Bruno Herbulot: regie en scenario.
Er zijn 7 films gevonden.

Enfin seul(s)

2007 | Komedie, Drama

Frankrijk​/​​België 2007. Komedie van Bruno Herbulot. Met o.a. Michel Aumont, Nozha Khouadra, Jérôme Kircher en Sophie-Charlotte Husson.

Deze in de regio rond Marseille opgenomen televisiekomedie is eigenlijk niets anders dan een degelijk boulevardstuk. Zestigplusser-weduwnaar Antoine (Aumont) heeft een nieuwe liefde gevonden, maar stelt het mededelen daarvan aan zijn naasten hardnekkig uit. Ietwat logisch: de vlam in kwestie is ook de dame op wie zijn zoon ooit smoorverliefd was. Het rondedansje van misverstanden kan beginnen. Leraar filosofie en literatuur Herbulot was assistent-regisseur bij Poussière d’ange (Edouard Niermans) en L’effrontée (Claude Miller), twee van de beste Franse bioscoopfilms van de jaren tachtig. Na een periode als (co-)scenarist in opdracht ging hij voor tv regisseren.

Les Cordier, juge et flic : Refaire sa vie

1996 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1996. Drama van Bruno Herbulot. Met o.a. Pierre Mondy, Bruno Madinier, Charlotte Valandrey, François Berléand en Frédéric Pellegeay.

Deze in de regio rond Marseille opgenomen televisiekomedie is eigenlijk niets anders dan een degelijk boulevardstuk. Zestigplusser-weduwnaar Antoine (Aumont) heeft een nieuwe liefde gevonden, maar stelt het mededelen daarvan aan zijn naasten hardnekkig uit. Ietwat logisch: de vlam in kwestie is ook de dame op wie zijn zoon ooit smoorverliefd was. Het rondedansje van misverstanden kan beginnen. Leraar filosofie en literatuur Herbulot was assistent-regisseur bij Poussière d’ange (Edouard Niermans) en L’effrontée (Claude Miller), twee van de beste Franse bioscoopfilms van de jaren tachtig. Na een periode als (co-)scenarist in opdracht ging hij voor tv regisseren.

Les Cordier, juge et flic : L'Adieu au drapeau

1996 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1996. Drama van Bruno Herbulot. Met o.a. Pierre Mondy, Bruno Madinier, Charlotte Valandrey, Antonella Lualdi en Hubert Saint-Macary.

Deze in de regio rond Marseille opgenomen televisiekomedie is eigenlijk niets anders dan een degelijk boulevardstuk. Zestigplusser-weduwnaar Antoine (Aumont) heeft een nieuwe liefde gevonden, maar stelt het mededelen daarvan aan zijn naasten hardnekkig uit. Ietwat logisch: de vlam in kwestie is ook de dame op wie zijn zoon ooit smoorverliefd was. Het rondedansje van misverstanden kan beginnen. Leraar filosofie en literatuur Herbulot was assistent-regisseur bij Poussière d’ange (Edouard Niermans) en L’effrontée (Claude Miller), twee van de beste Franse bioscoopfilms van de jaren tachtig. Na een periode als (co-)scenarist in opdracht ging hij voor tv regisseren.

Pas si grand que ça !

1993 | Komedie, Familiefilm

Frankrijk​/​​Zwitserland 1993. Komedie van Bruno Herbulot. Met o.a. Marianne Denicourt, Christophe Odent, Clément van den Bergh, Katia Douvalian en Marie Matheron.

Sinds hij gescheiden is van Camilla (Denicourt) mag Bruno (Odent) zijn zoontje Lucas (Van den Bergh) nog maar om de twee weken zien. Daar is hij niet mee akkoord. Tot groot genoegen van Lucas wint hij het vertrouwen van het kindermeisje Nina (Douvalian), zodat hij de dag, als Camilla werkt, met de jongen kan doorbrengen. Dit gaat goed tot Camilla zich zorgen begint te maken: Lucas zeurt niet meer over het feit dat hij zijn vader zo weinig mag zien. Ze neemt contact op met Bruno. Zwak relaas van de verhouding van een kind met zijn gescheiden ouders. Er zit veel meer in het scenario van Emmanuelle de Riedmatten, naar een idee van Francis Reusser, dan er door de regisseur uit gehaald werd. In zijn drang om het geheel licht verteerbaar te maken voor kinderen gaat hij veel te oppervlakkig te werk zodat hij naast zijn doel schiet. Achter de camera nam Guillaume Schiffman plaats.

Pas si grand que ca!

1993 |

Frankrijk 1993. Bruno Herbulot. Met o.a. Christophe Odent, Katia Douvalian en Marianne Denicourt.

Sinds hij gescheiden is van Camilla (Denicourt) mag Bruno (Odent) zijn zoontje Lucas (Van den Bergh) nog maar om de twee weken zien. Daar is hij niet mee akkoord. Tot groot genoegen van Lucas wint hij het vertrouwen van het kindermeisje Nina (Douvalian), zodat hij de dag, als Camilla werkt, met de jongen kan doorbrengen. Dit gaat goed tot Camilla zich zorgen begint te maken: Lucas zeurt niet meer over het feit dat hij zijn vader zo weinig mag zien. Ze neemt contact op met Bruno. Zwak relaas van de verhouding van een kind met zijn gescheiden ouders. Er zit veel meer in het scenario van Emmanuelle de Riedmatten, naar een idee van Francis Reusser, dan er door de regisseur uit gehaald werd. In zijn drang om het geheel licht verteerbaar te maken voor kinderen gaat hij veel te oppervlakkig te werk zodat hij naast zijn doel schiet. Achter de camera nam Guillaume Schiffman plaats.

Juste avant l'orage

1992 | Drama, Romantiek

Zwitserland​/​​Frankrijk 1992. Drama van Bruno Herbulot. Met o.a. Zabou Breitman, Laura Morante, Dominique Valadié, Lola Gans en Catherine Frot.

Herbulot schetst in zijn debuutfilm een melancholisch portret van een generatie die is vastgelopen in de desillusies van liefde en filosofisch engagement. Hij doet dit aan de hand van de levens van vijf vrouwen en vijf mannen, die op een avond bijeenkomen voor een reünie. Herbulot, een bewonderaar van Renoir en Eustache, heeft grip op de uitwerking van zijn karakters en geeft zijn verhaal een zeer hedendaags bitterzoet toontje mee. Scenario van regisseur Herbulot. Camerawerk van Guillaume Schiffman, Philippe Cordey en Florence Koechlin.

Les Cordier, juge et flic: Refaire sa vie

-1 |

Frankrijk. Bruno Herbulot. Met o.a. Charlotte Valandrey, Bruno Madinier en Pierre Mondy.

Herbulot schetst in zijn debuutfilm een melancholisch portret van een generatie die is vastgelopen in de desillusies van liefde en filosofisch engagement. Hij doet dit aan de hand van de levens van vijf vrouwen en vijf mannen, die op een avond bijeenkomen voor een reünie. Herbulot, een bewonderaar van Renoir en Eustache, heeft grip op de uitwerking van zijn karakters en geeft zijn verhaal een zeer hedendaags bitterzoet toontje mee. Scenario van regisseur Herbulot. Camerawerk van Guillaume Schiffman, Philippe Cordey en Florence Koechlin.