Jean-Pierre Kalfon (1938): regie, cast en productie.
Er zijn 71 films gevonden.

Satan refuse du monde

2003 | Drama

Frankrijk 2003. Drama van Jacques Renard. Met o.a. Robin Renucci, Jean-Pierre Kalfon, Delphine Serina en Nicolas Vaude.

In 1945 wordt Dominique Dangès (Robin Renucci), een bekende Franse schrijver, gedood in het verzet. Zijn uitgever publiceert postuum zijn laatste manuscript dat door critici wordt onthaald als één van de beste werken van de 20ste eeuw. De jonge vrouw Valérie (Delphine Serina) doet er alles aan om het boek en de nalatenschap van de schrijver alle eer te bewijzen. Maar Dangès keert terug, uit een concentratiekamp. En vreemd genoeg tolereert hij de vreemde vrouw. Een mysterieuze periodefilm van regisseur Jacques Renard, die bekend werd met de speelfilm Monsieur Albert (1976) en faam verwierf met documentaires als Les mémoires de la mine (1997) en Tchekhov, le témoin impartial.

`R Xmas

2001 | Drama, Actiefilm

Frankrijk​/​​Verenigde Staten 2001. Drama van Abel Ferrara. Met o.a. Lisa Valens, Naomi Morales, Victor Argo, Ice-T en Lillo Brancato.

Tijdens de eerste en enige termijn van de zwarte Democraat David Dinkins, die burgemeester was voordat Rudy Giuliani's 'zero tolerance' New York weer leefbaar maakte, verdienen een Dominicaanse man en zijn Puertoricaanse vrouw een dikbelegde boterham met hun handel in drugs. Zij komen voor een belangrijke beslissing te staan, in een niet al te subtiel drugsdrama.

La répétition

2001 | Drama, Thriller, Romantiek

Frankrijk​/​​Canada 2001. Drama van Catherine Corsini. Met o.a. Emmanuelle Béart, Pascale Bussières, Dani Levy en Jean-Pierre Kalfon.

Nathalie (B[KA1]eart) en Louise (Bussi[KA2]eres) zijn sedert hun jeugd bevriend. Als ze rond de twintig zijn, willen ze beiden een carri[KA2]ere op de planken van de schouwburg maken. Terwijl Nathalie een gezonde belangstelling heeft voor jongens, ziet Louise eigenlijk alleen maar haar vriendin. Als Nathalie een avondje gaat dansen met de jongen uit het amateurtoneelstuk, waarin zij een rol hebben, is Louise de volgende morgen verdwenen. Van Louise`s moeder hoort Nathalie over Louise`s zelfmoordpoging en ook dat Louise haar nooit meer wil zien. Tien jaren verstrijken en Nathalie is op tournee in de Franse provincie. Zij speelt de hoofdrol in een stuk van haar partner Matthias (Levy). In Avignon klopt Louise na de voorstelling op de deur van de kleedkamer. Louise is getrouwd met Nicolas (Bouajila) en samen zitten ze in de tandtechniek. Ze boeren goed met de prothesen. Het weerzien is als vanouds. Louise hoort dat Nathalie naar Kopenhagen gaat voor de premi[KA2]ere van het stuk in Denemarken. Als Nathalie in Denemarken is, is Louise er ook - haar baan en man heeft ze laten vallen. Louise zegt dat ze Nathalie kan introduceren bij de international bekende toneelschrijver/dramaturg Waltar Amar (Kalfon), die in Kopenhagen woont en werkt. Hij is bezig met een nieuw stuk dat een geheel ander toneelgenre introduceert. Als Nathalie de rol krijgt, voelt Matthias zich artistiek verraden. Louise begint Nathalie te coachen en is bezig haar verovering eindelijk te consolideren, maar Nathalie voelt dat het toch haar kopje thee niet is nadat ze heftig de liefde bedreven hebben. Het scenario van regisseuse Corsini en Marc Syrigas in samenwerking met Pascale Breton en Pierre-Erwan Guillaume is niet slecht maar graaft niet al te diep. De spelprestaties van beide hoofdrollen zijn goed en dat compenseert veel. Het camerawerk van Agnès Godard is uitstekend. Dolby.

Saint-Cyr

2000 | Historische film

België​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 2000. Historische film van Patricia Mazuy. Met o.a. Isabelle Huppert, Jean-Pierre Kalfon, Simon Reggiani, Jean-François Balmer en Anne Marev.

Nathalie (B[KA1]eart) en Louise (Bussi[KA2]eres) zijn sedert hun jeugd bevriend. Als ze rond de twintig zijn, willen ze beiden een carri[KA2]ere op de planken van de schouwburg maken. Terwijl Nathalie een gezonde belangstelling heeft voor jongens, ziet Louise eigenlijk alleen maar haar vriendin. Als Nathalie een avondje gaat dansen met de jongen uit het amateurtoneelstuk, waarin zij een rol hebben, is Louise de volgende morgen verdwenen. Van Louise`s moeder hoort Nathalie over Louise`s zelfmoordpoging en ook dat Louise haar nooit meer wil zien. Tien jaren verstrijken en Nathalie is op tournee in de Franse provincie. Zij speelt de hoofdrol in een stuk van haar partner Matthias (Levy). In Avignon klopt Louise na de voorstelling op de deur van de kleedkamer. Louise is getrouwd met Nicolas (Bouajila) en samen zitten ze in de tandtechniek. Ze boeren goed met de prothesen. Het weerzien is als vanouds. Louise hoort dat Nathalie naar Kopenhagen gaat voor de premi[KA2]ere van het stuk in Denemarken. Als Nathalie in Denemarken is, is Louise er ook - haar baan en man heeft ze laten vallen. Louise zegt dat ze Nathalie kan introduceren bij de international bekende toneelschrijver/dramaturg Waltar Amar (Kalfon), die in Kopenhagen woont en werkt. Hij is bezig met een nieuw stuk dat een geheel ander toneelgenre introduceert. Als Nathalie de rol krijgt, voelt Matthias zich artistiek verraden. Louise begint Nathalie te coachen en is bezig haar verovering eindelijk te consolideren, maar Nathalie voelt dat het toch haar kopje thee niet is nadat ze heftig de liefde bedreven hebben. Het scenario van regisseuse Corsini en Marc Syrigas in samenwerking met Pascale Breton en Pierre-Erwan Guillaume is niet slecht maar graaft niet al te diep. De spelprestaties van beide hoofdrollen zijn goed en dat compenseert veel. Het camerawerk van Agnès Godard is uitstekend. Dolby.

Folle d'elle

1998 | Romantiek, Komedie

Frankrijk 1998. Romantiek van Jérôme Cornuau. Met o.a. Ophélie Winter, Frédéric Bouraly, Philippe Duquesne, Raquel Welch en Didier Cauchy.

Nathalie (B[KA1]eart) en Louise (Bussi[KA2]eres) zijn sedert hun jeugd bevriend. Als ze rond de twintig zijn, willen ze beiden een carri[KA2]ere op de planken van de schouwburg maken. Terwijl Nathalie een gezonde belangstelling heeft voor jongens, ziet Louise eigenlijk alleen maar haar vriendin. Als Nathalie een avondje gaat dansen met de jongen uit het amateurtoneelstuk, waarin zij een rol hebben, is Louise de volgende morgen verdwenen. Van Louise`s moeder hoort Nathalie over Louise`s zelfmoordpoging en ook dat Louise haar nooit meer wil zien. Tien jaren verstrijken en Nathalie is op tournee in de Franse provincie. Zij speelt de hoofdrol in een stuk van haar partner Matthias (Levy). In Avignon klopt Louise na de voorstelling op de deur van de kleedkamer. Louise is getrouwd met Nicolas (Bouajila) en samen zitten ze in de tandtechniek. Ze boeren goed met de prothesen. Het weerzien is als vanouds. Louise hoort dat Nathalie naar Kopenhagen gaat voor de premi[KA2]ere van het stuk in Denemarken. Als Nathalie in Denemarken is, is Louise er ook - haar baan en man heeft ze laten vallen. Louise zegt dat ze Nathalie kan introduceren bij de international bekende toneelschrijver/dramaturg Waltar Amar (Kalfon), die in Kopenhagen woont en werkt. Hij is bezig met een nieuw stuk dat een geheel ander toneelgenre introduceert. Als Nathalie de rol krijgt, voelt Matthias zich artistiek verraden. Louise begint Nathalie te coachen en is bezig haar verovering eindelijk te consolideren, maar Nathalie voelt dat het toch haar kopje thee niet is nadat ze heftig de liefde bedreven hebben. Het scenario van regisseuse Corsini en Marc Syrigas in samenwerking met Pascale Breton en Pierre-Erwan Guillaume is niet slecht maar graaft niet al te diep. De spelprestaties van beide hoofdrollen zijn goed en dat compenseert veel. Het camerawerk van Agnès Godard is uitstekend. Dolby.

Le juge est une femme : Drôle de jeu

1997 | Drama, Misdaad

Frankrijk 1997. Drama van Daniel Vigne. Met o.a. Florence Pernel, Jean-Pierre Kalfon, Frédéric Diefenthal, Dominique Guillo en Delphine Zentout.

Nathalie (B[KA1]eart) en Louise (Bussi[KA2]eres) zijn sedert hun jeugd bevriend. Als ze rond de twintig zijn, willen ze beiden een carri[KA2]ere op de planken van de schouwburg maken. Terwijl Nathalie een gezonde belangstelling heeft voor jongens, ziet Louise eigenlijk alleen maar haar vriendin. Als Nathalie een avondje gaat dansen met de jongen uit het amateurtoneelstuk, waarin zij een rol hebben, is Louise de volgende morgen verdwenen. Van Louise`s moeder hoort Nathalie over Louise`s zelfmoordpoging en ook dat Louise haar nooit meer wil zien. Tien jaren verstrijken en Nathalie is op tournee in de Franse provincie. Zij speelt de hoofdrol in een stuk van haar partner Matthias (Levy). In Avignon klopt Louise na de voorstelling op de deur van de kleedkamer. Louise is getrouwd met Nicolas (Bouajila) en samen zitten ze in de tandtechniek. Ze boeren goed met de prothesen. Het weerzien is als vanouds. Louise hoort dat Nathalie naar Kopenhagen gaat voor de premi[KA2]ere van het stuk in Denemarken. Als Nathalie in Denemarken is, is Louise er ook - haar baan en man heeft ze laten vallen. Louise zegt dat ze Nathalie kan introduceren bij de international bekende toneelschrijver/dramaturg Waltar Amar (Kalfon), die in Kopenhagen woont en werkt. Hij is bezig met een nieuw stuk dat een geheel ander toneelgenre introduceert. Als Nathalie de rol krijgt, voelt Matthias zich artistiek verraden. Louise begint Nathalie te coachen en is bezig haar verovering eindelijk te consolideren, maar Nathalie voelt dat het toch haar kopje thee niet is nadat ze heftig de liefde bedreven hebben. Het scenario van regisseuse Corsini en Marc Syrigas in samenwerking met Pascale Breton en Pierre-Erwan Guillaume is niet slecht maar graaft niet al te diep. De spelprestaties van beide hoofdrollen zijn goed en dat compenseert veel. Het camerawerk van Agnès Godard is uitstekend. Dolby.

Le jour et la nuit

1996 | Drama

Canada​/​​Spanje​/​​België​/​​Frankrijk 1996. Drama van Bernard-Henri Lévy. Met o.a. Alain Delon, Lauren Bacall, Arielle Dombasle, Xavier Beauvais en Julie Du Page.

Nathalie (B[KA1]eart) en Louise (Bussi[KA2]eres) zijn sedert hun jeugd bevriend. Als ze rond de twintig zijn, willen ze beiden een carri[KA2]ere op de planken van de schouwburg maken. Terwijl Nathalie een gezonde belangstelling heeft voor jongens, ziet Louise eigenlijk alleen maar haar vriendin. Als Nathalie een avondje gaat dansen met de jongen uit het amateurtoneelstuk, waarin zij een rol hebben, is Louise de volgende morgen verdwenen. Van Louise`s moeder hoort Nathalie over Louise`s zelfmoordpoging en ook dat Louise haar nooit meer wil zien. Tien jaren verstrijken en Nathalie is op tournee in de Franse provincie. Zij speelt de hoofdrol in een stuk van haar partner Matthias (Levy). In Avignon klopt Louise na de voorstelling op de deur van de kleedkamer. Louise is getrouwd met Nicolas (Bouajila) en samen zitten ze in de tandtechniek. Ze boeren goed met de prothesen. Het weerzien is als vanouds. Louise hoort dat Nathalie naar Kopenhagen gaat voor de premi[KA2]ere van het stuk in Denemarken. Als Nathalie in Denemarken is, is Louise er ook - haar baan en man heeft ze laten vallen. Louise zegt dat ze Nathalie kan introduceren bij de international bekende toneelschrijver/dramaturg Waltar Amar (Kalfon), die in Kopenhagen woont en werkt. Hij is bezig met een nieuw stuk dat een geheel ander toneelgenre introduceert. Als Nathalie de rol krijgt, voelt Matthias zich artistiek verraden. Louise begint Nathalie te coachen en is bezig haar verovering eindelijk te consolideren, maar Nathalie voelt dat het toch haar kopje thee niet is nadat ze heftig de liefde bedreven hebben. Het scenario van regisseuse Corsini en Marc Syrigas in samenwerking met Pascale Breton en Pierre-Erwan Guillaume is niet slecht maar graaft niet al te diep. De spelprestaties van beide hoofdrollen zijn goed en dat compenseert veel. Het camerawerk van Agnès Godard is uitstekend. Dolby.

Navarro : Sanglante nostalgie

1995 | Misdaad, Familiefilm

Zwitserland​/​​Frankrijk 1995. Misdaad van Jacques Ertaud. Met o.a. Roger Hanin, Jean-Pierre Kalfon, Michel Creton, Jacques Martial en Christian Rauth.

In een opvangcentrum voor daklozen, geleid door Lemoine (Kalfon), wordt een lijk gevonden. Lemoine was in een vorig leven terrorist en Navarro (Hanin) vermoedt dat hij zich nog steeds met duistere zaakjes bezighoudt. Als klap op de vuurpijl verdenkt Navarro Lemoine ervan betrokken te zijn geweest bij bankoverval, twintig jaar geleden, waarbij de jonge zus van de commissaris het leven liet. De zaak wordt nog wat ingewikkelder wanneer een andere terrorist, Santini (Sergue), na jaren in de anonimiteit te hebben geleefd, plots komt opdagen om zijn deel in de buit van toen op te eisen. Episode, geschreven door Emmanuel Errer en Tito Topin, met een Navarro die over en weer wordt geslingerd tussen persoonlijke wraakgevoelens en professionele integriteit. Knap spel van Kalfon, een meester in het in de huid kruipen van ontredderde en dubbelzinnige personages. Tito Topin bedacht het personage van Navarro. Aflevering van het seizoen, nummer van 104.

Dieu, l'amant de ma mère et le fils du charcutier

1995 | Romantiek, Komedie

Frankrijk 1995. Romantiek van Aline Issermann. Met o.a. Francis Huster, Lio, Richard Bohringer, Jean-Pierre Kalfon en Guy Montagné.

Naar jaarlijkse traditie wordt in het dorp de voorstelling voorbereid van een amateur-productie van Moli[KA2]eres [KL]Don Juan[KLE]. Gabrielle (Lio), de vrouw van plattelandsdokter Jean- Marc, speelt Elvire, terwijl de titelrol in handen is van kapper Serge (Bohringer), vrijgezel van middelbare leeftijd. Hoe verder de repetities gaan hoe meer Serge zich in zijn verleidersrol gaat inleven, wat niet moeilijk is want al sinds jaren koestert hij een geheime passie voor zijn aantrekkelijke tegenspeelster. En Jean-Marc, die heeft het te druk met zijn patiënten. Hun kinderen hebben het echter wel in de gaten en ze grijpen in. Ruim leuke boulevard-komedie waarin de kinderen de rol van de volwassenen gaan imiteren, een rol vol passie, liefde, jaloezie en misdaad. Het loopt op de duur wel wat uit de hand, maar liefhebbers van dit soort verhalen zullen zich niet vervelen. Issermann schreef zelf het scenario met de medewerking van Michel Dufresne. Philippe Pavans de Ceccatty stond achter de camera. Dolby Stereo.

Navarro : Le dernier casino

1994 | Misdaad

Frankrijk​/​​Zwitserland 1994. Misdaad van Yvan Butler. Met o.a. Roger Hanin, Sam Karmann, Jacques Martial, Christian Rauth en Sévérine Bujard.

Wanneer een Franse politie-inspecteur die twee gangsters op de hielen zit vermoord wordt aangetroffen aan het meer van Gen[KA2]eve, vertrekt commissaris Navarro (Hanin) meteen naar Zwitserland om de zaak te onderzoeken. De twee misdadigers hadden een inbraak in een casino op touw gezet. Navarro-in-Zwitserland maakt kennis met zijn Zwitserse collega, een vrouwelijke politie- inspecteur met geduchte charmes, die wel wat meer dan een kameraadschappelijke band met hem ziet zitten. De ouwe Desny is ook van de partij in dit internationaal aandoende politie- onderzoek.

Les cent et une nuits de Simon Cinéma

1994 |

Verenigd Koninkrijk​/​​Frankrijk 1994. Agnès Varda. Met o.a. Michel Piccoli, Marcello Mastroianni, Henri Garcin, Julie Gayet en Mathieu Demy.

Ter gelegenheid van Honderd Jaar Film maakte Varda een compilatie in combinatie met een filmverhaal met gastoptredens. Piccoli is de honderd jaar oude monsieur Simon Cin[KA1]ema, die een eenzaam bestaan voert in zijn kasteel. Hij is aan zijn rolstoel gekluisterd. Jonge schoonheid Gayet, studente aan de filmacademie wordt door hem ingehuurd om gedurende 101 dagen, telkens een dagje te besteden aan zijn herinneringen en bespiegelingen. Ze wordt overrompeld door alles wat met film te maken heeft: posters, memorabilia, (korte en lange) filmfragmenten (w.o. L`AGE D`OR, LADRI DI BICICLETTI, THE THIEF OF BAGDAD, ORPH[KA1]EE, UN CHIEN ANDALOU, THE WIND uit 1928, etc. etc.). Zijn vriend is Mastroianni, Garcin is zijn butler, Demy (de zoon van Varda en Jacques Demy) een produktie-assistent, die een romance beleeft met Gayet. Tot en met de naam op de credits van Schygulla langere optredens van de `acteur of actrice van de dag` en erna (vanaf Azema tot en met Toscan Du Plantier) cameo's, de z.g. 'steelse en stralende verschijningen'. Muziek van o.a. Max Steiner, Bernard Herrmann, Maurice Jarre, Michel Legrand, George Delarue, Francis Lai en Henri Mancini. Varda heeft in de prent al haar passie voor- en al haar ervaring met het filmvak gestopt van de laatste veertig jaar. Haar keuze is typisch continentaal Europees en zal bij haar eigen landgenoten de hartstochten het meeste doen oplaaien, al kan geen enkele cinefiel om dit eerbetoon aan de Tiende Muze heen. Camerawerk van Eric Gautier.

Douche Anglaise

1994 | Romantiek, Komedie

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 1994. Romantiek van David Pharao. Met o.a. Vanessa Wagner, Vincent Dissez, Bernadette Lafont, Jean-Pierre Kalfon en Christian Burgess.

De jonge Wagner presenteert een rock-programma op radio Planet Rock. Ze heeft slechts één doel voor ogen: naar Londen gaan op zoek naar nieuwe, onontdekte muziek. Haar baas Kalfon die het wispelturige karakter kent van zijn deejee, laat zich na lang zeuren overhalen, maar op voorwaarde dat ze onder begeleiding gaat. Hij is de peetoom van Dissez. Die is daartoe de aangewezen persoon. Hij kan hem verlokken door hem voor te stellen een fotoreportage te maken. De reis van de naïeve jongeman en het onberekenbare meisje verloopt niet zoals gepland. Twee totaal niet bij elkaar passende Fransen in de Londense subcultuur van de popmuziek. Verfrissende vertolking van beide hoofdpersonages. Een film met veel muziek die voortraast op het ritme van hard-rock, maar het scenario van regisseur Pharao is opvallend minder sterk dan de rock. De nieuwe beat zal echter niet iedereen goed in het gehoor liggen. Serge Godet zorgde voor het filmische gedeelte.

Commissaire Moulin: Le récidiviste

1994 | Misdaad

Frankrijk 1994. Misdaad van Yves Rénier. Met o.a. Yves Rénier, Serge Abatucci, Natacha Amal, Dominique Cuny en Nanou Garcia.

Wanneer een acht-jarig meisje verdwijnt, stelt commissaris Moulin (R[KA1]enier, die ook de regie voor zijn rekening nam) een onderzoek in naar het verleden van een man met wie Garcia, de moeder van het meisje, recentelijk een kortstondige verhouding had. Deze man blijkt een seriemoordenaar. In de gevangenis wordt hij neergestoken door een medegevangene. Na de eerste uitzending op de Franse televisie (14 november 1994) ontstond in Frankrijk enorme heibel. Men beschuldigde acteur-scenarioschrijver- regisseur Rénier ervan een reality-show te hebben opgevoerd. Jocelyne Volkaert, de moeder van een acht-jarig meisje dat in september 1993 in de buurt van Perpignan werd verkracht en vermoord, beweerde dat voor de film op schandalige wijze inspiratie was geput uit het drama van haar leven. Zij stapte naar de rechter, en Rénier werd in eerste instantie veroordeeld tot het betalen van 150.000 gulden schadevergoeding aan mevrouw Volkaert.

R.G. : Goupil voit rouge

1993 | Misdaad

Frankrijk 1993. Misdaad van Jean-Claude Missiaen. Met o.a. Victor Lanoux, Jean-Pierre Kalfon, Jacques Penot, Jean-Claude Vouillaud en Stéphanie Marie.

De directeur van een succesvolle platenfirma (Kalfon) heeft zijn petekind (Marie) en zijn beschermeling (Robert) uitgenodigd om de eerste paasdag bij hem op het platteland door te brengen. Die dag kent een dramatisch verloop: de jongeman en het dochtertje van de platenbaas worden door een onbekende ontvoerd. Goupil (Lanoux), de vader van de protégé, is ervan overtuigd dat de kidnappers het op hem gemunt hebben. Getroffen in zijn vaderliefde lanceert Goupil zich met gebogen hoofd in een reeks dolle en vruchteloze strafexpedities. Ongeloofwaardig scenario van Jacques Robert en Lanoux zelf, die beter zou moeten weten. De in 1989 gestarte serie liep in 1993 op zijn eind. Mono.

Antoine Rives, le juge du terrorisme : L'affaire du DC 10

1993 | Thriller, Misdaad

Frankrijk 1993. Thriller van Philippe Lefebvre. Met o.a. Jacques Weber, Jean-Pierre Bisson, Jean-François Balmer, Michel Galabru en Jean-Pierre Kalfon.

Een DC 10 van de Afrikaanse luchtvaartmaatschappij TAI op weg van Brazzaville naar Parijs stort neer in de T[KA1]en[KA1]er[KA1]e-woestijn. Onderzoeksrechter Rives (Weber) krijgt het dossier op zijn bureau en hij begeeft zich ter plaatse. Van Amerikaanse zijde hoort hij dat dit ongeluk een sterke gelijkenis vertoont met de bomaanslag op een Boeing van Panam boven Schotland. Uit onderzoek blijkt dat Palestijnen mogelijk achter de aanslag zitten, terwijl de bom afkomstig kan zijn uit Iran, Libi[KA3]e of Syri[KA3]e. Weer een spectaculair onderzoek van Antoine Rives, ook dit keer gebaseerd op authentieke feiten: het vliegtuig van de Franse overzeese luchtvaartmaatschij UTA (die inmiddels is opgeheven wegens reorganisatie) dat door de Libi[KA3]ers in opdracht van dictator al-Kadhafi werd opgeblazen, evenals de voornoemde Boeing 747 (van Panam, die inmiddels failliet isgegaan en niet meer bestaat) boven het Schotse Lockerbie. De Libische agenten werden uiteindelijk veroordeeld en moesten een lange tijd doorbrengen in een Noorse gevangenis. De nabestaanden van de slachtoffers werden na lang juridisch touwtrekken en internationale politieke druk door Libië tenslotte gecompenseerd voor het verlies van hun dierbare familieleden. Daarna was al-Kadhafi weer acceptabel, maar zijn reputatie als paria van de internationale politiek heeft hij niet meer van zich kunnen afschudden. Het scenario is van regisseur Lefèbvre, Jean-Gérard Imbar en Norbert Saada. Het is zeer gedetailleerd, waardoor we het onderzoek tot in de details kunnen volgen en zo komen we het een en ander te weten over de problemen, die een onderzoeksrechter voor internationaal terroristen op zijn weg, zelfs in eigen land, kan tegenkomen. De minste of geringste zet kan een internationaal diplomatiek incident veroorzaken. Goed spel van de algehele rolverdeling. Het camerawerk is van François Lartigue. Aflevering 6 van het eerste seizoen, nummer 6 van 6.

Antoine Rives, le juge du terrorisme : L'affaire Sauer-Krabbe

1993 | Thriller, Misdaad

Frankrijk 1993. Thriller van Gilles Béhat. Met o.a. Jacques Weber, Jean-Pierre Bisson, Michel Galabru, Jean-Pierre Kalfon en Nathalie Roussel.

De Franse anti-terreurbrigade slaagt erin dankzij een tip van hun Duitse collega`s twee internationaal gezochte terroristen, Sauer (Lemaire) en Krabbe (Glass), te arresteren in een parkeergarage. Door de toevallige tussenkomst van een politieman is men verplicht de politie in te schakelen zodat de zaak, die geheim had moeten blijven, openlijk bekend wordt. Het gevolg is dat de leider der terroristen eist dat zijn mensen worden vrijgelaten. Rechter Rives (Weber), specialist in dit soort zaken, komt onder zware politieke druk te staan. Gebaseerd op waar gebeurde feiten - twee leden van de Duitse RAF gepakt in Parijs - toont de film de machteloosheid van de rechtsstaat tegenover het internationale terrorisme. De centrale figuur is de beruchte Venezuelaan Carlos, bijgenaamd de jakhals, die indertijd gezocht door de politie van ieder land ter wereld werd gezocht. Tenslotte wisten de Fransen hem te arresteren in Soedan en hij werd veroordeeld voor de bomaanslagen met dodelijke afloop op een trein. Weber speelt op uitstekende wijze titelrol, waardoor de film een diepe indruk achter laat. Het camerawerk is van Roland Bernard. Aflevering 2 van het eerste seizoen, nummer 2 van 6.

Antoine Rives, le juge du terrorisme : L'affaire Kamel Benami

1993 | Thriller

Frankrijk 1993. Thriller van Philippe Lefebvre. Met o.a. Jacques Weber, Jean-Pierre Bisson, Michel Galabru, Jean-Pierre Kalfon en Nathalie Roussel.

Er wordt actief onderhandeld over de ruil van een Iraanse terrorist tegen Franse gijzelaars in Libanon. De onderhandelingen mislukken echter en de uitwisseling gaat niet door. Enkele dagen later ontploft een bom in een winkel aan de Champs-Elys[KA1]ees. Volgens onderzoeksrechter Antoine Rives (Weber) staan beide zaken met elkaar in verband. Een degelijke in elkaar gestoken film over het onderzoek, gebaseerd op ware feiten. Weber legt in zijn titelrol een gevoel van zowel menselijkheid als rechtvaardigheid. Het scenario van Lefèbvre, Yves Ellena en Norbert Saada biedt een onthullende blik achter de schermen van de strijd tegen het terrorisme. Het camerawerk is van François Lartigue. Aflevering 3 van het eerste seizoen, nummer 3 van 6.

Antoine Rives, le juge du terrorisme : L'affaire Akbari

1993 | Thriller, Misdaad

Frankrijk 1993. Thriller van Philippe Lefebvre. Met o.a. Jacques Weber, Jean-Pierre Bisson, Jean-François Balmer, Michel Galabru en Jean-Pierre Kalfon.

Na een moordaanslag in Parijs wordt de Irani[KA3]er Feridoun Akbari (Vergas) gearresteerd door onderzoeksrechter Rives (Weber). Gevolg: in Iran worden Fransen gegijzeld en de diplomatieke druk vanuit Teheran wordt ondraaglijk. Ondanks het protest van anti-terreur rechter Rives wordt Akbari vrijgelaten. Kort daarop wordt in Iran een gegijzelde Fransman vermoord. Commissaris Bellec (Bisson) arresteert een aantal sympathisanten van de Hezbollah zodat geleidelijk een beeld ontstaat van de terroristische aanslag. We zien Rimbaud wederom als de Franse minister van Buitenlandse Zaken en Galabru als lid van de vaste bezetting in de rol van minister van Binnenlandse Zaken. Een interessante tv-film over de gespannen verhouding tussen Parijs en Teheran, terrorisme, geheime onderhandelingen om gijzelaars uit te wisselen en gemanipuleer tot op het hoogste niveau. Een spannende politieke thriller naar een scenario van Lefèbvre, Norbert Saada en Jean-Gérard Imbar, gebaseerd op politieke verwikkelingen die in 1987 de relatie tussen Parijs en Teheran explosief maakte. Het camerwerk is van François Lartigue. De vijfde aflevering uit een reeks van zes. Mono.

Les Hordes: La guerre des gueux

1991 | Misdaad

Frankrijk 1991. Misdaad van Jean-Claude Messiaen. Met o.a. François Dunoyer, Corinne Touzet, Souad Amidou, Simon Eine en Jean-Pierre Kalfon.

Eerste episode uit de vierdelige serie [KL]Les Hordes[KLE]. In onze nabije toekomst en in een van onze Megapolissen schept het heersende systeem steeds meer onrechtvaardigheid en ongelijkheid: de kloof tussen de rijken en de verschoppelingen wordt constant groter. Hierdoor heerst er voortdurend een atmosfeer van wanorde, explosieve toestanden, moorden, afpersing, overvallen en vult u zelf maar aan. Geconfronteerd met een besluitloze regering, zijn het `Les Hordes` die de operaties leiden. Vanaf dat moment vormt zich een super-politiemacht die over de modernste technieken beschikt (wat ook niet erg geruststellend is). Genoeg om menig tv-kijker te laten huiveren. Het feit dat het juist om een te nabije toekomst gaat, ontneemt alle geloofwaardigheid aan dit geestelijk zwakzinnige produkt dat tevergeefs probeert om de techniek van de B-series uit Hollywood naar Frankrijk over te brengen (te vergeefs). De film heeft slechts een verdienste: hij levert hevige kritiek op het neoliberalisme dat aangehangen wordt door verschillende Amerikaanse economen en door verscheidene liberale partijen in de Westerse landen.

Les Hordes noires

1991 | Misdaad

Frankrijk 1991. Misdaad van Jean-Claude Messiaen. Met o.a. François Dunoyer, Corinne Touzet, Souad Amidou, Simon Eine en Jean-Pierre Kalfon.

Tweede episode uit de vierdelige tv-serie [KL]Les Hordes[KLE] met twee verschillende acteurs. Deze film verhaalt over hoe priv[KA1]e-legers een imperium van drugs en prostitutie doen afbrokelen. Morgane (Touzet) die dit imperium leidt, was zo slim om zich te verzekeren van hooggeplaatste contacten bij de autoriteiten waarvan men de traditionele corruptie kent. De beoordeling van het eerste deel LES HORDES: LA GUERRE DES GEUX, geldt ook voor deze film. Schadelijk uit maatschappelijk oogpunt.

Les Hordes d'acier

1991 | Sciencefiction

Frankrijk 1991. Sciencefiction van Jean-Claude Messiaen. Met o.a. François Dunoyer, Corinne Touzet, Souad Amidou, Simon Eine en Jean-Pierre Kalfon.

Vierde (en laatste) deel van de serie Les Hordes. Ze hebben de macht veroverd en geleidelijk aan koerst het land aan op een economisch bankroet, terwijl het totalitarisme met alle bijbehorende excessen er neerstrijkt, tot aan de moordaanslag op een lid van het driemanschap toe. Niet geheel bevredigend. Zo is er geen ontknoping, en verder kenmerkt deze politiek getinte fictieve imitatie van het nazisme zich door een bedroevende aanpak als het gaat om de motieven van de personages. Ook komt het allemaal erg bekend voor, en dat geldt niet alleen voor de fictie. Even pretentieus als oppervlakkig.

Les Hordes blanches

1991 | Misdaad

Frankrijk 1991. Misdaad van Jean-Claude Messiaen. Met o.a. François Dunoyer, Corinne Touzet, Souad Amidou, Simon Eine en Jean-Pierre Kalfon.

Derde deel van de serie [KL]Les Hordes[KLE], dat wil zeggen een ratjetoe van uiterst ingewikkelde en verwarde avonturen, waarin vooral het thema van het geheime genootschap en de beschrijving van de schandelijke politieke zeden terugkomen. Een mengeling van FANTOMAS en DIE TAUSEND AUGEN DES DR. MABUSE is zodoende het resultaat. Maar er is wel een verschil, want Franju en Lang waren geniaal, terwijl deze tv-regisseur zelfs geen enkele aanleg heeft. Een vertolking die varieert van nietszeggend tot potsierlijk (Kalfon).

Coplan et la filière argentine

1991 | Mysterie, Thriller, Misdaad

Frankrijk 1991. Mysterie van Roger Andrieux. Met o.a. Philippe Caroit, Sylvie Orcier, Jean-Pierre Kalfon, Pierre Dux en Luis Romero.

Een bewerking van deze weinig geloofwaardige serie (éditions Fleuve Noir) met de overbekende Coplan als hoofdpersoon, en een scenario van Claude Veillot. Deze keer bemoeit Coplan zich met drugssmokkel vanuit Argentinië. De avonturen van Kuifje in een herziene en verbeterde versie, met in ieder geval wat suspense en redelijk veel humor. Pretentieloos amusement.

Le nabab ventouse

1990 | Misdaad, Komedie

Frankrijk 1990. Misdaad van Claude Boissol. Met o.a. Danièle Evenou, Christian Alers, Alain Doutey, Gérard Hernandez en Patrick Guillemin.

Een machtig wapensmokkelaar wordt verliefd op Pervenche (Evenou), terwijl commissaris Lavedant (Alers) hem achtervolgt in de hoop een aanklacht tegen hem te kunnen indienen. Een nieuwe, vrij komische versie van deze politieserie. Zonder pretenties, maar welkom temidden van het goedkope geweld, waarmee de kijker via televisie- en bioscoopscherm toch al wordt overstelpt. Met het enthousiasme en de bittere charme van Evenou.

Rock

1989 | Komedie

Frankrijk 1989. Komedie van Michel Treguer. Met o.a. Jean-Pierre Kalfon, Anne Gautier, Lene Lovich, Tim Ricketts en Antoine de Caunes.

Een zonderling en armoedig jong stel wil beslist een avontuurlijk leven blijven leiden. Hij zoekt de moeilijkheden op door het toeval te tarten. Ze krijgen meer dan ze durfden hopen wanneer ze te maken krijgen met een rockzangeres, een kwelgeest, een stelende portier, een acrobaat annex rockzanger en een moorddadige tweeling. Karikaturale personages, een weinig persoonlijke maar doeltreffende, snelle regie, en schaamteloos slecht toneelspel van Kalfon (Serge, de echtgenoot), die het geheel uit balans haalt. Vooral de moeite waard om de niet te evenaren galgehumor uit de gelijknamige roman van Delacorta, en daarom bijna

Le cimetière des durs

1989 | Misdaad, Actiefilm

Frankrijk 1989. Misdaad van Yvan Butler. Met o.a. Jérôme Anger, Marianne Basler, Roger Jendly, Jean-Pierre Kalfon en Christian Rauth.

Een bewerking van de roman van Francis Ryck, verschenen in de misdaadreeks 'Série Noire'van Gallimard. Het verhaal speelt zich af rond de smokkel van uit Afrika afkomstige ruwe diamanten. Matige regie en veel gepraat voor een actiefilm, maar de kwaliteit van het spel kan er mee door, hoewel Kalfon in de rol van bendeleider schmiert alsof hij in een western speelt!

Sécurité publique

1988 | Misdaad

Frankrijk 1988. Misdaad van Gabriel Benattar. Met o.a. Sophie Duez, Jean-Pierre Kalfon, Daniel Gélin, Bernard Haller en Paul Barrett.

Een onontwarbare geschiedenis over internationale spionage. De regisseur raakt zelf al snel de draad kwijt, laat staan dat een ander er nog iets van begrijpt. Tenzij het gewoon om een fictieve/realistische blik op afstand in de stijl van Robbe- Grillet en consorten gaat. In dat geval gaat het om een hele slechte imitatie: gemaakte dialogen, gebrek aan tempo, onuitstaanbare (Kalfon) of in de verste verte niet in hun rol ge[KA3]interesseerde acteurs (Gélin). Voor amateur- puzzelaars die er echter ook niet uit zullen komen.

Corps z'a corps

1988 | Komedie

Frankrijk 1988. Komedie van André Halimi. Met o.a. Philippe Khorsand, Stéphane Audran, Xavier Saint-Macary, Jean-Pierre Kalfon en Jean-Luc Bideau.

Als gevolg van een reorganisatie van zijn uitgeverij, waar Jean Chabert hoofdredacteur is van een serieus economisch tijdschrift, wordt hij tot uitgever van een erotisch blad gebombardeerd. De hele film draait om dit magere gegeven. Het verhaal zit vol banale grappen, uitermate vulgair en weinig geïnspireerd. Halimi die ook het scenario schreef, is een middelmatig regisseur met een oppervlakkig en nietszeggend oeuvre. Hij werkt voornamelijk voor de tv; dit is zijn tweede bioscoopfilm. De dialogen zijn ook van de regisseur, maar hij werd daarbij geholpen door Jacques Vilfrid en Christian Watton.

Vent de panique

1987 | Komedie

Frankrijk 1987. Komedie van Bernard Stora. Met o.a. Bernard Giraudeau, Caroline Cellier, Olivia Brunaux, Jean-Pierre Kalfon en Robert Manuel.

De losbollige achttien-jarige Brunaux wil erg graag weg van thuis en antwoordt op een advertentie, waarin men een au pair zoekt aan de Rivi[KA2]era. Het stel (Giraudeau-Cellier) dat de advertentie heeft geplaatst, zoekt wel jongedames, echter niet voor de huishouding, maar voor dubieuze nachtgelegenheden. Als ze de lieftallige Brunaux zien, bedenken ze zich, maar deze wil beslist niet meer terug naar huis. Ze blijft, en ze raken op elkaar gesteld. Een dolle ménage à trois is het gevolg. Redelijke klucht met twee bekende gezichten van het kleine scherm, die razend populair waren door hun uiterste domme, infantiele situatie-komedie Zoup et Zoupette. Het scenario is van Luc Béraud, Claude Miller en regisseur Stora. Achter de camera stond Robert Alazraki.

Le cri du hibou

1987 | Thriller, Romantiek, Misdaad

Frankrijk​/​​Italië 1987. Thriller van Claude Chabrol. Met o.a. Christophe Malavoy, Mathilda May, Virginie Thévenet, Jacques Penot en Jean-Pierre Kalfon.

Onopgesmukte verfilming van de psychologische misdaadroman The Cry of the Owl van Patricia Highsmith (Strangers on a Train). Mensenkenner Chabrol (La femme infidèle) verplaatste de Amerikaanse actie naar ruraal Frankrijk waar antiheld Robert (Malavoy) een relatie krijgt met een jonge vrouw (May) die hij lange tijd bespiedde. De echtelieden van de amants laten het er niet bij zitten en verzinnen een helse list. Chabrols vermaarde terughoudendheid neigt ditmaal naar ledigheid. Maar zijn aandacht voor karakterontwikkeling en esthetiek verheft de film ver boven de middelmaat in het genre.

Funny Boy

1987 | Komedie, Romantiek

Frankrijk 1987. Komedie van Christian Le Hémonet. Met o.a. Gérard Lecaillon, Valérie Mairesse, Anaïs Jeanneret, Jean-Pierre Kalfon en Sacha Briquet.

De ouders van Micky weten niets van zijn travestienummer in het cabaret waar hij zingt. Zij geloven ook dat Marianne zijn verloofde is. Dat wil zij ook graag, maar ze moet wedijveren met alle vrouwen die om Micky heendraaien. Alles loopt echter goed af. Ondanks de onwaarschijnlijkheid van het gegeven, (een travestiet aangerand door vrouwen), onbeduidende regie en het zeer magere verhaal is dit toch een leuke komedie.

A l'Ombre de la Canaille bleue

1987 | Horror, Film noir

Frankrijk 1987. Horror van Pierre Clémenti. Met o.a. Pierre Clémenti, Jean-Pierre Kalfon, Achmi Gachem, Simon Regianni en Gérard Salzberg.

Een fanatieke bende zaait terreur Frankrijk te destabiliseren. Een idioot, getraind om politici te doden, slacht die vrijwel allemaal af om er dan achter te komen dat hij zelf slechts een marionet is, die op zijn beurt ter dood veroordeeld is, inclusief zijn vrienden, zijn naasten en zijn geliefden. Maar hij komt terug om zich te wreken... twintig jaar na zijn dood. Regisseur-hoofdrolspeler-scenarioschrijver Clémenti is met dit vreselijk pretentieuze, ongeregelde, onsamenhangende zootje niets veranderd sinds zijn acteurschap. Dit slechte pamflet lijkt zijn wraak op de samenleving, die Clémenti gevangen zette vanwege een drugsaffaire en daarmee zijn carrière verwoestte. Deze film dient vermeden te worden; hij kende bovendien al zijn eigen problemen: hij werd nauwelijks gedistribueerd waardoor bijna niet te zien was.

La patience de Maigret

1986 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1986. Misdaad van Alain Boudet. Met o.a. Jean Richard, Jean-Pierre Kalfon, Elisabeth Margoni, Colette Emmanuelle en Robert Manuel.

Een (tamelijk onsamenhangende) film naar een boek van Simenon, maar moet dat nog gezegd worden? In deze film leidt de beroemde commissaris, die zo degelijk wordt neergezet door Richard, het onderzoek naar een gangster die zogenaamd berouw toont. Maigret verdenkt hem er namelijk van aan het hoofd te staan van een bende juwelendieven. Tamelijk middelmatige regie en slecht acteerwerk van Kalfon, die denkt dat hij de hoofdrol speelt. Richard doet zijn best om het zaakje nog te redden.

L' Amour ou presque

1985 | Komedie

Frankrijk 1985. Komedie van Patrice Gautier. Met o.a. Jean-François Balmer, Jean-Pierre Kalfon, Elisabeth Depardieu en Hippolyte Girardot.

Deze eerste film van Patrice Gautier is volledig mislukt. In het vage scenario bevindt de hoofdpersoon zich, wegens averij aan zijn boot, op een plaats uit zijn verleden. Hij herleeft alles. Armzalige regie. De vertolkers doen hun best, maar de casting is rampzalig.

Le jumeau

1984 | Komedie, Drama

Frankrijk 1984. Komedie van Yves Robert. Met o.a. Pierre Richard, Carey More, Camilla More, Jean-Pierre Kalfon en Andréa Ferréol.

Richard doet alsof hij een tweelingbroer heeft, zodat hij twee Amerikaanse zusters ongestraft en tegelijk het hof kan maken. Een bewerking van de roman Le jumeau singulier van de Amerikaan Donald Westlake. Geen trouwe bewerking, want de karaktertypes in het boek worden uiterst somber en wreed beschreven. Yves Robert heeft een soort tragikomedie gemaakt met een ietwat verzwakte zwarte humor en een hoofdpersoon die te sentimenteel is vergeleken bij de onheilspellende schoft uit het boek die totaal geen scrupules heeft. Verder een aardige film met goede stukken, maar het had wat méér kunnen zijn. Scenario van regisseur Robert en Elisabeth Rappeneau.

Le Declic

1984 | Erotiek

Frankrijk 1984. Erotiek van Jean-Louis Richard. Met o.a. Bernie Kuby, Florence Guérin en Jean-Pierre Kalfon.

Richard doet alsof hij een tweelingbroer heeft, zodat hij twee Amerikaanse zusters ongestraft en tegelijk het hof kan maken. Een bewerking van de roman Le jumeau singulier van de Amerikaan Donald Westlake. Geen trouwe bewerking, want de karaktertypes in het boek worden uiterst somber en wreed beschreven. Yves Robert heeft een soort tragikomedie gemaakt met een ietwat verzwakte zwarte humor en een hoofdpersoon die te sentimenteel is vergeleken bij de onheilspellende schoft uit het boek die totaal geen scrupules heeft. Verder een aardige film met goede stukken, maar het had wat méér kunnen zijn. Scenario van regisseur Robert en Elisabeth Rappeneau.

Laisse Béton

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van Serge Le Perron, Dominique Guerrier en T. Bodin. Met o.a. Julien Gangnet, Khalid Ayadi, Noëlle Ciccodicola, Youcef Rajai en Manuela Gourary.

De film speelt zich af in een armzalige wijk bij de ringweg van Parijs. Brian, dertien jaar, wordt beïnvloed door de slechte gewoonten van zijn Noordafrikaanse vrienden en steelt in grote supermarkten. Uiteindelijk wordt hij opgepakt. De politie chanteert hem en eist zijn medewerking in ruil voor de voorwaardelijke invrijheidstelling van zijn vader, die in de gevangenis zit. Hij geeft zijn Algerijnse vriend aan bij de politie. Het komt tot een gevecht tussen de beide jongens en Brian komt lelijk ten val. Dankzij zijn eigen vaardigheid en de overtuiging van de acteurs is het de producer gelukt alle clichés van een dergelijk verhaal te vermijden en er een fatsoenlijke film te maken.

La Nuit porte jarretelles

1984 | Komedie

Frankrijk 1984. Komedie van Virginie Thévenet. Met o.a. Jézabel Carpi, Ariel Genet, Arielle Dombasle, Caroline Loeb en Jacques de Gunzbourg.

Een 'vrije' vrouw beleeft een bewogen nacht en sleept een 17- jarige jongen mee naar alle 'lustoorden' van het Parijse nachtleven. Tenslotte laat zij hem achter bij een vriend die wel wat voelt voor een homoseksueel avontuurtje. Een totale mislukking met zowel de gebruikelijke clichés als de nieuwste trends eigen aan een elite. Enkele details wekken hoge verwachtingen op, maar tevergeefs. Teleurstellend. Misschien moeten we wachten op een volgende film van betere kwaliteit. Op video uitgebracht als DE NACHT DRAAGT JARRETELLES.

L'amour par terre

1984 | Drama, Komedie

Frankrijk 1984. Drama van Jacques Rivette. Met o.a. Geraldine Chaplin, Jane Birkin, André Dussollier, Isabelle Linnartz en Jean-Pierre Kalfon.

Twee actrices met nogal tegengestelde karakters krijgen een aantrekkelijk aanbod van een toneelschrijver. Droom en werkelijkheid zijn moeilijk te onderscheiden in de daaropvolgende gebeurtenissen die geheel in handen lijken van de toneelschrijver. Mooie actrices en mooi camerawerk (William Lubtchansky) hoeven nog geen mooie film op te leveren. Na een veelbelovend begin krijgt de film een onbevredigend vervolg. Scenario van Pascal Bonitzer, Marilu Parolini, Suzanne Schiffman en Jacques Rivette.

Vivement dimanche!

1983 | Mysterie, Thriller, Misdaad

Frankrijk 1983. Mysterie van François Truffaut. Met o.a. Fanny Ardant, Jean-Louis Trintignant, Philippe Laudenbach, Jean-Pierre Kalfon en Philippe Morier-Genoud.

Truffaut nam de Amerikaanse roman 'The Long Saturday Night' van Charles Williams en situeerde het verhaal waarin de lijken zich opstapelen in een charmant Zuid-Frans dorpje. Zo verenigt de regisseur zijn grote liefde voor Hitchcock met het romantisch realisme dat hij zo bewonderde aan Jean Renoir, in een van de laatste films die hij maakte voor zijn dood in 1984. Trintignant is een makelaar die wordt verdacht van moord op zijn echtgenote. Zijn devote secretaresse (Ardant) probeert zijn onschuld te bewijzen. Prettige, zwarte komedie werd in sfeervol zwart-wit gedraaid door Néstor Almendros.

Rue Barbare

1983 | Drama, Misdaad, Actiefilm, Thriller

Frankrijk 1983. Drama van Gilles Béhat. Met o.a. Bernard Giraudeau, Christine Boisson, Michel Auclair, Jean-Pierre Kalfon en Jean-Pierre Sentier.

Een voormalig straatschoffie werkt bij de spoorwegen. Hij is verantwoordelijk voor een familie die uit kneusjes bestaat en houdt zich afzijdig van het toenemend geweld in zijn woonwijk, tót hij er zijns ondanks toch weer bij betrokken raakt en met de bendeleider wordt geconfronteerd. Een opzichtige - door MAD MAX geïnspireerde - verfilming van David Goodis' Street of the Lost. De onheilspellende locaties, de rituele karate-duels en het leer-fetisjisme geven de buitenkant een - negatieve - fascinatie. De inhoud en de toegewijde spelprestaties gaan echter vrijwel verloren in die verpakking. Het scenario is van Jean Herman naar de roman van Davvid Goodis.

La Patience De Maigret

1983 | Thriller

Frankrijk 1983. Thriller van Alain Boudet. Met o.a. Elisabeth Margoni, Jean-Pierre Kalfon en Jean Richard.

Een voormalig straatschoffie werkt bij de spoorwegen. Hij is verantwoordelijk voor een familie die uit kneusjes bestaat en houdt zich afzijdig van het toenemend geweld in zijn woonwijk, tót hij er zijns ondanks toch weer bij betrokken raakt en met de bendeleider wordt geconfronteerd. Een opzichtige - door MAD MAX geïnspireerde - verfilming van David Goodis' Street of the Lost. De onheilspellende locaties, de rituele karate-duels en het leer-fetisjisme geven de buitenkant een - negatieve - fascinatie. De inhoud en de toegewijde spelprestaties gaan echter vrijwel verloren in die verpakking. Het scenario is van Jean Herman naar de roman van Davvid Goodis.

Canicule

1983 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1983. Misdaad van Yves Boisset. Met o.a. Lee Marvin, Miou-Miou, Victor Lanoux, Jean Carmet en Tina Louise.

Een voortvluchtige Amerikaanse killer duikt onder op het Franse platteland. Daar blijkt dat de perversies, de achterbaksheid en de hebzucht van de varkensfokkers-familie die hem herbergt, gevaarlijker zijn dan gangsters en politie. Ondanks al het betrokken talent werd het een teleurstellende film, waarin de zwaar aangezette, grove karikaturen de interesse en geloofwaardigheid ondermijnen. Het resultaat is dan ook niet de - mogelijk bedoelde - zwarte komedie. In deze hommage aan Marvins filmimago blijft in elk geval diens waardigheid intact, maar voor het overige steken de varkens positief af bij de acteurs. Scenario van Boisset, Jean Herman, Michel Audiard, Dominique Roulet en Serge Korber. Jean Boffety hanteerde de camera.

Nestor Burma, detective de choc

1982 | Mysterie

Frankrijk 1982. Mysterie van Jean-Luc Miesch. Met o.a. Michel Serrault, Jane Birkin, Guy Marchand, Alain Bashung en Jean-Pierre Kalfon.

Een privédetective moet een popzanger van de verdenking van moord bevrijden en komt in een wespennest met onverwachte slachtoffers terecht, waarbij drugssmokkel aan het licht komt maar de jaloezie van de voormalige beschermster van het idool achter de misdaden blijkt te zitten. Deze parodistische en naar de eigen tijd overgebrachte versie van de romans van Léo Malet offert de sfeer en de psychologie van het origineel op aan een vermommingsvehikel voor Serrault, die zijn rol met verve speelt, maar onvoldoende gesteund wordt door absurde vondsten in de regie en het scenario. Een aantrekkelijke rolbezetting krijgt daardoor te weinig kans.

Mille milliards de dollars

1982 | Misdaad, Thriller, Drama

Frankrijk 1982. Misdaad van Henri Verneuil. Met o.a. Patrick Dewaere, Caroline Cellier, Charles Denner, Edith Scob en Jeanne Moreau.

Lang voordat de termen neoliberaal, globalisering, multinational en destructie synoniem werden schreef en regisseerde Verneuil (1920-2002) deze sterke, visionaire melange van politiek-economische thriller en drama. Daarbij hoefde de Armeens-Franse genremeester geen spandoek met 'Ik ben geëngageerd' omhoog te houden: het sinistere verhaal spreekt voor zich. Waarin de werkverslaafde onderzoeksjournalist Paul Kerjean (een gedreven Dewaere) na een tip over een duistere industriële overname verzeild raakt in de schaamteloze wereld van het internationale zakendoen. Op het grote Verneuil-bijrollenfeest present: Jeanne Moreau, Annie Duperey, Edith Scob, Mel Ferrer, Jean-Pierre Kalfon.

Hécate

1982 | Mysterie, Romantiek

Zwitserland​/​​Frankrijk 1982. Mysterie van Daniel Schmid. Met o.a. Bernard Giraudeau, Lauren Hutton, Jean Bouise, Jean-Pierre Kalfon en Gérard Desarthe.

Een Franse diplomaat in Marokko vlak voor WO II wordt verliefd op een mysterieuze aristocrate, wier verdwijningen en troebele contacten met kleine lokale jongetjes hem tot een obsessie worden. Hij ziet haar terug op de Zwitserse ambassade in 1942, maar ze verdwijnt opnieuw uit zijn leven. Deze verfilming van een roman van Paul Morand is een moderne variant van de driekoppige Griekse godin van zwarte magie en kinderverslinding, en kreeg een magische vormgeving van Schmid, die authentieke landschappen en locatie van prentbriefkaarten en kunstmatige decors weet te verfilmen tot een opmerkelijke fotografie. Het sterduo heeft echter geen gevoel voor mythologie of uitvergrootte clichés; de fatale passie blijft ondanks talrijke liefdesscènes uiterst steriel.

Une étrange affaire

1981 | Drama, Komedie

Frankrijk 1981. Drama van Pierre Granier-Deferre. Met o.a. Michel Piccoli, Nathalie Baye, Gérard Lanvin, Jean-Pierre Kalfon en Jean-François Balmer.

Met de Prix Louis Delluc bekroond, fascinerend drama over de bijna hypnotische werking van een Svengali-achtige manager op een jonge protégé. Piccoli speelt de raadselachtige Bertrand Malair (let op de achternaam) die in een warenhuis wordt aangesteld om de ingedutte boel op te schudden. Lanvin is reclameman Louis Coline die voor zijn chef-manipulateur huis, haard en zichzelf verloochent. Jean-Pierre Kalfon is Malairs passend akelige handlanger. Somber-profetische blik op de hedendaagse, vaak weinig scrupuleuze managerscultuur. Ambachtsman Granier-Deferre (Le chat, L'Étoile du Nord) overtreft zichzelf met deze psychologisch doordachte, subversieve adaptatie van Jean-Marc Roberts' roman Affaires étrangères.

Condorman

1981 | Familiefilm, Avonturenfilm, Komedie, Actiefilm

Verenigd Koninkrijk 1981. Familiefilm van Charles Jarrott. Met o.a. Mancini, Michael Crawford, Oliver Reed, James Hampton en Barbara Carrera.

Zelden meegemaakt hoe een goed verhaal van Robert Sheckley zo verknoeid werd als deze CONDORMAN door de Disney-studio's. Striptekenaar Crawford wordt, vreemd genoeg, door de CIA geselecteerd voor een speciale missie. Hij moet de mooie KGB- agente Carrera helpen naar het Westen te vluchten. Speciale Sovjetagent agent Reed wordt aangesteld om Condorman te liquideren. Disney op James Bond-toer zit vol afgezaagde clichés en zonder de minste spanning of opwinding. Alle stunts en gadgets waren al te zien in Italiaanse 007-afkooksels. Te mijden in elk opzicht. Scenario van Marc Stirdivant. Camerawerk van Charles F. Wheeler.

Allons Z'enfants

1981 | Drama, Oorlogsfilm

Frankrijk 1981. Drama van Yves Boisset. Met o.a. Lucas Belvaux, Jean-Pierre Aumont, Jean Carmet, Jacques Denis en Jean-Pierre Kalfon.

Zoon van een oorlogsveteraan wordt tegen zijn zin op militaire academie geplaatst en maakt zich door verzet tegen de discipline tot doelwit van zijn superieuren. Vlucht- en zelfmoordpogingen hebben geen ander resultaat dan celstraf of overplaatsing. Bij het uitbreken van WO II is hij een van de eersten die sneuvelt en hij wordt op graf gëeerd als een held. Regisseur Boisset greep autobiografische roman van Yves Gibeau aan voor nieuwe anti-autoritaire film, met gedoemdheid van een individuele revolte, en brengt nuancering aan waardoor de 'schurken' evenzeer slachtoffers van systeem blijken. Goed spel in overwegend episodische rollen.

The Dogs of War

1980 | Avonturenfilm, Oorlogsfilm, Actiefilm

Verenigd Koninkrijk​/​​Verenigde Staten 1980. Avonturenfilm van John Irvin. Met o.a. Christopher Walken, Tom Berenger, Colin Blakely, Hugh Millais en Paul Freeman.

Huurling Walken wordt door een Britse zakenman ingeschakeld om uit te zoeken of een Westafrikaans dictatoriaal regime stabiel genoeg is om investeringen te wagen. Hij merkt meteen dat geweld en corruptie aan de orde van de dag zijn. Hij belandt in de cel en ondervindt de terreur aan den lijve. Later steunt hij de rebellen om de regering omver te werpen. Clichématige oorlogsfilm die het van de brutale sensatie moet hebben. Idi Amin stond onmiskenbaar model voor de president in kwestie. Het scenario van Gary De Vore en George Malko, onttrokken aan de bestseller van Frederick Forsyth, bevat veel actie, maar weinig verrassingen. De vertolking is middelmatig, maar het camerawerk van veteraan Jack Cardiff is schitterend. In Amerika ingekort tot 102m. Gedraaid in Panavision.

La guerre des polices

1979 | Drama, Misdaad, Thriller

Frankrijk 1979. Drama van Robin Davis. Met o.a. Claude Brasseur, Marlène Jobert, Claude Rich, François Périer en Jean-François Stévenin.

Rivaliteit tussen politiecommissaris Jacques Fush (Brasseur) en een collega Ballestrat (Rich) van de anti-terreurbrigade leidt tot de ontsnapping van een terrorist en de dood van een agent, waarna ze van hogerhand bevel krijgen tot samenwerking. Niettemin blijven ze elkaar dwarszitten, tot een commissaris van deze brigade een staatsvijand weet te doden, alvorens zelf te sneuvelen. Gedegen, maar niet opmerkelijk scenario, dat op ware gebeurtenissen is geïnspireerd en daarbij kritische kanttekeningen plaatst, kreeg verrassend gespannen vormgeving met indringende beelden in een nerveuze montage, waardoor de film verfrissend afwijkt van de gemiddelde policier. Briljant spel van Brasseur en Rich als de rivalen. Het scenario is van Jean-Marie Guillaume, Jacques Labib, Patrick Laurent, Jean-Patrick Manchette en regisseur Davis. Het camerawerk is van Ramón F. Suárez. Eastmancolor, Mono.

La femme flic

1979 | Misdaad, Thriller

Frankrijk 1979. Misdaad van Yves Boisset. Met o.a. Miou-Miou, Jean-Marc Thibault, Leny Escudero, Jean-Pierre Kalfon en Niels Arestrup.

Een vrouwelijke politie-inspecteur, die overgeplaatst is naar een noordelijk provinciestadje ontdekt georganiseerde kinderprostitutie, waarbij notabelen en industriëlen betrokken zijn. Gebaseerd op feiten, maar vooral bijzonder omdat het dit keer een vrouw is die stuk loopt op de corruptie van hogerhand. Scenario van de regisseur en Claude Veillot.

Le Coup du singe

1978 | Drama

Frankrijk 1978. Drama van Ode Bitton en Jean-Pierre Kalfon. Met o.a. Ode Bitton, Jean-Pierre Kalfon, Mustapha Djadja, Gérard Sergues en Claude Delabarre.

Op papier een niet oninteressant psychologisch drama met Kalfon als een vereenzaamde, verbitterde fabrieksarbeider die op een dag wakker wordt in een verlaten wereld. Zijn tocht door lege straten wordt in de eerste plaats een zoektocht naar zichzelf. De film faalt echter in de uitwerking door een al te nonchalante aanpak (in minstens drie scènes is op de achtergrond druk stadverkeer te zien ...) en psychologische pretenties die nooit worden waargemaakt.

La Chanson de Roland

1978 | Historische film, Experimenteel, Drama

Frankrijk 1978. Historische film van Frank Cassenti. Met o.a. Klaus Kinski, Dominique Sanda, Alain Cuny, Pierre Clémenti en Jean-Pierre Kalfon.

Pelgrims in de zevende eeuw worden op hun barre tocht begeleid door een groep komedianten, die voor hen het heldendicht van Roland opvoeren, dat veel parallellen vertoont met hun eigen ervaringen; directe identificatie hiermee zou echter inzicht in en verzet tegen hun onderdrukking kunnen verhinderen. Visueel imponerende film stelt net als L`AFFICHE ROUGE de (on- )mogelijkheid van representatie van de historie betrekkelijk. Jammer genoeg maakt de lastige herkenbaarheid van tegenover elkaar geplaatste periodes de contrastwerking soms ondoorzichtig. Niettemin vaak meeslepende film die ideologie niet tot droge didactiek maakt. Het scenario is van regisseur Cassenti, Michèle A. Mercier en Thierry Joly. Het camerawerk is van Jean-Jacques Flori.

L'apprenti-salaud

1977 | Komedie, Misdaad

Frankrijk 1977. Komedie van Michel Deville. Met o.a. Robert Lamoureux, Christine Dejoux, Georges Wilson, Claude Piéplu en Jean-Pierre Kalfon.

Een vrijgezel van middelbare leeftijd wil zijn erfenis investeren en wordt daarbij verliefd op de secretaresse van zijn advocaat die hem meesleept in een reeks van oplichterijen. Het ongelijke liefdespaar - ook in acteerstijl - kreeg van de regisseur meer aandacht dan het vernuft en de fantasie waarmee ze samen hun streken uithalen. Kleurrijke bijrollen waarvan Wilson die er vier voor zijn rekening neemt. Scenario van regisseur Deville naar de roman Bien mal acquis van Frank Neville.

Un ange passe

1975 | Experimenteel

Frankrijk 1975. Experimenteel van Philippe Garrel. Met o.a. Laurent Terzieff, Bulle Augier, Maurice Garrel, Nico en Jean-Pierre Kalfon.

Terwijl deze filmer alleen nagenoeg stomme films heeft gemaakt, heeft hij deze keer voor vreselijk veel geklets gekozen, want `un ange passe` is een Frans gezegde voor wanneer er een stilte in een conversatie valt (vgl. de dominee komt voorbij). Er wordt in deze film onphoudelijk gepraat en de vraag is waarover. Over van alles en nog wat en in elk geval zeer onsamenhangend. In feite gaat het er vooral om een schets van het levensverdriet, het onvermogen tot communicatie en de eenzaamheid te geven. Deze film, waarin geen concessies zijn gedaan, zal de een dan ook waarderen, terwijl anderen er niets aan zullen vinden.

Zig Zig

1974 | Komedie, Misdaad, Musical

Italië​/​​Frankrijk 1974. Komedie van László Szabó. Met o.a. Catherine Deneuve, Bernadette Lafont, Walter Chiari, Jean-Pierre Kalfon en Hubert Deschamps.

Tingeltangel-zangeressen in Pigalle hebben een bijverdienste in de prostitutie, waardoor één van beiden via een klant betrokken raakt in een ontvoeringscomplot. Haar collega- vriendin blijkt met een begeleidingsmuzikant echter voor de kidnap verantwoordelijk die door een gepensioneerde politieman wordt opgelost. Deze absurdistische tragi-komedie bekommert zich nauwelijks om waarschijnlijkheid of overzichtelijkheid van het verhaal dat vooral aanleiding is voor bizarre typeringen en hommages aan beroemde films en genres, die tegelijk satirisch worden doorgeprikt. De verrassend ongegeneerde Deneuve vormt een aanstekelijk duo met Lafont.

George qui?

1973 | Biografie

Frankrijk 1973. Biografie van Michèle Rosier. Met o.a. Anne Wiazemsky, Alain Libolt, Jean-Claude Nordman, Bulle Ogier en Jean-Pierre Kalfon.

Een getrouwde provinciaalse vlucht in de 19de eeuw naar Parijs en wordt de geliefde van de jonge schrijver Alfred de Musset. Ze gaat zelf romans schrijven en wordt de vriendin en inspirator van componist Chopin. Ze gaat zich met politiek bezighouden, maar de revolutie van 1848 mislukt. De biografie van Aurore Dupin, die 'George Sand' zou worden, werd door de debuterende journaliste tot een feministisch pamflet gemaakt, waarbinnen fascinatie van het onderwerp te zelden kansen krijgt. De anachronistische vormgeving die de stijl van tv-reportages afwisselt met stukjes 'museumtoneel' is al even irritant, al valt te prijzen dat de heldin niet uitsluitend tot voorbeeldige heilige wordt gemaakt.

la Vallée

1972 |

Frankrijk 1972. Barbet Schroeder. Met o.a. Bulle Ogier, Michael Gothard, Jean-Pierre Kalfon, Valérie Lagrange en Monique Giraudy.

Een consulsvrouw gaat mee met een expeditie naar nog onontdekte gebieden op Nieuw-Guinea waarbij ze de Mapouga- papoea's treffen die hen in hun rituelen inwijden. De bedoelde kritiek op de 'cultus van het primitieve' bij westerse bourgeoisie komt door een schetsmatig scenario en slordige spelregie niet sterk over. Uitzonderlijke beelden van inderdaad nooit eerder geziene streken en inboorlingen maken de film - dankzij camerawerk van Nestor Almendros - tot een zintuiglijke ervaring, waarbij de Pink Floyd-muziek net te veel is.

Les Gants blancs du Diable

1972 | Misdaad, Drama

Frankrijk 1972. Misdaad van László Szabó. Met o.a. Yves Afonso, Bernadette Lafont, Jean-Pierre Kalfon, Stéphane Shandor en Serge Marquand.

Een notabele, die bij clandestiene drugsmokkel betrokken is, heeft ooit een gangster gevangenisstraf doen ontgaan in ruil voor één van zijn ogen. Nu dreigt blindheid aan het andere oog en de gangster, die inmiddels doodslag op zijn kerfstok heeft, wordt ontvoerd en gedwongen om zijn goede oog voor transplantatie af te staan. Zonder gezichtsvermogen aan een oog traint hij zich als scherpschutter voor wraak. Dit bizarre scenario is opgebouwd uit genre-citaten die soms worden omgekeerd, maar verwerkt ze tot een hechte structuur waarbinnen ook spontaan - schijnbaar geïmproviseerd - acteren functioneel blijft. Het verrassende debuut blijkt te tegendraads te zijn om te resulteren in een permanente regie-loopbaan van de Frans-Hongaarse regisseur.

La Cicatrice interieure

1970 | Experimenteel

Frankrijk 1970. Experimenteel van Philippe Garrel. Met o.a. Daniel Pommereulle, Jean-Pierre Kalfon, Balthazar Clementi, Philippe Garrel en Pierre Clémenti.

Een notabele, die bij clandestiene drugsmokkel betrokken is, heeft ooit een gangster gevangenisstraf doen ontgaan in ruil voor één van zijn ogen. Nu dreigt blindheid aan het andere oog en de gangster, die inmiddels doodslag op zijn kerfstok heeft, wordt ontvoerd en gedwongen om zijn goede oog voor transplantatie af te staan. Zonder gezichtsvermogen aan een oog traint hij zich als scherpschutter voor wraak. Dit bizarre scenario is opgebouwd uit genre-citaten die soms worden omgekeerd, maar verwerkt ze tot een hechte structuur waarbinnen ook spontaan - schijnbaar geïmproviseerd - acteren functioneel blijft. Het verrassende debuut blijkt te tegendraads te zijn om te resulteren in een permanente regie-loopbaan van de Frans-Hongaarse regisseur.

L' Amour fou

1969 | Experimenteel

Frankrijk 1969. Experimenteel van Jacques Rivette. Met o.a. Jean-Pierre Kalfon, Bulle Ogier, Michèle Moretti, Josée Destoop en Françoise Godde.

Al het werk van Jacques Rivette getuigt van grondige bespiegelingen over macht, beperkingen en dubbelzinnigheden van visuele taal. Gedurende meer dan vier uur bevindt een paartje zich in twee afgesloten ruimten vanwege de mise en scène van het toneelstuk Andromaque. Samengevat, de 35 mm camera kijkt televisie, die op haar beurt naar toneel kijkt. Dit resulteert in uitermate subtiele variaties, zo subtiel dat ze verloren raken in een labyrint van signalen die op hun beurt weer slaan op een tweede filmlaag over de betrekkingen die het paar er zelf innerlijk op nahoudt. Deze even ambitieuze als gewaagde poging gaat uiteindelijk onder in een zee van verveling.

Les idoles

1968 | Musical

Frankrijk 1968. Musical van Marc'o. Met o.a. Bulle Ogier, Pierre Clémenti, Jean-Pierre Kalfon, Bernadette Lafont en Valérie Lagrange.

In de jaren zestig rebelleren Gigi la Folle, Simon le Magicien en Charly le Surineur, fictieve Franse yéyé-popsterren, tegen de amusementsindustrie die hen als product exploiteert. Deze Pop Art-knalfuif, filmbewerking door avantgardist Marc'O van zijn theatershow uit 1966, stuitert van de ene tijdgeestscène naar het andere muziekintermezzo. Terwijl kleuren en decors van het scherm springen gooit vooral mafketel Clémenti alle remmen los. De première in juni '68 werd een miskleun; de doelgroep was nog aan het aksievoeren. Jean Eustache monteerde, Bernadette Lafont en zangeres Valérie Lagrange spelen bijrolletjes.

Anarchistes ou la bande à Bonnot

1968 | Drama, Historische film

Frankrijk 1968. Drama van Philippe Fourastié. Met o.a. Bruno Cremer, Jacques Brel, Annie Girardot, Jean-Pierre Kalfon en Dominique Maurin.

Anarchistische commune vóór WO I maakt onder invloed van Jules Bonnot de stap van theorie en geschriften naar de praktijk en begaat reeks misdaden in Frankrijk en België die resulteert in onderlinge verdeeldheid, maar dan is de politie hen al op het spoor. Scenario is ideologisch zwak uitgewerkt en mist daardoor dramatische overtuigingskracht. Visuele reconstructie in stijl van oude tijdschriftillustraties is zeer geslaagd, terwijl alle acteurs ideaal gekozen zijn. Film blijft boeiend, maar het resultaat is teleurstellend.

Week-end

1967 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1967. Drama van Jean-Luc Godard. Met o.a. Mireille Darc, Jean Yanne, Jean-Pierre Kalfon, Valérie Lagrange en Jean-Pierre Léaud.

Een jaar voordat mei '68 de kussens van De Gaulle hardhandig opschudde, nam enfant terrible Godard zijn voorschot op de tweede Franse revolutie. Stedelingen Corinne (Darc) en Roland (Yanne) worden op een rit richting platteland geconfronteerd met monsterfiles, chaos, moord en hun catastrofehuwelijk. 'Drôle de jeu/C'est la vie' ('Eigenaardig spel/Zo is het leven') dichtte Jean-Luc in '67 strijdbaar over het onderwerp 'cinema'. Week-end is niets anders dan zijn in anarchistische beelden vervatte schotschrift tegen bourgeois mores, de zieke consumptiemaatschappij en filmconventies.

Mon amour, mon amour

1967 | Drama

Frankrijk 1967. Drama van Nadine Trintignant. Met o.a. Jean-Louis Trintignant, Valérie Lagrange, Ann-Katarina Larsson, Michel Piccoli en Annie Fargue.

Een vrouw vreest dat haar langdurige, maar vrije relatie met haar geliefde in gevaar zal komen door haar zwangerschap en verzwijgt deze. Extra gevoelig krijgt ze een indruk van de onverschilligheid en mogelijke ontrouw van zijn kant, maar voor het tot een verzoening komt heeft ze een miskraam gekregen die ze hem ook verzwijgt. Het broos gegeven wordt ontwikkeld in een reeks niet-nadrukkelijke situatieschetsen, maar goed spel - ook van de incidentele rollen - weegt niet op tegen de wezenloosheid die komt door de eenzijdige keuze van luxueuze en modieuze milieus en de koket-decoratieve vormgeving in deze debuutfilm.

Les Apprentis sorciers

1966 | Thriller

Frankrijk 1966. Thriller van Edgardo Cozarinsky. Met o.a. Zouzou, Peter Chatel, Niels Arestrup, Pierre Clémenti en Jean-Pierre Kalfon.

Politieke vluchtelingen uit Latijns-Amerika worden door de Parijse jet set gefêteerd als prestige-gasten en -kennissen ; ze vergeten de praktijk van de revolutie voor de artistieke neerslag daarvan, zoals een verfilming van Dantons Dood. Terwijl ze zich laven aan de Europese cultuur, gaan de terroristenacties en een komplot rond de handel in paspoorten van vermoorde gevangenen door. De op Bakoenin geïnspireerde film laat de 'romantische ballingen' van de jaren zestig zien in een intelligente, ironische en spannende film, waarvoor de uitgeweken Argentijnse regisseur tot in de kleinste rollen de steun kreeg van een sterbezetting.

Une Fille et des fusils

1965 | Komedie

Frankrijk 1965. Komedie van Claude Lelouch. Met o.a. Janine Magnan, Jean-Pierre Kalfon, Jacques Portet, Pierre Barouh en Amidou.

Vier jonge arbeiders en de doofstomme vriendin van één van hen zijn hard werken voor weinig geld beu en gaan in de misdaad. Ze bestuderen door welke vergissingen en slordigheden misdaden in het verleden zijn misgegaan en gaan uitgebreid in training voor hun 'grote slag'. Het eerste publieke succesje van Lelouch met deze tragikomische gangsterfilm begeeft zich inhoudelijk op veel te veel zijsporen en het visueel effectbejag is nog ongeremder dan in zijn latere beroemde films. Het acteurskwartet speelt echter met aanstekelijk animo.

Safari-diamants

1965 | Misdaad, Actiefilm

Duitsland​/​​Frankrijk 1965. Misdaad van Michel Drach. Met o.a. Marie-José Nat, Jean-Louis Trintigant, Horst Frank, Jean-Pierre Kalfon en Hellmut Lange.

De vriendin van een gedode juwelendief gaat met haar nieuwe aanbidder naar Monte Carlo, waar de in geld omgezette buit verborgen is. Ze worden echter achtervolgd door zowel de politie als haar gangsterrivalen. Het achtervolgingsavontuur van de in een serieuzer genre gespecialiseerde regisseur Drach, weet de juiste toon niet te treffen, en lijkt door laconiek acteren in de richting van een parodische komedie te gaan, maar neemt dan plotseling wel weer onverwachte noodlottige wendingen. Onderhoudend, maar geen moment overtuigend.

La Drogue du Vice

1963 | Erotiek, Misdaad, Drama

Frankrijk 1963. Erotiek van José Bénazéraf. Met o.a. Yvonne Monlaur, Hans Werner, Michel Lemoine, Jean-Pierre Kalfon en Régine Rumen.

Een laborante raakt, zonder dat ze het zelf weet, betrokken bij de strijd tussen drughandelaren en wordt gegijzeld. Ze voelt zich geleidelijk aan steeds meer aangetrokken tot haar (blinde en trompetspelende) bewaker, maar aan die liefde komt een vroegtijdig einde tijdens een bloedig treffen. Vóór hij lopende-band-porno ging maken, waren er mensen die volhielden dat Bénazéraf een miskend 'auteur' was. Inderdaad zijn zijn literaire citaten en een tergend traag tempo ongebruikelijk in het seks- en misdaadgenre, waarbij actie vooral buiten beeld blijft en erotiek ongeremd, maar weinig gevarieerd is. De acteurs hebben zo'n verontrustend uiterlijk dat het spanning wekt óók als ze niks doen - wat meestal het geval is - maar de meeste sfeer komt van de duistere fotografie van Edmond Richard en de muziek van Chet Baker.

Sandra princesse rebelle

-1 |

. Didier Albert. Met o.a. Viktor Lazlo, Nathalie Nell en Jean-Pierre Kalfon.

Een laborante raakt, zonder dat ze het zelf weet, betrokken bij de strijd tussen drughandelaren en wordt gegijzeld. Ze voelt zich geleidelijk aan steeds meer aangetrokken tot haar (blinde en trompetspelende) bewaker, maar aan die liefde komt een vroegtijdig einde tijdens een bloedig treffen. Vóór hij lopende-band-porno ging maken, waren er mensen die volhielden dat Bénazéraf een miskend 'auteur' was. Inderdaad zijn zijn literaire citaten en een tergend traag tempo ongebruikelijk in het seks- en misdaadgenre, waarbij actie vooral buiten beeld blijft en erotiek ongeremd, maar weinig gevarieerd is. De acteurs hebben zo'n verontrustend uiterlijk dat het spanning wekt óók als ze niks doen - wat meestal het geval is - maar de meeste sfeer komt van de duistere fotografie van Edmond Richard en de muziek van Chet Baker.