Germaine Rouer: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

Le Dolmen tragique

1948 | Misdaad

Frankrijk 1948. Misdaad van Léon Mathot. Met o.a. Paulette Dubost, Michèle Philippe, Marthe Mussine, Germaine Rouer en Annie Rouvre.

Een sombere misdaadgeschiedenis in een somber, afgelegen kasteel op de sombere Bretonse hei. De inspecteur heldert tijdens een séance met een medium een ingewikkelde kwestie op. Bijzonder scenario van Gomez. Een van de laatste films van Mathot, die zich in 1952 terug zou trekken. Al zijn films hebben een hechte regie en zijn boeiend. Ook bekend als TROIS MORTS DANS UN DOLMEN.

Les deux gosses

1936 | Drama

Frankrijk 1936. Drama van Fernand Rivers. Met o.a. Maurice Escande, Dorville, Germaine Rouer, Marguerite Pierry en Annie Ducaux.

Verfilming van de huilerige roman van Pierre Decourcelle. Een kind raakt zoek en wordt weer gevonden. Zó gedateerd dat de film vandaag de dag van weinig artistieke waarde is.

Au Bonheur des Dames

1930 | Komedie

Frankrijk 1930. Komedie van Julien Duvivier. Met o.a. Dita Parlo, Pierre de Guingaud, Armand Bour en Germaine Rouer.

Eind jaren twintig denkt naïef weesmeisje Denise (Parlo) in de Parijse stoffenwinkel van haar oom een betrekking te vinden. De vergammelde zaak is echter zieltogende door het chique warenhuis Au Bonheur des Dames aan de overkant. Wanneer Denise haar geluk aldaar beproeft, zet ze onwetend een tragedie in gang. Fantastische Émile Zola-adaptatie, opgenomen in de destijds voor renovatie gesloten Galeries Lafayette, heeft niets aan bijtende relevantie verloren. In zijn meeslepende zwijgende film, een waar delirium voor Art Deco-zotten, rijgt Duvivier de scènebriljantjes aaneen. Slotakte is cinematografisch zevenklapperdrama.

Le Pauvre village

1921 | Drama

Frankrijk​/​​Zwitserland 1921. Drama van Jean Hervé. Met o.a. Germaine Rouer, Max Maxudian, Abel Jacquin, Roger Monteaux en Edith Blake.

Dit sombere drama speelt zich af rond de overdracht van een rivier aan een elektriciteitsfabriek. Het geld overwint en de oude baas van het dorp pleegt zelfmoord. Het heeft twee bijzonderheden: het openbaart een milieubescherming avant la lettre en het is de eerste verhaalfilm die een lange distributie in het buitenland kent. De regisseur heeft, helaas, het scenario omgebracht en heeft behalve de scènes in Parijs een valleigemeenschap geschapen waar onechtheid de boventoon voert. Overdreven en melodramatisch, al is het goed uitgevoerd.