Maïté Nahyr

Victoire ou la douleur des femmes : Été 1939

Frankrijk 2000. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Marie Trintignant, Marina Vlady, Yves Lambrecht, Jean-Michel Fete en Christine Citti.

Sur un air d'autoroute

Frankrijk 2000. Komedie van Thierry Boscheron. Met o.a. Sacha Bourdo, Aure Atika, Philippe Nahon, Marc Berman en Marie-France Pisier.

Maigret : Meurtres dans un jardin potager

Frankrijk​/​​België 1999. Misdaad van Edwin Baily. Met o.a. Bruno Cremer, Geneviève Fontanel, Michèle Simonnet, Rémy Kirch en Christophe Kourotchkine.

Mademoiselle O

Frankrijk 1994. Historische film van Jérôme Foulon. Met o.a. Maïté Nahyr, Elena Safonova, Alexandre Arbatt, Vernon Dobtcheff en Anton Minachkine.

Ver weg van haar geboorteland Zwitserland, komt Mademoiselle O (Nahyr) als gouvernante in dienst bij een Frans-sprekende Russische aristocratische familie in St. Petersburg. Het is 1905 en door de revolutie zijn de twee kinderen meestal onder de directe hoede van het Zwitserse meisje. Aanvankelijk klikt het niet tussen de ijdele oudste zoon en de jonge vrouw, maar langzaamaan ontdekt ze in de jongen een geniale dichter. Ondertussen stort zijn vader zich in de politiek en neemt stelling tegen de tsaar. De sfeer in Rusland aan het begin van de twintigste eeuw, de dreiging van de revolutie en de onzekere toekomst worden uitstekend weergegeven. Maar scenaristen Sandra Joxe en Foulon zijn er niet in geslaagd de essentie van de kroniek van Vladimir Nabokov, het verval van de Russische adel, echt weer te geven. Mooie beelden van Valéry Martynov.

Le sourire

Frankrijk 1994. Drama van Claude Miller. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Richard Bohringer, Emmanuelle Seigner, Chantal Banlier en Nadia Barentin.

De zestig-jarige neuropsychiater Pierre-Fran[KA10]cois Le Clainche (Marielle) krijgt van zijn arts een waarschuwing: een tweede hartaanval ligt op de loer en zal ongetwijfeld fataal zijn. Dit nieuws deprimeert hem, maar in plaats van luisteren naar de raad het rustig aan te doen, valt hij voor de glimlach van Odile (Seigner), een amper 25-jarige bron van levenslust. Is zijn liefde voor haar zijn redding of wordt het zijn dood? Overbodige en ongeloofwaardige love-story over twee mensen die totaal niet bij elkaar passen. De film mist de gevoeligheid die de vroegere werken van Miller kenmerken, hoewel hij ook deze keer zelf het scenario schreef. Guillaume Schiffman hanteerde de camera. Dolby Stereo.

Fausto

Frankrijk 1992. Rémi Duchemin. Met o.a. Jean Yanne, Ken Higelin, Arthur H., Marianne Groves en François Hautesserre.

Duchemin, de vroegere assistent van Ferreri en Pinoteau, heeft een bitterzoete kroniek gekozen als onderwerp voor zijn eerste lange speelfilm. Rond 1960 wordt Fausto, een wees van Italiaanse komaf, aangenomen als leerling bij een norse maar ruimhartige joodse kleermaker Mietek (Yanne), die hem het vak leert. Fausto (Higelin) blijkt een getalenteerde modeontwerper. De kleermaker vindt in hem de zoon die hij nooit heeft gehad. Een verrukkelijk verhaal, vol mooie sentimenten, knipogen naar het leven en lichte humor, geschikter voor tv dan voor het witte doek. Yanne is groots als de kleermaker. Tevens veelbelovend jong talent, zoals de zoons van de zanger Higelin (Ken en Arthur H.). Scenario van regisseur Duchemin en Richard Morgiève naar de roman van de laatstgenoemde. Camerawerk van Yves Lafaye.

Diên Biên Phú

Frankrijk​/​​Vietnam 1992. Oorlogsfilm van Pierre Schoendoerffer. Met o.a. Donald Pleasence, Patrick Catalifo, Ludmila Mikaël, Jean-François Balmer en Maxime Leroux.

Het Franse leger geeft zich op 7 mei 1954 over en de regisseur - vaak een knap portretteur van de mensheid in staat van oorlog - schotelt de kijker een groots epos in unanimistische stijl voor over de tragische gebeurtenissen. Met prachtige beelden van Bernard Lutic en op de achtergrond het schitterende Concerto de l'adieu van Delerue. Het zwakke punt van de film is helaas het scenario van de regisseur zelf, dat is samen te vatten als een reeks verplichte scènes met tal van personages die een tijdje uit beeld verdwijnen, er weer in terugkeren, enzovoort, zodat het niet eenvoudig is zich aan een van hen te hechten. Echt op hun gemak voelen ze zich overigens zo te zien niet in een uniform. En echt duidelijk geïnformeerd over de oorzaken voor deze al ver weg lijkende oorlog wordt de kijker ook al niet. Jammer, want deze film is het bekijken waard vanwege de sterke momenten. Camerawerk van Bernard Lutic.

Le bal du gouverneur

Frankrijk 1990. Drama van Marie-France Pisier. Met o.a. Kristin Scott Thomas, Vanessa Wagner, Didier Flamand, Jacques Sereys en Edwige Navarro.

Filmactrice Marie-France Pisier koos ervoor zelf haar roman te bewerken en dat bewijst slechts e[KA1]e[KA1]n ding: zij had de regie aan een beroepsfilmer moeten overlaten. Het (voortreffelijke) werk komt er zwakker, minder waardevol en inhoudsloos uit tevoorschijn. Ervoor in de plaats komt een onduidelijke film die zich afspeelt in de stad Nouméa in 1957, toen Nieuw Caledonië van kolonie overzeesgebiedsdeel werd. Scott Thomas, de jonge dochter van de vice-gouverneur en paardengek, moet juist in die tijd haar eigen weg naar de volwassenheid zoeken, terwijl de verhouding tussen ouders verslechtert. Een slappe regie en een halfslachtige begeleiding van totaal onbekende acteurs, waarmee de mislukking compleet is. De fotografie is van Denis Lenoir.

Le Baladin du monde occidental

Frankrijk 1990. Komedie van Jacques Nichet. Met o.a. Claude Duparfait, Maïté Nahyr en Guillaume de Tonquédec.

Verfilming van het meesterwerk uit 1907 van John Millington Synge, dat werd geïnspireerd op legendes en ballades uit zijn geboorteland, Ierland. Een niet te evenaren mengsel van drama en humor en levendig spel in een correcte, toegewijde maar verder weinig belangwekkende bewerking, wanneer wordt gekeken naar de filmstijl.

Colette

Frankrijk 1985. Biografie van Gérard Poitou-Weber. Met o.a. Macha Méril, Clémentine Amouroux, Jean-Pierre Bisson, Didier Flamand en Véronique Silver.

Lange dramatisering over het leven van de beruchte Franse romanci[KA2]ere Colette (1873-1954), haar jeugd, haar carrière als music-halldanseres en als schrijfster van 'heidense' genot-romans, haar bewogen privéleven, haar huwelijken, haar minnaars en haar bewonderaars. Knappe vertolking van Méril als Colette, Amouroux is de jonge Colette, Bisson haar eerste echtgenoot 'Willy', Flamand haar tweede echtgenoot, de bekende journalist Henry de Joevenel.

Ni avec toi ni sans toi

Frankrijk 1984. Komedie van Alain Maline. Met o.a. Philippe Léotard, Evelyne Bouix, Tanya Lopert, Charles Gérard en Karim Ouldarama.

Twee bevriende echtparen, [KA1]e[KA1]en met een zoon, zijn het onderwerp van deze film. Een van de mannen raakt zijn baan kwijt, de ander niet, [KA1]e[KA1]en drinkt, de ander niet, [KA1]e[KA1]en verlaat zijn vrouw, de ander niet, een van de vrouwen schrijft haar levensverhaal (dat ook uitgegeven wordt) en de andere niet. Een opeenvolging van clichés en beuzelarijen en even melodramatisch als de boeket-reeks. De regisseur is een assistent van Claude Lelouch, en heeft kennelijk alleen diens slechte eigenschappen overgenomen. De cameraman, Joël Davids, heeft daarentegen vakkundig werk geleverd.

Les Favoris de la lune

Frankrijk 1984. Komedie van Otar Iosseliani. Met o.a. Pascal Agier, Alexis de Montaigu, Gaspard Flori, Emilie Aubry en Peter Cloos.

Deze film kan onmogelijk samengevat worden omdat het een verzameling is van schetsen waarin tal van mensen elkaar tegenkomen, bij elkaar intrekken of elkaar voorgoed verlaten: een wapenhandelaar, clochards, naïve idealisten, kinderen, prostitueés, terroristen, dieven enz. De karaktertypes zijn sympathiek, het script lijkt op een muzikale fuga en is bovendien heel precies. De rode draad is de betrekkelijkheid van mensen, dingen en gebeurtenissen. Ongetwijfeld een zeer belangrijk werk van deze regisseur - hij kreeg de prijs in Venetieë niet voor niets - en bovendien mag het gelden als een schoolvoorbeeld hoe je een film moet maken. Om een dergelijke film te evenaren zou men moeten teruggrijpen naar het werk van de Pool Wojtiech Has die op meesterlijke wijze net zo gecompliceerde constructies in beeld aaneen weet te rijgen.

Boy Meets Girl

Frankrijk 1984. Drama van Leos Carax. Met o.a. Denis Lavant, Mireille Perier, Carroll Brooks, Elie Poicard en Maïté Nahyr.

Alex (Lavant), een eenzame man, zwerft in Parijs van de ene plaats en van de ene mens naar de andere. Hij is een eenling die prat gaat op zijn eigen leed. Hij doodt met opzet een jonge vrouw, Mireille (Perrier), die hij ontmoet heeft en maakt ongewild een eind aan zijn eigen leven. Deze samenvatting geeft totaal geen goede indruk van de onwerkelijke levensloop van deze man waarvoor de maker terecht gebruik heeft gemaakt van zwart-wit beelden. Het decor is gestileerd en de dialogen en monologen zijn niet gesynchroniseerd met de beelden; al met al ontstond er een poëtisch en ontwapenend symbolisme. De cineast is duidelijk beïnvloed door Orson Welles, Jean-Luc Godard en enkele anderen, maar hij heeft toch een geheel eigen stempel op de film kunnen zetten. Het scenario is van regisseur Carax en de fotografie is van Jean-Yves Escoffier.

Le nosferat ou les eaux glacées de calcul égoïste

België 1974. Komedie van Maurice Rabinowicz. Met o.a. Maïté Nahyr, Veronique Peynet, Martine Bertrand, Guy Pion en Quentin Milo.

Een bourgeoisvampier, de Nosferat, alias Jack the Ripper, hervormt de burgerlijke zedelijkheid door haar puriteinse tegenspraken te verkleinen. Hij opent warempel de deur van een repressieve gezinsopvoeding voor het fascisme.