Regino Hernández: montage.
Er zijn 1 film en 2 series gevonden.

Sky Rojo

2021 | Actie, Misdaad

Spanje 2021. Actie van Álex Pina. Met o.a. Enric Auquer, Lali Espósito, Asier Etxeandia, Yany Prado en Miguel Ángel Silvestre.

Het contrastrijke landschap van Tenerife vormt het decor van Sky Rojo (Spaans voor ‘rood skaileer’). Voor deze achtdelige zomerserie sloeg Álex Pina (La Casa de Papel) de handen ineen met Esther Martínez Lobato (Vis a Vis). Het verhaal draait om drie prostituees die werken in Club Las Novias: een bordeel dat oogt als een betonnen ruimteschip, waar meisjes op een rode, kunstlederen bank mooi zitten te wezen voor walgelijke mannen.

The Pier

2019 | Thriller, Drama

Spanje 2019. Thriller van Álex Pina. Met o.a. Verónica Sánchez, Irene Arcos, Álvaro Morte, Roberto Enriquez en Marta Milans.

Zwoele Spaanse serie die begint met een telefoontje van de politie: Oscar, de echtgenoot van architecte Alejandra heeft zelfmoord gepleegd op een pier in de buurt van Valencia. Verwarring alom, want hoe kan deze man, met een ogenschijnlijk sprookjeshuwelijk, een einde aan zijn leven maken? Hij had toch nog genoeg plannen voor de toekomst? Wie is Oscar eigenlijk? The Pier lijkt in eerste instantie bol te staan van de soapachtige clichés van het banaalste soort: bizarre plotwendingen, hevig oplaaiende gevoelens, ondeugende close-ups van ingesmeerde benen en zongebruinde kadetjes. Maar toch is niets wat het lijkt. IJzersterke thrillerserie/detectivedrama van de hand van Álex Pina (La casa de papel; Vis a Vis; White Lines).

Cançó per a Tu

2018 | Drama

Spanje 2018. Drama van Oriol Ferrer. Met o.a. Candela Serrat, Nao Albet, Felix Herzog, Paula Malia en Oriol Ruiz.

Barcelona, 1966. Laia (Candela Serrat) studeert rechten aan de universiteit en maakt graag muziek. Ze date met Ignasi, een student die zich inzet tegen het regime van Franco. Toch valt haar oog ook op Ignasi’s beste vriend David, iemand met een hele andere politieke overtuiging. Met wie zal ze eindigen? Historisch liefdesdrama vol nostalgisch-romantische beelden van de jaren zestig en zeventig, aangevuld met de indrukwekkende zangkunsten van Serrat. Jammer alleen dat de driehoeksverhouding steeds weer wordt weggedrukt door de politieke ontwikkelingen, waardoor de film niet zo opzwepend romantisch is als je zou hopen.