Akira Ifukube

Godzilla - King of The Monsters

Verenigd Koninkrijk 1998. Documentaire van Alex Cox. Met o.a. Alex Cox, Jun Fukuda, Dean Devlin, Yoshio Tsuchiya en Kimi Honda.

Gojira tai mosura

Japan 1992. Sciencefiction van Takao Ookawara. Met o.a. Makoto Ootake, Takehiro Murata, Satomi Kobayashi en Tetsuya Bettsho.

Gojira tai Kingugidora

Japan 1991. Sciencefiction van Kazuki Omori. Met o.a. Anna Nakagawa, Kosuke Toyohara, Megumi Odaka, Kiwako Harada en Shoji Kabayashi.

Drie tijdreizigers uit 2204 arriveren in het Japan van 1992. Ze waarschuwen de machthebbers dat Godzilla weldra terug tot leven zal komen en een nucleaire ramp zal veroorzaken waardoor Japan als natie zal ophouden te bestaan. Ze stellen voor om verder in de tijd terug te reizen, naar het eiland Rajos waar in 1944 een dinosaurus ontdekt werd die door de radioactieve straling van de atoombom in Godzilla veranderde. Ze slagen er inderdaad in om het monster uit te schakelen, maar door een fout brengen ze een ander angstwekkend wezen tot leven: de driekoppige King Ghidorah. Een uitstekend verhaal en knappe speciale effecten van Koichi Kawakita maken van deze GODZILLA voor de nieuwe generatie een boeiend en ontspannend schouwspel dat ons terugvoert naar de oorsprong van het populairste aller Japanse monsters. Om 'bijwerking' in het westen te verhinderen hebben de producenten reeds onmiddellijk enkele Amerikaanse acteurs in de film verwerkt, maar die spelen uiteraard geen zuiver spel. De gevechten tussen de twee monsters werden sensationeel gefilmd. Regisseur Omori schreef zelf het scenario. Voor de muziek deden de producenten beroep op de stokoude Akira Ifukube, die de score schreef voor alle legendarische GODZILLA-films uit de jaren 1950 en 1960. Achter de camera werd plaatsgenomen door Yoshiniro Sekiguchi. Internationale titel: GODZILLA vs. KING GHIDORAH. Dolby Stereo. Scope.

Gojira tai Biollante

Japan 1989. Sciencefiction van Kazuki Omori. Met o.a. Kunihiko Mitamura, Yoshiko Tanaka, Masanobu Takashima, Megumi Odaka en Yasuko Sawaguchi.

Godzilla is in de vulkaan op het Oshima-eiland gevallen en is eindelijk onschadelijk gemaakt. Weefsels van het monster zijn echter in handen van een oliekartel in een Arabisch land. Dr. Shiragami wil dit weefsel onderzoeken, maar bij een bomaanslag verliest hij zijn dochter. Vijf jaar later leeft Shiragami teruggetrokken en bestudeert enkel nog planten. Biologische activisten dreigen ermee door een explosie in de vulkaan Godzilla terug te bevrijden als de regering het weefsel van het monster niet aan hen bezorgt. Dr. Kurishima roept de hulp in van Shiragami, die het weefsel mengt met een roos. Zo creëert hij een reuzeroos met een menselijke geest, een kruising van zijn dochter, Godzilla en de plant. Hij noemt de roos Biolante en door haar geroep lokt ze de inmiddels bevrijdde Godzilla naar haar toe, met de bedoeling hem te vernietigen. Camp-amusement met het populairste aller Japanse monsters, dat ditmaal de vegetarische toer opgaat, met een roos als tegenstander. Het verhaal springt van de hak op de tak en waarom er steeds een gewapende Arabier door het verhaal loopt mag joost weten. Omori schreef zelf het scenario. Koichi Kawakita stond in voor de speciale effecten. Fotografie is van Yudal Kato. Internationaal uitgebracht als GODZILLA vs. BIORANTE. Dolby Stereo. Tohoscope.

Shin Zatôichi monogatari: Kasama no chimatsuri

Japan 1973. Actiefilm van Kimiyoshi Yasuda. Met o.a. Eiji Okada, Yukiyo Toake, Shintarô Katsu en Eri Yokoyama.

Zatôichi (Katsu) is oud, geduldig en momenteel sentimenteel omdat hij zijn geboortedorp na 23 jaar weer eens aandoet. Het duurt dan ook een klein uur filmtijd voordat de blinde zwaardvechter bloed doet vloeien. De meeste moeite heeft Zatôichi met Shinbei (Okada), een oude jeugdvriend die ook terug is en de dorpelingen hun lokale steengroeve afpakt. Shin Zatôichi monogatari is stijlvol opgebouwd in een spel van licht en schaduw. Rijst blijkt een goed rekwisiet: het kan rijst regenen, rijst kan een man verstoppen en het kan smakelijk mengen met bloed. Het personage Zatôichi, ster van een stoet in Japan populaire films, was de basis van Blind fury met Rutger Hauer.

Gojira tai gaigan

Japan 1972. Jun Fukuda. Met o.a. Tomoko Umeda, Yuriko Hishimi en Hiroshi Ichikawa.

Zatôichi (Katsu) is oud, geduldig en momenteel sentimenteel omdat hij zijn geboortedorp na 23 jaar weer eens aandoet. Het duurt dan ook een klein uur filmtijd voordat de blinde zwaardvechter bloed doet vloeien. De meeste moeite heeft Zatôichi met Shinbei (Okada), een oude jeugdvriend die ook terug is en de dorpelingen hun lokale steengroeve afpakt. Shin Zatôichi monogatari is stijlvol opgebouwd in een spel van licht en schaduw. Rijst blijkt een goed rekwisiet: het kan rijst regenen, rijst kan een man verstoppen en het kan smakelijk mengen met bloed. Het personage Zatôichi, ster van een stoet in Japan populaire films, was de basis van Blind fury met Rutger Hauer.

Zatôichi to Yôjinbô

Japan 1970. Drama van Kihachi Okamoto. Met o.a. Shintarô Katsu, Ayako Wakao, Takizawa Osamu en Yonekura Masakane.

Zatôichi en Yôjinbô zijn de twee bekendste samoeraigangsters van de Japanse cinema met tientallen films op hun conto. In deze klassieker vinden de twee elkaar in de strijd tegen een bende bandieten die een vredig dorpje onveilig maakt. Hun eigenlijke drijfveer is complexer: er is een schat in het spel, er is een competentiestrijd en er staat een vrouw in de coulissen. Dus vechten de twee opportunisten tegen elkaar en met elkaar, zoals het doorgewinterde criminelen betaamt. Regisseur Okamoto haalt het onderste uit de kan met fabuleuze vechtscènes en komische terzijdes. Liefhebbers kunnen zich tegoed doen aan een vijftigtal verwante titels.

Ido Zero Daisakusen

Japan 1970. Sciencefiction van Inoshiro Honda en Ishiro Honda. Met o.a. Joseph Cotten, Cesar Romero, Richard Jaeckel, Patricia Medina en Linda Haynes.

Een groep wetenschappers, gerecruteerd uit de meest verschillende landen, heeft zich teruggetrokken in een geheime stad op de bodem van de oceaan waar ze hun kennis ten dienste stellen van de mensheid en de vrede. Drie onderwater-onderzoekers worden van de dood gered en ge[KA3]introduceerd in deze verbluffende wereld, die echter bedreigd wordt door de legers van de boosaardige Malic (Romero). Minder gigantische monsters dan we gewend zijn in de films van Honda, maar een boeiend SF-avontuur dat een adembenemend duel tussen goed en kwaad toont op een niveau dat zowel voor kinderen als volwassenen aantrekkelijk is. Goede speciale effecten van de Japanse grootmeester Eiji Tsuburaya. Ted Sherdeman schreef het scenario, dat ingeblikt werd door Taiichi Kankura. Gedraaid in Tohoscope.

Wan Paku ogi no orochitalji

Japan 1963. Animatie van Yugo Serikawa.

Een puntgave Japanse tekenfilm, waarin een klein prinsje op een wit paardje de strijd aangaat met een afgrijselijk monster: een draak met acht koppen. Deze bijzonder sfeervollle film werd terecht in Venetië onderscheiden met de 'Osello di bronzo'.

Kingu Kongu tai Gojira

Japan 1962. Sciencefiction van Ishiro Honda. Met o.a. Tadao Takashima, Kenji Sahara, Yu Fujiki en Mie Hama.

King Kong vs. Godzilla is de meest succesvolle aflevering in de populaire Japanse Godzilla-reeks. In het Westen kreeg Godzilla opnieuw grote bekendheid door de gelijknamige film van Roland Emmerich uit 1998. De plot is tamelijk ondoorgrondelijk: het dinosaurus-achtige monster Godzilla ontsnapt uit een blok ijs waarin hij sinds de laatste film zat opgesloten, op een afgelegen eiland vinden Japanse wetenschappers een reuzenaap en voordat je het weet maken de twee monsters heel Japan onveilig. Het Japanse origineel is grappiger dan deze (nagesynchroniseerde) Amerikaanse versie waaruit een aantal cruciale scènes is gesneden.

Chushingura

Japan 1962. Drama van Hiroshi Inagaki. Met o.a. Chusha Ichikawa, Yuzo Kayama, Koshiro Matsumoto en Toshirô Mifune.

King Kong vs. Godzilla is de meest succesvolle aflevering in de populaire Japanse Godzilla-reeks. In het Westen kreeg Godzilla opnieuw grote bekendheid door de gelijknamige film van Roland Emmerich uit 1998. De plot is tamelijk ondoorgrondelijk: het dinosaurus-achtige monster Godzilla ontsnapt uit een blok ijs waarin hij sinds de laatste film zat opgesloten, op een afgelegen eiland vinden Japanse wetenschappers een reuzenaap en voordat je het weet maken de twee monsters heel Japan onveilig. Het Japanse origineel is grappiger dan deze (nagesynchroniseerde) Amerikaanse versie waaruit een aantal cruciale scènes is gesneden.

Gojira

Japan 1954. Horror van Inoshiro Honda. Met o.a. Akira Takarada, Akihiko Hirata, Takashi Shimura, Momoko Kochi en Sachio Sakai.

Dit Japanse antwoord op de immens populaire SF-film THE BEAST FROM 20,000 FATHOMS (Eugene Lourie, 1953) gaat over een prehistorische, vuurspuwende draak met radioactieve adem, die door een diepzee-explosie van een waterstofbom uit de slaap opschrikt en in blinde woede alles op haar (het is een zij) weg vernietigt - inclusief Tokio. Het monster wordt tenslotte gedood met zo`n vreselijk wapen, dat de uitvinder ervan zelfmoord pleegt. Uitstekend trucagewerk van o.m. Eiji Tsuburaya. Van het definitieve einde van Godzilla zouden de producenten nog spijt krijgen, want het monster sloeg erg aan bij het Japanse publiek en Godzilla herrees uit de dood om in vele vervolgfilms vernietigend toe te slaan. De Amerikaanse versie (van 1956; 81m) kent toegevoegde, door Terry Morse geregisseerde scènes met Raymond Burr. Ook bekend als GODZILLA, KING OF THE MONSTERS.

Anatahan

Japan​/​​Verenigde Staten 1953. Drama van Josef von Sternberg. Met o.a. Akemi Negishi, Tadashi Suganuma, Kisaburo Sawamura en Shoji Nakayama.

In een studio in Kyoto creëerde Von Sternberg het decor voor dit curiosum over twaalf Japanse zeemannen die jaren doorbrengen op het eiland Anatahan, onwetend dat WO II is beëindigd. Ze raken verwikkeld in een complexe machtsstrijd met de twee laatste ­bewoners: een man en een vrouw. De ­maker voorziet dit fascinerende drama zelf van een nogal gedragen voice-over. Op het festival van Venetië werd Anatahan genomineerd voor de ­Gouden Leeuw, maar omdat hij flopte in de VS hield de in Wenen geboren Von Sternberg, die vooral bekend werd door zijn films met Marlene Dietrich (Der Blaue Engel, 1930), het filmmaken voor ­gezien.