Romuald: cast en muziek.
Er zijn 7 films gevonden.

Saint-Tropez interdit

1987 | Erotiek

Frankrijk 1987. Erotiek van José Benazeraf. Met o.a. Véronique Catanzaro en André-Richard Volnievy.

Benazeraf, een geroutineerde producent van seksfilms, komt terug met een soort reportage, waarvan de titel al genoeg zegt over de inhoud. Het gaat om een opeenvolging van onsamenhangende scènes waarin het onmogelijk is om de werkelijkheid te onderscheiden van de verzinsels, die bestaan uit vele korte stukjes. Twee commentaarstemmen vertellen over overspel in gezelschap, een barbecue-party, een sekte van lesbische amazones, een gemaskerd bal, de spelletjes van twee lesbiennes en een python, een cabaretvoorstelling en pantervrouwen die in de kooien van een vroegere dierentuin zijn opgesloten, enz... Wat een toestand! Hoewel dit samengeraapte zooitje enkele wonderlijke en verwarrende scènes bevat, is er ook te veel rommel bij.

Le sexe à la barre

1985 | Erotiek

Frankrijk 1985. Erotiek van Georges Cachoux. Met o.a. Jean-Claude Bercq, André Chazel, Isabelle Desprey, Anne Libert en Christine Nivel.

Om te ontnappen aan de angstvallige bewaking van hun echtgenoten, richten twee onderneemsters een soort van privé-club op - met dezelfde naam als de titel - teneinde zich ongestoord aan hun uitspattingen te kunnen overgeven. Deze rolprent is in alle opzichten zo amateuristisch, dat van de klassifikatie van seksfilm, zoals de Franse censuurcommissie in 1975 had bepaald, in 1982 weer werd afgezien. Dat zegt genoeg!

Les Vrésiliennes du Bois de Boulogne

1984 | Erotiek

Frankrijk 1984. Erotiek van Robert Thomas. Met o.a. Rebecca Potok, Michel Godin, Yvan Varco, Angela York en Colette Duval.

De hoofdpersonen zijn twee Brazilianen die in Parijs wonen. Eén van hen is een travestiet die zich prostitueert in het Bois de Boulogne, de ander doet zich voor als gigolo om zo in de Braziliaanse cabaretclubs toegelaten te worden waar de specialiteit travestie blijkt te zijn. Dit is dan ook de enige interessante kant van deze slechte film, eigenlijk meer een documentaire dan een speelfilm.

Mon curé chez les nudistes

1982 | Komedie

Frankrijk 1982. Komedie van Robert Thomas. Met o.a. Paul Préboist, Georges Descrières, Katia Tchenko, Jean-Marc Thibault en Philippe Nicaud.

De beproevingen die een priester moet doorstaan terwijl hij een groep nudisten probeert te bekeren zijn debiel, waardeloos en stompzinnig. Het zou teveel gevraagd zijn iets anders te verwachten van Thomas, maar hier is hij werkelijk beneden alle peil. Het valt te betreuren dat een goed acteur als Préboist verdwaalt in zijn onmogelijke priesterrol en dat de andere acteurs niet veel beter zijn.

Ma femme vous plaît... j'adore la vôtre

1975 | Erotiek

Frankrijk 1975. Erotiek van Georges Cachoux. Met o.a. Jean-Claude Bercq, Michel David, Nathalie Nort, Isabelle Desprey en Franc Crosnier.

Parijse avonturen van een journalist c.q. ladykiller die stukje bij beetje tot zichzelf komt op de Caraïbische eilanden. Uiteindelijk richt hij een oppositiekrant op, hetgeen helemaal niet past bij dit opschepperige en onsympathieke personage. Het sop is de kool niet waard, een film die niets voorstelt. Ook bekend als FEMMES VICIEUSES.

Le triangle écorché

1975 | Drama

Frankrijk 1975. Drama van Pierre Kalfon. Met o.a. Sabine Glaser, Jacques Portet, Henri Deus, Frédéric Mitterrand en Sarah Sterling.

Het klassieke verhaal van een driehoeksrelatie binnen een bourgeois-gezin. Ditmaal is het de vrouw die een minnaar neemt. De gehele film is opgebouwd rond de vraag of zij bij haar man weggaat of niet. Een mager thema, bewerkt met behulp van eindeloos geklets, zogenaamd om de in dit milieu gangbare zeden weer te geven. Een tamelijk saaie film, de laatste van deze cineast die zich sedertdien heeft gericht op de productie en de distributie. De muziek is niet gek.

Les Intrus

1971 | Thriller

Frankrijk 1971. Thriller van Sergio Gobbi. Met o.a. Charles Aznavour, Raymond Pellegrin, Marie-Christine Barrault, Albert Minski en Katia Aznavour.

De rijke chirurg Aznavour woont met zijn vrouw Barrault en zijn dochter in een sjieke villa, waar hij op een dag wordt bezocht door gangster Pellegrin die 100 miljoen wil. Zo niet dan zal collega-gangster Minski de dochter van Aznavour doden. Aznavour slaagt erin te ontsnappen en keert terug naar de villa om met de gangster af te rekenen... Een dankbaar thema, dat door Gobbi echter stijlloos en banaal wordt ingeblikt zodat de film veel van zijn potentiële spanning verliest. Scenario van Sergio Gobbi en Charles Aznavour. Camerawerk van Daniel Diot.