Hans Bruch jr: camera.
Er zijn 3 films gevonden.

Charlie en Hannah gaan uit

2017 | Komedie

België 2017. Komedie van Bert Scholiers. Met o.a. Evelien Bosmans, Daphne Wellens, Patrick Vervueren, Frances Lefebure en Steef de Bot.

Het regiedebuut van de Vlaamse scenarist van boekverfilming Sprakeloos en romcom Smoorverliefd gaat over een avondje uit van twee Antwerpse boezemvriendinnen. Maar nadat zij een pilletje hebben geslikt, schakelt de vooral op Woody Allen en Noah Baumbach geïnspireerde droogkomische zwartwit-praatfilm opeens door naar een absurde, surrealistische kroegentocht met pratende tieten, ontploffende vriendjes en een giallo martelkelder. Hoewel Scholiers bewijst dat er met weinig middelen veel valt te suggereren, is de lijst absurde fratsen uitermate melig en nergens scherp of subversief.

La cinquième saison

2012 | Drama, Mysterie

België​/​​Nederland​/​​Frankrijk 2012. Drama van Peter Brosens en Jessica Woodworth. Met o.a. Aurélia Poirier, Django Schrevens, Sam Louwyck en Gill Vancompernolle.

Na Khadak (2006) in Mongolië en Altiplano (2009) in Peru besloten Brosens & Woodworth het derde deel van hun trilogie in hun 'achtertuin' te draaien: het dorpje Weilen, op twee kilometer van hun Ardense huis. La cinquième saison is een apocalyptische film waarin de aarde de mens de wacht aanzegt. Vuur wil niet branden. De lente blijft weg. Bijen sterven. Bomen vallen om. Het prille geluk tussen Alice en Thomas raakt verstoord. Theatraal en sardonisch poëtisch realisme, dat haast tijdloos lijkt.

En waar de sterre bleef stille staan

2010 | Drama

België 2010. Drama van Gust Van Den Berghe. Met o.a. Peter Janssens, Paul Mertens en Jelle Palmaerts.

Anarchistische en prettig gestoorde variant op het Driekoningenverhaal waarin bijna de hele cast bestaat uit mensen met het syndroom van Down. Drie zwervers verdwalen en ontmoeten het kinneke Jezus, waarna ze alledrie afzonderlijk hun noodlot tegemoet gaan. De prachtig gefilmde Vlaamse winterlandschappen en het eigenzinnige en provocatieve karakter van de film bewijzen het talent de nog jonge Van den Berghe (1985). Ook al bedoelde hij het misschien niet zo hoogdravend, aan het eind is dit carnaval van dwalende zielen een prachtige lofzang op de fantasie.