Gérald Laroche: cast.
Er zijn 13 films gevonden.

Hiver rouge

2011 | Thriller

Frankrijk 2011. Thriller van Xavier Durringer. Met o.a. Patrick Chesnais, Camille Panonacle, Jane Birkin, Brigitte Catillon en Gérald Laroche.

IJzige tv-thriller begint in wintergrijs Parijs met een afgehakte arm aan een kerstboom. Een hoofdpijnklus voor commissaris Rousseau (Chesnais), die de stuurse jonge rechercheur-profiler Mariella de Luca (Panonacle) als assistente krijgt toegewezen. Het onderzoek voert het schurende speurdersduo terug naar de Italiaanse 'loden jaren' van extreemlinkse terreur. Veel aandacht voor de privélevens van de hoofdpersonen. Zo leeft het atypische vrouwelijke personage De Luca in het geheim haar seksuele fantasieën uit. Co-scenario van Gilda Piersanti, die het eerste deel van haar noir-romanreeks De vier moordseizoenen bewerkte.

Crime d’amour

2010 | Thriller

Frankrijk 2010. Thriller van Alain Corneau. Met o.a. Kristin Scott Thomas, Ludivine Sagnier, Patrick Mille en Gérald Laroche.

Drama van Alain Corneau over de bikkelharde strijd tussen twee meedogenloze carrièrevrouwen.

Demain dès l'aube

2009 | Drama

Frankrijk 2009. Drama van Denis Dercourt. Met o.a. Vincent Perez, Jérémie Renier, Aurélien Recoing, Anne Marivin en Gérald Laroche.

Gedeprimeerde pianist Mathieu let tijdens een hospitaalverblijf van hun moeder op jongere en geestelijk instabiele broer Paul. Deze sleept hem mee in de vreemde wereld waar oorlogshistorisch verdwaasden fanatiek Napoleontische veldslagen naspelen. Regisseur en altviolist Dercourt, al op dreef met de subtiele pianothriller La tourneuse de pages, laat opnieuw grenzen tussen drama en psychothriller vervagen. Deze keer versmelten ook spel en realiteit. Kostuumscènes harmoniëren met klassieke klanken, stemmige fotografie vangt perfect het sinistere rollenspel in de nevelochtend. Filmtitel ('Morgen bij dageraad') verwijst naar een beroemd dodengedicht van Victor Hugo.

Au crépuscule des temps

2006 | Sciencefiction, Komedie

Frankrijk 2006. Sciencefiction van Sarah Lévy. Met o.a. Isabelle Renauld, Jean-Claude Dreyfus en Gérald Laroche.

Zwartgallige sciencefictionfilm met satirische ondertonen, gemaakt voor de televisie, over moleculair bioloog Jasmin (Renauld) die met de meest nobele intenties sleutelt aan de genetica van vijf proefpersonen in een duister kasteel. Wat de gewetensvolle wetenschapper niet weet is dat haar broodheer Warlack (Laroche) niet in het minst is geïnteresseerd in het welzijn van de mensheid. Regisseur en coscenarist Sarah Lévy schippert handig tussen een moraliserend betoog over het gevaar van een machthebber die de wetenschap misbruikt en het kolderieke beeld van een verongelijkte stoethaspel met een Godcomplex zoals Charlie Chaplin in The great dictator.

À ce soir

2004 | Drama

Frankrijk 2004. Drama van Laure Duthilleul. Met o.a. Sophie Marceau, Antoine Chappey, Clotilde Hesme, Gérald Laroche en Agathe Dronne.

Wanneer de huisarts in een kleine gemeenschap plotseling overlijdt, blijft zijn vrouw Nelly (Marceau), een verpleegster, ontredderd achter met haar twee kinderen. À ce soir volgt haar de eerste vier dagen, waarin ook andere naasten de schok verwerken en Nelly de helpende hand reiken. Maar zij reageert op haar geheel eigen manier. Sfeervol (met veel natuur en bos) drama met een mooie rol van Marceau werd gepresenteerd in het Un Certain Regard-programma van Cannes: het is de eerste lange speelfilm van door de wol geverfde actrice Duthilleul.

Capone

2004 | Komedie, Drama

Finland​/​​Frankrijk 2004. Komedie van Jean-Marc Brondolo. Met o.a. Florence Thomassin, Gérald Laroche, Serge Riaboukine en Olivier Loustau.

Halfzachte gangster Réno (Riaboukine) is dol op paardenrennen en gokken. Nu heeft hij het veelbelovende renpaard Capone gekocht, maar voordat hij dat kan inzetten dreigen zijn schuldeisers het beest te doden als hij niet gauw met het geldbedrag op de proppen komt. Daarop overreedt Réno taxichauffeur Alex (Laroche) hem met paard en al naar Lapland te rijden, waar zijn paardfokkende vriend Raskine woont. De situatie in tv-film Capone is net anders dan in de andere duizenden roadmovies, maar er zijn onderweg wel weer wat geheimpjes te ontrafelen en wederzijdse lesjes te leren. De bedreven acteurs worden goed ingezet en Frankrijk en Finland vinden elkaars ziel treffend onder muziek van Sibelius.

Gangsters

2002 | Misdaad, Thriller

Frankrijk​/​​België 2002. Misdaad van Olivier Marchal. Met o.a. Richard Anconina, Anne Parillaud, Gérald Laroche, François Levantal en Francis Renaud.

Halfzachte gangster Réno (Riaboukine) is dol op paardenrennen en gokken. Nu heeft hij het veelbelovende renpaard Capone gekocht, maar voordat hij dat kan inzetten dreigen zijn schuldeisers het beest te doden als hij niet gauw met het geldbedrag op de proppen komt. Daarop overreedt Réno taxichauffeur Alex (Laroche) hem met paard en al naar Lapland te rijden, waar zijn paardfokkende vriend Raskine woont. De situatie in tv-film Capone is net anders dan in de andere duizenden roadmovies, maar er zijn onderweg wel weer wat geheimpjes te ontrafelen en wederzijdse lesjes te leren. De bedreven acteurs worden goed ingezet en Frankrijk en Finland vinden elkaars ziel treffend onder muziek van Sibelius.

Aux quatre coins du monde: Les oreilles sur le dos

2002 |

Frankrijk 2002. Xavier Durringer. Met o.a. Eric Savin, Gérald Laroche en Béatrice Dalle.

Halfzachte gangster Réno (Riaboukine) is dol op paardenrennen en gokken. Nu heeft hij het veelbelovende renpaard Capone gekocht, maar voordat hij dat kan inzetten dreigen zijn schuldeisers het beest te doden als hij niet gauw met het geldbedrag op de proppen komt. Daarop overreedt Réno taxichauffeur Alex (Laroche) hem met paard en al naar Lapland te rijden, waar zijn paardfokkende vriend Raskine woont. De situatie in tv-film Capone is net anders dan in de andere duizenden roadmovies, maar er zijn onderweg wel weer wat geheimpjes te ontrafelen en wederzijdse lesjes te leren. De bedreven acteurs worden goed ingezet en Frankrijk en Finland vinden elkaars ziel treffend onder muziek van Sibelius.

Trois Huit

2001 | Thriller, Drama

Frankrijk 2001. Thriller van Philippe Le Guay. Met o.a. Gérald Laroche, Marc Barbé, Bernard Ballet, Alexandre Carrière en Jean-François Lapalus.

Pierre (Laroche) werkt in een glasfabriek. Hij gaat van de dagploeg naar de nachtploeg omdat het beter betaalt. Hij hoopt het bestaan van zijn vrouw Carole (Mouchel), die boekhoudster is, en hun twaalf-jarige zoontje Victor (Le Roy) te verbeteren. Onder zijn nieuwe collega`s bij de nachtdienst zit een zekere Fred (Barbé), een imposante kerel met een grote waffel, die amateurbokser is. Door zijn onbehouwen optreden heeft Fred, die een goede arbeider is, een promotie gemist en is teleurgesteld. Hij doet joviaal tegen Pierre, maar maakt hem algauw het leven zuur door zijn frustraties op Pierre te botvieren. Hij beschadigt de auto van Pierre, vernedert hem in het bijzijn van hun collega's, en intimideert hem voortdurend. De situatie wordt onhoudbaar als hij zich aan Victor dreigt te vergrijpen, hoewel Pierre zijn best doet om niet uit zijn slof te schieten. Gelukkig kan hij met de overige collega's goed overweg en als een betonnen vloer gestort moet worden in het huis dat Pierre bouwt, is ook Fred van de partij. Niemand van de collega's durft het echter op te nemen tegen de gemakkelijk ontvlambare Fred, maar door het geduld van Pierre lukt het de agressieve man te matigen, hoewel zijn huwelijk eronder begint te lijden. Pierre lijkt een slappe vent, maar is in wezen een flinke kerel en een doorzetter. Het spel van de twee hoofdrollen is realistisch en zeer geloofwaardig. Barbé is zo echt dat je af en toe blij bent als kijker, dat hij in sommige scènes eventjes afwezig is. Het uitstekende scenario is van Régis Franc, Olivier Dazat, en regisseur Le Guay, die het tempo erin houdt. Het is gebaseerd op een waargebeurd voorval in 1990. Het camerawerk van Jean-Marc Favre geeft de troosteloze sfeer van industrieel Noord-Frankrijk haarfijn weer. Een film die vergelijkbaar is met RESSOURCES HUMAINES van Laurent Cantet uit 1999, maar zonder de politiek van die film.

J'ai tué Clémence Acéra

2001 | Mysterie, Komedie, Thriller, Fantasy

Frankrijk​/​​Duitsland 2001. Mysterie van Jean-Luc Gaget. Met o.a. Gérald Laroche, Catherine Mouchet, Sacha Bourdo, Pia Baresch en Samir Guesmi.

Pierre (Laroche) werkt in een glasfabriek. Hij gaat van de dagploeg naar de nachtploeg omdat het beter betaalt. Hij hoopt het bestaan van zijn vrouw Carole (Mouchel), die boekhoudster is, en hun twaalf-jarige zoontje Victor (Le Roy) te verbeteren. Onder zijn nieuwe collega`s bij de nachtdienst zit een zekere Fred (Barbé), een imposante kerel met een grote waffel, die amateurbokser is. Door zijn onbehouwen optreden heeft Fred, die een goede arbeider is, een promotie gemist en is teleurgesteld. Hij doet joviaal tegen Pierre, maar maakt hem algauw het leven zuur door zijn frustraties op Pierre te botvieren. Hij beschadigt de auto van Pierre, vernedert hem in het bijzijn van hun collega's, en intimideert hem voortdurend. De situatie wordt onhoudbaar als hij zich aan Victor dreigt te vergrijpen, hoewel Pierre zijn best doet om niet uit zijn slof te schieten. Gelukkig kan hij met de overige collega's goed overweg en als een betonnen vloer gestort moet worden in het huis dat Pierre bouwt, is ook Fred van de partij. Niemand van de collega's durft het echter op te nemen tegen de gemakkelijk ontvlambare Fred, maar door het geduld van Pierre lukt het de agressieve man te matigen, hoewel zijn huwelijk eronder begint te lijden. Pierre lijkt een slappe vent, maar is in wezen een flinke kerel en een doorzetter. Het spel van de twee hoofdrollen is realistisch en zeer geloofwaardig. Barbé is zo echt dat je af en toe blij bent als kijker, dat hij in sommige scènes eventjes afwezig is. Het uitstekende scenario is van Régis Franc, Olivier Dazat, en regisseur Le Guay, die het tempo erin houdt. Het is gebaseerd op een waargebeurd voorval in 1990. Het camerawerk van Jean-Marc Favre geeft de troosteloze sfeer van industrieel Noord-Frankrijk haarfijn weer. Een film die vergelijkbaar is met RESSOURCES HUMAINES van Laurent Cantet uit 1999, maar zonder de politiek van die film.

Romaine

1997 | Komedie

Frankrijk 1997. Komedie van Agnès Obadia. Met o.a. Agnès Obadia, Eva Ionesco, Martine Delumeau, Laurence Côte en Gérald Laroche.

Pierre (Laroche) werkt in een glasfabriek. Hij gaat van de dagploeg naar de nachtploeg omdat het beter betaalt. Hij hoopt het bestaan van zijn vrouw Carole (Mouchel), die boekhoudster is, en hun twaalf-jarige zoontje Victor (Le Roy) te verbeteren. Onder zijn nieuwe collega`s bij de nachtdienst zit een zekere Fred (Barbé), een imposante kerel met een grote waffel, die amateurbokser is. Door zijn onbehouwen optreden heeft Fred, die een goede arbeider is, een promotie gemist en is teleurgesteld. Hij doet joviaal tegen Pierre, maar maakt hem algauw het leven zuur door zijn frustraties op Pierre te botvieren. Hij beschadigt de auto van Pierre, vernedert hem in het bijzijn van hun collega's, en intimideert hem voortdurend. De situatie wordt onhoudbaar als hij zich aan Victor dreigt te vergrijpen, hoewel Pierre zijn best doet om niet uit zijn slof te schieten. Gelukkig kan hij met de overige collega's goed overweg en als een betonnen vloer gestort moet worden in het huis dat Pierre bouwt, is ook Fred van de partij. Niemand van de collega's durft het echter op te nemen tegen de gemakkelijk ontvlambare Fred, maar door het geduld van Pierre lukt het de agressieve man te matigen, hoewel zijn huwelijk eronder begint te lijden. Pierre lijkt een slappe vent, maar is in wezen een flinke kerel en een doorzetter. Het spel van de twee hoofdrollen is realistisch en zeer geloofwaardig. Barbé is zo echt dat je af en toe blij bent als kijker, dat hij in sommige scènes eventjes afwezig is. Het uitstekende scenario is van Régis Franc, Olivier Dazat, en regisseur Le Guay, die het tempo erin houdt. Het is gebaseerd op een waargebeurd voorval in 1990. Het camerawerk van Jean-Marc Favre geeft de troosteloze sfeer van industrieel Noord-Frankrijk haarfijn weer. Een film die vergelijkbaar is met RESSOURCES HUMAINES van Laurent Cantet uit 1999, maar zonder de politiek van die film.

J'irai au paradis car l'enfer est ici

1997 | Misdaad

Frankrijk 1997. Misdaad van Xavier Durringer. Met o.a. Arnaud Giovaninetti, Gérald Laroche, Claire Keim, Jean Miez en Brigitte Catillon.

Pierre (Laroche) werkt in een glasfabriek. Hij gaat van de dagploeg naar de nachtploeg omdat het beter betaalt. Hij hoopt het bestaan van zijn vrouw Carole (Mouchel), die boekhoudster is, en hun twaalf-jarige zoontje Victor (Le Roy) te verbeteren. Onder zijn nieuwe collega`s bij de nachtdienst zit een zekere Fred (Barbé), een imposante kerel met een grote waffel, die amateurbokser is. Door zijn onbehouwen optreden heeft Fred, die een goede arbeider is, een promotie gemist en is teleurgesteld. Hij doet joviaal tegen Pierre, maar maakt hem algauw het leven zuur door zijn frustraties op Pierre te botvieren. Hij beschadigt de auto van Pierre, vernedert hem in het bijzijn van hun collega's, en intimideert hem voortdurend. De situatie wordt onhoudbaar als hij zich aan Victor dreigt te vergrijpen, hoewel Pierre zijn best doet om niet uit zijn slof te schieten. Gelukkig kan hij met de overige collega's goed overweg en als een betonnen vloer gestort moet worden in het huis dat Pierre bouwt, is ook Fred van de partij. Niemand van de collega's durft het echter op te nemen tegen de gemakkelijk ontvlambare Fred, maar door het geduld van Pierre lukt het de agressieve man te matigen, hoewel zijn huwelijk eronder begint te lijden. Pierre lijkt een slappe vent, maar is in wezen een flinke kerel en een doorzetter. Het spel van de twee hoofdrollen is realistisch en zeer geloofwaardig. Barbé is zo echt dat je af en toe blij bent als kijker, dat hij in sommige scènes eventjes afwezig is. Het uitstekende scenario is van Régis Franc, Olivier Dazat, en regisseur Le Guay, die het tempo erin houdt. Het is gebaseerd op een waargebeurd voorval in 1990. Het camerawerk van Jean-Marc Favre geeft de troosteloze sfeer van industrieel Noord-Frankrijk haarfijn weer. Een film die vergelijkbaar is met RESSOURCES HUMAINES van Laurent Cantet uit 1999, maar zonder de politiek van die film.

Rêve de Siam

1992 | Thriller, Drama

Frankrijk 1992. Thriller van Olivier Bourbeillon. Met o.a. Isabelle Otero, Stephen Simms, François Caron, Gérald Laroche en Marc Berman.

In een Noordatlantische haven springt de clandestiene vluchteling, Simms, van een vrachtschip om te ontsnappen aan de zeelui die hem willen aanhouden. Hij wordt opgevangen door Agostini, die de haven kent als zijn broekzak. Deze brengt hem onder in een kleine gemeenschap die in de haven een terrein heeft ingepalmd. Het probleem van de clandestiene vluchtelingen bekeken als een thriller, die gelijktijdig een sociaal drama is. Deze mensen die zowel in eigen land als in hun gastland gezocht worden door de overheid zijn eigenlijk nergens thuis. De groeperingen die hen wensen te helpen werken zelf meestal ook in de marge van de wettelijkheid. Een goed gegeven, verwerkt in een zwak scenario door Bourbeillon, Marie Hella en Rémy Roubakha. Als fotograaf fungeerde Pierre Aim.