Brigitte Roüan

Roulez jeunesse

Frankrijk 2018. Julien Guetta. Met o.a. Eric Judor, Laure Calamy, Brigitte Roüan en Louise Labeque.

Mal de pierres

Frankrijk​/​​België​/​​Canada 2016. Drama van Nicole Garcia. Met o.a. Marion Cotillard, Louis Garrel, Àlex Brendemühl en Brigitte Roüan.

Als jonge vrouw in het naoorlogse Frankrijk wil Gabrielle (Cotillard) groots en meeslepend leven, maar ze is haar tijd ver vooruit en wordt door haar bezorgde ouders gekoppeld aan de degelijke, maar saaie José (Brendemühl). Met hem leidt ze een degelijk maar saai leven waar ze langzaam maar zeker gek van wordt. Gelukkig wordt in het sanatorium waar ze naartoe gestuurd wordt ook de spannende oorlogsveteraan André (Garrel) verpleegd. Romantische edelkitsch – gebaseerd op de roman Het huis in de Via Manno van Milena Agus – is vehikel voor superster Cotillard, die zich er dapper doorheen slaat.

Rupture pour tous

Frankrijk​/​​België 2016. Komedie van Éric Capitaine. Met o.a. Benjamin Lavernhe, Elisa Ruschke, Aïssa Maïga, Camille Chamoux en Brigitte Roüan.

De een z'n schoenenlood is de ander z'n luxebrood: gisse entrepreneur Mathias Lonisse (Lavernhe) neemt met flair de honneurs waar voor eenieder die niet zelf een punt wil/kan zetten achter zijn/haar relatie. Deze vrij antiromantieke premisse, ietwat verwant aan die van L'Arnacoeur, leidt tot pikante situaties in Capitaines vermakelijke debuutkomedie. Die eventjes tegendraads linksaf slaat wanneer Matthias' moeder (Roüan) bij zoonlief aanklopt als cliënt. De fijne acteurs – daaronder Sam Karmann als de vader – hebben er zichtbaar lol in. Louis Thomas' optitelingsanimatie is een fruitig filmpje op zich.

D'une pierre deux coups

Frankrijk 2016. Drama van Fejria Deliba. Met o.a. Milouda Chaqiq en Brigitte Roüan.

De Algerijnse zeventigplusser Zayane heeft nog nooit haar Parijse banlieue verlaten. Wanneer ze een brief met het overlijdensbericht van een man uit haar geboorteland krijgt voorgelezen - Zayane is analfabeet -, laat ze alles vallen en gaat op weg. Haar elf volwassen kinderen staan voor een raadsel. Ondanks sympathiefactor is dit ernstig overbevolkte regiedebuut net een familiebijeenkomst waar de kijker zich voortdurend afvraagt wie nu wie is. Rijkelijk gekleurd beeld van jonge Maghrebijnse voorbeeldburgers in Frankrijk wekt na een tijdje vooral irritatie op.

Travaux, on sait quand ça commence...

Frankrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 2005. Komedie van Brigitte Roüan. Met o.a. Carole Bouquet, Jean-Pierre Castaldi, Didier Flamand, Hugh Grant en Françoise Brion.

De Franse komedie Verbouwen, je weet wanneer het begint... (maar niet wanneer het eindigt) is een uitbundige, maatschappijkritische ensemblefilm over de bevlogen en alom geliefde Chantal (Bouquet), een advocate die opkomt voor immigranten. De ongedwongen jolijt begint als Chantal een groep illegalen inhuurt om haar appartement te verbouwen, zonder dat zij en haar twee tienerkinderen vertrekken. De verbouwing verloopt desastreus, mede omdat Chantal niet durft op te treden tegen haar protégés. Travaux is innemend en indrukwekkend omdat de makers kozen voor sentiment en humor in plaats van emotie en ernst. Met gastoptreden van Hugh Grant.

Tout le plaisir est pour moi

Frankrijk 2004. Komedie van Isabelle Broué. Met o.a. Marie Gillain, Julien Boisselier, Garance Clavel, Brigitte Roüan en Tsilla Chelton.

'Graag zou ik een film doen zoals When Harry met Sally,' zei actrice Marie Gillain ooit tegen Paris Match. Met deze eigentijdse vrouwenkomedie kwam die wens tenminste gedeeltelijk uit. Gillain speelt de hippe, hedonistische Louise die op een dag tot haar schrik vaststelt dat ze niet meer kan klaarkomen. Volgens Louise is een orgasme veinzen een doodzonde en aldus begint een heroïsche queeste om - we citeren de filmheldin - 'de verloren clitoris' te hervinden. Seksueel genot gezien en becommentarieerd vanuit vrouwenperspectief, zonder mannenhaat en met een flinke scheut humor, is in de cinema een zeldzaamheid. Karikaturaal grappig, maar verfrissend.

De l'amour

Frankrijk 2001. Drama van Jean-François Richet. Met o.a. Virginie Ledoyen, Yazid Aït, Mar Sodupe, Stomy Bugsy en Jean-François Stévenin.

'Graag zou ik een film doen zoals When Harry met Sally,' zei actrice Marie Gillain ooit tegen Paris Match. Met deze eigentijdse vrouwenkomedie kwam die wens tenminste gedeeltelijk uit. Gillain speelt de hippe, hedonistische Louise die op een dag tot haar schrik vaststelt dat ze niet meer kan klaarkomen. Volgens Louise is een orgasme veinzen een doodzonde en aldus begint een heroïsche queeste om - we citeren de filmheldin - 'de verloren clitoris' te hervinden. Seksueel genot gezien en becommentarieerd vanuit vrouwenperspectief, zonder mannenhaat en met een flinke scheut humor, is in de cinema een zeldzaamheid. Karikaturaal grappig, maar verfrissend.

Sa mère, la pute

Frankrijk 2000. Drama van Brigitte Roüan. Met o.a. Dragan Nikolic, Florence Loiret Caille en Brigitte Roüan.

ëMoi, ik ben pretentieus; ik heb de pretentie een morele film te maken,´ vertelde actrice/regisseuse Rouän over haar Sa mère, la pute. Zij infiltreerde ervoor met een kleine digitale camera in de rosse buurt van het 18de arrondissement in Parijs. Deze methode geeft haar film, wel degelijk fictie, een air van authenticiteit, waardoor de beoogde `moraal´ van Rouän harder aankomt. Zelf speelt ze Catherine. Haar dochter Coralie is dood aangetroffen. Nu wil Catherine ontdekken hoe haar dochter leefde en hoe en waarom zij stierf. Een en ander voert haar naar de Parijse onderwereld, waar zich ook voor Catherine verlokkingen en gevaren voordoen. (IdH/VPRO Gids)

À mort la mort !

Frankrijk 1999. Drama van Romain Goupil. Met o.a. Romain Goupil, Marianne Denicourt, Anne Alvaro, Christine Murillo en Dominique Frot.

ëMoi, ik ben pretentieus; ik heb de pretentie een morele film te maken,´ vertelde actrice/regisseuse Rouän over haar Sa mère, la pute. Zij infiltreerde ervoor met een kleine digitale camera in de rosse buurt van het 18de arrondissement in Parijs. Deze methode geeft haar film, wel degelijk fictie, een air van authenticiteit, waardoor de beoogde `moraal´ van Rouän harder aankomt. Zelf speelt ze Catherine. Haar dochter Coralie is dood aangetroffen. Nu wil Catherine ontdekken hoe haar dochter leefde en hoe en waarom zij stierf. Een en ander voert haar naar de Parijse onderwereld, waar zich ook voor Catherine verlokkingen en gevaren voordoen. (IdH/VPRO Gids)

Véga : Anouchka

Frankrijk 1999. Komedie van Laurent Heynemann. Met o.a. Claude Brasseur, Brigitte Roüan, Clotilde Baudon, Anne-Marie Polster en Christophe Raûlt.

ëMoi, ik ben pretentieus; ik heb de pretentie een morele film te maken,´ vertelde actrice/regisseuse Rouän over haar Sa mère, la pute. Zij infiltreerde ervoor met een kleine digitale camera in de rosse buurt van het 18de arrondissement in Parijs. Deze methode geeft haar film, wel degelijk fictie, een air van authenticiteit, waardoor de beoogde `moraal´ van Rouän harder aankomt. Zelf speelt ze Catherine. Haar dochter Coralie is dood aangetroffen. Nu wil Catherine ontdekken hoe haar dochter leefde en hoe en waarom zij stierf. Een en ander voert haar naar de Parijse onderwereld, waar zich ook voor Catherine verlokkingen en gevaren voordoen. (IdH/VPRO Gids)

Vega: Julien

Frankrijk 1999. Laurent Heynemann. Met o.a. Clotilde Baudon, Brigitte Roüan en Claude Brasseur.

ëMoi, ik ben pretentieus; ik heb de pretentie een morele film te maken,´ vertelde actrice/regisseuse Rouän over haar Sa mère, la pute. Zij infiltreerde ervoor met een kleine digitale camera in de rosse buurt van het 18de arrondissement in Parijs. Deze methode geeft haar film, wel degelijk fictie, een air van authenticiteit, waardoor de beoogde `moraal´ van Rouän harder aankomt. Zelf speelt ze Catherine. Haar dochter Coralie is dood aangetroffen. Nu wil Catherine ontdekken hoe haar dochter leefde en hoe en waarom zij stierf. Een en ander voert haar naar de Parijse onderwereld, waar zich ook voor Catherine verlokkingen en gevaren voordoen. (IdH/VPRO Gids)

Vega: Anouchka

Frankrijk 1999. Laurent Heynemann. Met o.a. Clotilde Baudon, Brigitte Roüan en Claude Brasseur.

ëMoi, ik ben pretentieus; ik heb de pretentie een morele film te maken,´ vertelde actrice/regisseuse Rouän over haar Sa mère, la pute. Zij infiltreerde ervoor met een kleine digitale camera in de rosse buurt van het 18de arrondissement in Parijs. Deze methode geeft haar film, wel degelijk fictie, een air van authenticiteit, waardoor de beoogde `moraal´ van Rouän harder aankomt. Zelf speelt ze Catherine. Haar dochter Coralie is dood aangetroffen. Nu wil Catherine ontdekken hoe haar dochter leefde en hoe en waarom zij stierf. Een en ander voert haar naar de Parijse onderwereld, waar zich ook voor Catherine verlokkingen en gevaren voordoen. (IdH/VPRO Gids)

Inséparables

Frankrijk​/​​Canada 1999. Drama van Michel Couvelard en Normand Bergeron. Met o.a. Catherine Frot, Jean-Pierre Darroussin, Fabienne Babe, Sami Bouajila en Hervé Pierre.

ëMoi, ik ben pretentieus; ik heb de pretentie een morele film te maken,´ vertelde actrice/regisseuse Rouän over haar Sa mère, la pute. Zij infiltreerde ervoor met een kleine digitale camera in de rosse buurt van het 18de arrondissement in Parijs. Deze methode geeft haar film, wel degelijk fictie, een air van authenticiteit, waardoor de beoogde `moraal´ van Rouän harder aankomt. Zelf speelt ze Catherine. Haar dochter Coralie is dood aangetroffen. Nu wil Catherine ontdekken hoe haar dochter leefde en hoe en waarom zij stierf. Een en ander voert haar naar de Parijse onderwereld, waar zich ook voor Catherine verlokkingen en gevaren voordoen. (IdH/VPRO Gids)

Pourquoi pas moi ?

Frankrijk 1998. Komedie van Stéphane Giusti. Met o.a. Amira Casar, Julie Gayet, Bruno Putzulu, Johnny Hallyday en Alexandra London.

ëMoi, ik ben pretentieus; ik heb de pretentie een morele film te maken,´ vertelde actrice/regisseuse Rouän over haar Sa mère, la pute. Zij infiltreerde ervoor met een kleine digitale camera in de rosse buurt van het 18de arrondissement in Parijs. Deze methode geeft haar film, wel degelijk fictie, een air van authenticiteit, waardoor de beoogde `moraal´ van Rouän harder aankomt. Zelf speelt ze Catherine. Haar dochter Coralie is dood aangetroffen. Nu wil Catherine ontdekken hoe haar dochter leefde en hoe en waarom zij stierf. Een en ander voert haar naar de Parijse onderwereld, waar zich ook voor Catherine verlokkingen en gevaren voordoen. (IdH/VPRO Gids)

Le boiteux

Frankrijk 1998. Misdaad van Paule Zajdermann. Met o.a. Vincent Winterhalter, François Berléand, Brigitte Roüan, Laura del Sol en Audrey Tautou.

ëMoi, ik ben pretentieus; ik heb de pretentie een morele film te maken,´ vertelde actrice/regisseuse Rouän over haar Sa mère, la pute. Zij infiltreerde ervoor met een kleine digitale camera in de rosse buurt van het 18de arrondissement in Parijs. Deze methode geeft haar film, wel degelijk fictie, een air van authenticiteit, waardoor de beoogde `moraal´ van Rouän harder aankomt. Zelf speelt ze Catherine. Haar dochter Coralie is dood aangetroffen. Nu wil Catherine ontdekken hoe haar dochter leefde en hoe en waarom zij stierf. Een en ander voert haar naar de Parijse onderwereld, waar zich ook voor Catherine verlokkingen en gevaren voordoen. (IdH/VPRO Gids)

Post coïtum, animal triste

Frankrijk 1997. Romantiek van Brigitte Roüan. Met o.a. Brigitte Roüan, Patrick Chesnais, Borris Terral, Nils Tavernier en Françoise Arnoul.

ëMoi, ik ben pretentieus; ik heb de pretentie een morele film te maken,´ vertelde actrice/regisseuse Rouän over haar Sa mère, la pute. Zij infiltreerde ervoor met een kleine digitale camera in de rosse buurt van het 18de arrondissement in Parijs. Deze methode geeft haar film, wel degelijk fictie, een air van authenticiteit, waardoor de beoogde `moraal´ van Rouän harder aankomt. Zelf speelt ze Catherine. Haar dochter Coralie is dood aangetroffen. Nu wil Catherine ontdekken hoe haar dochter leefde en hoe en waarom zij stierf. Een en ander voert haar naar de Parijse onderwereld, waar zich ook voor Catherine verlokkingen en gevaren voordoen. (IdH/VPRO Gids)

Mes dix-sept ans

Frankrijk 1996. Familiefilm van Philippe Faucon. Met o.a. Valentine Vidal, Brigitte Roüan, Toufik Daas, Tita Susani en Pierre Beziers.

ëMoi, ik ben pretentieus; ik heb de pretentie een morele film te maken,´ vertelde actrice/regisseuse Rouän over haar Sa mère, la pute. Zij infiltreerde ervoor met een kleine digitale camera in de rosse buurt van het 18de arrondissement in Parijs. Deze methode geeft haar film, wel degelijk fictie, een air van authenticiteit, waardoor de beoogde `moraal´ van Rouän harder aankomt. Zelf speelt ze Catherine. Haar dochter Coralie is dood aangetroffen. Nu wil Catherine ontdekken hoe haar dochter leefde en hoe en waarom zij stierf. Een en ander voert haar naar de Parijse onderwereld, waar zich ook voor Catherine verlokkingen en gevaren voordoen. (IdH/VPRO Gids)

Les agneaux

Zwitserland​/​​Frankrijk 1996. Drama van Marcel Schüpbach. Met o.a. Richard Berry, Brigitte Roüan, Julia Maraval, Alexis Tomassian en Roger Jendly.

ëMoi, ik ben pretentieus; ik heb de pretentie een morele film te maken,´ vertelde actrice/regisseuse Rouän over haar Sa mère, la pute. Zij infiltreerde ervoor met een kleine digitale camera in de rosse buurt van het 18de arrondissement in Parijs. Deze methode geeft haar film, wel degelijk fictie, een air van authenticiteit, waardoor de beoogde `moraal´ van Rouän harder aankomt. Zelf speelt ze Catherine. Haar dochter Coralie is dood aangetroffen. Nu wil Catherine ontdekken hoe haar dochter leefde en hoe en waarom zij stierf. Een en ander voert haar naar de Parijse onderwereld, waar zich ook voor Catherine verlokkingen en gevaren voordoen. (IdH/VPRO Gids)

Je m'appelle Régine

Frankrijk 1996. Biografie van Pierre Aknine. Met o.a. Victor Lanoux, Claire Keim, Isabel Otero, Brigitte Roüan en Guillaume Canet.

ëMoi, ik ben pretentieus; ik heb de pretentie een morele film te maken,´ vertelde actrice/regisseuse Rouän over haar Sa mère, la pute. Zij infiltreerde ervoor met een kleine digitale camera in de rosse buurt van het 18de arrondissement in Parijs. Deze methode geeft haar film, wel degelijk fictie, een air van authenticiteit, waardoor de beoogde `moraal´ van Rouän harder aankomt. Zelf speelt ze Catherine. Haar dochter Coralie is dood aangetroffen. Nu wil Catherine ontdekken hoe haar dochter leefde en hoe en waarom zij stierf. Een en ander voert haar naar de Parijse onderwereld, waar zich ook voor Catherine verlokkingen en gevaren voordoen. (IdH/VPRO Gids)

Les caprices d'un fleuve

Frankrijk​/​​Verenigde Staten 1995. Drama van Bernard Giraudeau. Met o.a. Bernard Giraudeau, Richard Bohringer, Anna Galiena, Roland Blanche en Raoul Billerey.

Bescheiden drama speelt zich af aan de Afrikaanse westkust, eind achttiende eeuw, waar de slavenhandel bloeit. Een blanke aristocraat voedt een 10-jarig slavenmeisje op als zijn eigen dochter, maar krijgt, naarmate ze ouder wordt, ook andere gevoelens voor haar. Wanneer zij en enkele andere slaven worden gekidnapt doet hij er alles aan haar terug te vinden. De fraaie, voor een César genomineerde fotografie van Jean-Marie Dreujou vormt een belangrijk pluspunt en verleent de (woestijn)landschappen een goudkleurige grandeur. De film werd deels in Senegal opgenomen. (RdL/VPRO Gids)

Jeanne

Tsjechoslowakije​/​​Frankrijk 1994. Drama van Robert Mazoyer. Met o.a. Nicole Garcia, Brigitte Roüan, Agathe De La Fontaine, Guillaume Canet en Annie Girardot.

Jeanne (Garcia) is een ge[KA3]emancipeerde vrouw. Overdag is ze hartchirurg. `s Nachts neemt ze mannen in haar armen - zonder liefde, zonder emotie. Ze neemt en geeft niets terug, vrij en ongebonden als ze is. Op een dag heeft ze echter oogcontact met een adolescent in het ziekenhuis. De jongen, Mathieu (Canet), wordt smoorverliefd op haar. Jeanne wordt overvallen door panische angst. Ze is zo bang om hem te beledigen, dat ze kwetsbaar wordt, maar het is al te laat. Het portret van een onafhankelijke vrouw die weigert zich te binden. Uitstekend gespeeld door Garcia, lijdt de film echter onder een oppervlakkig scenario van Odile Barski gebaseerd op de roman van Nicole Avril. Michael Epp stond achter de camera.

Le petit garçon

Frankrijk 1993. Oorlogsfilm van Pierre Granier-Deferre en Denys Granier-Deferre. Met o.a. Jacques Weber, Brigitte Rouan, Stanislas Forlani, Ludmila Mikaël en Serge Reggiani.

Het is 1942, Frankrijk tijdens WO II. De 8-jarige Fran[KA10]cois (Forlani-Crevill[KA1]en) is verhuisd uit Parijs en hij woont nu op een ch[KA4]ateau op het platteland in de vrije zone in de Midi (de Tarn). Ze hebben daar gelukkig weinig last van de oorlog. Zijn vader (Weber) heeft zijn ma[KA4]itresse, Madame Roussel (Mikael), in de buurt aan een baantje bij het onderwijs geholpen. Fran[KA10]cois` moeder Christina (Rouan) heeft het door, maar doet net alsof ze het niet merkt.

L'Honneur de la tribu

Algerije​/​​Frankrijk 1993. Drama van Mahmoud Zemmouri. Met o.a. Saïd Amadis, Magid Bouali, Marianne Caron, Djamel Dekkar en Edith Develeyne.

De stad Zitouna in Algerije heeft door het koloniale tijdperk zijn identiteit verloren. Omar el Mabrouk (Amadis) en Ourida (Kervoas) zijn er opgegroeid toen Algerije nog uit Franse departementen bestond en het vreemdelingenlegioen er gelegerd was. De strijd om de onafhankelijkheid van Frankrijk was in 1954 losgebrand. Omar doodt Paulo (Bellanti), een legionair, en moet onderduiken. Na de onafhankelijkheid van 1963 komt hij weer boven water en vertegenwoordigt het FLN, dat de sympathie van velen genoot. Helaas heeft de FLN haar beloftes nooit waargemaakt en is deze revolutionaire partij een oligarchie geworden, waar de corruptie hoogtij vierde. Dat duurde langer dan de bezetting van de Fransen. Het gekleurde scenario van regisseur Zemmouri is gebaseerd op de roman van Rachid Mimouni. Het camerawerk is van Mustafa Ben Mihoub. De film is interessant voor kijkers, die inzicht willen verkrijgen in een stukje Algerijnse geschiedenis. Tot stand gekomen met diverse culturele subsidies van de Franse overheid.

Olivier Olivier

Frankrijk 1992. Drama van Agnieszka Holland. Met o.a. François Cluzet, Brigitte Roüan, Grégoire Colin, Marina Golovine en Jean-François Stévenin.

Holland gebruikt als uitgangspunt een ware gebeurtenis om te kunnen vertellen over welk drama zich afspeelt als een kind wordt vermist. Zij vertelt de roerende geschiedenis over een familie die uit elkaar valt, over de hoop en de enorme wilskracht van de moeder om te blijven geloven in een oplossing. Holland bracht hier en daar wat mooie esthetisch-lyrische momenten in de film aan maar vanaf het moment dat zij op de suspense overgaat - vanaf het moment dat haar camera de gangen van het politiebureau betreedt - verliest zij de greep op haar film en krijgt de kijker banaliteiten voorgeschoteld. Deze film, waarin de prestaties van Roüan, Cluzet en de jonge Colin, de ontdekking van L'ANNÉE DE L'ÉVEIL, alle lof verdienen, is, kortom, deels wel en deels niet geslaagd te noemen. Scenario van regisseur Holland en Régis Debray. Camerawerk van Bernard Zitzermann.

Oliver Oliver

Frankrijk 1991. Drama van Agnieszka Holland. Met o.a. Jean-François Stévenin, Grégoire Colin, Brigitte Roüan en François Cluzet.

Holland gebruikt als uitgangspunt een ware gebeurtenis om te kunnen vertellen over welk drama zich afspeelt als een kind wordt vermist. Zij vertelt de roerende geschiedenis over een familie die uit elkaar valt, over de hoop en de enorme wilskracht van de moeder om te blijven geloven in een oplossing. Holland bracht hier en daar wat mooie esthetisch-lyrische momenten in de film aan maar vanaf het moment dat zij op de suspense overgaat - vanaf het moment dat haar camera de gangen van het politiebureau betreedt - verliest zij de greep op haar film en krijgt de kijker banaliteiten voorgeschoteld. Deze film, waarin de prestaties van Roüan, Cluzet en de jonge Colin, de ontdekking van L'ANNÉE DE L'ÉVEIL, alle lof verdienen, is, kortom, deels wel en deels niet geslaagd te noemen. Scenario van regisseur Holland en Régis Debray. Camerawerk van Bernard Zitzermann.

Léon Morin, prêtre

Frankrijk 1991. Oorlogsfilm van Pierre Boutron. Met o.a. Nicole Garcia, Robin Renucci, Denise Chalem, Nada Strancar en Brigitte Roüan.

In de Noord-Argentijnse Paraná-delta, een labyrint van eilandjes en riviertjes, verloopt het leven traditioneel en zonder opvallende gebeurtenissen. Tussen deze wereld en het vasteland betstaat slechts één link: het passagiersschip La León. De jonge Álvaro valt in deze volstrekt geïsoleerde wereld nogal uit de toon - hij geeft weinig om zijn vissersboot, houdt van boeken en valt niet op vrouwen. Vanwege zijn homoseksualiteit heeft Álvaro veel te verduren van de ruige en onverdraagzame El Turu, schipper van La León. El Turu, die zichzelf als de leider van deze wereld beschouwt, is ervan overtuigd dat Álvaro een bedreiging vormt voor de goede zeden van de bewoners van de delta. Op steeds brutere wijze intimideert hij Álvaro

Les enfants du vent

Frankrijk​/​​Polen 1991. Oorlogsfilm van Krzysztof Rogulski. Met o.a. Jacques Bonnafé, Thérèse Liotard, Marie Dubois, Pierre Vaneck en Brigitte Roüan.

Tijdens WO II zorgen een ouderpaar, dat in het verzet zit, ervoor dat hun kinderen op het platteland in veiligheid worden gebracht. De kinderen, die onwetend zijn over feit dat hun ouders meedoen met de ondergrondse beweging, doen een mislukte poging hen te vinden. Daarna vermaken zij zich en de dorpsbewoners met satirische toneelopvoeringen, die niet direkt als vleiend kunnen worden uitgelegd jegens de bezetter. Met een zeker gevaar voor eigen leven en dat van de dorpelingen beleven zij een petite histoire in een grote oorlog. Trage film, zelfs voor geduldige kinderen. Scenario van Agnès Poullin en regisseur Rogulski. De plaatjes van Gilles Moison en Jacek Piusluski springen er uit door hun rijkdom aan details en schoonheid, maar dat maakt nog geen boeiend geheel.

Les enfants de la guerre

Frankrijk​/​​Polen 1991. Drama van Krzysztof Rogulski. Met o.a. Jacques Bonnaffé, Thérèse Liotard, Marie Dubois, Pierre Vaneck en Brigitte Roüan.

Drie jonge broers groeien op als Polen is bezet door nazi- Duitsland (1939-45). Hun vader (Bouillon), een dokter, zit in het verzet. De situatie in de grote steden wordt steeds nijpender en gevaarlijker. De ouders besluiten om de kinderen veilig onder te brengen in een dorpje in de bergen. De vrouw (Dubois) van de burgemeester (Vaneck) beschouwt hen als vreemde eenden in de bijt en laat geen gelegenheid voorbij gaan om de kinderen zwart te maken. De eerste burger is te laf om in te grijpen en de bevooroordeelde inwoners gedragen zich onverschillig. De oudste probeert tevergeefs in contact te komen met zijn ouders. Daarop besluiten ze op hun eigen manier aan de strijd deel te nemen: samen met drie andere kinderen bedenken ze een satirische toneelklucht, dat ze met ge[KA3]improviseerde rekwisieten opvoeren. De dorpelingen komen niet meer bij van het lachen. Een originele invalshoek om de oorlog te laten zien door de ogen van kinderen. Het is geen JEUX INTERDITS (1952) van René Clément, maar een boeiende film, wel wat lang, over het verkeren in uitzonderlijke omstandigheden. Sterk spel van de kinderen. Het scenario is van Rogulski en Agnès Poullin. Het camerawerk is van Gilles Moizon en Jacek Prosinski. Dolby Stereo. Ook bekend als LES ENFANTS DU VENT.

Bar des rails

Frankrijk 1991. Familiefilm van Cédric Kahn. Met o.a. Fabienne Babe, Marc Vidal, Brigitte Roüan, Nicolas Pioux en Nathalie Richard.

Tiener Vidal woont alleen met zijn moeder, Roüan, in een plattelandsdorpje. Hij raakt geobsedeerd door zijn buurvrouw, Babe, een dertig-jarige alleenstaande moeder. Om haar te kunnen benaderen stelt hij haar voor te baby-sitten en tot zijn verbazing wijst ze hem niet af, maar vraagt hem haar te ontmoeten in de Bar des Rails, waar ze zichzelf aan de jongen aanbiedt. Verrast vlucht Vidal, maar wat later keert hij toch schoorvoetend terug. De eerste liefdeservaringen van een tiener werden zeer pakkend in beeld gebracht. Goede prestaties van de acteurs, maar het scenario van Kahn blijft toch teveel aan de oppervlakte hangen. De camera was in handen van Antoine Roch. De soundtrack bestaat uit muziek van o.a. Eddy Mitchell, Malka Family, Lenny Kravitz, Pascal Dubroca, enz.

Outremer

Frankrijk 1990. Komedie van Brigitte Roüan. Met o.a. Brigitte Roüan, Philippe Le Guay, Christian Rullier, Cédric-Emmanuel Kahn en Marianne Basler.

Drie jonge meisjes uit de gegoede burgerij wonen gedurende de jaren 1950-1960 in Algerije. Hun vader houdt veel van hen, ook al is hij streng. Dan duikt de charmante droomprins op, en met hem de bekende opeenvolging van leuke en minder leuke ervaringen. Niet minder dan vier bevriende scenarioschrijvers, overigens eveneens acteurs, hebben deze tamelijk onschuldige en banale film, met uitzondering van enkele tedere scènes, in elkaar geflanst. Een debuutfilm die helaas weinig bijzonders te melden heeft, met een aarzelende regie en acteursbegeleiding.

Le Café des Jules

Frankrijk 1988. Film noir van Paul Vecchiali en Jacques Nolot. Met o.a. Jacques Nolot, Brigitte Roüan en Patrick Raynal.

Een sinister caf[KA1]e zoals zovele waar de stamgasten veel drinken en op Christiane, een vriendin, wachten. Dan duikt David plotseling op die wel bij Christiane in de smaak valt, tot grote woede van de vaste bezoekers. David moet `s nachts vluchten om te voorkomen dat hij afgetuigd wordt, terwijl de stamgasten Christiane verkrachten. Net zo sinister als het decor. Is het omdat er twee regisseurs zijn - waaronder Nolot van wie niemand tot nu toe ooit gehoord had en die ook het scenario schreef en een van de hoofdrollen speelt (en duidelijk teveel hooi op zijn vork heft genomen) - dat de film zo innerlijk verdeeld overkomt wat betreft de zwarte humor en het keiharde naturalisme? Deze keer is Vecchiali aan zijn doel voorbij geschoten.

Les mois d'avril sont meurtriers

Frankrijk 1987. Film noir van Laurent Heynemann. Met o.a. Jean-Pierre Marielle, Jean-Pierre Bisson, Brigitte Roüan, Guylaine Péan en Luc Béraud.

Een bewerking van de roman The Devil's Home on Leave van Robin Cook, wiens ON NE MEURT QUE DEUX FOIS Jacques Deray al eens had geïnspireerd. Het overplanten van deze griezelroman van Engeland naar Frankrijk, waarin twee vernuftige geesten - een halsstarrige detective en een onderwereldfiguur - het tegen elkaar opnemen, tast de authenticiteit ietwat aan. In ieder geval doet de stijl, die met een ijzingwekkende precisie uitsluitend is gericht op het gedrag en die is verstoken van psychologische kletskoek, ons in een angstaanjagende nachtmerrie belanden. Bertrand Tavernier leverde als scenario- en dialoogschrijver een belangrijke bijdrage aan de film.

La petite allumeuse

Frankrijk 1987. Komedie van Danièle Dubroux. Met o.a. Roland Giraud, Pierre Arditi, Tanya Lopert, Alice Papierski en David Léotard.

Jean-Louis is 37 jaar, leraar en directeur van het kamp waar Camille, veertien jaar, haar vakantie doorbrengt. Hij laat zich door haar verleiden. Hij wordt zo de rivaal van Samuel, een van zijn voormalige leerlingen. De vader van Camille moet tussenbeide komen. (Het zijn niet meer dan kinderen...). Van dit modieuze en makkelijke thema heeft Dubroux een oppervlakkig werkje gemaakt omdat het scenario niet voldoende is uitgebuit. Een slaperige, volkomen tamme tragi-komedie, hoewel de acteurs nog hun best doen.

Le quart d'heure américain

Frankrijk 1982. Romantiek van Philippe Galland. Met o.a. Gérard Jugnot, Anémone, Jean-François Balmer, Jean-Pierre Bisson en Michèle Moretti.

Ferdinand heeft verschillende tegenslagen, maar zonder die tegenslagen zou hij nooit de liefde hebben leren kennen. Een flauwe komedie, volkomen pretentieloos en met een zwakke regie. Toch nog genietbaar door het goede acteren.

Cause toujours, tu m'intéresses

Frankrijk 1978. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Annie Girardot, Jean-Pierre Marielle, Christian Marquand, Nathalie Courval en Jacques François.

Een gescheiden veertiger draait een willekeurig telefoonnummer en krijgt een even eenzame leeftijdgenote aan de lijn. Hun gesprekken worden voortgezet, tot er een afspraak zal komen. De man aarzelt, uit angst niet te beantwoorden aan de verwachtingen, maar zoekt toch contact onder een andere identiteit. Nogal mager en voorspelbaar uitgewerkte komedie wordt gemaakt èn gebroken door het duo Girardot-Marielle dat melancholie en zelfspot goed aangeeft, maar na de zoveelste keer wordt het vervelend. Scenario van Francis Veber. Camerawerk van Gérard Hameline.