Robert Valey: regie en scenario.
Er zijn 2 films gevonden.

Docteur Semmelweis

1995 | Biografie, Drama

Frankrijk​/​​Polen 1995. Biografie van Roger Andrieux. Met o.a. Philippe Volter, Fanny Bastien, Marc de Jonge, Maria Pakulnis en Piotr Gasowski.

Wenen tijdens de strenge winter van 1846. De briljante arts Ignaz Philipp Semmelweis (Volter), een Hongaar, verricht baanbrekend werk op het gebied van de onvruchtbaarheid. Door zijn afgunstige collega`s wordt hij met de nek bekeken. Hij heeft het vooral moeilijk met dokter Klein (De Jonge), die zijn experimenten als onzinnig van tafel veegt. Semmelweis vindt steun bij Katia (Bastien) een jonge weduwe met wie hij een hartstochtelijke relatie krijgt. Gedramatiseerde biografie van de grondlegger van de moderne chirurgie met een schitterende rol van Volter. De film schetst een aangrijpend beeld van de medische wereld rond 1850. Vooral de openingssc[KA2]enes (een vrouw die sterft na een bevalling) zijn niet geschikt voor gevoelige kijkers. Het scenario is van Robert Valey en Jean-Vincent Fournier. Het camerawerk van Tomasz Wert is effectief, maar flatteert niet altijd. 16/9.

La nouvelle vague par elle-même

1964 | Documentaire

Frankrijk 1964. Documentaire van Robert Valey. Met o.a. Claude Chabrol, Jacques Demy, Georges Franju, Jean-Luc Godard en Henri Langlois.

In 1964 maakte regisseur/scenarioschrijver Valey een balans van de nouvelle vague op, vijf jaar na de geboorte, op het moment dat de grote namen, die deze stroming hadden voortgebracht, hun eerste commerciële flops hadden en door de kritiek waren neergesabeld. Valey laat de scheppers van de nieuwe golf aan het woord komen, die in 1962 zijn hoogtepunt beleefde. Ze praten honderduit over hun eerste film, hoe deze tot stand kwam, de moeilijkheden die ze ondervonden, enz. enz. Tevens toont Valey een beeld van het filmfestival van Cannes in 1959 waar de term nouvelle vague ontstond. Een hoop hoogdravend gelul, dat de gewone filmliefhebber siberisch laat. Hooguit interessant voor filmstudenten en -historici. Het commentaar wordt ingesproken door François Maistre. Het camerawerk is van Jean Isnard. In 1995 werd deze documentaire bewerkt door Janine Bazin en André Labarthe tot een film van een uur met nieuw commentaar van Jean-Claude Dauphin.