Didier Harlman: cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Navarro : Le fils unique

1995 | Misdaad

Frankrijk​/​​Zwitserland 1995. Misdaad van Patrick Jamain. Met o.a. Roger Hanin, Christian Rauth, Daniel Rialet, Jacques Martial en Jean-Claude Caron.

Commissaris Navarro (Hanin) krijgt een delicate opdracht: hij moet een bende oprollen die vanuit Belgi[KA3]e in de dodelijke crack handelt, terwijl de grote bazen die aan de touwtjes trekken, hoog en droog in Parijs zitten. Als hij met het onderzoek bezig is, krijgt onze commissaris bezoek van een zekere Garcia (Souza) die zijn zoon Sylvain (Philippe Bas), een drugsverslaafde, als vermist opgeeft. Navarro staat verbaasd over de wanhoop van een vader die een niet al te beste relatie met zijn zoon had. Puur formulewerk, waarin menselijke gevoelens mogen domineren boven de plichten van een dienstklopper. Kijkvoer voor de Navarro-fans en genreliefhebbers die het nooit genoeg vinden. Het scenario is van Eric Prungnaud, Sylviane Corgiat en Tito Topin. Daniel Diot stond achter de camera. Formaat 16:9. Nicam Stereo.

Pépita

1993 | Komedie, Familiefilm

Italië​/​​Frankrijk​/​​Tsjechoslowakije 1993. Komedie van Dominique Baron. Met o.a. Dominique Lavanant, Mélodie Gonthier, Anna Miasedova, Pier Paolo Capponi en Christian Rauth.

P[KA1]epita (Gonthier) is een opgewekte, pittige maar vrijgevochten meid van tien. Ze is dikwijls alleen, omdat haar moeder er nogal een geheimzinnige levenswandel op nahoudt. Gelukkig zijn er Elvire (Attie), haar Afrikaanse oppas, en Plume Bouline (Lavanant), een vrouw met een bloemenwinkeltje en diens hond Redford. Toch voelt Pépita zich alleen en ze gaat op zoek naar haar oom die ergens in Tsjechië boswachter moet zijn. De goedige Plume gaat haar achterna en spoort haar op in de trein. Samen bereiken ze de uitgestrekte bossen van Bohemen. Een kind dat naar geluk en geborgenheid hunkert in een vreemde, soms wrede wereld, waarin ze ook hartelijke mensen tegenkomt. De film balanceert gevaarlijk op de grens tussen serieus drama en goedkoop sentiment, maar Gonthier speelt zo vertederend en ontwapenend dat je ongemerkt blijft kijken. Regisseur Baron schreef het scenario, dat door Georges Barsky op de gevoelige laag werd vastgelegd. Gefilmd in 1991.

Maniaque

1992 | Experimenteel

Frankrijk 1992. Experimenteel van Jean-Christophe Averty. Met o.a. Roger-Patrice Bernard, Michèle Lituac en Didier Harlman.

Een vreemd experiment dat regisseur/scenarist Averty een videogram noemt. Hij speelt met het beeld, laat zijn personages ontdubbelen, een dialoog voeren met zichzelf. Hij mengt levende beelden en animatie door elkaar, in een woord hij speelt een visueel spel. Centraal staat Bernard die zijn dagindeling opsomt. Hij leeft nog steeds onder het juk van zijn moeder, alhoewel deze al vijf jaar dood is. Op gebied van de liefde staat hij nog op self service. Wanneer hij Lituac leert kennen, een ervaren vrouw, krijgt hij raad van zijn collega Harlman. Chaotisch en moeilijk te volgen. Op het einde vraag je je af of het allemaal wel de moeite waard was. Gebaseerd op een roman van Frédéric Klein. Fotografie van Jean-Claude Saillier en Michel Chauvelier.