Lisa Dinkins

The Shadow Men

Verenigde Staten 1997. Sciencefiction van Timothy Bond. Met o.a. Eric Roberts, Sherilyn Fenn, Brendon Ryan Barrett, Dean Stockwell en Valerie Swift.

Gang Related

Verenigde Staten 1997. Misdaad van Jim Kouf. Met o.a. James Belushi, Tupac Shakur, Dennis Quaid, Lela Rochon en James Earl Jones.

S.F.W.

Verenigde Staten 1995. Thriller van Jefery Levy. Met o.a. Stephen Dorff, Reese Witherspoon, Jake Busey, Joey Lauren Adams en Pamela Gidley.

Vier jongeren worden 36 dagen gegijzeld door een groep die zich Split Image noemt. Er wordt geen losgeld ge[KA3]eist, maar de beelden die via de bewakingscamera`s worden vastgelegd, moeten dagelijks op de tv als de kijkdichtheid het hoogst is, worden uitgezonden. Cliff Spab (Dorff), een jongen met droge humor, en Wendy Pfister (Witherspoon) overleven het bizarre avontuur. Ze worden door de media tot helden gebombardeerd. Ook bekend als SO FUCKING WHAT (de kernachtige samenvatting van de situatie van Cliff, vandaar de titel).

Breaking The Silence

Verenigde Staten 1991. Drama van Robert Iscove. Met o.a. Gregory Harrisson, Stephanie Zimbalist, Chris Young, Kevin Conway en Maryann Plunckett.

Wanneer de zestien-jarige Young beschuldigd wordt van moord op zijn sadistische vader, weigert hij zich ontoerekenbaar te laten verklaren. Zimbalist, advocate in een wetswinkel, roept de hulp in van haar ex-studiegenoot Harrison, die meer ervaring heeft op dit gebied. Hij is bereid zelfverdediging te pleiten, ook al is de kans op overwinning gering. Hij moet de muur van zwijgzaamheid doorbreken waarachter Young een geheim bewaart, een geheim dat ook Harrison met zijn eigen verleden zal confronteren. Boeiende ontleding van de ziel van een jongen wiens verleden uit zulke mishandelingen en frustraties bestaat dat hij weigert erover te praten, zelfs al kan dit hem de vrijheid kosten. Het scenario van Adam Greenman is soms wat onduidelijk in zijn symboliek, maar bereikt uiteindelijk zijn doel, zij het wat geforceerd. Over het algemeen zeer goed spel. Fotografie van John Beymer en muziek van Craig Safan.

Street of Dreams

Verenigde Staten 1988. Mysterie van William A. Graham. Met o.a. Ben Masters, Morgan Fairchild, John Hillerman, Diane Salinger en Michael Cavanaugh.

Private-eye Masters redt de mooie Fairchild uit handen van een belager en komt daardoor terecht in een wespennest. Een dag later is zij verdwenen. Haar man, een filmregisseur die werkte met geld van de maffia, wordt vermoord aangetroffen terwijl het scenario voor zijn nieuwste film spoorloos is. Zij is verdachte nummer een, maar Masters is de enige die een verband legt tussen het verdwenen scenario en de moord. Er volgen nog meer moorden. Naar de roman Good Night And Good Bye van Timothy Harris brouwde scenarist Bill Stratton een Raymond Chandler-achtige intrige, waarvoor op zijn minst een Bogart en Bacall nodig waren geweest. Wat overblijft is een ingewikkeld, vaag en niet te pruimen plot. Hillerman, als de schrijver van het gestolen scenario, is de enige die zijn rol met overtuiging neerzet. Fotografie van Dennis Lewiston.

The B.R.A.T. Patrol

Verenigde Staten 1986. Misdaad van Mollie Miller. Met o.a. Sean Astin, Brian Keith, Tim Thomerson, Jason Presson en Dylan Kussman.

Voor dit verhaal trok de Disney-fabriek een blik met leuke en frisse kindertjes open - sommigen hadden al ervaring onder de schijnwerpers van de studio. In de film leven en wonen ze op een Amerikaanse luchtmachtbasis in Californi[KA3]e. De kinderen wier ouders tot de officieren behoren, zijn lid van de Junior Marines en de rest, w.o. dus onze helden, het gewone voetvolkje, zijn lid van de patrouille uit de titel. Ze laten zich door de valse kak- kindertjes in de luren leggen en krijgen een strafkorvee, waarbij ze op afgelegen plekken van de basis rotsen moeten beschilderen. Ze stuiten op een wapensmokkel, maar worden door de volwassenen niet geloofd. Ze laten dit niet op zich zitten en rollen met voortvarendheid, list en intelligentie de zaak op. Aardig avontuur voor jeugdige kijkers van het soort ferme jongens, stoere knapen met een belerend toontje dat een tikkeltje irri is, van de nazaten van Oom Walt. Scenario van Chris Carter en Michael Patrick Goodman. Vakkundig camerawerk van de (bekende) Fred J. Koenekamp.