Han Römer

Noordeloos

Nederland 2001. Drama van Kees Vlaanderen. Met o.a. Aat Ceelen, Joke Tjalsma, Juul Vrijdag, Han Römer en Krijn ter Braak.

fl. 19,99

Nederland 1998. Komedie van Mart Dominicus. Met o.a. Thomas Acda, Carine Korteweg, Jeroen Willems, Leny Breederveld en Jacqueline Blom.

De titel verwijst naar de superlage prijs die trouwlustige paartjes voor [KA1]e[KA1]en (huwelijks)nacht hoeven te betalen in een chique, Amsterdams hotel voor de nacht van 31 december 1999. Bruidsparen in spe verdringen zich in de lobby; het is een bont gezelschap dat bestaat uit: yuppies, luidruchtige punkers, bejaarden, Marokkanen, homo`s, een platsprekende, ordinaire Amsterdammer (Acda) met vrouw en hond, een vrouwmens dat haar gekleurde vriend aan een verblijfsvergunning wil helpen enz. Er zijn ook typische stijve Hollanders, religieuze fanatici en racisten. Het zou de dwarsdoorsnede zijn van de Nederlandse samenleving anno 1999. Tijdens de nacht worden de contrasten nog duidelijker, niet alleen tussen de koppels, maar ook bij hun toevallige ontmoetingen in de gangen van het hotel. De scenarioschrijvers, Helena van der Meulen en debuterend regisseur Dominicus hebben duidelijk te veel hooi op de vork genomen. Het is onmogelijk iets zinnigs in bijna anderhalf uur over de diverse levens van dergelijke vogels met zo`n bont pluimage in beelden (van Rogier Stoffers) te vertellen. Soms is het geestig, soms tragisch en bij gelegenheden bitter. De sketches zijn keurig gedaan, maar veel te voorspelbaar en te clichématig. De veertig-jarige Dominicus was een tijdlang hoofdredacteur van het noodlijdende filmblad Skrien en schreef daarna scenario's. Weinig interessante Hollandse subsidiekunst, die even in twee bioscopen liep om daarna binnen zes maanden op de kleine buis vertoond te worden.

Liefde In Rhythme

Nederland 1992. Drama van Guus Van Waveren. Met o.a. Luk Van Mello, Marieke van Leeuwen, Theo de Groot, Loes Wouterson en Han Römer.

De titel verwijst naar de superlage prijs die trouwlustige paartjes voor [KA1]e[KA1]en (huwelijks)nacht hoeven te betalen in een chique, Amsterdams hotel voor de nacht van 31 december 1999. Bruidsparen in spe verdringen zich in de lobby; het is een bont gezelschap dat bestaat uit: yuppies, luidruchtige punkers, bejaarden, Marokkanen, homo`s, een platsprekende, ordinaire Amsterdammer (Acda) met vrouw en hond, een vrouwmens dat haar gekleurde vriend aan een verblijfsvergunning wil helpen enz. Er zijn ook typische stijve Hollanders, religieuze fanatici en racisten. Het zou de dwarsdoorsnede zijn van de Nederlandse samenleving anno 1999. Tijdens de nacht worden de contrasten nog duidelijker, niet alleen tussen de koppels, maar ook bij hun toevallige ontmoetingen in de gangen van het hotel. De scenarioschrijvers, Helena van der Meulen en debuterend regisseur Dominicus hebben duidelijk te veel hooi op de vork genomen. Het is onmogelijk iets zinnigs in bijna anderhalf uur over de diverse levens van dergelijke vogels met zo`n bont pluimage in beelden (van Rogier Stoffers) te vertellen. Soms is het geestig, soms tragisch en bij gelegenheden bitter. De sketches zijn keurig gedaan, maar veel te voorspelbaar en te clichématig. De veertig-jarige Dominicus was een tijdlang hoofdredacteur van het noodlijdende filmblad Skrien en schreef daarna scenario's. Weinig interessante Hollandse subsidiekunst, die even in twee bioscopen liep om daarna binnen zes maanden op de kleine buis vertoond te worden.

De Orionnevel

Nederland 1987. Drama van Jurriën Rood. Met o.a. Bert Kuizenga, Han Kerckhoffs, Michiel Romeyn, Beppie Melissen en Sylvia Holstijn.

Rood noemt het zelf `een verhaal over de onmacht van mijn generatie`, deze klaagzang van drie dertigers die tot niets anders in staat zijn dan zichzelf als slachtoffer te zien (van een mislukte relatie, van hun tijd?). Filmbeelden, vormgegeven hallucinaties, beschadigde zelfbeelden benadrukken de passiviteit van het drietal. Rood experimenteert met camera-instelling, monologen tegen de kijker, maar slaagt er niet in sympathie voor zijn karakters te winnen, hoewel de droge humor af en toe wel grappig is.

Bekende Gezichten, Gemengde Gevoelens

Nederland 1980. Drama van Ate de Jong. Met o.a. Hans Dagelet, Carol van Herwijnen, Trudy de Jong, Els Ingeborg Smits en Jack Vegt.

Mensen komen en gaan in een vervallen hotel, waar een danspaar op fanatieke wijze het klassieke ballroomdansen beoefent. Een verfilming van een aardig toneelstuk van Botho Strauss opgevoerd door Toneelgroep Baal, dat later in saaie stileringen met veel te veel pretenties voor de filmcamera werd geënsceneerd. Doodzonde.