Bertrand Lacy

Les gens qui s'aiment

Spanje​/​​Frankrijk​/​​België​/​​Luxemburg 1999. Romantiek van Jean-Charles Tacchella. Met o.a. Richard Berry, Jacqueline Bisset, Julie Gayet, Bruno Putzulu en Marie Collins.

Julie Lescaut : Travail au noir

België​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Drama van Gilles Béhat. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Jean-Paul Rouve.

Julie Lescaut : Interdit au public

België​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Misdaad van Gilles Behat. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Jennifer Lauret.

Un et un font six

Frankrijk 1997. Komedie van Franck Apprédéris. Met o.a. Pierre Arditi, Brigitte Fossey, Gilles Gaston-Dreyfuss, Vincent Lecoeur en Ludwig Briand.

Belle époque

Frankrijk​/​​Hongarije​/​​Spanje​/​​Duitsland​/​​Verenigd Koninkrijk​/​​Italië​/​​België​/​​Canada 1995. Drama van Gavin Millar. Met o.a. André Dussollier, Kristin Scott Thomas, Benno Fürmann, Isabelle Carré en Yves Jacques.

Parijs rond 1900. Uitvinder/zakenman Dussollier redt, op de trein, Scott-Thomas die door haar geesteszieke man met de dood bedreigd wordt. Hij wordt op haar verliefd maar zij weigert haar zieke man te verlaten. Fürmann, een anarchist, krijgt de opdracht Dussollier te vermoorden. Zijn aanslag mislukt echter en Dussollier vraagt de jongeman voor hem te werken. Enkele maanden later stelt Dussollier zijn nieuwe uitvinding voor: een roltrap, ontworpen door Fürmann, naar een idee van hemzelf. Deze laatste ontmoet Carré, het nichtje van een kunsthandelaar. Nadat hij haar zijn liefde bekend heeft verdwijnt het meisje. De echtgenoot van Scott-Thomas sterft in het hospitaal in een brand die hijzelf veroorzaakt heeft. De weduwe wil echter niet onmiddellijk een nieuwe relatie beginnen. Fürmann verneemt dat de aandeelhouders Dussollier uit de zaak willen zetten en hij raadt hem aan naar Oostende te gaan voor een conferentie. Hier ontmoet hij Carré en vraagt haar ten huwelijk. Ze accepteert. Hiermee drijft hij een wig tussen zichzelf en zowel Scott-Thomas als Fürmann. Romantische avonturen in de hogere klasse begin twintigste eeuw. De tijdssfeer werd uitstekend gerecreëerd en de overvloedige cast werd met zorg geselecteerd. Een 'Euro-pudding' van grote klasse gemaakt naar een nooit verwezenlijkt scenario dat François Truffaut begin jaren 1980, kort voor zijn dood, schreef samen met Jean Gruault. De verbindende teksten worden gesproken door Jeanne Moreau. Prachtige fotografie van William Lubtchansky. Uitgezonden in drie delen. Formaat 16/9. Stereo.

Euroflics : Ligne d'enfer

Frankrijk 1991. Misdaad van Gérard Gozlan. Met o.a. Bertrand Lacy, Patrick Raynal en Philippe Lemaire.

De zogenaamde Zorro`s voeren een onderzoek uit in het kraakmilieu op zoek naar randverschijnselen als criminaliteit, drugs, etc ... Conventioneel scenario. Vooral interessant door de realistische, zo niet veristische en naturalistische schildering van de zogenaamde `vierde wereld` (alsof die niet altijd bestaan heeft!!). Een serie van zeer gespierde on-psychologische 'thrillers'. Het geweld ontbreekt ook deze keer niet, hetgeen een uur van vertraagde beelden verklaart. Niet voor gevoelige zielen.

Euroflics : Bleu privé

Frankrijk 1991. Misdaad van Joannick Desclercs. Met o.a. Patrick Raynal, Bertrand Lacy, Jean-Michel Dupuis en Roland Bertin.

Raymond (Dupuis) steelt in een dure winkel een superplatte transistorradio en verstopt hem in zijn regenjas. Dan gaat hij naar het ziekenhuis, waar hij hem cadeau doet aan zijn vrouw, die op het punt staat te bevallen. Hij heeft gestolen uit geldgebrek en natuurlijk wordt hij gearresteerd. Maar waarom houden de Euroflics zich met zo'n onbenullig zaakje bezig? Ze hadden beter thuis kunnen blijven: voorspelbare intrige, onwaarschijnlijk scenario, stereotiepe personages, geen enkele psychologische diepgang - om maar eens wat te noemen.

Erika mon amour

Frankrijk 1990. Komedie van Maurice Frydland. Met o.a. Sophie Desmarets, Robert Rimbaud, Henri Labussière, Bertrand Lacy en Sylvie Ferro.

Grappige avonturen van twee verre verwanten. De betreffende man en vrouw leiden een priv[KA1]e-detectivebureau. Een ongeloofwaardige cocktail van onder anderen computergegevens, vervormde stemmen, diefstal van (valse) sieraden, geheime diensten, punkrock en Rode leger-acties. De vraag is of de tv-kijker zich erin kan verplaatsen! Met op de koop toe de verbitterdheid van Desmarets.

Une femme innocente

Frankrijk 1989. Mysterie van Pierre Boutron. Met o.a. Jacques Dufilho, Catherine Wilkening, Pierre Clémenti, Patrick Raynal en Bertrand Lacy.

Een origineel scenario, dat een subtiele aanpak vergt. Een actrice leest een scenario dat vier verhalen bevat, die de kijker met haar mee beleeft: [KL]Histoire d`un fou[KLE] (Emile Zola), [KLE]Le matelot d`Amsterdam [KLE] (Guillaume Apollinaire), [KLE]Le Louis d`or [KLE] (Fran[KA10]cois Copp[KA1]ee en [KLE]Omphale[KLE] (Th[KA1]eophile Gautier). Vervolgens komt de actrice thuis en wordt werkelijk aangevallen door een jongeman. Maar deze werkelijkheid is weer een bewerking van het verhaal [KLE]Un viol[KLE] van Jean Cau. Gefilosofeer over wat nu werkelijkheid is en wat fantasie, en over de bedrieglijke wereld van verschijningen. Deze televisiefilm borduurt voort op verrassende variaties rond deze thema`s en, Boutron, aan wie onderwerpen die iets bovennatuurlijks hebben wel zijn toevertrouwd, weet zijn creatieve verkenningstochten voor het bioscoopdoek (THE PORTRAIT OF DORIAN GRAY) prima over te brengen op het televisiescherm.

Le vent des moissons

Frankrijk 1988. Drama van Jean Sagols. Met o.a. Annie Girardot, Jacques Dufilho, Pascale Rocard, Laure Duthilleul en Gérard Klein.

Een familiesage die zich op het Franse platteland afspeelt, naar een degelijk scenario van Jean-Pierre Jaubert, Claude Hirtz- Barrel en Michel Picard. Het belangrijkste van deze film is de psychologische kracht, want hoewel de boeren vaak diepe gevoelens ondergaan, kunnen ze die niet onder woorden brengen. De verfilming is eerlijk, maar niet van het niveau van het scenario en de dialogen. Er zitten lange stukken in die goed de atmosfeer van het dagelijks leven van deze landbouwers weergeeft. Dufilho is heel overtuigend in zijn rol van patriarch, maar Girardot lijkt meer op een boerin uit een operette.