Marianne Comtell

Une leçon particulière

Frankrijk 1996. Komedie van Yves Boisset. Met o.a. Roland Giraud, Clotilde Courau, Julien Rivière, Gabrielle Forest en Jean-Pol Dubois.

Brigade mondaine

Frankrijk 1978. Misdaad van Jacques Scandelari. Met o.a. Patrice Valota, Odile Michel, Florence Cayrol, Patrick Olivier en Jacques Berthier.

Het lijk van een jong meisje wordt gevonden met een overdosis aan een seksueel stimulerend en wilsverzwakkend middel. Een inspecteur van de zedenpolitie komt op het spoor van een liederlijke graaf, maar krijgt pressie van bovenaf om het onderzoek te stoppen vanwege diens regeringsverleden. De politie doet toch een inval tijdens een grote orgie op een kasteel. De fluttige serie-roman van Gérard de Villiers werd zo mogelijk een nog slechtere film zonder enige spanning, waarbij de regisseur zich zichtbaar alleen interesseerde voor sadistisch rituele orgiescènes die een barokke vormgeving kregen. De constante disco-muziek is een aanslag op het uithoudingsvermogen.

Allez... on se téléphone

Frankrijk 1974. Komedie van Philippe Viard. Met o.a. Marianne Comtell, Bernard le Cocq en Bruno Rigutto.

Natalie zal met Pierre gaan trouwen. Ze komt Basile tegen. Ze worden hopeloos verliefd maar hebben tegengestelde karakters. Natalie trouwt met Pierre. Dat is alles. Gefilmd met een minimum aan middelen: drie personages, een beetje Parijs en veel in de natuur van Eure-et-Loire en Finistère. Een onbekende film van een onbekende regisseur en met dito acteurs. Dat is toch wel jammer omdat ondanks enkele flaters deze intieme kroniek aantrekkelijk blijkt te zijn en doet denken aan de vagebondenhumor en de gevoeligheid van enkele films uit 'Nouvelle Vague'

Paolo il caldo

Italië 1973. Komedie van Marco Vicario. Met o.a. Giancarlo Giannini, Rossana Podestà, Gastone Moschin, Adriana Asti en Vittorio Caprioli.

Een Siciliaanse baron blijkt als kind al de hitsige aard van zijn voorvaderen te hebben geërfd en maakt als volwassene een reeks van veroveringen, zonder onderscheid in rang en stand en laat fascisme, oorlog en bevrijding als onbelangrijke incidenten aan zich voorbij gaan. Als bejaarde is zijn geest nog steeds willig, maar het vlees wordt zwak en het huwelijk met een jonge apothekersdochter biedt geen soelaas, omdat ze frigide is. De film heeft minder aandacht voor de seksscènes dan de uitsluitende interesse van de hoofdpersoon doet verwachten en legt vooral het accent op familie-, gezins- en politieke conflicten, maar haalt daarmee zoveel zó kluchtig overhoop, dat het uiteindelijke resultaat oppervlakkig en vermoeiend platvloers wordt.

À la guerre comme à la guerre

Duitsland​/​​Frankrijk​/​​Italië 1972. Komedie van Bernard Borderie. Met o.a. Marianne Comtell, Curd Jürgens en Leonard Whiting.

Een Siciliaanse baron blijkt als kind al de hitsige aard van zijn voorvaderen te hebben geërfd en maakt als volwassene een reeks van veroveringen, zonder onderscheid in rang en stand en laat fascisme, oorlog en bevrijding als onbelangrijke incidenten aan zich voorbij gaan. Als bejaarde is zijn geest nog steeds willig, maar het vlees wordt zwak en het huwelijk met een jonge apothekersdochter biedt geen soelaas, omdat ze frigide is. De film heeft minder aandacht voor de seksscènes dan de uitsluitende interesse van de hoofdpersoon doet verwachten en legt vooral het accent op familie-, gezins- en politieke conflicten, maar haalt daarmee zoveel zó kluchtig overhoop, dat het uiteindelijke resultaat oppervlakkig en vermoeiend platvloers wordt.

A la guerre comme à la guerre

Italië​/​​Duitsland​/​​Frankrijk 1971. Oorlogsfilm van Bernard Borderie. Met o.a. Leonard Whiting, Curd Jürgens, Sylvie Fennec, Marianne Comtell en Silvia Dionisio.

Een jonge Oostenrijkse militair die verliefd is boven zijn stand wil zich tijdens WO I onderscheiden door een vijandelijke generaal gevangen te nemen. De mislukking van zijn plan noodzaakt hem te vluchten in vrouwenkleding en hij beleeft daarin allerlei pikant bedoelde avonturen. De film combineert de flauwste elementen uit de kluchttraditie van de coproducerende landen, verspilt het talent van de acteurs en de tijd van de toeschouwer. Scenario van Claude Brule en Bernard Borderie.

Il Commissario Pepe

Italië 1969. Drama van Ettore Scola. Met o.a. Ugo Tognazzi, Silvia Dionisío, Tano Cimarosa, Giuseppe Maffioli en Marianne Comtell.

De rust in een provincieplaatsje wordt opeens verstoord als de politiecommisaris ontdekt dat met name notabelen betrokken zijn bij, of profiteren van, clandestiene prostitutie. Hij aarzelt tussen schandaalverwekkende arrestaties of het accepteren van zwijggeld, maar neemt tenslotte ontslag. Sociale satire in vijfde film van Scola blijft aan de oppervlakte en is inmiddels weinig verrassend - en bovendien nogal indirect, namelijk, via affiches, aanplakbiljetten en slogans op binnen- en buitendecors - zodat alleen maar een onderhoudende, 'gewone film' overblijft met een goede, vrij serieuze rol van Tognazzi.

Cran d'arrêt

Italië​/​​Frankrijk 1969. Drama van Yves Boisset. Met o.a. Bruno Cremer, Renaud Verley, Marianne Comtell, Raffaella Carrà en Marina Berti.

Een wegens euthanasie uit zijn functie ontheven arts wordt de verzorger van een jonge alcoholist, die zich verantwoordelijk meent voor de zelfmoord van een meisje. De arts ontdekt dat haar dood het gevolg is van een criminele intrige. Een ietwat moeizame en niet altijd overtuigende combinatie van een thriller en een psycho-analytisch drama, met voldoende verhaalswendingen om de aandacht vast te houden en een solide hoofdrol van Crémer. Het scenario is van regisseur Boisset, Antoine Blondin en Francis Cosne naar de roman Venus privée van Giorgio Serrananco.