Massimo Ghini

La cittadella

Italië 2003. Fabrizio Costa. Met o.a. Barbora Bobulova, Massimo Ghini, Frantisek D., Juraj Rasla en Franco Castellano.

Imperium: Augustus

Spanje​/​​Duitsland​/​​Italië​/​​Frankrijk​/​​Oostenrijk​/​​Verenigd Koninkrijk 2003. Drama van Roger Young en Robert Young. Met o.a. Peter O'Toole, Charlotte Rampling, Vittoria Belvedere, Benjamin Sadler en Ken Duken.

Papa Giovanni - Ioannes XXIII

Italië 2002. Biografie van Giorgio Capitani. Met o.a. Edward Asner, Michael Mendl, Claude Rich, Sydne Rome en Roberto Accornero.

Nos miran

Spanje​/​​Italië 2002. Drama van Norberto López Amado. Met o.a. Carmelo Gómez, Icíar Bollaín, Massimo Ghini, Margarita Lozano en Roberto Álvarez.

'Ze zijn onder ons'. Deze geheimzinnige zin krijgt politiecommissaris Juan tijdens zijn onderzoek in de zaak van de verdwenen industrieel Barreiros vaak te horen. Spoedig begint hij er zelf in te geloven. Maar wie zijn 'ze' en wat willen ze van hem en zijn gezin? Door zijn eigen verleden ingehaald, dreigt Juan zijn verstand te verliezen.

Il pranzo della domenica

Italië 2002. Komedie van Carlo Vanzina. Met o.a. Massimo Ghini, Barbara De Rossi en Maurizio Mattioli.

'Ze zijn onder ons'. Deze geheimzinnige zin krijgt politiecommissaris Juan tijdens zijn onderzoek in de zaak van de verdwenen industrieel Barreiros vaak te horen. Spoedig begint hij er zelf in te geloven. Maar wie zijn 'ze' en wat willen ze van hem en zijn gezin? Door zijn eigen verleden ingehaald, dreigt Juan zijn verstand te verliezen.

Dr. Lucille

Zuid-Afrika​/​​Canada​/​​Italië 2001. Biografie van George Mihalka. Met o.a. Louis Gossett jr, Marina Orsini, Massimo Ghini, Vanessa Cooke en Tumisho Masha.

'Ze zijn onder ons'. Deze geheimzinnige zin krijgt politiecommissaris Juan tijdens zijn onderzoek in de zaak van de verdwenen industrieel Barreiros vaak te horen. Spoedig begint hij er zelf in te geloven. Maar wie zijn 'ze' en wat willen ze van hem en zijn gezin? Door zijn eigen verleden ingehaald, dreigt Juan zijn verstand te verliezen.

Een vrouw van het Noorden

Nederland​/​​Italië 1999. Drama van Frans Weisz. Met o.a. Johanna ter Steege, Massimo Ghini, Douglas Henshall, Lena Headey en Claudio Amendola.

Emilie van Thuile (Johanna ter Steege) is in 1899 weduwe geworden. Ze is bedroefd en gedeprimeerd. Op doktersadvies reist ze naar Itali[KA3]e, waar haar veel te vroeg gestorven echtgenoot als archeoloog opgravingen deed. Ze wordt in de kuurplaats Bagni di Lucca hoffelijk ontvangen door Hugo Aylva (Ghini), de assistent van haar overleden man. Ze is zich niet bewust dat Hugo haar bewondert en heimelijk op haar verliefd is. Hugo wil de situatie rustig afwachten. In Bagno di Lucca arriveert ook Aldo Ardo (Amendola), een onstuimige officier uit het leger, die het leven in de kazerne even voor gezien houdt. Er ontwikkelt zich een intieme relatie tussen Emilie en Aldo, maar als Aldo hoog en breed zijn verovering gemaakt heeft, kiest hij toch voor het leger. Emilie staat in dubio of zij terug zal keren naar het Noorden. Regisseur Weisz is voorzichtig, subtiel en met precisie te werk gegaan. Zijn hoofdrol Ter Steege is waardig en goed gecast, maar de film is ondanks zijn fraaie aanpak en mooie uitvoering niet opvallend genoeg, vergeleken bij gelijksoortige werken van collega-cineasten uit Engeland, Itali[KA3]e of Frankrijk. Het scenario is van Ger Thijs en Angelo Pasquini naar de novelle [KL]Aan de weg der vreugde[KLE] van Louis Couperus. Het camerawerk van Goert Giltay is beslist indrukwekkend. De film werd geproduceerd met een niet gering budget (naar Nederlandse maatstaven althans) van ongeveer drie miljoen euro en subsidie voor de distributie (maar dat heeft weinig geholpen). Geen bioscoopfilm, maar wie de kans krijgt om hem op de tv te gaan zien, moet die grijpen. Heel wat beter dan de fraai ingepakte kitsch van Rosamunde Pilcher of Danielle Steel. Ook bekend als UNA DONNA DEL NORD.

Grazie di tutto

Italië 1998. Komedie van Luca Manfredi. Met o.a. Massimo Ghini, Nancy Brilli, Nino Manfredi, Giuliua Lazzarini en Sergio Forconi.

Innemend drama over een kinderloos koppel dat de stad inruilt voor het platteland. De vrouw hoort dat de buren op zoek gaan naar hun zoon in Afrika en ze stelt voor hun bejaarde ouders (o.a Nino Manfredi, de vader van de regisseur) tijdelijk in huis te nemen. Samenleven blijkt niet makkelijk maar na tragisch nieuws uit Afrika zijn de oudjes volledig op het koppel aangewezen. Nino Manfredi, een van de meest populaire Italiaanse film- en televisiesterren, overleed vier juni 2004 op 83-jarige leeftijd. Gefilmd in Abbadia Ardenga, een duizend jaar oude abdij even ten zuiden van Siena in Toscane.

La tregua

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 1997. Drama van Francesco Rosi. Met o.a. John Turturro, Rade Serbedzija, Massimo Ghini, Agnieszka Wagner en Stefano Dionisi.

Chemicus Primo Levi gaf zijn vak na 1945 op, om verslag te doen van zijn ervaringen in Auschwitz en van de tijd vlak erna. La tregua is de verfilming van zijn tweede boek, met Turturro in de rol van Levi. In 1945 wordt Levi door Russische soldaten bevrijd uit het concentratiekamp. Hier begint een lange reis vol ontberingen naar zijn geboortestad Turijn. Levi worstelt met schuldgevoelens tegenover alle overledenen en heeft moeite met het herwinnen van de wil om te leven. In de episch gekadreerde landschappen van veeltalig Oost-Europa lijkt hij hopeloos verloren: 'God kan niet bestaan als Auschwitz bestaat.'

Va dove ti porta il cuore

Frankrijk​/​​Italië​/​​Duitsland 1996. Cristina Comencini. Met o.a. Virna Lisi, Margherita Buy, Galatea Ranzi, Valentina Chico en Massimo Ghini.

Chemicus Primo Levi gaf zijn vak na 1945 op, om verslag te doen van zijn ervaringen in Auschwitz en van de tijd vlak erna. La tregua is de verfilming van zijn tweede boek, met Turturro in de rol van Levi. In 1945 wordt Levi door Russische soldaten bevrijd uit het concentratiekamp. Hier begint een lange reis vol ontberingen naar zijn geboortestad Turijn. Levi worstelt met schuldgevoelens tegenover alle overledenen en heeft moeite met het herwinnen van de wil om te leven. In de episch gekadreerde landschappen van veeltalig Oost-Europa lijkt hij hopeloos verloren: 'God kan niet bestaan als Auschwitz bestaat.'

Sensa pelle

Italië 1994. Drama van Alessandro D'Alatri. Met o.a. Anna Galiena, Massimo Ghini en Kim Rossi Stuart.

Psychologisch drama over een bourgeois echtpaar dat een aangenaam, rustig leven leidt. Dit wordt compleet in de war gebracht door de komst van een psychotische jongeman (Stuart). Eerst lijkt hij vrij normaal, maar langzamerhand begint zijn gedrag het paar te verontrusten, vooral als hij zijn aandacht op de vrouw (Galiena) richt. Er wordt niet buitengewoon goed maar wel vakkundig geacteerd. Dat geldt ook voor de regie van D'Alatri, het tempo is wat traag en er zijn onvolkomenheden in het script.

Senza pelle

Italië 1993. Drama van Alessandro D'Alatri en Allessandro D'Alatri. Met o.a. Anna Galiena, Massimo Ghini, Maria Grazia Grassini, Paola Tiziana Gruciani en Kim Rossi Stuart.

De vrouw van buschauffeur Riccardo (Ghini) weigert te scheiden, maar hij leeft al vijf jaar heel gelukkig samen met Gina (Galiena), die bij de post werkt. Ze hebben samen een zoontje. Gina ontvangt zomaar ineens brieven van een onbekende bewonderaar. Aanvankelijk was ze geflatteerd door de proza[KA3]ische en po[KA3]etische regels, maar ze krijgt uiteindelijk een onbestemd gevoel over de epistels. Riccardo wordt jaloers en verdenkt haar van overspel. Gina wil haar onschuld bewijzen. Gina en Riccardo denken dat de schrijver Saverio (Stuart) achter de tralies behoort, maar als ze hem beter leren kennen willen ze hem helpen. Saverio stoort zich aan de dagelijkse realiteit omdat hij volgens zijn psychiater geen emotionele huid heeft die hem beschermt. Zwaarwichtig filmwerk dat verzuipt in de dialogen en zo afstandelijk en onpersoonlijk gefilmd werd dat identificatie met de personages zo goed als onmogelijk is. De bezetenheid die de figuur van Saverio zou moeten drijven blijft compleet steken, zodat de film geen doel treft. De onderhuidse spanning waarnaar de titel verwijst voel je helemaal niet. Het scenario is van regisseur D'Alatri. Het camerawerk is van Claudio Collepiccolo.

Cominciò tutto per caso

Italië 1993. Komedie van Umberto Marino. Met o.a. Margherita Buy, Massimo Ghini, Barbara Jane Ricasa, Raoul Bova en Laura Marinoni.

Een eerste regiepoging van scenarioschrijver Marino met een genietbare bitterzoete romantische komedie als resultaat. Stefania (Buy) is zogenaamd actrice maar uiteindelijk teksten van films inspreekt. Luca (Ghini), vroeger een politiek activist, is nu journalist. Ze zijn al een paar jaar getrouwd en hun financi[KA3]ele situatie is sinds kort stabiel. Zij heeft een contract getekend om de stem van de hoofdrolspeelster in een eindeloze Zuidamerikaanse soap-opera na te synchroniseren en Luca werkt bij de redactie van een weekblad. Het is het perfecte moment om het huis op orde te brengen en een kind te krijgen. Dus nemen zij een Filippijns meisje in dienst, die verliefd wordt op een jonge Italiaanse loodgieter, Romolo (Bova). De liefde tussen Romolo en het meisje (Ricasa) bloeit, terwijl Stefania's huwelijk wankelt, wanneer Luca haar bedriegt met een andere vrouw. Ze tracht de romance van haar dienstmeid kapot te maken.

Volevamo essere gli U2

Italië 1992. Muziek van Andrea Barzini. Met o.a. Marco Galli, Enrico Lo Verso, Alberto Molinari, Carolina Salomè en Federico Scribani.

Film naar het toneelstuk van Umberto Marino over zes jonge mensen die ervan dromen succesvolle popmusici te worden, naar het voorbeeld van de Ierse band U2. Misschien alleen maar door de wens samen te blijven en alle sociale en culturele verschillen te vergeten. Na een jaar van oefenen en optreden in rokerige kelders zijn al hun illusies, en hun jeugd, vervlogen. Ook daarbuiten is de wereld radicaal veranderd: de Berlijnse muur is gevallen en ideologie is achterhaald. De zes vrienden besluiten hun dromen op te geven en zich aan te passen aan de realiteit. Een goed verhaal, dat in handen van een betere regisseur meer tot zijn recht zou zijn gekomen.

Persone perbene

Italië 1992. Misdaad van Francesco Laudadio. Met o.a. Massimo Ghini, Elena Sofia Ricci, Eros Pagni, Marina Giulia Cavalli en Fabio Camilli.

Ghini is een bekwaam manager. Hij is specialist op het gebied van investeringsfondsen en verkeert in een benijdenswaardige positie. Maar dan keert het tij zich tegen hem en gaat hij bijna failliet. Hij neemt het besluit om zich voortaan alleen nog maar met het witwassen van zwart geld bezig te houden. Omdat hij door zijn partners erin wordt geluisd, wordt hij gedwongen een zakenman te doden, die met de politie samenwerkt in het onderzoek naar het zwarte geldcircuit. Hij bespioneert de zakenman met zijn vrouw en kinderen, en wordt uiteindelijk op de vrouw verliefd. Om zijn financiële problemen op te lossen, vermoordt hij de zakenman. Daarna maakt hij heel voorzichtig de weduwe het hof en verlaat hij zijn eigen gezin. Op die manier manoeuvreert Ghini zich opnieuw in een moeilijke positie, waarvan de afloop onzeker is. De regie van deze film is matig, maar de vertolking is erg goed.

Il tolgo disturbo

Italië​/​​Frankrijk 1992. Komedie van Dino Risi. Met o.a. Vittorio Gassman, Dominique Sanda, Valentina Holtkampf, Elliott Gould en Firmine Richard.

Als gevolg van een wetswijziging wordt de enigszins demente opa Gassman uit de verpleeginrichting ontslagen en naar huis gestuurd. Zijn boze schoondochter Sanda (net gescheiden van zijn zoon) heeft net zijn fraaie villa ingepikt. Ze heeft er d'r nestje gebouwd voor dochtertje Holtkamp, haar nieuwe vlam en diens dochter. Sanda is de oude man liever kwijt dan rijk. Zij doet er alles aan om Gassman te isoleren. Kleindochter Holtkamp krijgt door de scheiding te weinig aandacht, maar kan het met haar eenzame grootvader goed vinden. Ze verstopt zich met hem aan de rand van het bos. Als ze onvindbaar zijn, alarmeert Sanda de politie. Eenmaal gevonden, stuurt mamma Sanda haar dochter naar een kostschool. Laatste rol van Gassman over een gevoelig en teer thema. De film glijdt af en toe uit in de richting van een klucht. Dit zij vergeven. Scenario van Enrico Oldoini, Bernardino Zapponi en regisseur Risi en camerawerk van Blasco Giurato.

Zitti e Mosca

Italië 1991. Alessandro Benvenuti. Met o.a. Alessandro Benvenuti, Athinia Cenci, Massimo Ghini, Alida Valli en Novello Novelli.

Een politieke satire over de misleiding van de communisten en de linksen in Itali[KA3]e en over de polemieken waarmee de naamsverandering van de Italiaanse Communistische Partij (PCI) in Links-democratische Partij (PDS) begin 1991 gepaard ging. Het verhaal speelt zich af in een landelijk Toscaans dorp tijdens het eerste Eenheidsfestival van de PDS. Er worden zowel vrolijke als trieste verhalen verteld door vier generaties Italianen, die de veranderingen in de Italiaanse samenleving weerspiegelen. Deze diverse personages leveren spottende en ontgoochelende commentaren op de hedendaagse politiek na de val van het communisme in Oost-Europa. De film is uitsluitend interessant voor Italiaanse kijkers die bekend zijn met het politieke systeem, de corruptie, de vriendjespolitiek en de malaise in hun land.

Una storia semplice

Italië 1991. Mysterie van Emidio Greco. Met o.a. Gian Maria Volonté, Ennio Fantastichini, Ricky Tognazzi, Massimo Ghini en Gianluca Favilla.

In deze film brengt regisseur Greco de laatste novelle van de Siciliaanse schrijver Leonardo Sciascia tot leven. Het rijke en ingewikkelde verhaal speelt zich af in de binnenlanden van Sicilië, zonder evenwel te verwijzen naar mafia of drugs, en geeft een beklemmend beeld van deze landstreek. Het begint allemaal met de dood van een diplomaat, die we alleen als lijk te zien krijgen, maar het raadselachtige zit hem in de brieven die Pirandello en Garibaldi aan zijn familie stuurden. Daarin schreven ze dat hij voor zijn dood naar zijn verlaten villa aan het speuren was. Zijn telefoontje naar de politie bracht een onderzoek op gang, dat aan het einde een pijnlijk ironische wending neemt. Volonté zet een schitterende rol neer als verbitterde professor, wijsgeworden door ook de ervaring. Tonino Delli Colli brengt met zijn camera de lokale bevolking prachtig in beeld. Ook bekend als A SIMPLE STORY.

La riffa

Italië 1991. Drama van Francesco Laudadio. Met o.a. Monica Bellucci, Massimo Ghini, Giulio Scarpati, Elena Cantarone en Gianluca Favilla.

Deze film, die een smakelijke schoonheid in de hoofdrol heeft, is mooi om te zien maar mist elke overtuigingskracht. Als haar man een dodelijk ongeluk krijgt, blijft Bellucci achter met haar dochtertje. Het society-leventje dat ze hebben geleid, blijkt niet meer te zijn geweest dan een façade voor een gigantische hoop schulden. De vrienden van haar man en de andere mannen die ze ontmoet, zien haar uitsluitend als lustobject. Dan besluit ze de schulden te delgen door haar charmes te gelde te maken. Ze organiseert een loterij. Twintig mannen zetten ieder honderd miljoen lire in, en de winnaar kan rekenen op vier jaren met haar. Kon dit beeldschone model nu maar acteren...

La contre-allée

Frankrijk 1991. Komedie van Isabel Sebastien. Met o.a. Jennifer Covillault, Caroline Cellier, Jacqueline Maillan, Jacques Perrin en Massimo Ghini.

De twaalfjarige Marie (Covillault) voelt zich niet thuis in het enorme appartement aan de Avenue Foch, dat haar ouders zojuist hebben betrokken. Gelukkig dat een vriendin van haar leeftijd en een vriend van haar vader haar met het wereldje van de buurt laten kennismaken. Eigenlijk geen wereldje, want de Avenue Foch is het symbool zelve van de negen grote avenues die naar de Arc de Triomphe leiden. Het gaat dus om de duurste vierkante meters van Parijs; de woonomgeving van de miljardairs. Geen zedenstudie maar een reeks clichés en wat inhoudsloos gebabbel. Het acteerwerk varieert van boeiend (Covillault) tot hinderlijk (Maillan), via de rol die de kijker totaal onverschillig laat (Perrin). Kortom, veel chique gedoe zonder inhoud.

Americano rosso

Italië 1991. Drama van Alessandro d'Alatri. Met o.a. Burt Young, Fabrizio Bentivoglio, Valeria Milillo, Sabrina Ferilli en Eros Pagni.

Augustus 1934, in de noord-Italiaanse provincie Veneto. Bentivoglio, een typische playboy, liever lui dan moe, werkt voor het huwelijksbureau van zijn oom. Hij houdt van vrouwen en dat brengt hem in moeilijkheden: hij wordt ontslagen als oom ontdekt dat hij rotzooit met tante. Toevallig komt hij dan een Amerikaan tegen van Italiaanse afkomst (Burt Young), vers uit de V.S. en op zoek naar een Italiaanse maagd om mee te trouwen. In Young's Lancia Augusta Cabriolet rijden de twee mannen door Veneto naar de Adriatische kust, op zoek naar een geschikt meisje. Bentivoglio stelt Young aan een aantal meisjes voor: een danseres, een weduwe, een verlegen boerendochter, een nietsontziende avonturierster, een serveerster. Young vindt inderdaad een vrouw. Er zit nog een mysterieuze draai aan het slot. Zorgvuldig gefilmd, goed geregisseerd en prima gespeeld.

Nel giardino delle rose

Italië 1990. Drama van Luciano Martino. Met o.a. Ottavia Piccolo, Massimo Ghini, Barbara De Rossi, Gioia Scola en Giancarlo Giannini.

Aan het begin van de film zien we hoe een jonge moeder haar zoontje Claudio gedichten voorleest in een rozentuin. Jaren later woont Claudio als een yuppie in Milaan. Zijn moeder in Napels is weduwe geworden en beladen met schulden. Ze zien elkaar nooit. Als kind heeft Claudio haar eens betrapt in een omhelzing met Tramontano, de onderwijzer en hij gaat ervan uit dat zij zijn vader, een alcoholist, bedroog. Hij kan geen normale relatie onderhouden. Zijn moeder schrijft hem een brief en sterft. Dan moet hij in het reine zien te komen met zijn gevoelens. Een niet onaardige draak.

La Batalla de los tres reyes

Italië​/​​Spanje 1990. Avonturenfilm van Souheil Ben Barka. Met o.a. Massimo Ghini, Ángela Molina, F.Murray Abraham, Harvey Keitel en Claudia Cardinale.

Dit verhaal speelt zich af in de 16e eeuw. Prins Abdelmalek wordt achtervolgd door de usurpator sultan Moulay Mohamed en vlucht van Marokko naar Algiers waar hij hulp vraagt aan de Turkse gouverneur, een piraat op de Middellandse zee. Deze speelfilmversie van een tv-serie, is onbegrijpelijk, grof en weinig overtuigend. Bij het monteren is er vaak gedacht AL ANDALUS.

Italia Germania 4 a 3

Italië 1990. Komedie van Andrea Barzini. Met o.a. Nancy Brilli, Massimo Ghini, Fabrizio Bentivoglio, Giuseppe Cederna en Pietro Genuardi.

Oude schoolkameraden komen weer bij elkaar om met weemoed te kijken naar de halve finale van het WK voetbal 1970 tussen Italië en Duitsland. Het gaat in deze film ook om de mislukking van de generatie van 1968 en haar idealen, wat in de loop van het verhaal steeds duidelijker wordt. Regisseur en acteurs leveren geen uitzonderlijke prestaties, maar zijn berekend op hun taak. Voor kijkers die in de jaren 1960-1970 in Italië studeerden en bekend zijn met de studentenrevolte aan de Sapienza-universiteit van Rome, of erbij betrokken waren.

Due fratelli

Italië​/​​Duitsland 1988. Drama van Alberto Lattuada. Met o.a. Massimo Ghini, Larry Lamb, Nancy Brilli, Gabriele Ferzetti en William Berger.

Twee broers, een hartstochtelijke driehoeksverhouding, een netwerk van corruptie en politiek gekonkel rond giftig afval verstoren de vredige rust in een kleine Italiaanse stad.

Compagni di scuola

Italië 1988. Drama van Carlo Verdone. Met o.a. Carlo Verdone, Alessandro Benvenuti, Angelo Bernabucci, Nancy Brilli en Athina Cenci.

Negentien vroegere schoolvrienden komen na vijftien jaar weer bijeen. De bijeenkomst onthult kleine en grote teleurstellingen, bitterheid, frustraties en ellende van het leven. Een weinig originele film. Het lijkt een slechte imitatie van THE BIG CHILL van Lawrence Kasdan. Scenario van Leo Benvenuti, Piero de Bernardi en de regisseur. Camerawerk van Danilo Desideri.

La Sposa era bellissima

Hongarije​/​​Italië 1987. Drama van Pál Gábor. Met o.a. Ángela Molina, Marco Leonardi, Massimo Ghini, Stefania Sandrelli en Simona Cavallari.

Molina speelt een mooie, jonge 'onbestorven weduwe' in Sicilië, wier man na de geboorte van hun zoon is weggelopen om in West-Duitsland te gaan werken en nooit meer is teruggekomen. Haar geval is typisch voor veel vrouwen in het dorpje, maar op een goede dag verschijnt de liefde in de vorm van een jonge arts uit Milaan en voor het eerst overwint ze haar twijfels en de tegenwerking van haar zoon en durft ze te genieten van de vriendschap van een man. Goede spelers en mooie muziek.

Der Joker

Duitsland 1987. Misdaad van Peter Patzak en Peter Pazak. Met o.a. Peter Maffay, Tahnee Welch, Massimo Ghini, Elliott Gould en Armin Mueller-Stahl.

Een actiefilm over een politieman in een grote stad, die een organisatie probeert in te rekenen, die protectiegeld afperst, maar uiteindelijk aan het kortste eind trekt. Een slecht gemaakte film, die niet meer biedt dan de gebruikelijke misdaad- clichés. De zanger Maffay speelt in zijn eerste filmrol commissaris Bogdan. Scenario van Jonathan Carroll en de regisseur. Camerawerk van Igor Luther en Dietrich Lohmann.

Así como habían sido

Spanje 1987. Drama van Andrés Linares. Met o.a. Massimo Ghini, Juan Diego, Antonio Banderas en Nina Van Pallandt.

Een international bekend pianiste keert terug naar Spanje met het doel om samen met twee van haar oude studiegenoten een nieuwe plaatopname te maken. Bij hun ontmoeting realiseert ze zich dat niets meer is als vroeger. Middelmatige film met een hele slechte Diego en een (zoals altijd) rampzalige Banderas.

Un'isola

Italië​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1986. Biografie van Carlo Lizzani. Met o.a. Massimo Ghini, Christiana Jean, Stéphane Audran, Paolo Bonacelli en Ida Di Benedetto.

Deze tv-film, gebaseerd op het boek van Giorgio Amendola met dezelfde titel, vertelt het waar gebeurde verhaal van een jonge Italiaanse communist, Amendolo, die clandestien actie voert tijdens het fascistische tijdperk van Mussolini. De film volgt zijn vlucht naar Parijs, zijn arrestatie in Milaan, zijn lange gevangenschap en tenslotte zijn bevrijding. Het is tegelijk het liefdesverhaal tussen Amendola en Germaine Lecocq, zijn trouwe minnares. Een tv-film met goede acteurs en een prima script.

La Neve nel bicchiere

Italië 1986. Drama van Florestano Vancini. Met o.a. Marnie Maitland, Anna Lelio, Massimo Ghini, Anna Teresa Rossini en Peter Chatel.

Een goed geproduceerde tv-film over drie generaties van arme boeren, hun strijd en hun hoop, die geleidelijk aan de bourgeoisie gaan vormen. Een verhaal dat zich uitstrekt van het eind van de 19e eeuw tot en met de door oorlogen geteisterde jaren van deze eeuw. Goed geregisseerd met prima acteurs.

La Ballata di Eva

Italië 1986. Drama van Francesco Longo. Met o.a. Ida Di Benedetto, Concetta Barra, Nunzia Fumo, Massimo Ghini en Maria Luisa Santella.

Eva werkt in een fabriek in Noord-Italië. Zij is weggetrokken uit Napels, waar ze een kind heeft gekregen zonder getrouwd te zijn. Haar dochter is nu 12 jaar oud en woont nog steeds in Napels bij haar grootmoeder. Op een dag verlaat het meisje het huis en later blijkt zij door de stad te zwerven als hoertje. Eva keert naar Napels terug om haar dochter op te sporen en moet al haar innerlijke krachten bundelen om niet ten onder te gaan aan de moeilijkheden. Een goede film met weliswaar enige zwakke punten, die echter gecompenseerd worden door het goede spel van Di Benedetto.

Anna Kuliscioff

Italië 1981. Historische film van Roberto Gucciardini. Met o.a. Marina Malfati en Massimo Ghini.

Miniserie in vijf delen, die speelt in Itali[KA3]e. Het is 1900. Anna Kuliscioff (overtuigend gespeeld door Malatti), een socialistisch activiste, is uit Rusland gevlucht. In Florence wordt ze gearresteerd vanwege haar politieke activiteiten. Haar liefdesverhouding met een mede-activist loopt stuk, ondanks het kind dat zij van hem krijgt. Goed gemaakt, beetje sentimenteel, en het heeft zo nu en dan veel weg van een hoorspel met plaatjes.