Michel Creton

Mis en bouteille au château

Frankrijk 2004. Komedie van Marion Sarraut. Met o.a. Roland Magdane, Michel Creton en Gerald Rinaldi.

Le premier fils

Frankrijk 2002. Drama van Philomène Esposito. Met o.a. Michel Creton, Jean-Claude Drouot en Danièle Lebrun.

Julie Lescaut : Piège pour un flic

België​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1998. Misdaad van Pascale Dallet. Met o.a. Véronique Genest, Mouss Diouf, Renaud Marx, Alexis Desseaux en Jennifer Lauret.

Soleil

Italië​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1997. Oorlogsfilm van Roger Hanin. Met o.a. Sophia Loren, Philippe Noiret, Roger Hanin, Marianne Sägebrecht en Nicolas Olczyk.

Maître Da Costa : Meurtre sur rendez-vous

Frankrijk​/​​Duitsland 1996. Thriller van Nicolas Ribowski. Met o.a. Roger Hanin, Eleonore Weisgerber, Barbara Rudnik, Pierre Malet en Michel Creton.

Maître Da Costa : En désespoir de cause

Duitsland​/​​Frankrijk 1996. Misdaad van Detlef Rönfeldt. Met o.a. Roger Hanin, Dietz Werner Steck, George Claisse, Michel Creton en Jacques Duby.

Navarro : Sanglante nostalgie

Zwitserland​/​​Frankrijk 1995. Misdaad van Jacques Ertaud. Met o.a. Roger Hanin, Jean-Pierre Kalfon, Michel Creton, Jacques Martial en Christian Rauth.

In een opvangcentrum voor daklozen, geleid door Lemoine (Kalfon), wordt een lijk gevonden. Lemoine was in een vorig leven terrorist en Navarro (Hanin) vermoedt dat hij zich nog steeds met duistere zaakjes bezighoudt. Als klap op de vuurpijl verdenkt Navarro Lemoine ervan betrokken te zijn geweest bij bankoverval, twintig jaar geleden, waarbij de jonge zus van de commissaris het leven liet. De zaak wordt nog wat ingewikkelder wanneer een andere terrorist, Santini (Sergue), na jaren in de anonimiteit te hebben geleefd, plots komt opdagen om zijn deel in de buit van toen op te eisen. Episode, geschreven door Emmanuel Errer en Tito Topin, met een Navarro die over en weer wordt geslingerd tussen persoonlijke wraakgevoelens en professionele integriteit. Knap spel van Kalfon, een meester in het in de huid kruipen van ontredderde en dubbelzinnige personages. Tito Topin bedacht het personage van Navarro. Aflevering van het seizoen, nummer van 104.

Le gorille compte ses abattis

Frankrijk 1990. Misdaad van Jean Delannoy. Met o.a. Karim Allaoui, François Perrier, Michel Creton, Rufus en Valérie Mairesse.

Een bewerking van de roman van Antoine Dominique over een van de heldendaden van zijn `stille`. Voorzien van treffende dialogen van Roger Boussinot, maar helaas van een stijve regie van de 82- jarige cineast. Dit verhaal over een skelettenfabriek voor de collegezaal, die `losse stukken`, rechtsstreeks afkomstig uit de kelders van een medische faculteit gebruikt, grenst aan het gruwelijke, hoewel steeds geneutraliseerd door de zwarte humor. Niet `Gorilla` (Allaoui), maar Rufus steelt de show.

Julien Fontanes, magistrat: L'âge difficile

Frankrijk 1990. Misdaad van Serge Friedman. Met o.a. Jacques Morel, Michel Creton, Catherine Sauvage, Dora Doll en Julien Bertheau.

Nieuwsgierig gemaakt door de brief van een oude man die beweert dat hij per abuis in een medische inrichting is gestopt, gaat [KL]Julien Fontanes, magistrat[KLE] (Morel) ter plekke op onderzoek uit. Langdradig en behoorlijk vervelend.

À gauche en sortant de l'ascenseur

Frankrijk 1988. Komedie van Edouard Molinaro. Met o.a. Pierre Richard, Richard Bohringer, Emmanuelle Béart, Fanny Cottençon en Jean-Michel Dupuis.

Gérard Lauzier bewerkte zijn toneelstuk L'amuse- gueule tot scenario. Een vaudeville vol wrange grappen, persoonsverwisselingen en achtervolgingen volgens de beste tradities van het genre. Zeer goed, maar enigszins overdreven acteerwerk. Molinaro maakte er geen verfilmd toneel van en het resultaat is vrij vermakelijk. Het camerawerk is van Robert Fraisse.

Paris Minuit

Frankrijk 1985. Avonturenfilm van Frédéric Andréi. Met o.a. Frédéric Andréi, Isabelle Texier, Gabriel Cattand, Philippe Malignon en Michel Creton.

Twee `aardige`, gewonde vandalen spelen `s nachts kat en muis met de politie in Parijs. Het is allemaal wel aardig en in het geheel helemaal niet tragisch, met gedichten (o.a. van Apollinaire) ter ondersteuning. De grenzen van onbenulligheid zijn wel bereikt, maar misschien is dit iets voor de liefhebbers van nachtelijk Parijs.

Les morfalous

Frankrijk​/​​Tunesië 1984. Oorlogsfilm van Henri Verneuil. Met o.a. Jean-Paul Belmondo, Jacques Villeret, Michel Constantin, Michel Creton en Marie Laforêt.

Vanaf het moment dat Belmondo al zijn ambities heeft laten varen, lijken al zijn films op elkaar, ongeacht de verschillende regisseurs. De maker van deze film heeft kennelijk veel moeite gedaan om het publiek de zware dialogen van Michel Audiard te laten slikken. Gelukkig is de regisseur van WEEKEND À ZUYDCOTE vakkundig genoeg om deze oorlogsfilm, die het midden houdt tussen gangsterfilm en thriller, met een weinig aanbevelenswaardige held er doorheen te slepen. Verder werkten mee aan het scenario de regisseur, Michel Audiard en Pierre Siniac naar de roman van Siniac. Camerawerk van Edmond Séchan. Speelt in Noord-Afrika tijdens WO II.

Un bon petit diable

Frankrijk 1983. Familiefilm van Jean-Claude Brialy. Met o.a. Alice Sapritch, Bernadette Lafont, Michel Creton, Paul Préboist en Paul Courtois.

De bewerking van de beroemde maar vandaag de dag flink gedateerde roman van de gravin van Ségur. Allemaal verschrikkelijk aardig en zelfs te idyllisch en te lief. Zogezegd is dit een redelijke film voor de jongsten, niet meer en niet minder. Goede lange speelfilms in dit genre zijn al zo zeldzaam. Dankt evenwel veel aan het verduvelde spel van de kleine, tien- jarige Paul Courtois.

Psy

Frankrijk 1980. Komedie van Philippe de Broca. Met o.a. Patrick Dewaere, Anny Duperey, Jean-François Stévenin, Michel Creton en Jennifer.

Een psychotherapeut leidt groepssessies op het platteland, waar zich onverwachts kennissen van vroeger - voortvluchtige dieven - aandienen. Het contact met de gangsters blijkt voor de patiënten weldadiger dan de 'zachte aanpak' die de held tenslotte laat varen, waarna hij door krachtdadig optreden het respect van zijn vriendin herwint. De ongelukkige combinatie van de scherpe satiricus Lauzier als scenarioschrijver - naar eigen stripverhaal - en de op romantischer humor gerichte regie van De Broca, levert een muffe komedie op, omdat de stereotiepe personages niet op een absurdistisch, ander niveau worden getild. Dewaere vult een onmogelijke rol in met bekkentrekkerij, maar Duperey bewaart haar ironische allure.

Mais qu'est-ce que j'ai fait au bon dieu pour avoir une femme qui boit dans les cafés avec les hommes?

Frankrijk 1980. Komedie van Jan Saint-Hamont. Met o.a. Robert Castel, Antoinette Moya, Michel Boujenah, Lorraine Bracco en Jacques Legras.

Een hysterische en bijna steeds vervelende komedie die uitgaat van het idee dat het gesticuleren en het rare accent van een pied-noir (een Fransman die in Algerije geboren is en na de Algerijnse onafhankelijkheid naar Frankrijk kwam) per definitie geestig zijn. Verder is alle energie van de vier (!) scenarioschrijvers duidelijk in de marathontitel gekropen en werd de film door de acteurs ter plaatse geïmproviseerd. Gezien het talent, of althans het opvallende gebrek daaraan, van die acteurs beslist geen goed idee. Scenario van regisseur Jan Saint- Hamont, Daniel Saint-Hamont, Alain Le Henry en Robert Castel.

Armaguedon

Frankrijk​/​​Italië 1976. Drama van Alain Jessua. Met o.a. Alain Delon, Jean Yanne, Renato Salvatori, Michel Duchaussoy en Michel Creton.

In eenzaamheid en armoede levende man krijgt door grote erfenis gelegenheid om wraak te nemen op maatschappij en bedreigt geleerden en politici door heel Europa. Politiecommissaris roept hulp in van psychiater om hem te pakken. Gespannen psychologische thriller waarin gestoorde man met mentaal gehandicapte handlanger internationale paniek weet te zaaien in een wanhoopsschreeuw om aandacht. Angstaanjagende en aandoenlijke rol van Yanne. Producent Delon gaf zichzelf tweede-plansrol als psychiater. Naar de gelijknamige roman van David Lippincott.

Au-delà de la peur

Frankrijk​/​​Italië 1975. Thriller van Yannick Andrei. Met o.a. Michel Bouquet, Michel Constantin, Marilù Tolo, Jean-Pierre Darras en Paolo Bonacelli.

Brave burger hoort per ongeluk plannen van inbrekersbende. Om hem tot zwijgen te dwingen worden zijn vrouw en zoon gegijzeld. Gegeven stelt eerst rol van de politie aan de orde - wel of niet te vertrouwen door individu - maar laat dit vallen in ontknoping vol geforceerde toevalligheden. Niettemin efficiënt en spannend verteld, zonder huilerige sensatie.

Impossible... pas français

Frankrijk 1974. Komedie van Robert Lamoureux. Met o.a. Jean Lefebvre, Pierre Mondy, Pierre Tornade, Robert Lamoureux en Magali De Vendeuil.

Twee broers - Antoine (Mondy) en Louis (Lefebvre) Brisset - beginnen met hun zwager Albert Lombard (Tornade) een bedrijfje waar zij als privé-detectives werkzaam zijn. Ondanks hun absolute ongeschiktheid nemen ze een riskante opdracht aan die binnen 48 uur uitgevoerd moet worden. Lamoureux maakt met steeds hetzelfde groepje komieken een reeks kluchten waarin de onhandigheid uiteindelijk toch resultaten boekt. Als je er een hebt gezien, heb je ze allemaal gezien. Scenario van de regisseur en camerawerk van Marcel Grignon.

Au rendez-vous de la mort joyeuse

Frankrijk 1973. Mysterie van Juan Luis Buñuel. Met o.a. Françoise Fabian, Jean-Marc Bory, Yasmine Dahm, Jean-Pierre Darras en Claude Dauphin.

Een gezin krijgt het gevoel dat hun zojuist betrokken villa een spookhuis moet zijn. Dit is voor een bevriende tv-regisseur aanleiding om een reportage te komen maken waarbij zich ook onverklaarbare incidenten voordoen, tot ironisch genoegen van de fantasierijke dochter in de puberteit die medeplichtig is aan de dingen die in huis gebeuren. De zoon van de beroemde vader Luis Buñuel combineert in zijn debuutfilm mysterieuze en fantastische elementen met alledaagse ironie en weet daarmee per scène te boeien, al is de optelsom weinig bevredigend en nauwelijks overtuigend.

Un meurtre est un meurtre

Frankrijk 1972. Thriller van Etienne Périer. Met o.a. Stéphane Audran, Jean-Claude Brialy, Catherine Spaak, Robert Hossein en Michel Serrault.

Een tirannieke verlamde vrouw komt bij een auto-ongeval om zodat haar echtgenoot een nieuw leven kan beginnen met zijn vriendin. Dan meldt zich een man die zegt de vrouw vermoord te hebben en een beloning voor zijn diensten eist, en de tweelingzus van de overledene komt de weduwnaar ook van moord beschuldigen. Deze bizarre misdaadintrige mist spanning in de verfilming, maar compenseert dat met humor tot aan een uitermate gezochte en teleurstellende ontknoping. De acteurs beleven merkbaar genoegen aan hun rollen.

L' Homme qui trahît la mafia

Frankrijk 1966. Experimenteel van Charles Gérard. Met o.a. Robert Hossein, Claude Mann, Claudine Coster, Robert Manuel en José Luis de Vilallonga.

De reorganisatie bij een drugssyndicaat eist slachtoffers. Een jonge politie-inspecteur, die de zaak onderzoekt, komt een vooraanstaande advocaat op het spoor. Hij vindt echter geen overtuigende bewijzen, tot een aanslag op zijn eigen leven mislukt. Het is een banaal gangsterdrama geworden, waarin lamlendig wordt geacteerd en clichématig wordt geregisseerd. De regisseur hield zijn carrière daarna dan ook voor gezien en schoolde zich om tot een komische bijrolspeler.