Roger Pierre

À nous deux la vie!

Frankrijk​/​​België 1997. Komedie van Alain Nahum. Met o.a. Line Renaud, Delphine Rich, Michel Duchaussoy, Naël Marandin en Allison Issamou.

Bingo !

Frankrijk 1997. Komedie van Maurice Illouz. Met o.a. Smaïn, Daniel Russo, Jean Benguigui, Ged Marlon en Alika Del Sol.

Poulet au gratin

Frankrijk 1993. Komedie van Étienne Dhaene. Met o.a. Francis Perrin, Bernadette Lafont, Gaëlle Legrand, Michel Baladi en Roger Pierre.

Inspecteur M[KA1]edeuze (Perrin) en zijn assistent St[KA1]ephane (Dob) staan voor een drievoudig raadsel. Drie rijke oude dames, eigenaressen van een florerende lingeriezaak, werden vermoord. De schuldige bevindt zich ongetwijfeld onder de erfgenamen, vraag is enkel wie van hen heeft dit op zijn (of haar) geweten? Idiote politie-komedie met een zo nadrukkelijke humor dat je je gaat ergeren. Perrin, nochtans een uitstekend komisch acteur, chargeert zijn rol op afschuwelijke wijze. Een film die je best kan overslaan, geschreven door Christian Dob. Weinig geïnspireerde fotografie van Philippe Pavans de Ceccaty.

Orages d'été

Frankrijk 1989. Drama van Jean Sagols. Met o.a. Annie Girardot, Marc Duret, Claire Nebout, Gérard Klein en Elisa Servier.

Een vrouw van een jaar of vijftig keert het leven, dat ze tot dan toe heeft geleid in een circus, de rug toe en gaat terug naar La Commanderie, de boerderij uit haar jeugd. Deze is verwilderd, en haar drie volwassen kinderen begroeten haar zonder veel enthousiasme. Gaat zij weg of slaagt zij erin hen voor zich te winnen? Aldus het plot van deze zoals gewoonlijk wat onevenwichtige televisiefilm, die langdradig is en holle of nietszeggende scènes bevat. De sfeer en de observaties vertonen wel enige kwaliteit, evenals het spel.

Mon oncle d'Amérique

Frankrijk 1980. Komedie van Alain Resnais. Met o.a. Gérard Depardieu, Nicole Garcia, Roger Pierre, Marie Dubois en Nelly Borgeaud.

Aan de hand van drie fictieve levenslopen giet Resnais de theorieën van neurochirurg-filosoof Henri Laborit (1914-1995) in een hoogst originele cinepuzzelvorm. Textielfabrieksdirecteur René, actrice Janine en schrijver-politicus Jean handelen allemaal zowel naar oerinstincten als naar maatschappelijke 'wetten' zoals door Laborit geponeerd. Deze worden geïllustreerd met rattenexperimenten. Geestoprekkende, veelbekroonde cinema van een meester. Voor het oorspronkelijke afficheontwerp tekende stripauteur Enki Bilal. Nevenrolletje van Catherine Frot, die later tot Frankrijks meest geliefde actrice zou uitgroeien.

Camera d'albergo

Frankrijk​/​​Italië 1980. Komedie van Mario Monicelli. Met o.a. Vittorio Gassman, Monica Vitti, Enrico Montesano, Roger Pierre en Béatrice Bruno.

Drie jonge aspirant-filmers willen een cinéma vérité -documentaire maken door met een verborgen camera op een volgende gasten in een hotelkamer te registeren. Producent haalt hen over om met gespeelde scènes film commerciëler te maken, zodat liefdespaar dat in een conflict is betrapt, een fictieve verzoening moet acteren, waarna de werkelijkheid de fictie volgt. De film laat amusante en verrassend mogelijke manipulaties met film zien waardoor de opgenomen realiteit een omkering van 180 graden kan krijgen. Gassman is perfect als oude producent die zich verschuilt achter artistiek idealisme. Liefdeskomedie tussen Vitti en Montesano is best aardig, maar overmatige aandacht doet film ietwat op twee gedachten hinken.

En grandes pompes

Frankrijk 1975. Komedie van André Teisseire. Met o.a. Roger Pierre, Jean-Marc Thibaud, Dora Doll, Edmée Deniau en Henri Génès.

In een klein dorpje moeten een begrafenis, een bruiloft, een wielerwedstrijd en een majorette-optocht in goede orde op elkaar volgen, volgens een door de pater en de burgemeester vastgestelde timing. In werkelijkheid loopt het allemaal anders. Botte humor van de grappenmakers Pierre en Thibaud, want een regie ontbrak. Scenario en dialogen stellen ook al niet veel voor. Zoals er lichte komedies bestaan, is dit een zware. Niemand durft zoiets tegenwoordig nog te vertonen, zelfs niet in een jeugdhuis. Ook bekend onder de titel LES COUSINS GERMAINS. De enige met een visum is 102m.

Gross Paris

Frankrijk 1974. Komedie van Gilles Grangier. Met o.a. Roger Pierre, Jean-Marc Thibault, Claude Piéplu, Melita Gautschy en Sophie Agacinski.

Deze bewerking van Souvenirs: Trente années sur les champs de course van Maurice Bernardet beperkt zich tot de oorlogsjaren, waaraan de hoofdpersonen niet meer dan hun hartstocht voor de paardenrennen hebben overgehouden. Had een scherpe satire kunnen zijn maar is niet meer dan een commerciële komedie, handig in elkaar gezet door een vakman. Ook bekend als LE GRAND DERBY.

Des vacances en or

Frankrijk 1970. Komedie van Francis Rigaud. Met o.a. Roger Pierre, Jean-Marc Thibault, André Pousse, Nathalie Courval en Milo Quesada.

Wanneer een Spaans verhuuragentschap tweemaal dezelfde villa verhuurt kan het gebeuren dat onschuldige toeristen betrokken raken bij een goudsmokkel. Komedie die boven de middelmaat uitsteekt door de vertolking van beide hoofdrolspelers.

Fais donc plaisir aux amis

Frankrijk 1968. Komedie van Francis Rigaud. Met o.a. Roger Pierre, Jean-Marc Thibault, Christiane Minazolli, Francis Blanche en Sophie Agacinski.

Een verkoper in een garage heeft zich tegenover zijn rijke broer in Puerto Rico als directeur voorgedaan en weet van zijn baas gedaan te krijgen dat hij diens plaats mag innemen gedurende het verblijf van de broer in Parijs. De garagehouder wordt nu voor zijn rokkenjagende werknemer aangezien en krijgt last met jaloerse echtgenoten. Boulevardklucht vervalt in te veel herhalingen, waardoor ze niet amuseert en de acteurs doen overmatig druk, maar zijn toch te verkiezen boven John Lanting.

Les malabars sont au parfum

Frankrijk 1965. Komedie van Guy Lefranc. Met o.a. Christian Minazzoli, Sophie Agacinsky, Jean-Marc Thibault, Roger Pierre en Francis Blanche.

De experimentele koe van Thibault geeft tweehonderd liter melk per dag en hij krijgt meteen de steun en bescherming van de Franse ministeries van Binnenlandse Zaken en Landbouw. Niet helemaal geslaagde parodie op de spionagefilm in de vorm van een klassieke vaudeville, geschreven door Lefranc en Jacques Emmanuel met de toen onvoorstelbaar populaire Franse komieken Blanche als een Russische spion, Cowl als een Amerikaanse spion en Salvador als een gendarme.

Les Gros bras

Frankrijk 1964. Komedie van Francis Rigaud. Met o.a. Roger Pierre, Jean-Marc Thibault, Darry Cowl, Francis Blanche en Patricia Viterbo.

Een zakkenroller heeft in een vliegtuig de armband van een miljonairsvrouw gestolen en die voor de douane-controle in de tas van een fotomodel verborgen. Zijn latere pogingen om met haar in contact te komen wekken de jaloezie van haar verloofde en ondertussen zoeken politie en verzekeringsexperts ook naar de juwelen, die vals blijken te zijn, omdat de miljonair de echte diamanten aan zijn bijzit heeft gegeven. Het beproefde kluchtstramien geeft aanleiding tot enkele verrassende episodes en er wordt in vlot tempo en met animo in geacteerd.

Les Durs à cuire

Frankrijk 1964. Komedie van Jacques Pinoteau. Met o.a. Roger Pierre, Stéphane Audran, Jean Poiret, Michel Serrault en Mireille Darc.

Een schrijver van toneel-thrillers ontdekt dat zijn vrouw en zijn ghost-writer hem naar het leven staan. Hij wil zijn kennis van de perfecte misdaad gebruiken om wraak te nemen, maar de ene dode na de andere valt zonder dat hij zelf iets heeft ondernomen. Hoewel het hier een romanverfilming betreft, blijft deze zwarte komedie steken in de Franse traditie van de boulevardklucht, met aangedikt acteren en overwegend dialoog-humor. Het vlotte tempo en wat meer dan gewoonlijk visuele gags tillen het resultaat net boven het gemiddelde uit.

Tartarin de Tarascon

Frankrijk 1962. Komedie van Francis Blanche. Met o.a. Francis Blanche, Jacqueline Maillan, Alfred Adam, Michel Galabru en Bourvil.

Een man die over allerlei denkbeeldige reisavonturen heeft opgeschept, moet zich tegenover zijn stadgenoten zien waar te maken door ècht in Afrika op leeuwejacht te gaan. Hij belandt in het moderne Casablanca in de meest onverwachte situaties. Deze eigentijdse verfilming van een roman van Alphonse Daudet schiet haar satirische doel voorbij en moet het vooral hebben van de gastrolletjes van bekende komieken in hun overbekende typeringen.

Comment réussir en amour

Frankrijk 1962. Komedie van Michel Boisrond. Met o.a. Dany Saval, Jean Poiret, Jacqueline Maillan, Michel Serrault en Jacques Charon.

Na woelige verkering brengt jonge vrouw van employ[KA1]e op uitgeverij bestaan van echtgenoot geheel in verwarring en bezorgt hem problemen op zijn werk, in sociaal leven en conflicten met de wet. Uiteindelijk wordt alles echter beter dan voordien. Vlotte komedie bezorgde Saval (tijdelijk) succesvol image als chaos zaaiend warhoofd, maar humor is in betere handen bij in dit genre geroutineerde tegenspelers.

Un Cheval pour deux

Frankrijk 1961. Komedie van Jean-Marie Thibault. Met o.a. Roger Pierre, Jean-Marc Thibault en Robert Dhéry.

Een fietsendief wordt vrijgelaten maar wordt niet al te vriendelijk ontvangen door familie en buren. Hij weet zich hier echter doorheen te slaan door een vernuftig plan. Hij steelt een paard, brengt dit bij een vriend en gaat dan op pad om vleesbestellingen te ronselen (het verhaal speelt tijdens de oorlog). Zeer geestige film en uitermate goed vertolkt.

Les Tortillards

Frankrijk 1961. Komedie van Jean Bastia. Met o.a. Jean Richard, Roger Pierre, Danièle Lebrun, Louis de Funès en Madeleine Barbulée.

De zoon van een insektenpoederfabrikant trotseert het ouderlijk gezag door op tournee te gaan met een jonge actrice. De familie achtervolgt hem, tot de vader in de voorstelling een kans ziet om reclame te maken voor zijn produkt. In deze machteloos geregisseerde klucht wordt getracht de op zich bekwame rolbezetting op te kloppen met smakeloze grollen.

La Belle Américaine

Frankrijk 1961. Komedie van Robert Dhéry. Met o.a. Robert Dhéry, Alfred Adam, Colette Brosset, Jean Carmet en Jacques Charrier.

De opbrengst van de verkoop van een luxe auto van een overleden bankier moet naar zijn minnares gaan, dus verkoopt de weduwe hem voor een spotprijsje aan een arbeidersechtpaar dat door onderhouds- en brandstofkosten van de wagen hun bestaan en dat in hun wijk drastisch veranderd ziet. De meestgeslaagde komedie van Dhéry met zóveel gags dat het gebrek aan oorspronkelijkheid van de meeste niet meer opvalt. In de grote, goedgehumeurde rolbezetting trok De Funès in zijn dubbelrol voor het eerst echt de aandacht. Scenario van de regisseur en Pierre Tchernia.

Sans famille

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1958. Drama van André Michel en Andre Michel. Met o.a. Joël Flateau, Gino Cervi, Pierre Brasseur, Bernard Blier en Simone Renant.

Remi is als kind uit zijn gezin ontvoerd om een erfeniskwestie en wordt als zevenjarige verkocht aan een rondtrekkende kermisklant met een beestennummer. Hector Malots beroemde roman kreeg precies de juiste filmbenadering waarbij zowel melodramatiek serieus wordt genomen als de humor het volle pond (maar niet meer dan dat) krijgt, waardoor het resultaat boeiend en vertederend blijft voor alle leeftijden.

Les Motards

Frankrijk 1958. Komedie van Jean Laviron. Met o.a. Roger Pierre, Jean-Marc Thilbault, Francis Blanche, Colette Déréal en Jacqueline Maillan.

Een agent van de motorpolitie krijgt vlak voor zijn huwelijk de opdracht om een Amerikaanse politicus, die in Parijs een verdrag komt ondertekenen, tegen mogelijke vijanden te beschermen. De hulp van zijn onhandige zwager pakt averechts uit, maar leidt tenslotte toch tot het gewenste resultaat. Door het hoge tempo van de regie zijn, naast de meer oorspronkelijke gags, ook de overbekende grappen wel amusant en de acteurs zetten hun rollen niet al te vet aan.

La Vie est belle

Frankrijk 1956. Komedie van Roger Pierre en Jean-Marc Thibault. Met o.a. Roger Pierre, Jean-Marc Thibault, Colette Richard, Véronique Zuber en Francis Blanche.

Door woningnood geplaagde, bevriende echtparen winnen bij een radiospel samen een villa. Het samenwonen stelt de verstandhouding tussen de vrouwen echter zwaar op de proef zodat ook hun echtgenoten moeten voorgeven met elkaar in onmin te leven. Deze in eigen beheer bedachte en gemaakte film van komiekenduo is veel geestiger en smakelijker dan de kluchten, waarin ze onder verantwoording van anderen te zien zijn. Met uitstekende collega's in de bijrollen.

M'sieur la Caille

Frankrijk 1955. Drama van André Pergament. Met o.a. Jeanne Moreau, Philippe Lemaire, Marthe Mercadier, Roger Pierre en Robert Dalban.

Tijdens de gevangenschap van haar minnaar troost een prostituée zich met een lichtzinnige misdadiger die haar weer snel in de steek laat. De jaloezie van de inmiddels vrijgekomen minnaar leidt tot een moordtragedie, die bij de vrouw haar geweten doet spreken. Een trottoir-melodrama in de Franse traditie van de jaren '50 met de al bijna even gebruikelijke hoerenrol van Moreau, vóór de nouvelle-vague haar dankbaarder kansen zou geven.

Le trou Normand

Frankrijk 1952. Komedie van Jean Boyer. Met o.a. Roger Pierre, Nadine Basile, Jane Marken, Brigitte Bardot en Jeanne Fusier-Gir.

Een simpele boer die als dorpsidioot wordt beschouwd erft een herberg, tot jaloezie van de verdere familie. Een clausule in het testament stelt als voorwaarde dat hij eerst zijn afgebroken schoolopleiding voltooit, zodat zijn rivalen een aantrekkelijk nichtje inschakelen om zijn aandacht van het examen af te leiden. Deze overbekende plattelandskomedie, zoals Bourvil er reeksen maakte, heeft enig historisch belang als het filmdebuut van B.B., dat overigens niet bepaald opmerkelijk is. Scenario van Arlette De Pitray en camerawerk avn Charles Suin.

Belle mentalité

Frankrijk 1952. Komedie van André Barthomieu. Met o.a. Jean Richard, Michèle Philippe, Jean Martinelli, Jeanne Fusier-Gir en Geneviève Kervine.

De trouwhartige huisknecht van een 'society' advocaat valt in het milieu van zijn werkgever uit de toon door zijn eerlijke rechtlijnigheid en wordt zelfs het doelwit van een gevaarlijke gangster. André Berthomieu, die aan de lopende band komedies maakte rond goedgelovige boertjes - zoals Jean Richard hier en André Bourvil in veel andere films -, verzon ditmaal een ingenieus scenario dat ook zijn standaardheld enige oorspronkelijke mogelijkheden bood. De regie had hij overigens beter aan een ander kunnen overlaten.