André Falcon

Les Cordier, juge et flic : L'honneur d'un homme

Frankrijk 1999. Drama van Paul Planchon. Met o.a. Pierre Mondy, Bruno Madinier, Charlotte Valandrey, Antonella Lualdi en José Paul.

Capitaine Conan

Frankrijk 1996. Oorlogsfilm van Bertrand Tavernier. Met o.a. Philippe Torreton, Samuel Le Bihan, Bernard Le Coq, Catherine Rich en Yves Roan.

Na La vie et rien d'autre Taverniers tweede meesterwerk over '14-'18. In de chaosnadagen van De Grote Oorlog opereren op de Balkan kapitein Conan en zijn vijftig soldaten van de Armée des Orients. Als ouderwetse Sioux-krijgers doden ze de vijand met het mes. Wanneer een aantal van het peloton, het merendeel ex-bajesklanten, van plundering en moord wordt beschuldigd, verdedigt de bikkelharde doch bloedsbroederloyale Conan hen. In deze adaptatie van Roger Vercels roman uit 1934, door dialoogsmid par excellence Jean Cosmos, is Torreton groots als tragische barbaar. Briljante 'Scope-fotografie van Alain Choquart. Onder de vele onderscheidingen: Césars voor regisseur en hoofdrolspeler.

Historias del Kronen

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Spanje 1995. Drama van Montxo Armendáriz. Met o.a. Juan Diego Botto, Nuria Prims, Aitor Merino, Armando Del Rio en Diana Galvez.

Dit is het portret van een de Madrileense X-generation uit bourgeoiskringen uit het midden van de jaren 1990. In de uitspanning uit de titel komen zij als de zon is ondergegaan bij elkaar om de tijd te doden met drinken, dansen, het nemen van drugs en versieren van meiden voor (bijna seksloze) vluggertjes.

Vogue la galère

Frankrijk 1994. Komedie van Maurice Frydland. Met o.a. Patrick Chesnais, Pascale Rocard, Frédérick Tokarz, Pascale Nielsen en André Falcon.

Door de overname van het bedrijf, waarvoor hij jarenlang werkte, staat Chesnais plots op straat. Hij krijgt hulp van Tokarz, het werkloze vriendje van zijn dochter. Deze 25-jarige jongeman is een karweitjeskunstenaar en specialist in allerhande tewerkstellingsprogramma's. Een zuiver product van de samenleving van de jaren 1990 en hij zal Chesnais de echte wereld leren ontdekken en hem opnieuw leren leven. De vrouw van Chesnais, Rocard, doet in eerste instantie haar best om hem moreel te steunen maar zij is een frivole freule die hem finaal in de steek laat. Tragi-komedie, geschreven door Claude Gutman en Jean-Michel Morel, die op lichtvoetige toon het sociale probleem van de werkloosheid behandelt. Een aantal bijrollen worden vertolkt door Belgische acteurs, die regisseur Frydland in Brussel leerde kennen bij het draaien van een NESTOR BURMA-aflevering: Crahay, Sbille en Beukelaers.

L'affaire Dreyfus

Frankrijk​/​​België 1994. Historische film van Yves Boisset. Met o.a. Thierry Frémont, Pierre Arditi, Bernard-Pierre Donnadieu, Christian Brendel en Philippe Volter.

Tweedelige Frans-Belgische tv-film over de joodse Franse legerkapitein Dreyfus (Frémont) die in 1894 van spionage werd beschuldigd. Hij zou militaire geheimen aan de Duitsers hebben doorgegeven. Bij gebrek aan bewijzen laat het ministerie valse documenten verspreiden om Dreyfus te kunnen veroordelen. Zijn vrouw Lucie (Morante) en zijn broer (Volter) roepen de hulp van de pers in. In feite was het de Franse legerkommandant Charles Walsin Esterhazy (Arditi), overladen met schulden, die aan de Duitse autoriteiten voorstelde militaire inlichtingen te verkopen. Alles wordt in het werk gesteld om de zaak Dreyfus in de doofpot te houden en Esterhazy vrijuit te laten gaan. Diens proces is dan ook een farce, wat Emile Zola (Drouot) tot een woedend J`accuse inspireert. In 1899 komt de waarheid dan toch aan het licht en Dreyfus krijgt gratie (hij werd pas in 1906 in ere hersteld). Merkwaardig sterke tv-film, geschreven door Jorge Semprun en Boisset naar het boek L'affaire van Jean-Denis Bredin. Met zorgvuldige precisie worden de gebeurtenissen beschreven die leidden tot een der grootste crises van de Derde Republiek. Geslaagde epoque-reconstitutie met een schitterende rolbezetting, met o.m. Mesguich als Léon Blum, Demy als Marcel Proust en Berger als de Duitse majoor Von Schwarzkoppen. Enkele te lange en trage passages neem je er graag bij. Bekroond met de Nymphe d'argent op het festival van Monte Carlo in 1995. Camerawerk van Yves Dahan en Robert-Jacques Loiseleux. Het duurde overigens ruim honderd jaar voordat het Franse leger de dwaling van de valse beschuldiging offcieel erkende. Dreyfus stierf in 1935 in een zekere vergetelheid, maar zijn zaak is onlosmakelijk verbonden aan het door de autoriteiten georkestreerde antisemitisme.

Perpète

Frankrijk 1990. Misdaad van Jean-Pierre Decourt. Met o.a. Jacques Morel, François Cluzet, Sophie Renoir, Marcel Cuvelier en Jacques Rosney.

Het woord 'perpète' is Frans argot voor 'levenslang'. Julien Fontanes, magistrat, gespeeld door Morel, wordt namelijk op zijn kantoor in het Paleis van Justitie gegijzeld door een gevangene die tijdens het verhoor bij de rechter- commissaris is ontsnapt. Een goedkoop thema, maar Jean Cosmos slooft zich echt niet uit om fatsoenlijke scenario's te schrijven! Een banale film met een doorsneeregie van de hand de dienstdoende televisieregisseur die ambtshalve wordt aangewezen voor dergelijke series.

Par la bande

Frankrijk 1990. Misdaad van François Dupont-Midy. Met o.a. Jacques Morel, Jacques Serres, Evelyne Dandry, Jean-Pierre Darras en Jacques François.

Een gevangene, die zich op het dak van de landelijke strafgevangenis bevindt, maakt luidkeels zijn onschuld kenbaar en dreigt zelfmoord te plegen als zijn dossier niet opnieuw geopend wordt. Dat is het uitgangspunt van het onderzoek dat Julien Fontanes (Morel) moet gaan uitvoeren. Een langzaam voorthobbelende en weinig soepel gemonteerde film, die een langdradig verhaal vertelt, dat toch een zekere humor bevat. Het resultaat is een televisiefilm met twee kanten, gemaakt door een (middelmatig getalenteerde) afvallige van het witte doek.

Maigret et l'ambassadeur

Frankrijk 1990. Misdaad van Stéphane Bertin. Met o.a. Jean Richard, Jacques Dumesnil, Annie Decaux, Marie-Hélène Daste en Odile Versois.

Een gelijkvormige adaptatie van een roman van Georges Simenon, waarin de beroemde commissaris zich deze keer met zijn pijp en zijn hoed onder de adel mengt. Het gaat al snel vervelen, temeer daar de regie slapjes en mat overkomt. Blijft over het vakmanschap van de spelers en de schoonheid van Versois.

Les nerfs en pelote

Frankrijk 1990. Misdaad van Jean-Pierre Decourt. Met o.a. Jacques Morel, André Falcon, Daniel Russo, Jacques Lalande en Viviane Eychart.

Het hoofd van het departement van Justitie ontdekt, dat hij het doelwit van een terroristisch commando is geworden. Als meerdere en vriend van Fontanes (Morel), geeft hij deze laatste de opdracht het komplot te verijdelen. Een aflevering uit de serie Julien Fontanes, magistrat. Niets nieuws onder de zon maar het aankijken waard. Maar net

Les Monte-en-l'air

Frankrijk 1990. Komedie van François Martin. Met o.a. Marc Dudicourt, Marc Fayolle, Pia Courcelle, Richard Hayward en André Falcon.

Ze oefenen allebei een keurig net en onbeduidend beroep in Parijs uit, maar hun gemeenschappelijke passie voor de Amerikaanse misdaadromans, en vooral -films, brengt hen het hoofd op hol. Zij willen de 'inbraak' van de eeuw opzetten, om precies te zijn in een zeer luxe hotel hoog in de bergen. Resultaat : een reeks stommiteiten. Een tamelijk slappe en onsamenhangende vertelling, bestaande uit uiteenlopende scènes, waarvan de een geslaagd is en de andere totaal voorspelbaar. Onschuldig vermaak.

Julien Fontanes, magistrat: Rien que la vérité

Frankrijk 1990. Misdaad van Jacques Morel. Met o.a. Antoinette Moya, Bernard Le Coq, Jean-François Garreaud, André Falcon en Jacques Alric.

Een onderzoek uit de serie Julien Fontanes, magistrat, rond de klassieke, verplichte overval. Een regie zonder echte fouten, maar inwisselbaar met elke andere aflevering uit deze serie, terwijl scenarioschrijver Jean Cosmos zich ook niet erg heeft uitgesloofd. Ontspannend. Morel in de rol van commissaris Maigret is echter niet meer dan een slechte uitgave van Jean Richard.

Julien Fontanes, magistrat: La dixième plaie d'Egypte

Frankrijk 1990. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Jacques Morel, Françoise Brion, André Falcon, Babriel Cattand en Ludwig Abrahmi.

Waarom heeft een groepje jongeren het gemunt op een boekhandelaar uit Saint-Germain-des-Prés? Dat is het raadsel dat de eeuwige Julien Fontanes, magistrat, gespeeld door Morel, zich voorneemt op te lossen. De eerlijke vertolking komt niet tot zijn recht door het onbeduidende scenario van Jean Cosmos en de al even onbeduidende regie.

Julien Fontanes, magistrat: Dix petites bougies noires

Frankrijk 1990. Misdaad van Christiane Spiero. Met o.a. Jacques Morel, Sophie Desmarets, Marcel Maréchal, Jean Topart en Bernard Wavert.

Nadat zij al tien jaar het mikpunt is van ambtelijke haarkloverijen vanwege de verdachte omstandigheden waarin haar man gestorven is, begint een weduwe schandaal te maken om de publieke opinie achter haar te krijgen. Rechter Julien Fontanes, gespeeld door Morel, heropent daarop het dossier. Gesneden koek, die handig verpakt is, op basis van een scenario van Jean Cosmos. Zowel in het camerawerk als in het spel van de acteurs zit iets schemerachtigs.

Julien Fontanes, magistrat : Le couteau sous la gorge

Frankrijk 1990. Misdaad van Bernard Dumont. Met o.a. Jacques Morel, Bernard Le Coq, Jean-François Garreaud, André Falcon en Gilles Segal.

Een rechter regelt naar aanleiding van nogal dom politie- optreden een diepgaand onderzoek naar een commissaris, die in afwachting van de uitspraak aan onbeduidende administratieve taken wordt gezet. Dan ontsnapt een gevaarlijke gangster, en van hem hangt van alles af, onder meer verschillende ontdekkingen die een andere rechter zal doen. Het talent waarmee Jean Cosmos in hoog tempo scenario's aflevert, is niet om over naar huis te schrijven. Gelukkig beschikt de regisseur over vakmanschap en ritmegevoel en lukt het hem zijn personages psychologische diepgang te geven. Tamelijk

Les portes s'ouvrent

Frankrijk 1989. Drama van Guy-André Lefranc. Met o.a. Jacques Morel, Odette Laure, Patrick Massieu, Georges Werler en Françoise Fleury.

Tijdens het uitzitten van zijn straf laat een tot levenslang veroordeelde zich van een heldhaftige kant zien. Hij hoopt vervroegd vrij te komen. Mager uitgangspunt voor een lange speelfilm en een slappe en 'vage' regie.

Les poneys sauvages 2 - Sarah

Frankrijk 1989. Komedie van Robert Mazoyer. Met o.a. Jacques Weber, Michel Duchaussoy, Yves Beneyton, Florence Haziot en Jean-François Balmer.

Tweede deel van het fresco LES PONEYS SAUVAGES van Michel Déon. Het verhaal speelt zich af in Frankrijk in de periode van 1945 tot 1954. Sarah verkiest weer de vrijheid na het leven te hebben geschonken aan een kind. Michel Mezières vindt haar terug in Parijs waar zij een nieuw bestaan heeft opgebouwd. De film is niet zo'n staaltje van meesterschap als het boek, maar deze bewerking loopt goed en het spel is overtuigend. Een vervolg op LES PONEYS SAUVAGES 1 - LES COMBATTANTS DE L'OMBRE.

Julien Fontanes, magistrat: La bête noire

Frankrijk 1989. Misdaad van Jean-Pierre Decourt. Met o.a. Jacques Morel, André Falcon, Bernard Le Coq, Jean-François Garreaud en Charlie Nelson.

In deze film doen rechter Julien Fontanes (Morel) en commissaris Pellerin (Garreaud) onderzoek naar een bende terroristen, waarbij Pellerin het leven laat. Het scenario en de regie zijn, zoals gebruikelijk, van het type dertien in een dozijn, maar er wordt serieus geacteerd.

La pêche au vif

Frankrijk 1988. Avonturenfilm van Guy-André Lefranc. Met o.a. Jacques Morel, Louis Velle, Marianne Basler, André Falcon en Jacqueline Doyen.

Een bewerking van de romanserie van Jean Cosmos over een koppige rechter die regelmatig problemen heeft met zijn superieuren. Dit thema is al honderd keer eerder gebruikt en ditmaal zeer gemakzuchtig verfilmd.

La dernière haie

Frankrijk 1988. Misdaad van Françoise Dupont-Midy. Met o.a. Jacques Morel, André Falcon, Jean-Claude Calon, Albert Dray en Annick Alane.

Een zaak van rechter Jules Fontanes, die zich dit keer afspeelt rond een moord bij de paardenrennen. De film heeft een documentaire inslag. Pretentieloos en amusant.

Julien Fontanes, magistrat: Un coup de bluff

Frankrijk 1988. Misdaad van Jacques Morel. Met o.a. Jacques Morel, André Falcon, Roger Mirmont en Frédérique Tirmont.

Speurneus 'Julien Fontanes, magistrat' heeft het aan de stok met een zogenaamde jeugdvriend. De magere plot is er met de haren bijgesleept. En als Morel ervan uitgaat dat hij zelf het beste weet wat hij wil, dan geeft hij daar nauwelijks blijk van in deze weinig vindingrijke en slap geregisseerde film.

Histoire des voyous: les Marloupins

Frankrijk 1988. Misdaad van Michel Berny. Met o.a. Gérard Hérold, Roger Mirmont, Catherine Alric, Pierre Saintons en Christine Murillo.

Twee jonge en sympathieke schurken worden compagnons en plegen samen een serie oplichterijen, uiteenlopend van klein tot zeer gewaagd. Uiteindelijk belanden ze in de gevangenis. De film, bij tijd en wijle grappig, heeft veel te danken aan het natuurlijke spel van de twee hoofdrolspelers.

Aide-toi

Frankrijk 1987. Komedie van Jean Cosmos. Met o.a. Robert Dhéry, Pierre Mondy, André Falcon en Antoinette Moya.

Een voorbeeldige werknemer bij een bank doet een overval mislukken. De directie bedankt hem... door hem te ontslaan! Reden voor zijn ontslag is de bijbelpropaganda die hij maakt, want zijn (enorme) fout bestaat uit het feit dat hij gratis bijbels uitdeelt. Vanaf dat moment moet hij zich zien te redden om zijn brood te verdienen, maar aangezien het om een komedie gaat, zal alles goed aflopen. Het scenario gaat natuurlijk een beetje te ver: het is bekend dat bankiers tot veel dingen in staat zijn, maar het is nu ook weer niet nodig om zo te overdrijven. Helaas! De scenarioschrijver Cosmos is al geen hoogvlieger, maar hij had bovendien het slechte idee om zich te verbeelden een regisseur te zijn. Resultaat: een produkt waar kraak nog smaak aanzit en de acteurs kunnen er niets aan doen. Na deze snertfilm is Cosmos weer gewoon scenarioschrijver geworden. Wat betreft de titel, die is ge[KA3]inspireerd op het spreekwoord: `Aide-toi, le ciel t`aidera` (Help uzelf en God zal u helpen).

Le rire de Caïn

Frankrijk 1986. Drama van Marcel Moussy. Met o.a. Catherine Spaak, André Falcon, Johan Rougeul, Erica Sulkowski en Christophe Bonnarens.

Een trouwe, zorgvuldige en toegewijde bewerking van de roman van José-André Lacour maar talent kwam er niet aan te pas. Over het geleidelijke uit elkaar groeien en uiteenvallen van een familie van kasteelheren. Wat het wel interessant maakt, is dat het in de eerste persoon wordt verteld door een van de broers, die dus partijdig is. Knap gebruik van de afgesloten ruimte. Bevredigend spel.

27 horas

Spanje 1986. Drama van Montxo Armendáriz. Met o.a. Marxelo Rubio, Jon Donosti, Antonio Banderas, Jon San Sebastian en André Falcon.

De buitengewone relatie tussen drie vrienden, twee jongens en een meisje, tegen het decor van de Baskische kuststreek. Pretentieus, dom en onverdraaglijk, meer valt er niet over te zeggen. Scenario van Elias Querejeta en Armendáriz. Camerawerk van Javier Aguirresarobe.

Julien Fontaines : Week-end au paradis

Frankrijk 1985. Misdaad van Guy-André Lefranc. Met o.a. Jacques Morel, Sophie Artur, Jacqueline Noelle, Marianne Amska en Liliane Contenceau.

Na de tragische dood van hun vriendin zeggen drie prostitu[KA1]ees uit de Parijse regio hun souteneurs op. Magistraat Fontanes (Morel) moet hen beschermen tegen vergeldingsacties. Afgezien van een ongeloofwaardig uitgangspunt - een rechter-commissaris is geen politieman - valt op dat het scenario van Jean Cosmo nauwelijks vondsten bevat, terwijl de prostituées niet erg realistisch aandoen. Een psychologische thriller zonder psychologie en met onuitgewerkte karakters. Een van de onbenulligste afleveringen uit deze serie, die sowieso al niet veel voorstelt.

Stradivarius

Frankrijk 1983. Thriller van Yannick Andrei. Met o.a. Wojtek Pszoniak, Julien Guiomar, Catherine Rouvel, André Falcon en Marcel Cuvelier.

De in Warschau geboren jood Marek Goldstein, vioolbouwer van beroep, emigreert vanwege de pogroms naar Frankrijk. Dan breekt de oorlog (WO II) uit. Hij gaat bij het verzet en wordt in 1943 opgepakt door de politie van Vichy. Bestemming: Auschwitz. De nazi`s beloven hem te sparen en een behoorlijke mate van zelfstandigheid te geven als hij voor hen Stradivarius-violen namaakt die over de hele wereld voor grof geld verkocht kunnen worden. Fictie op basis van waar gebeurde feiten. Het is ook een verhaal over de vriendschap tussen een vioolbouwer en een politie-agent en de vriendschap tussen een republikeinse functionaris en zijn royalistische assistent. Stevige regie aan de hand van uitstekend scenario en prima dialogen van Jacques Kirsner. Terwijl Pszoniak zoals zo vaak uitblinkt, is Guiomar (die meestal - en ten onrechte - wordt ingezet voor grove kluchten) een aangename verrassing in een ongebruikelijke rol. Bijna zeer

La Marseillaise

Frankrijk 1982. Komedie van Michel Berny. Met o.a. Michel Galabru, Stéphane Audran, Paule Noëlle, Françoise Doner en André Falcon.

Een bankkassier houdt zich zó angstvallig aan de regels van de maatschappij en zijn werkkring dat een promotie onvermijdelijk is. Hij schrijft een boek over zijn voorbeeldig leven om de mensheid tot lering te strekken. Hoewel zijn arrivisme en normbesef soms aan het wankelen worden gebracht, wordt hij toch hoofdkassier en ontpopt hij zich direct als een fascistoïde potentaat. De film verloopt van een komisch begin naar een geleidelijke beklemming als het repressief burgermansfatsoen haar ware gezicht laat zien. De quasi goedmoedige uitstraling van Galabru is ideaal voor zijn rol. Audran is verrukkelijk karikaturaal als zijn modieuze, aan elke zelfverbeteringsgril meedoende echtgenote. De humor steunt wat al te zeer op clichés en geciteerde agenda-wijsheden in de dialoog om buiten Frankrijk even effectief te blijven.

Deprisa, deprisa

Spanje​/​​Frankrijk 1981. Drama van Carlos Saura. Met o.a. José Antonio Valdelomar, José Maria Hernas Roldan, Jésus Arias Aranzeque, Berta Socuéllamos Arco en Maria del Mar.

Jonge kruimeldieven betrekken serveerster [KA1]Angela (Socu[KA1]ellamos Arco) bij hun bende en beramen hun eerste grote slag: een bankoverval die noodlottig mislukt, waardoor het meisje als enige overlevende achterblijft. Nu na Franco`s dood verdekte politiek-kritische referenties niet meer nodig zijn (en Geraldine Chaplin geen inspiratie is voor psychologische verkenningen), zijn Saura's films opeens veel minder interessant geworden. Dit portret van tragisch ontspoorde, maar in de kern goedwillende jongeren onderscheidt zich in niets van vele eerdere films. Niettemin mocht hij op het filmfestival van Berlijn de Gouden Beer in ontvangst nemen voor zijn inspanning. Het scenario is van Blanca Astiasu en regisseur naar diens verhaal. Het camerawerk is van Teodoro Escamilla. Stereo.

Pile ou face

Frankrijk 1980. Thriller van Robert Enrico. Met o.a. Dorothée, Michel Serrault, Philippe Noiret en André Falcon.

Jonge kruimeldieven betrekken serveerster [KA1]Angela (Socu[KA1]ellamos Arco) bij hun bende en beramen hun eerste grote slag: een bankoverval die noodlottig mislukt, waardoor het meisje als enige overlevende achterblijft. Nu na Franco`s dood verdekte politiek-kritische referenties niet meer nodig zijn (en Geraldine Chaplin geen inspiratie is voor psychologische verkenningen), zijn Saura's films opeens veel minder interessant geworden. Dit portret van tragisch ontspoorde, maar in de kern goedwillende jongeren onderscheidt zich in niets van vele eerdere films. Niettemin mocht hij op het filmfestival van Berlijn de Gouden Beer in ontvangst nemen voor zijn inspanning. Het scenario is van Blanca Astiasu en regisseur naar diens verhaal. Het camerawerk is van Teodoro Escamilla. Stereo.

Pile ou Face ?

Frankrijk 1980. Thriller van Robert Enrico. Met o.a. Philippe Noiret, Michel Serrault, Dorothée, André Falcon en Jean Desailly.

Noiret, verbitterd weduwnaar en hardnekkig speurder probeert te bewijzen dat de zwijgzame boekhouder Serrault zijn vrouw heeft koud gemaakt. Hij laat geen middel ongemoeid om de tot verdacht bestempelde man te verlokken en te vernederen om hem zodoende te kunnen slachtofferen. Het gedegen spel en de vaste regie worden ondersteund door de beklemmende sfeer van het landschap van de Gironde. Marcel Jullian, Michel Audiard en de regisseur bewerkten de roman Suivez le veuf van Alfred Harris tot scenario.

Ne pleure pas

Frankrijk 1978. Drama van Jacques Ertaud. Met o.a. Sylvain Joubert, Charles Vanel, Xavier Labouze, Christine Laurent en Charles Gérard.

Een jongen verjaagt tijdens de vakantie op de boerderij van zijn grootvader ongewenste kampeerders. Bij een demonstratie in Parijs herkent een van hen hem en tijdens een vechtpartij komt de jongen onder een politie-auto en zal hij levenslang invalide blijven. In deze pessimistische film over jeugdig idealisme dat in de meest tragische zin stukloopt, wordt opmerkelijk geacteerd en hij kreeg - zeker naar tv-maatstaven - een indringende vormgeving.

Los Ojos vendados

Spanje 1978. Drama van Carlos Saura. Met o.a. Geraldine Chaplin, Jose Luis Gomez, Xabier Elorriaga, André Falcon en Lola Cardona.

Een toneelregisseur woont een conferentie over politieke martelingen bij en wil daar een voorstelling van maken. Een getrouwde burgerlijke dame laat zich als hoofdrolspeelster engageren en komt vanuit de leegte van haar bestaan tot een verregaande identificatie met haar slachtofferrol, terwijl enkele politieke pressiegroepen de première proberen tegen te houden. Saura haalt de in principe boeiende elementen en gegevens eigenlijk te veel overhoop om echt toe te komen aan zijn feitelijke thema: de passieve houding tegenover martelingen. De repetitiescènes met de Grupo Actores del CET zijn indringend en authentiek getroffen.

L' Ange gardien

Canada​/​​Frankrijk 1978. Komedie van Jacques Fournier. Met o.a. Margaret Trudeau, Francis Lemaire, André Falcon, Marco Perrin en Marthe Villalonga.

Langdradige, vervelende komedie over een rijke industrieel die zijn vrouw alleen met vakantie laat gaan, maar haar wél laat schaduwen door een lijfwacht. Die lijfwacht is uiteraard een onhandige, domme slungel en zorgt aldus voor de vrolijke noot. Oorspronkelijk geschreven voor Anny Duperey en Aldo Maccione die echter op het laatste moment bedankten voor de eer. Niet onverstandig, zo blijkt.

Madame Claude

Frankrijk 1977. Drama van Just Jaeckin. Met o.a. Françoise Fabian, Murray Head, Dayle Haddon, Maurice Ronet en Klaus Kinski.

De callgirl-organisatie van Madame Claude betrekt haar clientèle uit de nationale en internationale politieke en economische wereld. Een fotograaf heeft per ongeluk van een van hen compromitterende kiekjes genomen en krijgt daarom zowel de CIA als de Franse politie als de mannetjes van Mme Claude achter zich aan. Hij wordt neergeschoten, waardoor een schandaal wordt voorkomen en Mme Claude haar onderneming met politieprotectie kan voortzetten. De film die de medewerking van Madame zelf kreeg, probeert haar angstvallig vrij te pleiten van politieke connecties en chantagepraktijken, waardoor de film minder interessant is dan een willekeurig krantebericht over de geruchtmakende affaire. De erotische scènes worden geënsceneerd als wezenloze 'tableaux vivants' waarbij de acteurs zich van belachelijkheid proberen te redden door uitdrukkelijk ongeïnteresseerd spel.

Un Neveu silencieux

Frankrijk 1976. Drama van Robert Enrico. Met o.a. Lucienne Hamon, Jean Bouise, Sylvain Seyrig, Joël Dupuis en Renée Faure.

Een gezin met een zes-jarig mongools zoontje brengt een vredige vakantie door tot de verdere familie arriveert die de aanwezigheid van het zwijgende neefje met een toenemende duidelijkheid verwerpt. Als hij een dodelijke val van de kustrotsen heeft gemaakt, wordt door hen wel de begrafenis georganiseerd 'zoals het hoort'. De ouders weigeren deze hypocrisie en vertrekken. Dit genuanceerd portret van de reacties op een 'smet op een normale familie' wordt zonder zwart- witoverdrijving getekend en geacteerd en krijgt een ontroerende authenticiteit door de vanzelfsprekende aanwezigheid van de echte mongool Joël Dupuis.

La Marge

Frankrijk 1976. Drama van Walerian Borowczyk. Met o.a. Sylvia Kristel, Joe Dallesandro, Mireille Audibert, Denis Manuel en André Falcon.

Een huisvader bezoekt tijdens een zakenverblijf in Parijs een prostituée en krijgt de volgende dag bericht over de dood van zijn vrouw en zoontje. Hij verdringt het bericht uit zijn bewustzijn om nog twee dagen en nachten met de prostituée door te brengen en rijdt zich daarna te pletter. Dallessandro heeft noch de leeftijd noch de spelvermogens om het katholieke zondebesef van de held uit de roman van Pieyre-de Mandiargues waar te maken, maar sluit visueel overtuigend aan bij Kristel die haar sterkwaliteit bewijst door haar erotische inbreng, ook wanneer ze van top tot teen gekleed is. De langdurige bedscènes na de eerste ontmoeting zijn minder boeiend en door een geforceerd zoeken naar variatie soms onbedoeld komisch.

Les seins de glace

Frankrijk​/​​Italië 1974. Thriller van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Alain Delon, Claude Brasseur, Nicoletta Machiavelli en Fiore Altoviti.

Scenarioschrijver François (Brasseur) ontmoet op het strand een hoogblonde beeldschone vrouw, die toevallig sprekend lijkt op de hoofdpersoon van het script waar hij mee bezig is. Hij valt als een blok voor deze Peggy (Darc), maar hoort van haar schimmige advocaat (Delon) dat ze een duister en gewelddadig verleden heeft. Interessante thriller, waarvoor Lautner de roman Someone is Bleeding van Richard Matheson tot scenario bewerkte. Belangrijkste minpunt is de hoofdrol van Darc, producent Delons toenmalige vlam, die te weinig diepgang aan haar personage geeft.

Ce que savait Morgan

Frankrijk 1974. Drama van Luc Béraud. Met o.a. Rufus, Olivier Haccard, Anouk Ferjac, André Falcon en Jean-Pierre Bisson.

Bewerking van de novelle The Pupil van Henry James. Het is niet eenvoudig de wereld van James op film over te brengen. Het lukt Luc Béraud door er een persoonlijk werk van te maken, dat ingetogen en geraffineerd is en getuigt van een grote gevoeligheid, waaraan de dialogen van Marguerite Duras en het spel van de kleine Oliver Haccard bijdragen. De - helaas - maar korte duur van dit meesterwerk, toegeschreven aan een succesvol voormalig assistent en scenarioschrijver, verleent deze film iets vertrouwelijks.

Nada

Italië​/​​Frankrijk 1973. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Fabio Testi, Mariangela Melato, Lou Castel, Michel Duchaussoy en Maurice Garrel.

Een groep anarchisten van uiteenlopende ideologie ontvoert de Amerikaanse ambassadeur, maar is daarbij gefilmd door de Inlichtingendienst. De afgelegen boerderij waar ze op het losgeld wachten wordt aangevallen door de gendarmerie die ze -in opdracht van het ministerie - geen mogelijkheid tot overgave laat, zodat de overheid hen als levensgevaarlijk en bloeddorstig zal kunnen afschilderen. Deze virtuoos gemaakte en knap gespeelde politieke thriller heeft als strekking dat onbezonnen revolutionaire acties de repressieve krachten alleen maar versterken en mobiliseren, wat Chabrol bij de première niet in dank werd afgenomen, maar waar de ontwikkelingen sindsdien hem gelijk in hebben gegeven. Scenario van regisseur Chabrol en Jean- Patrick Manchette. Camerawerk van Jean Rabier.

Les aventures de Rabbi Jacob

Italië​/​​Frankrijk 1973. Komedie van Gérard Oury. Met o.a. Louis de Funès, Suzy Delair, Marcel Dalio, Claude Giraud en Renzo Montagnani.

Onderweg naar de bruiloft van zijn dochter krijgt de conservatieve, xenofobe zakenman Victor Pivert een auto-ongeluk en een aanvaring met Palestijnse gewapende strijders, waarna hij om het vege lijf te redden zich als rabbi verkleedt. Twee weken voor de première brak de Yom Kippoer-oorlog uit, wat deze komedie van Louis de Funès, waarin vrijmoedig allerlei beladen politieke onderwerpen aan worden gesneden, plotseling aardig controversieel maakte. Wie daar overheen kan stappen, kan genieten van een ouderwets leuke komedie, met een enorm hoge grapdichtheid.

La bonne année

Frankrijk​/​​Italië 1973. Misdaad van Claude Lelouch. Met o.a. Charles Gérard, Lino Ventura, Françoise Fabian, André Falcon en Mireille Mathieu.

Twee criminelen beramen een overval op een juwelierszaak in Cannes, maar het plan dreigt in de soep te lopen wanneer een van beiden verliefd wordt op de leuke dame van de antiekwinkel ernaast. De onnodig ingewikkelde flash-backstructuur doet weinig af aan wat een van Lelouchs beste films is geworden, met een fantasievol in beeld gebrachte kraak en een ongewone romance tussen de rechtlijnige Simon (Ventura) en de intellectuele en geëmancipeerde Françoise (Fabian). Film kreeg in 1987 onder de titel Happy New Year een Amerikaanse remake (met Peter Falk en Charles Durning) waarin Lelouch een kort cameo-optreden had.

L' Evénément le plus important depuis que l'homme a marché sur la lune

Frankrijk​/​​Italië 1973. Jacques Demy. Met o.a. Catherine Deneuve, Micheline Presle, Marcello Mastroianni, Marisa Pavan en Raymond Gérôme.

Rijleraar is getrouwd met kapster en krijgt opeens klachten die na doktersconsult zwangerschapssymptomen blijken te zijn. Hij wordt studieobject voor medische wetenschap en reclame-object voor prenatale industrie tot op moment van bevalling het alleen hysterische schijnzwangerschap blijkt. Gegeven is voor meer films gebruikt en dient vooral als aanleiding voor kleurrijke reacties van buurtbewoners en satire op gretige publiciteit, maar door triviale voorspelbaarheid blijven ook die elementen wat slap. Film lijkt op musical waaruit alle muzikale elementen zijn verwijderd.

Il n'y a pas de fumée sans feu

Frankrijk 1973. Drama van André Cayatte. Met o.a. Annie Girardot, Mireille Darc, Bernard Fresson, Michel Bouquet en Mathieu Carrière.

Een linkse politicus stelt zich tegenkandidaat bij gemeenteverkiezingen tegen de rechtse en corrupte burgemeester. Diens rechterhand bedenkt een contramanoeuvre door de verspreiding van een getrukeerde foto, waarop de vrouw van de opponent ogenschijnlijk aan een orgie deelneemt. Vervalsing kan niet worden aangetoond, de echte participanten op de foto weigeren uit angst voor hun eigen reputatie te getuigen, zodat de echtgenoot zelf aan zijn vrouw begint te twijfelen. De film is geïnspireerd op ware gebeurtenissen - die bij de première politieke censuurmoeilijkheden opleverden - maar verpakt deze in zoveel melodramatische nevenintriges dat het verhaal ongeloofwaardig wordt. Goed spel van Girardot als de bekladde heldin.

Un Peu de soleil dans l'eau froide

Frankrijk 1972. Drama van Jacques Deray. Met o.a. Claudine Auger, Marc Porel, Bernard Fresson, Barbara Bach en Judith Magre.

Een depressieve journalist gaat bij familie in de provincie logeren en wordt verliefd op een getrouwde bourgeoise die hem volgt naar Parijs. Terug in zijn oude leventje wordt de geliefde een blok aan zijn been en verzandt hun relatie in de sleur. De middelmatige roman van Françoise Sagan werd als scenario iets meer uitgediept en kreeg een attente en elegante filmvorm. Grootste zwakte is het nukkig acteren van de jonge Porel, waardoor de definitief fatale aanhankelijkheid van zijn minnares wezenloos wordt.

Un Journée bien remplie

Frankrijk​/​​Italië 1972. Thriller van Jean-Louis Trintignant. Met o.a. Jacques Dufilho, André Falcon, Vittorio Caprioli, Luce Marquand en Franco Pesce.

Een vijftigjarige bakkerszoon brengt op zondag brood rond en pleegt tegelijk met kalm voorbereide systematiek een reeks moorden. Het regiedebuut van acteur Trintignant sluit meer aan bij de Britse traditie van zwarte humor dan bij Franse en weet - ook door een minimum aan dialoog - te verrassen tot halverwege het verhaal te voorspelbaar wordt. Een dankbare hoofdrol voor Dufilho die te vaak in mallotige bijrollen werd misbruikt.

Over

Frankrijk​/​​België 1972. Drama van Michel Huisman. Met o.a. Xavier Gelin, Eve Bonfanti, John Dobrymne, Jean-Pierre Castaldi en Gilles Segal.

Een bescheiden, met beperkte middelen gemaakt anti-militaristisch drama met Gelin als een jongeman die door de machinerie van het leger psychisch wordt gekraakt. Hoewel een beetje tam in de uitwerking blijft het thema belangwekkend en sterk genoeg om de film boeiend te houden.

L'aventure, c'est l'aventure

Frankrijk​/​​Italië 1972. Komedie van Claude Lelouch. Met o.a. Jacques Brel, Charles Denner, Lino Ventura, Yves Robert en Juan Luis Buñuel.

Kassucces over oude houwdegens in een veranderende wereld. Na de gebeurtenissen van mei 1968 gaan bankovervallers Lino, Jacques en Simon in ontvoeringszaken. Rockzanger Johnny Hallyday, een ambassadeur, een Latijns-Amerikaanse revolutionair, ze moeten er allemaal aan geloven. Aansluitend viert het trio met hun twee handlangers het dolce far niente in de tropenzon, maar al snel slaat de ennui toe. Waarop regisseur Lelouch de grote blufbus opentrekt. Niets voor azijnpissers, twee uur feest voor liefhebbers van Franse cinéma populaire met karakterkoppen en heerlijke muziek. Gastoptredens van Michel Drucker, Catherine Allégret en anderen.

Le Vicomte de Bragelonne

Italië​/​​Frankrijk 1954. Avonturenfilm van Fernando Cerchio. Met o.a. Georges Marchal, Dawn Addams, Florence Arnaud, Jacques Dumesnil en André Falcon.

Bragelonne heeft voor koning Lodewijk XIV een verdrag met Engeland tot stand gebracht, tot ergernis van kardinaal Mazarin die een verbond met Spanje wilde. Na dood de van Mazarin wordt een complot om de vorst van zijn troon te stoten en te vervangen door zijn tweelingbroer (Man met het IJzeren Masker) verijdeld door Bragelonne met behulp van de drie musketiers. De nadruk op alleen duels en achtervolgingen maken de intriges uit de roman van Alexandre Dumas moeilijk te volgen, maar resulteren in een oppervlakkige onderhoudende film. Herfst geeft de landschapsopnamen een fraaie kleur.