Het verdriet van België
1994 | Drama
Nederland/Frankrijk/België 1994. Drama van Claude Goretta. Met o.a. Mathias Engelbeen, Ronny Cuyt, Hilde Wils, Yvette Merlin en Greta Van Langendonck.
Niet helemaal geslaagde verfilming van Hugo Claus` gelijknamige monumentale bestseller uit 1983, tot een tv-serie gemaakt van 3 x 90m of 5 x 60m. Net als het boek is de lange tv- film gesitueerd in de periode 1939-1947, met delen die in elkaars verlengde liggen. Het is het verhaal van de jonge Louis (Engelbeen als kind, Cuyt als jongeman), die overeind blijft ondanks leugens, oorlog, hypocrisie, repressie, collaborerende vader van Uffelen en verbitterde moeder Basler, die het aanlegt met een Duitse officier. Speelt in een afgesloten, katholiek, Vlaams milieu vol tantes en ooms, nonnen en priesters, buurvrouwen, caf[KA1]ekameraden, oude bekenden en bekende vijanden. De centrale figuur heeft een beetje talent om de leugen te formaliseren (en wordt schrijver). Hij leert afstand te nemen en te glimlachen. Het is godgeklaagd dat een buitenlandse cineast, al is het dan de getalenteerde Zwitser Goretta, de roman van Claus (die zelf het scenario en de dialogen schreef) mocht, kon en wilde verfilmen. De beelden van Dominique Brenguier ogen mooi maar de personages blijven afstandelijk. Het geestige van de taal waarin het boek werd geschreven gaan door de harkerigheid van de meeste acteurs (Van Uffelen uitgezonderd) de mist in. De oppervlakkige anekdote onthult een aantal fundamentele zaken, maar in de mini-serie blijft het een plat verhaal over een Vlaams gezin dat fout was in WO II.
