Jean-Pierre Rawson: regie.
Er zijn 3 films gevonden.

Les Fleurs du Mal

1991 | Drama, Biografie

Frankrijk 1991. Drama van Jean-Pierre Rawson. Met o.a. Antoine Duléry, Patrice-Flora Praxo, Marianne Assouline en Jean-Marie Le Maire.

Na een hoop narigheid en een `duizelingwekkende val` overlijdt de dichter Charles Baudelaire (1821-1867). Vervolgens beleeft hij de hoogtepunten van zijn leven opnieuw aan de hand van de getuigenverslagen van Jeanne Duval en zijn andere minnaressen. Zoiets noemen we niet `biografie` maar `rommel`. De kijker weet meteen waar hij aan toe is, want de `duizelingwekkende val` blijkt een aanval van eenzijdige verlamming in de kerk van Saint-Roch in Namen te zijn (1866)! De rest is al niet veel beter als het op historische betrouwbaarheid aan komt. De film bestaat uit een bij elkaar geraapte reeks flashbacks en als we daar dan nog bij opmerken dat Dulery even overtuigend is als Baudelaire als ik als Johannes-Paulus II zou zijn, heeft u al in de gaten dat het geheel een even zinloze als belachelijke onderneming is. Als je een biografie met een knipoog wilt maken moet je dat op de overdreven manier van Ken Russel doen. Daar is hier echter niets van terug te vinden. Het is hier niet `Pauvre Belgique` (een werk van de dichter) maar 'Pauvre Baudelaire'. Alleen dankzij het camerawerk is de ramp nog te overzien.

Comédie d'amour

1989 | Biografie, Komedie

Frankrijk 1989. Biografie van Jean-Pierre Rawson. Met o.a. Michel Serrault, Annie Girardot, Aurore Clément, Patrick Bauchau en Roger Carel.

Het voor film bewerken van het leven en werk van Paul L[KA1]eautaud komt neer op zelfmoord tenzij je Alain Resnais kent die deze taak op zich neemt. Dus de tweede film van deze cineast is al net zo`n mislukking als zijn eerste (GROS CALIN, 1979). Centraal staan de merkwaardige liefdesrelaties (?) die de onbarmhartige, eenzelvige schrijver met zijn twee maitresses van 1933 tot aan zijn dood onderhield. Een stugge en statische stijl, die verlammend werkt hoewel dit is gedaan uit respect voor het werk, dat eveneens deze kenmerken bevat. Kortom, een wassenbeelden-gala, met uitzondering van Annie Girardot wier persoonlijkheid absoluut niet 'klikt' met dit filmgenre, dat veeleer aan een soort van antiek aandoend toneelspel doet denken. Scenario van Hélène Doering, Robert Kuperberg en regisseur Rawson. Jean-Pierre Rawson is een pseudoniem voor Jean- Pierre Doering.

Gros Câlin

1979 | Romantiek, Komedie

Italië​/​​Frankrijk 1979. Romantiek van Jean-Pierre Rawson. Met o.a. Jean Carmet, Nino Manfredi, Enrico-Maria Salerno, Alvaro Vitali en Marthe Villalonga.

Romantische komedie gebaseerd op het gelijknamige boek van Emile Ajar, bewerkt door het befaamde Italiaanse scenaristenduo Age en Scarpelli. Carmet speelt een eenzame bediende die thuis tegen zijn slang praat en te schuchter is om zijn liefde te verklaren aan het meisje van wie hij houdt. Als hij dat uiteindelijk toch doet, valt het meisje voor zijn charmes en neemt haar intrek in zijn appartement. De slang zorgt echter voor onverwachte ontwikkelingen. Onbenullig, maar charmant. Perrin heeft een klein rolletje als taxichauffeur.