Buron om beuzelarijen op een mooie manier te verpakken, zijn de twee enige dingen die je bijblijven in deze film, die overigens niet van cinematografisch belang is.

La dernière cigarette

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Bernard Toublanc-Michel. Met o.a. Danny Carrel en Henri Garcin.

De wilskrachtige Marie dooft haar 'laatste sigaret'; haar ouders en vrienden zijn getuigen. Echter, haar persoonlijkheid ondervindt er schadelijke gevolgen van en zij begint jan en alleman te vergiftigen. Uit dit wel zeer magere thema wist de routinier van de ORTF, Toublanc-Michel, een lange speelfilm te halen, waarbij het alleen dankzij de charme en komische kwaliteiten van Danny Carrel uit te houden is.

Boomerang

1989 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1989. Misdaad van Serge Korber. Met o.a. Danièle Evenou, Alain Doutey, Clément Michu, Henri Garcin en Christian Alers.

Een avontuur van Marie Pervenche die in een clochard een voormalige prominente Parijse advocaat herkent. Ze bezorgt hem nieuwe levenslust en plezier in zijn werk door hem het op te laten nemen tegen een schurk.

Si t'as besoin de rien...fais-moi signe

1986 | Komedie

Frankrijk 1986. Komedie van Philippe Clair. Met o.a. Manuel Gélin, Riton Liebman, Elisabeth Sender, Henri Garcin en François Perrot.

Charles, een regisseur die (niet helemaal onbegrijpelijk) geen producenten kan vinden, breekt in bij een bank om zijn film te kunnen maken. Hij ontvangt hiervoor de Gouden Leeuw van Veneti[KA3]e (sic!). Hij verdient veel geld terwijl zijn vriendin Sylvie tot vedette wordt gebombardeerd en de bank heimelijk alles krijgt teruggestort. Dit zeldzaam smakeloze scenario wordt ondersteund door een regie van hetzelfde kaliber: lomp, onbeholpen, zonder enige eigenheid en met uitgekauwde grappen en niet te vergeten een opmerkelijke alledaagsheid. Ook is deze produktie een gemene, ondeugende, goedkope en hatelijke satire op het filmwereldje. Zonder twijfel troost de regisseur zich zo met het feit dat hij een mislukkeling in het vak is. Nooit ging het spreekwoord zo vader (René Clair) zo zoon zo slecht op!

Abel

1986 | Komedie, Drama

Nederland 1986. Komedie van Alex van Warmerdam. Met o.a. Alex van Warmerdam, Olga Zuiderhoek, Henri Garcin, Annet Malherbe en Loes Luca.

Oudere jongere Abel (regisseur Van Warmerdam zelf) woont nog thuis. Hij is met geen stok het huis uit te krijgen, tot leedwezen van zijn vader. Die organiseert zelfs een romantisch afspraakje voor hem, zonder resultaat. Abel knipt liever vliegende vliegen doormidden. Maar dan ontmoet hij het meisje van de peepshow waar zijn vader stiekem verliefd op is. Leuk, absurdistisch debuut van de regisseur die voordien zijn sporen verdiende bij de avantgardistsche theatergezelschappen Orkater en De Mexicaanse hond. Hij gaf met Abel zijn visitekaartje af: zijn films bieden een eigenzinnige, ironische blik op de Nederlandse samenleving. Prima acteerwerk. Twee Gouden Kalveren.

Les parents ne sont pas simples cette année

1984 | Komedie

Frankrijk 1984. Komedie van Marcel Jullian. Met o.a. Alexandra Gonin, Florence Giorgetti, Alexandre Sterling, Yolande Folliot en Henri Garcin.

Flauwe klucht over prikkelende verwikkelingen binnen het Parijse gezin van een dokter (Garcin): de zestien-jarige dochter des huizes (Gonin) wordt tijdens de vakantieperiode verliefd op een jongen (Freiss) die bij de buren logeert, vader krijgt een nymfomane pati[KA3]ente in de spreekkamer, die door moeder (Folliot) de deur wordt uitgebonjoured. De afgewezen vrouw blijkt de echtgenote van de kersverse minister van gezondheid, een charmeur van de bovenste plank, die tijdens een diner moeder het hoofd op hol wil brengen. Thierry Le Luron speelt zichzelf en laat zijn imitatiekunstjes zien. Burgerlijke fatsoensmoraal en middelmaat zijn troef. Scenario van Marcel Dassault en regisseur Julian. Camerawerk van Henri Decae.

Qu'est-ce qu'on attend pour être heureux!

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Coline Serreau. Met o.a. Bernard Alane, Romain Bouteille, Evelyne Buyle, Laure Duthilleul en Henri Garcin.

Voor de opname van een reclamespot van 45 seconden wordt een immens aantal figuranten, dansers en technici bijeengebracht in een filmstudio. Ze komen geleidelijk aan in opstand tegen de hondse behandeling door de sponsors. Deze doeltreffende satire op de alle perken te buiten gaande discrepantie tussen reclamefilms en 'gewone' films zou misschien alleen in de filmpraktijk betrokkenen aanspreken, als Serreau en haar medewerkerscollectief de boodschap niet met zoveel talent en uitbundigheid verpakt hadden. De moeite die ze blijkbaar hadden om een slot voor de film te vinden leidt later tot enige geforceerdheid.

La femme d'à côté

1981 | Drama, Thriller, Romantiek

Frankrijk 1981. Drama van François Truffaut. Met o.a. Gérard Depardieu, Fanny Ardant, Véronique Silver, Henri Garcin en Michèle Baumgartner.

Hitchcockiaans drama over echtelijke ontrouw. Twee voormalige geliefden (fraaie rollen van Depardieu en Ardant), nu beiden getrouwd, komen per toeval naast elkaar te wonen en pakken in het geheim hun verhouding weer op. Wanneer de schuldgevoelens beginnen op te spelen, komt het overspel uit. Regisseur Truffaut (Jules et Jim) had zijn carrière lang iets met verstoorde en gestoorde liefde, en in La femme d'à côté (vrij vertaald: De buuv) laat hij in rustige, afgemeten kaders in detail zien hoe een dierlijke, fysieke aantrekkingskracht langzaam maar heel zeker uit de hand kan lopen.

Faut s'les faire!... Ces légionnaires

1981 | Komedie

Noorwegen​/​​Frankrijk 1981. Komedie van Alain Nauroy. Met o.a. Henri Garcin, Dany Carrel, André Valardy, Jean-Claude Martin en Jacques Bouanich.

Het gebruikelijke stel idioten belandt in een kazerne van het vreemdelingenlegioen in Tunesië en ondergaat daar de meest mensonterende opdrachten, in de vage hoop daarmee andere zwakzinnigen die niets beters te doen hebben dan naar dit misbaksel te kijken aan het lachen te brengen. Zelfs dat lukt niet.

Paura

1980 | Mysterie, Erotiek, Horror

Italië 1980. Mysterie van Riccardo Freda. Met o.a. Stefano Patrizi, Martine Brochard, Henri Garcin, Laura Gemser en John Richardson.

Een filmacteur wordt geplaagd door nachtmerries omdat hij als jongetje getuige is geweest van de moord op zijn vader. Tijdens de opname van een jachtscène op het landgoed van zijn moeder vindt een reeks gruwelijke moorden plaats. De film is een eng bedoeld moordmysterie, met seks en geweld aan de moderne smaak aangepast. De sekssterren Gemser en Dionisio spelen enkele naaktscènes. U mist niet veel aan deze film. Ook bekend als FEAR.

Cocktail molotov

1979 | Drama, Komedie

Frankrijk 1979. Drama van Diane Kurys. Met o.a. Elise Caron, Philippe Lebas, François Cluzet, Geneviève Fontanel en Henri Garcin.

17-jarigen zijn verliefd op elkaar, over het verzet van hun ouders en de sociale verschillen heen. Samen met een vriend vluchten ze naar Venetië, om van daaruit naar Israël te vertrekken, maar de jongen schrikt terug voor deze stap. Ze liften terug naar Parijs - mei 1968 - en het meisje laat zich aborteren. Soort vervolg - in periode en leeftijd van de personages - op Kurys' debuut DIABOLO MENTHE stelt ietwat teleur, omdat het scenario en een nietszeggende dialoog zeer aan de oppervlakte van de geschetste omstandigheden blijven, waardoor de conflicten nietsbeduidend worden. Spontaan acteren houdt de aandacht vast bij doelloze personages in doelloze tragikomedie.

C'est pas moi, c'est lui!

1979 | Komedie, Avonturenfilm

Frankrijk 1979. Komedie van Pierre Richard. Met o.a. Pierre Richard, Danièle Minazzoli, Aldo Maccione, Valérie Mairesse en Antoinette Poivre.

Een ghost-writer kan niet hebben dat hij geen deel heeft in het succes van de komedie-schrijver voor wie hij werkt. Hij laat zich paaien om voor een Italiaanse ster op locatie in Tunesië een filmscript op maat te schrijven. Fransman Richard heeft beslist komische kwaliteiten, maar als hij zelf de regie ter hand neemt is het door hem afgeleverde werk minder. En vooral als de Italiaan Maccione zijn partner is. Het duo gaat de strijd aan met ergerlijke ongein en weet niet van ophouden, zodat er ook aan het magere verhaaltje absoluut niets meer valt te beleven. Scenario van regisseur Richard en Alain Godard. Camerawerk van Claude Agostini.

Vas-y maman

1978 | Drama

Frankrijk 1978. Drama van Nicole De Buron. Met o.a. Annie Girardot, Pierre Mondy, Henri Garcin, Claude Piéplu en Nicole Calfan.

Een in het huishouden miskende vrouw schrijft een feministische roman die een best-seller wordt, waarmee door de publiciteit en andere bijkomende factoren de rust in huis catastrofaal verstoord raakt. De als regisseur debuterende schrijfster heeft kennelijk (terechte) twijfels gehad of haar scènes en dialogen wel zo leuk waren en daarom - de gewoonlijk uitstekende - acteurs voortdurend nadrukkelijke grimassen laten trekken, met rampzalige gevolgen. Scenario van regisseuse De Buron, die voor de dialogen werd bijgestaan door Pierre Sisser en Mathilde Pean.

Trocadero bleu citron

1978 | Familiefilm

Frankrijk 1978. Familiefilm van Michael Schock. Met o.a. Anny Duperey, Lionel Melet, Bérangère de Lagatinerie, Henri Garcin en Frank Fitoussi.

Een onbenullig, trendgevoelig filmpje waarin wordt ingespeeld op de rage van de skate-boards (intussen alweer vergeten). Duperey is een hippe moeder die haar zoon, een skate-board freak, wil helpen het meisje van zijn dromen te veroveren. Totaal ongeloofwaardig, stuntelig gemaakt en, afgezien van Duperey, bevolkt met volstrekt talentloze jongelui.

Plus ça va, moins ça va

1977 |

Frankrijk 1977. Michel Vianey. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Jean Carmet, Louis Jourdan, Henri Garcin en Niels Arestrup.

Racistische politiemannen zijn overtuigd dat de moord op een jong meisje het werk moet zijn van een Noord-Afrikaan die na een kruisverhoor weet te ontsnappen. Hun onderzoek leidt hen verder langs de rijke bourgeoisie en filmfauna aan de Côte d'Azur. Genrefilm met zowel komische als kritische elementen. De regisseur is van huis uit schrijver en zijn scenario is beter dan zijn regie, maar hij geeft de acteurs alle kansen tot herkenbare karikaturen.

Le juge Fayard dit le Shériff

1977 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1977. Drama van Yves Boisset. Met o.a. Patrick Dewaere, Aurore Clément, Philippe Léotard, Jacques Spiesser en Jean Bouise.

Verknopingen tussen Franse politiek, zakenleven en georganiseerde misdaad staan centraal in deze messcherpe thriller van genrespecialist Boisset. Wanneer de strijdbare, onomkoopbare onderzoeksrechter Fayard een gewapende overval uitpluist, steekt hij zich in een fataal wespennest. Dewaere, tijdens de opnamen in Saint Étienne doodongelukkig door de verbroken relatie met actrice Miou-Miou, excelleert op de rand van ongezond. De figuur Fayard is geïnspireerd op de in 1975 vermoorde François Renaud, magistraat in Lyon. Verbazingwekkend défilé bijrolspelers: Jean Bouise, Bernard Giraudeau, Marcel Bozzuffi, Myriam Mézières, Henri Garcin en Roland Blanche. Prix Louis Delluc 1976.

Un Type comme moi ne devrait jamais mourir

1976 | Komedie

Frankrijk 1976. Komedie van Michel Vianey. Met o.a. Jean-Michel Folon, Francine Racette, Bernard Fresson, Bernadette Lafont en Henri Garcin.

Een in werk en huwelijk ogenschijnlijk geslaagde man begint opeens aan de zin van zijn bestaan te twijfelen en trekt zich terug in het interieur van zijn auto. Na een reeks van avonturen brengt een schijnbare flirt van zijn vrouw met een successchrijver hem weer in actie om het huwelijk te herstellen. Het door de regisseur geschreven scenario heeft dezelfde satirische humor over de identiteitscrises van verburgerlijkte dertigers als de strip Les Erustrées van Bretecher, maar de vlakke vormgeving zet daar vaak een domper op. Graficus Folon is een ideale en innemende hoofdrolspeler.

Une Femme, un jour

1975 | Drama, Romantiek

Frankrijk 1975. Drama van Léonard Keigel. Met o.a. Caroline Cellier, Mélanie Brevan, Jean-Luc Bideau, Henri Garcin en Gilles Bony.

Nogal drakerige praatfilm over een lesbische verhouding tussen Cellier en Brevan en hoe hun liefde door de heteromaatschappij wordt kapotgemaakt. Aan de goede bedoelingen van Keigel mag niet getwijfeld worden want nadat hem door alle mogelijke producenten en instanties geld werd geweigerd realiseerde hij de film met zijn eigen spaarcentjes. Helaas staat het eindresultaat niet in verhouding tot de geleverde inspanningen. Keigel is dan ook failliet gegaan.

Oublie-moi Mandoline

1975 | Komedie

Frankrijk 1975. Komedie van Michel Wyn. Met o.a. Bernard Menez, Marie-Hélène Breillat, Jean-Pierre Darras, Henri Garcin en Pierre Tornade.

Alles draait om een gestolen dossier dat terug op zijn plaats moet komen en waardoor een paar mensen in moeilijkheden raken. Een doorsnee Franse komedie.

Catherine et Cie.

1975 | Komedie, Erotiek

Frankrijk 1975. Komedie van Michel Boisrond. Met o.a. Jane Birkin, Patrick Dewaere, Jean-Pierre Aumont, Jean-Claude Brialy en Vittorio Caprioli.

Jonge Engelse in Parijs trekt aandacht van uiteenlopende hitsige heren en besluit vennootschap op te richten met zichzelf als bedrijfskapitaal. Dat heldin aandelen in zichzelf verhandelt is nieuwe variant in doorsnee pikante komedie waarin charme van Birkin en elan van tegenspelers onvoldoende ruimte kregen van scenario.

Verdict

1974 | Drama, Thriller

Italië​/​​Frankrijk 1974. Drama van André Cayatte. Met o.a. Sophia Loren, Jean Gabin, Julien Bertheau, Henri Garcin en Muriel Catala.

Een weduwe van een mafioso heeft geprobeerd haar zoon in Frankrijk een keurige opvoeding te geven, maar hij wordt getergd door een wulpse dochter van een leraar, waarop hij haar vermoordt. Als zoon van zijn vader lijkt hij kansloos op het proces en de moeder schakelt oude contacten in om de vrouw van de rechter te ontvoeren en zo de uitspraak te beïnvloeden. Cayattes pleidooi tegen een bevooroordeelde justitie wordt ontkracht door de reeks melodramatische wendingen, maar de confrontatie tussen Loren als verbeten moederdier en Gabin als onverzettelijke rechter, weet toch te boeien. Scenario van de regisseur, Paul Andreota en Pierre Dumayet.

Les guichets du Louvre

1974 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1974. Drama van Michel Mitrani. Met o.a. Christian Rist, Christine Pascal, Henri Garcin, Judith Magre en Michel Auclair.

Kort voor La Grande Rafle van 16 juli 1942, de razzia waarin de nazi's in samenwerking met de politieprefectuur zo'n 13.000 Parijse Joden zullen oppakken, tracht student Paul leeftijdgenote Jeanne van een wisse dood te redden. Eerste Franse fictiefilm over die inktzwarte donderdag schematiseert en melodramatiseert Roger Boussinots autobiografische werk waarop het verhaal is gebaseerd. Charismatisch en kwetsbaar actrice Pascal (1953-1996) springt eruit als Jeanne, de enige in de Joodse Marais-wijk die Pauls vluchtpleidooien ter harte neemt. Garcin vertolkt de Duitse schrijver/oorlogschroniqueur/legerofficier Ernst Jünger.

Le mouton enragé

1974 | Komedie, Drama

Frankrijk​/​​Italië 1974. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Romy Schneider, Jean-Louis Trintignant, Jean-Pierre Cassel, Jane Birkin en Henri Garcin.

Romy Schneider speelt in deze satirische komedie de uitdagende minnares van een 'man zonder eigenschappen' (Trintignant), een verlegen bankbediende die als marionet van zijn vriend & kwade genius (Cassel) carrière weet te maken en vrouwen leert veroveren. Le mouton enragé heeft een sterbezetting in soms verrassend tegendraadse rollen, maar het accent op vooral de pikante en dramatische verwikkelingen maakt de sociaal-politieke toespelingen nogal gratuit. 'Ze is de meest erotische vrouw die ik ken,' stelt Trintignant vast. Off-screen zei Schneider daarover: 'Ik weet dat ik mooi ben, ik kan het me permitteren me naakt te laten zien. En ik vind het leuk, daarom doe ik het.'

Jury Of One

1974 |

1974. André Cayatte. Met o.a. Julien Bertheau, Sophia Loren, Jean Gabin en Henri Garcin.

Romy Schneider speelt in deze satirische komedie de uitdagende minnares van een 'man zonder eigenschappen' (Trintignant), een verlegen bankbediende die als marionet van zijn vriend & kwade genius (Cassel) carrière weet te maken en vrouwen leert veroveren. Le mouton enragé heeft een sterbezetting in soms verrassend tegendraadse rollen, maar het accent op vooral de pikante en dramatische verwikkelingen maakt de sociaal-politieke toespelingen nogal gratuit. 'Ze is de meest erotische vrouw die ik ken,' stelt Trintignant vast. Off-screen zei Schneider daarover: 'Ik weet dat ik mooi ben, ik kan het me permitteren me naakt te laten zien. En ik vind het leuk, daarom doe ik het.'

Dupont Lajoie

1974 | Drama

Frankrijk 1974. Drama van Yves Boisset. Met o.a. Jean Carmet, Ginette Garcin, Jean-Pierre Marielle, Pascale Roberts en Pierre Tornade.

Een Parijse caf[KA1]ehouder brengt met zijn gezin de vakantie door op een camping waar de dochter van een bevriend echtpaar zijn begeerte wekt. Hij verkracht haar en vermoordt het meisje daarna in paniek. De verdenking en de agressie richten zich onmiddellijk op de Arabische gastarbeiders zodat de dader vrijuit gaat. De film blijft aanvankelijk in gemoedelijke ongeintoon van een burgerlijke klucht (met uit dat genre bekende acteurs), waardoor de doorbraak van de frustratie, agressie en racisme vervolgens des te harder aankomt. Carmet belichaamt in de titelrol al die aspecten ideaal.

Ursule et Grélu

1973 | Komedie

Frankrijk 1973. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Annie Girardot, Bernard Fresson, Jean Carmet, Marcel Dalio en Roland Dubillard.

Een heilsoldate en een muzikant lijden samen schipbreuk, worden verliefd, maar een reeks van avonturen drijft ze steeds weer uit elkaar. Deze poging tot geacteerd stripverhaal strandt op de stijlloze regie en het moedeloos over-acteren van anders verdienstelijke spelers. Deze flop noodzaakte de regisseur tot maken het van porno-films.

Quelqu'un derrière la porte

1971 | Thriller

Italië​/​​Frankrijk 1971. Thriller van Nicolas Gessner. Met o.a. Charles Bronson, Anthony Perkins, Jill Ireland, Henri Garcin en Agathe Natanson.

Een psychiater die door zijn vrouw wordt bedrogen, probeert zich te wreken door een patiënt met geheugenverlies die aan hem is toevertrouwd. De mogelijkheden van verhaal en hoofdrollen hadden een spannende thriller kunnen opleveren, maar de regie houdt het middelmatig. Ireland is nogal ridicuul als femme fatale.

Kill!

1971 | Misdaad, Actiefilm

Duitsland​/​​Spanje​/​​Frankrijk​/​​Italië 1971. Misdaad van Romain Gary. Met o.a. Jean Seberg, Stephen Boyd, James Mason, Victor Israel en Curd Jürgens.

Een Interpol-agent wordt naar een internationaal congres over drugsbestrijding gestuurd in Haddan, vergezeld door zijn zich in het bourgeois-bestaan vervelende vrouw. Zij ontdekt samen met een andere agent, dat de echtgenoot zelf in drugshandel participeert en ze gebruiken hem om de leider te ontmaskeren, die plannen heeft veel jongeren verslaafd te maken. Dat romanschrijver Gary een matig filmer blijkt die in kitscherige symboliek ontspoort, wekt minder verbazing dan zijn primitieve scenario dat tussen afgetrapte B-filmclichés wel authentiek en gedocumenteerd feitenmateriaal aandraagt. De acteurs zijn machteloos.

La Nuit Bulgare

1969 | Drama

Frankrijk 1969. Drama van Michel Mitrani. Met o.a. Marina Vlady, Henri Garcin, François Périer, Charles Vanel en Thalie Frugès.

Een hoge ambtenaar moet een handelsverdrag met Bulgarije tot stand brengen, maar wordt bedreigd met onthulling van zijn eigen verleden als hij niet volledig naar de pijpen van zijn president- directeur danst. Zijn gewetenscrisis wordt gespiegeld aan (gedroomde) gebeurtenissen in een ver verleden. Een interessante film die struikelt over eigen pretenties en het onderscheid of verband tussen de realiteit en de fantasie ondoorzichtig maakt. In de afzonderlijke scènes heeft hij zeker kwaliteiten en wordt er voortreffelijk geacteerd.

Détruire, dit-elle

1969 | Experimenteel

Frankrijk 1969. Experimenteel van Marguerite Duras. Met o.a. Henri Garcin, Daniel Gélin, Nicole Hiss, Michael Lonsdale en Catherine Sellers.

Gasten in een afgelegen hotel - een historicus, de studente met wie hij getrouwd is, een Duitse jood en een depressieve fabrikantenvrouw - zijn onmachtig om in de buitenwereld te functioneren en worden in dit vacuüm onderling verwisselbaar van identiteit en uitspraken. Dit zelfstandige filmdebuut van Duras naar haar eigen roman is ongewoon, ontoegankelijk, maar een opmerkelijk stijlvol experiment dat de filosofie helder weet te maken in treffende, uiterst sobere scènes.

Fleur d'oseille

1967 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1967. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Anouk Ferjac, Henri Garcin, Maurice Biraud en Amidou.

Weduwe van gangster wil buit van diens laatste inbraak besteden aan opvoeding van haar kind. Samen met andere alleenstaande moeder gaat ze op onderzoek uit en moet het opnemen tegen zwaarbewapende gangsterbende. Misdaadkomedie bereikt haar effecten door twee jonge moeders de overmacht te slim af te laten zijn. De humor van de dialoog is al te gezocht, maar Darc en Ferjac acteren met aanstekelijke bravoure.

La vie de château

1966 | Romantische komedie, Oorlogsfilm

Frankrijk 1966. Romantische komedie van Jean-Paul Rappeneau. Met o.a. Catherine Deneuve, Pierre Brasseur, Philippe Noiret, Henri Garcin en Carlos Thompson.

Ver van alle oorlogsrumoer verveelt Marie (Deneuve), een verwende, getrouwde vrouw, zich begin 1944 op het Normandische landgoed van haar man, pantoffelheld Jerome (Noiret), en wil het liefst naar Parijs. Dan moeten ze verzetsstrijder Dimanche (Brasseur), die met een parachute geland is, in de kelders verbergen. Hij wordt prompt verliefd op zijn knappe gastvrouw, terwijl de Duitse ingekwartierde majoor Klopstock (Thompson) haar ook het hof maakt. Terwijl beide mannen om haar de oorlog vergeten, zal haar echtgenoot zich als de ware held ontpoppen. Deze sierlijk gemaakte en inhoudelijk verrassende komedie liet voor het eerst de humoristische mogelijkheden van Deneuve zien en bood dankbaar emplooi aan die van Noiret.

Moi et les hommes de quarante ans

1964 | Komedie

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1964. Komedie van Jack Pinoteau. Met o.a. Dany Saval, Paul Meurisse, Paul Hubschmidt, Michel Serrault en Paolo Ferrari.

Een manicure voor heren besluit haar verloofde jaloers te maken met haar oudere cliëntèle. Hun geschipper en trouweloosheid in de liefde blijken fikse tegenvallers. De komedie heeft meer vaart dan humor. De specialiteit van Saval is om iedereen in haar films op de zenuwen te werken. Helaas gaat dat voor het publiek ook op. Scenario van Walter Ulbrich en J.J. Rouff. Camerawerk van Raymond Lemoigne.

Mata Hari, agent H21

1964 | Historische film, Drama, Romantiek, Thriller

Frankrijk​/​​Italië 1964. Historische film van Jean-Louis Richard. Met o.a. Jeanne Moreau, Claude Rich, Franck Villard, Jean-Louis Trintignant en Henri Garcin.

Margaretha Geertruida Zelle, die tijdens WO I als exotisch danseres Mata Hari voor de Duitsers spioneert, wordt verliefd op een Franse officier, en besluit voor de andere kant te gaan werken. Een riskante keuze. Op maat gesneden vehikel voor regisseur Richards ex-echtgenote Moreau, gebaseerd op een half-ironisch, half-tragisch scenario van François Truffaut, de man die normaal gesproken juist de scenario's van Richard (Fahrenheit 451, La nuit américaine) verfilmde. Richard is een betere scenarist dan regisseur, maar toch wel de moeite waard.

Les Amoureux du 'France'

1964 | Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1964. Komedie van Pierre Grimblat. Met o.a. Marie-France Pisier, Olivier Despax, Catherine Rouvel, Henri Garcin en Maria Grazia Buccella.

De zoon van een geru[KA3]ineerde aristocraat wordt verplicht tot belangen-huwelijk met de dochter van een ijsco-magnaat, maar wisselt tijdens een boottocht naar New York (waar hij zijn aanstaande zal ontmoeten) van identiteit met zijn butler. De erfgename heeft echter hetzelfde gedaan met haar secretaresse, zodat een dubbel happy end de ouders precies in de kaart speelt. Een op Marivaux geïnspireerd liefdesstratego, waarin met ironische luchtigheid wordt geacteerd, echter zonder de melancholie en het cynisme van het orgineel. François Reichenbach filmde voor een boottocht 'reisimpressies' die bezienswaardig zijn, maar die tevens de handeling nodeloos ophouden en stijlbreuken tot stand brengen.

Arsène Lupin contre Arsène Lupin

1962 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1962. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Jean-Claude Brialy, Jean-Pierre Cassel, Françoise Dorléac, Geneviève Grad en Anne Vernon.

Gentleman-dief Arsène Lupin is overleden en heeft bij wijze van erfenis zijn zoon de instructie gegeven om de kroonjuwelen van Poldavië te stelen. Hij blijkt echter ook nog een onechte zoon te hebben die op hetzelfde idee komt. Deze levendige misdaadkomedie onderscheidt zich door de elegante aankleding en de charme van de jeugdige spelers. Vrije bewerking van Georges Neveux, François Chavane en de regisseur naar een idee van Maurice Blanc. Camerawerk van Pierre Petit.