Bernard Gérard

L'instit : L'une ou l'autre

Frankrijk​/​​Zwitserland 1997. Drama van Pascale Dallet. Met o.a. Gérard Klein, Christine Citti, Alain Sachs, Aline Lebeau en Emilie Lebeau.

Le parasite

Frankrijk 1995. Komedie van Patrick Dewolf. Met o.a. Michel Aumont, Marie-Sophie Berthier, Yvon Back, Annick Alane en Nicolas Vogel.

Philippe Laroque (Back) is een jonge verzekeringsexpert die een gelukkig leven leidt met zijn vrouw, twee kinderen en rijke schoonfamilie. Tot er op een dag op de deur gebonkt wordt. Daar staat Lucien Laroque (Aumont), vader van Philippe, specialist in mislukte inbraken, zojuist ontslagen uit de gevangenis. Vader en zoon hebben elkaar in twintig jaar niet gezien. Als een parasiet neemt Lucien bezit van Philippe's huis en ze krijgen hem niet meer de deur uit. In de kelder beraamt hij bovendien de 'kraak van de eeuw' die hij samen met zijn zoon wil zetten. Een manier om de verloren jaren in te halen. Platvloerse, zinloze komedie die beslist niet boeiend is. Aumont doet zijn best om zijn personage wat diepgang te geven, maar de andere types zweven in het luchtledige. Florence Philipponnat en Dewolf schreven het scenario. Het camerawerk is van Pascal Ridao. De muziek is een bewerking van Les bagatelles van Antonin Dvorak. Nicam Stereo. Formaat 16/9.

Catherine Courage

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1995. Drama van Jacques Ertaud. Met o.a. Florence Thomassin, Tobias Hoesl, Josy Bernard, Maurice Barrier en Hélène Manesse.

Parijs rond 1890. Het zijn woelige tijden daar de arbeiders zich bewust worden van hun macht en door stakingen hun rechten opeisen. Betogingen worden door soldaten gewapenderhand neergeslagen. Tijdens een van die confrontaties wordt een kind dodelijk gewond. Catherine Quagebeur (Thomassin) is hiervan getuige en besluit op dat ogenblik om dokter te worden. Ze laat zich als eerste vrouw inschrijven op de Sorbonne. Deze moedige daad levert haar de bijnaam Catherine Courage op. De biografie van de eerste vrouwelijke chirurg van Frankrijk, geënsceneerd met grote middelen. Er wordt uiteraard veel aandacht besteed aan haar romance met Hoesl, die haar regelmatig bedriegt, waardoor ze zich nog meer aan haar werk gaat wijden. Het is allemaal mooi verpakt, maar het duurt toch wel erg lang. Béatrice Rubinstein en Jacques Duquesne schreven het feministisch getinte scenario, gebaseerd op de roman van Duquesne. Mooie fotografie van Roberto Venturi. Wordt uitgezonden in drie delen.

Un jour avant l'aube

Frankrijk 1994. Oorlogsfilm van Jacques Ertaud. Met o.a. Jean-Pierre Bouvier, Xavier Deluc, Maurice Barrier, Yan Epstein en Pierre-Octave Arrighi.

Engeland, juni 1944. Meer dan vierhonderd Fransen hebben zich vrijwillig gemeld om deel uit te maken van de S.A.S. (Special Air Service). Ze volgen een training in een militaire basis. De officieren Deluc en Epstein worden samen met een tien andere soldaten boven Bretagne gedropt. Zij hebben als missie de opmars van de Duitse legers te saboteren tijdens de invasie in Normandië. De film werd gemaakt als eerbetoon aan de dikwijls miskende heldendaden van de Franse para's in een beslissende eindfase van WO II. Het scenario van Bruno Tardon en Ertaud, naar een verhaal van Georges Caitucoli, is net iets te chauvinistisch en te Frans om internationaal aan te slaan. Een dergelijke hulde mag niet ontsporen in een verheerlijking. Fotografie van Jean-Claude Hugon.

L'instit : Concerto pour Guillaume

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Komedie van Jacques Ertaud. Met o.a. Gérard Klein, Robinson Stévenin, Didier Sauvegrain, Dominique Rousseau en Ginette Garcin.

Victor Novak (Klein) moet invallen als leerkracht op een basisschool in een vissersdorpje. Zijn aandacht wordt onmiddellijk getrokken door de tien-jarige Guillaume (Stévenin), een eenzame jongen die bekend staat als moeilijk en opstandig. Volgens de directrice is zijn gedrag het gevolg van de tragische dood van zijn moeder, een begaafd violiste. Novak ontdekt echter het geheim van Guillaume: hij wordt regelmatig door zijn vader, een tandarts, nodeloos mishandeld. Je vraagt je af hoe men toch steeds weer de inspiratie weet te vinden om zulke stroperige verhalen te blijven bedenken. Sommige kijkers vinden dit valse, sentimentele gedoe schitterend, maar ditmaal zijn de scenaristen Ertaud, Gilles Gerardain en Didier Cohen toch echt over de schreef van het redelijke en het aanvaardbare gegaan. Jean-Claude Hugon deed de fotografie. Gefilmd op Super 16.

Grand bonheur

Frankrijk 1993. Komedie van Hervé Le Roux. Met o.a. Charlotte Léo, Pierre Gérard, Pierre Berriau, Christine Vouilloz en Lucas Belvaux.

De vrolijke wederwaardigheden aan de hand van een aantal portretjes van zeven studenten aan de Parijse film- en tv- academie, hun liefdes, kameraadschappelijkheden en een eindrevue vlak voor de grote vakantie. Zo is er de romantische Caroline (L[KA1]eo) die haar bed nooit met dezelfde vent deelt; en verder de zachtaardige Judith (Canto) die op oudere mannen valt, Paul (Berriau) de eeuwige dromer en filmer, Charly (Richard), een blondje dat een ex-vriendinnetje van een kameraad bang maakt, de ironische Philippe (G[KA1]erard) en het stel Luc (Belvaux) en Nanou (Vouilloz), would-be scenarioschrijvers. Als ze zich niet in hun stamcafé bevinden, brengen ze de tijd door in de bioscoop of ze maken de buurt onveilig. Het debuut van Le Roux, die zijn eigen scenario schreef, mag zeker geslaagd genoemd worden al is het laatste uur teveel van het goede. In het jaar 2000 bracht de Frans-Duitse cultuurzender ARTE een opnieuw gemonteerde versie op de tv van 87m, die we van harte aanbevelen. De film is vooral geschikt voor cinefielen, theater-en filmstudenten en een ieder die een warm gevoel kan opbrengen voor het grote witte doek of de kleine huisbioscoop. Het camerawerk is van Antoine Roch.

Soleil d'automne

Zwitserland​/​​Frankrijk 1992. Drama van Jacques Ertaud. Met o.a. Philippe Rouleau, Anny Romand, Faye Anastasia, Roger Souza en Elise Caron.

Na tien jaar samengewoond te hebben besluiten Bernard en Michel eindelijk te trouwen. Michel leeft al jaren in onenigheid met haar vader Rouleau, die hun dochtertje Anastasia nog nooit gezien heeft. Tijdens de huwelijksreis slaat het noodlot toe. De pasgehuwden komen om bij een auto-ongeval. Rouleau wil uiteindelijk toch de begrafenis van zijn dochter bijwonen. Hier wordt hij voor de eerste maal geconfronteerd met zijn kleindochter, die hem koel ontvangt. Aangrijpend gezinsdrama dat niet vervalt in overdreven sentimenteel gedoe. Zeer gevoelig vertolkt door Rouleau en de jonge Anastasia die het langzaam naar elkaar toegroeien, prachtig uitbeelden. Het scenario is van Ertaud en Didier Cohen, gebaseerd op een verhaal van Christian Signol. Mooie beelden van Charlie Gaëta.

La milliardaire

Frankrijk 1991. Jacques Ertaud. Met o.a. Nicole Courcel, Judith Magre, Bernard Fresson, Klaus Grundberg en Philippe Rouleau.

Men zou deze produktie als `zakenfilm` kunnen betitelen. De film verhaalt over de talrijke verwikkelingen rond het personage van de miljardaire Ir[KA2]ene Aubrac (Courcel) en heeft als hoofdthema Geld met een grote G: race om een industrieel imperium, redding van een bedreigde holding, duistere financiële operaties, tussenkomst van een 'Zuid-Amerikaanse' dictator, vertrouwde raadsmannen op de achtergrond, verloren contracten, etc.. Deze hele santekraam werd geregisseerd door een ex-cineast die een zeer invloedrijke tv-maker is geworden: men heeft hem dus de nodige middelen gegeven, maar het is niets meer dan een handige fabrikatie. Zeker, miljardairs bestaan, maar in een tijd dat het openbare bod voor overname van bedrijven in de mode is, zal deze film een groot, niet erg ontwikkeld publiek trekken. Degenen die daarentegen verstand hebben van zaken doen, lopen een grote kans in lachen uit te barsten, zo is alles in deze miniserie teruggebracht naar stereotiepen. Wij hebben het sterke vermoeden dat de Franse socialistische regering achter de politieke afstandsbediening van deze produktie zit. De acteurs zijn goed, dus laten we barmhartig zijn en zeggen dat de film bijna GEMIDDELD is.

Anthelme Collet

Frankrijk 1990. Avonturenfilm van Jean-Paul Carrère. Met o.a. Bernard Crommbe, Elisabeth Huppert, Jacques Jouanneau, Jacques Rispal en Jacques Monod.

Anthelme Collet, een niet-adelijke onderluitenant in het leger van Napoleon, bemerkt dat de adellijke titel veel voordelen biedt. Vanaf dat moment laat hij zich doorgaan voor de zoon van de markies van Collet en leidt het leven van een avonturier, met alle voor- en nadelen vandien. Een ietwat langdradig scenario en de lengte is sowieso aan de overdreven kant. Daarentegen een goede tijdsreconstructie dankzij het knappe gebruik van natuurlijke decors. Pure ontspanning.

Maria Vandamme

Frankrijk 1988. Drama van Jacques Ertaud. Met o.a. Corinne Dacla, Bernard Fresson, Ronny Coutteure, Marie Dubois en Christian Kohlund.

Groots opgezette Franse melodramatische mini-serie met centraal Dacla als het mooie weesmeisje in het Noorden van Frankrijk, tweede helft 19e eeuw, waaraan iedereen zich vergrijpt, dat uit medelijden trouwt met dikke koetsier- smokkelaar Coutteure om ten slotte dan toch in de armen te vallen van eeuwige geliefde Kohlund. Naturalistisch in beeld gebracht met Poolse exterieurs die alles een extra miserabel cachet geven. Jammer dat er zo houterig geacteerd wordt. Naar de roman van Jacques Duquesne, die de Prix Interralié 1983 won. De bewerking is van Béatrice Rubinstein.

Gloria

Frankrijk 1977. Drama van Claude Autant-Lara. Met o.a. Valérie Jeannet, Sophie Grimaldi, Nicole Maurey, Alain Marcel en Maurice Biraud.

Door WO I verliest een meisje haar speelmakkertje uit het oog. Ze ziet hem pas terug als ze volwassen is; zij staat aan het begin van een balletcarrière en hij is inmiddels getrouwd. De veteraan-regisseur werd tot de verfilming van een kasteelroman overgehaald door een producent die hem beloofde dat hij daarna een ambitieuzere film mocht maken. Deze belofte werd niet nagekomen, zodat hij zijn carrière moest afsluiten met een wezenloze smartlap die zelfs in het genre ondermaats is. Scenario van Claude Autant-Lara en Jean Halain. Camerawerk van Vladimir Ivanov.

Ce cher Victor

Frankrijk 1975. Komedie van Robin Davis. Met o.a. Bernard Blier, Jacques Dufilho, Alida Valli, Alice Reichen en Philippe Castelli.

Gepensioneerden wonen sinds acht jaar samen, waarbij weduwnaar oude vrijgezel steeds meer tiranniseert en in bijzijn van anderen in de maling neemt waardoor diens wrok naar een uitbarsting toegroeit. Botsing van temperamenten in tragi-komische debuutfilm met net iets te weinig controle over ritme en uitbundigheid van de acteurs. Film blijft niettemin dichtbij herkenbare realiteit.

L' Insolent

Frankrijk 1972. Misdaad van Jean-Claude Roy. Met o.a. Henry Silva, André Pousse, Georges Géret, Philippe Clay en Sabine Glaser.

Een uit de gevangenis ontsnapte gangster beraamt een overval op een geldtransport, met organisatorische steun van een nachtclubeigenaar. Het lukt, maar beider pogingen om elkaar op te lichten worden hun noodlottig. Het cliché-scenario in krakkemikkige regie onderscheidt zich alleen door nodeloos aangedikte geweldscènes. Naast Hollywoods heavy Silva ook Franse B-acteurs in grotere rollen dan gewoonlijk, maar zonder enige kans om zich te onderscheiden.

Fais donc plaisir aux amis

Frankrijk 1968. Komedie van Francis Rigaud. Met o.a. Roger Pierre, Jean-Marc Thibault, Christiane Minazolli, Francis Blanche en Sophie Agacinski.

Een verkoper in een garage heeft zich tegenover zijn rijke broer in Puerto Rico als directeur voorgedaan en weet van zijn baas gedaan te krijgen dat hij diens plaats mag innemen gedurende het verblijf van de broer in Parijs. De garagehouder wordt nu voor zijn rokkenjagende werknemer aangezien en krijgt last met jaloerse echtgenoten. Boulevardklucht vervalt in te veel herhalingen, waardoor ze niet amuseert en de acteurs doen overmatig druk, maar zijn toch te verkiezen boven John Lanting.

Un épais manteau de sang

Frankrijk 1967. Erotiek van José Bénazéraf. Met o.a. Valérie Lagrange, Paul Guers, Hans Meyer, Eric Arnal en Kacia Bartel.

Vier huurlingen hebben in Afrika een hoeveelheid diamanten gestolen. Een van hen komt om het leven, een tweede moet vluchten en de twee anderen bouwen met de buit een moderne kliniek. Nadien zorgen vrouwen voor extra complicaties.

Le fou du labo 4

Frankrijk 1967. Komedie van Jacques Besnard. Met o.a. Bernard Blier, Pierre Brasseur, Michel Serrault, Maria Latour en Margo Lion.

Een na[KA3]ieve uitvinder, Eug[KA2]ene Ballanchon (Lefebvre), ontdekt een gas dat iedereen vriendelijk en goedgehumeurd maakt. Een spionage-organisatie die door directiesceretaris Beauchard (Blier) wordt aangevoerd, probeert zijn vinding te pakken te krijgen. Warrig verhaal is alleen kapstok voor gezochte grappen en de acteurs spannen zich overmatig in om er nog iets leuks van te maken. Vergeefs. Het scenario is van regisseur Besnard en Jean Halain naar de roman van René Cambon. Het camerawerk is van Raymond Le Moigne.

Un idiot à Paris

Frankrijk 1966. Komedie van Serge Korber. Met o.a. Jean Lefebvre, Dany Carrel, Bernard Blier, Philippe Avron en Bernadette Lafont.

Een naïeve 'dorpsidioot' wordt mee naar Parijs genomen en achtergelaten bij de Hallen. Hij ontmoet een vriendelijke hoer die op het platteland wil gaan tuinieren en een middenstander met een zwak voor verschoppelingen. De regie en de acteurs zetten het pittoreske van de personages zo nadrukkelijk aan dat de film nergens aandoenlijk wordt. Scenario van regisseur Korber, Jean Vermorel en Michel Audiard naar de roman van René Fallet. Camerawerk van Jean Rabier.

Le deuxième souffle

Frankrijk 1966. Misdaad van Jean-Pierre Melville. Met o.a. Lino Ventura, Paul Meurisse, Raymond Pellegrin, Christine Fabréga en Marcel Bozzuffi.

Een gangster ontsnapt uit de gevangenis en pleegt uit geldnood een overval. Een politieman herkent zijn aanpak, weet hem bij arrestatie op slinkse wijze de naam van zijn medeplichtige te ontlokken, waarna hij in het milieu voor verklikker doorgaat. De kwaliteit van de regie en de ideale acteurskeuze zorgen voor spanning ondanks het betrekkelijk lage tempo. Op zijn beste momenten is dit misdaadverhaal een fraai noodlotsdrama, maar de perfectie van Melville's volgende film Le samouraï wordt niet bereikt. Scenario van de regisseur naar de roman van José Giovanni.

Le Solitaire passe à l'attaque

Spanje​/​​Frankrijk 1966. Actiefilm van Ralph Habib. Met o.a. Roger Hanin, Jean Lefebvre, Sophie Agacinski, Teresa Gimpera en Gerard Tichy.

Een Franse geheim agent in Barcelona heeft één van de drie microfilms met de formule van een atoomwapen weten te redden, maar wordt door een overgekomen collega vermoord aangetroffen. Als bezitter van de film wordt deze nu naar het leven gestaan, waarbij een persfotografe en de minnares van de hoofdverdachte zijn avonturen verder compliceren. Dit typerend voor de jaren zestig geheim-agentenavontuur is - ondanks halfhartige pogingen tot parodistische humor - weinig fantasierijk uitgevallen, hoewel Hanin zich dapper weert.

La Grande sauterelle

Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk 1966. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Mireille Darc, Hardy Krüger, Maurice Biraud, Francis Blanche en Margot Trooger.

Een gangster met een onhandige makker en een wraakzuchtige rivaal wil in Beiroet een berucht gokker beroven en komt in contact met een avonturierster die alles nog gecompliceerder maakt. Deze misdaad-komedie heeft meer aandacht voor de fotogenieke aspecten van Darc en de locatie dan voor de verrassende verhaalwendingen.

Ne nous fâchons pas

Frankrijk 1965. Komedie van Georges Lautner. Met o.a. Lino Ventura, Mireille Darc, Jean Lefebvre, Michel Constantin en André Pousse.

Een ex-gangster die winkelier in Zuid-Frankrijk is geworden laat zich door oude vrienden overhalen om een dief op te sporen die hen bedrogen heeft en ook wordt gezocht door een Britse bende. Deze misdaadkomedie verloopt volgens een overbekend stramien omdat Lautner te veel eerdere films met dezelfde acteurs in dezelfde soort rollen maakte. Ventura als driftkop die zijn leuze 'maak je niet kwaad' keer op keer vergeet blijft niettemin vermakelijk. Het scenario is van Michel Audiard. Het camerawerk is van Maurice Fellous.