Jacques Chailleux

Le pantalon

België​/​​Frankrijk 1997. Oorlogsfilm van Yves Boisset. Met o.a. Wadeck Stanczak, Philippe Volter, Bernard-Pierre Donnadieu, Jean-Paul Comart en Marie Verdi.

Une leçon particulière

Frankrijk 1996. Komedie van Yves Boisset. Met o.a. Roland Giraud, Clotilde Courau, Julien Rivière, Gabrielle Forest en Jean-Pol Dubois.

Sortez des rangs

Frankrijk 1996. Drama van Jean-Denis Robert. Met o.a. Laure Duthilleul, Stanislas Crevillén, Josiane Lévêque, Pierre-Arnaud Crespeau en Erwan Dujardin.

Mondaine : La madone de Lisbonne

Frankrijk 1995. Mysterie van Maurice Frydland. Met o.a. Patrick Chesnais, Ilaria Borrelli, Tania Da Costa, Florence Giorgetti en Philippe Rouleau.

Commissaris Anders Etchegoyen (Chesnais) helpt de dochter van een overleden collega uit de problemen, die is opgepakt wegens drugsbezit. Wat later wordt zij vermoord in haar appartement. Anders ontdekt al vlug dat het om een vergissing ging. Het eigenlijke doelwit was de mooie Braziliaanse Julia (Da Costa), die sinds kort de flat van het slachtoffer deelt. Julia is uit Lissabon weggevlucht omdat ze niet langer meer wilde tippelen. Haar pooier is echter niet van plan haar zomaar te laten gaan. Politie-avontuur zonder veel verrassingen, gemaakt naar bekend recept. Het scenario is van Jacques Labib en Franck Appréderis en producent Simon Michaël naar diens boek. Het camerawerk is van Dominique Brabant.

Les cinq dernières minutes: Le quincallier amoureux

Frankrijk 1995. Mysterie van Jean Marboeuf. Met o.a. Pierre Santini, Pierre Hoden, Daniel Prévost, Patricia Malvoisin en Pierre Cognon.

Inspecteur Massard (Santini) is met vakantie in een dorpje aan de Bretonse kust. In deze toeristische streek is altijd wel wat te doen. Zo volgt hij eerst een processie dan de heropening van een vernieuwde nachtclub. Tijdens het feestje krijgt Pierre Le Fur (Mallenec), de plaatselijke ijzerhandelaar, het aan de stok met een bende jonge kerels. Een tussenkomst van Massard verhindert bloedvergieten. De plaatselijke inspecteur Larcher (Prévost), die zijn collega uit de grootstad niet kan luchten, zet Massard op zijn plaats. Wat later wordt het verkoolde lijk van Le Fur aangetroffen in zijn uitgebrande auto. Le Fur was een dronkaard, geweldenaar en vrouwenloper en hij haatte zijn homoseksuele zoon. Werd hij vermoord door een van zijn minnaressen, een bedrogen echtgenoot, zijn eigen zoon of was het de wraak van de jeugdbende? Routineuze politiefilm, goed gemaakt maar totaal zonder verrassingen. Of het nu Maigret, Hercule Poirot of Massard is die het onderzoek leidt, het klinkt allemaal hetzelfde. Maar dat zal de genre-fanaten waarschijnlijk worst wezen. Ze zullen er wel van houden. Bernard Thomas schreef het scenario. Fotografie is van Jean-Bernard Aurouet. Aflevering nummer van totaal 82. Mono.

Billard à l'étage

Frankrijk 1995. Thriller van Jean Marboeuf. Met o.a. Jean-Marc Thibault, Clovis Cornillac, Françoise Arnoul, Michel Fortin en André Penvern.

Een kustdorpje in het noorden van Frankrijk. De zomer loopt ten einde en de toeristen trekken huiswaarts. Op een dag arriveert er een man, Cornillac, een zonderling die haast niets over zijn verleden loslaat (hij noemt zich Josef, naar de heilige van die dag). Kort daarop verdwijnt een stom meisje. De vreemdeling beweert dat iemand het kind van de rotsen geduwd heeft. Een ongewone, complexe thriller vol (soms ondoordringbare) symboliek. Er gaat een vreemde sfeer van uit, die nog benadrukt wordt door de verlaten straten, daar waar tijdens de vakantie grote drukte heerst. Marbœuf, Nicolas De Spengler, Michel Quint en François Guérif baseerde het scenario op een roman van Quint. Mooie maar troosteloze fotografie van Dominique Bouilleret. Formaat 16/9.

Encore vous, Imogène

Frankrijk 1989. Komedie van François Leterrier. Met o.a. Dominique Lavanant, Jean Benguigui, Jean-Pierre Castaldi, Bruno Abraham-Kremer en Fabienne Berthaud.

Het Bretoense stadje Plouguirec staat in rep en roer voor de voetbalmatch Plouguirec-Livarot. Imog[KA2]ene (Lavanant) is vanzelfsprekend van de partij. De wedstrijd verloopt woelig maar zonder incidenten. Tijdens de rust klampt een jongeman Imogène aan en beweert dat er op het Collège Saint Gonzague een moord beraamd wordt. Meer heeft amateur-detective en spionne Imogène niet nodig om weer eens in actie te schieten. Liefhebbers van platte, voorspelbare humor waarbij elke gag tot den treure uitgemolken wordt zullen weer genieten van dit derde deel uit de Imogène-reeks. Originaliteit wordt angstvallig gemeden, terwijl de flauwe grappen legio zijn. Het dunne scenario van Philippe Bruneau werd geïnspireerd door de boeken van Exbrayat. Achter de camera stond Martial Thury. Gevolgd door NOTRE IMOGENE.

Corentin (ou les infortunes conjugales)

Frankrijk 1988. Drama van Jean Marboeuf. Met o.a. Jean Poiret, Roland Giraud, Andréa Ferréol, Patrick Chesnais en Muriel Brener.

Een rijke Parijse burger (een slager behorende tot het rijkste vakgenootschap) omstreeks 1650 wordt geflankeerd door een aan lager wal geraakte markies en zijn jonge vrouw, de dochter van een actrice die betere tijden heeft gekend. Een venijnig portret van de betreffende periode met de dwaasheden, taboes, vooroordelen, dwaze kerkelijke gewoonten en het dagelijks bestaan van toen. Enkele schokkende scènes temidden van een wisselvallig geheel en fraai camerawerk van Jean Rozenbaum. Al doende vertelt de altijd overdrijvende maar originele Marboeuf ons ook over onze eigen tijd, die geen haar beter is.

Debout les crabes, la mer monte!

Frankrijk 1983. Komedie van Jacques Grand-Jouan. Met o.a. Martin Lamotte, Véronique Genest, Virginie Thévenet, Richard Bohringer en Valérie Mairesse.

Genest speelt een hoertje dat net vijf jaar heeft opgeknapt voor een moord, die ze niet begaan had, wat ze te danken had aan haar laffe souteneur Sentier. In de trein op weg naar de kust vindt ze een slachtoffer in de vorm van professor Lamotte, die ze ertoe overhaalt om een kamer bij hem te mogen huren nadat diens vrouw akkoord is gegaan. Ze wil zich op Sentier wreken, maar ze moet ook leven en omdat ze geen vak geleerd heeft, pakt ze algauw het oudste beroep ter wereld weer op. Niet meer dan een boulevardklucht die opgetuigd is tot film. Naar een idee van Bertrand Blier en Philippe Dumarcay. Het scenario is van regisseur Grand-Jouan en schrijver Dumarcay. Camerawerk Eduardo Serra.

T'es heureux? Moi, toujours....

Frankrijk 1982. Komedie van Jean Marboeuf. Met o.a. Dominique Labourier, Denis Manuel, Claude Brasseur, Guy Marchand en Jacques Chailleux.

De weduwe van een weinig succesvolle cineast doorkruist de provincie met haar 'toverscherm' om de vertelsels van haar echtgenoot te tonen. Gedurende haar trektocht door dorpen en landschappen heeft ze verscheidene verhoudingen. Zoals bij alle films van Marbeauf gaat het hier om een persoonlijk relaas, dat echter onder economisch minder moeilijke omstandigheden is opgenomen dan BELLE ORDURE of LA VILLE DES SILENCES. Het gehele eerste deel is goed geslaagd en bevat zeldzaam rake typeringen. Maar het vervolg verkrijgt helaas het meer pittoreske karakter van een natuurprogramma. Jammer, want dit portret van een vrije vrouw blijft ontroerend.

Rue du Pied-de-Grue

België​/​​Frankrijk 1979. Komedie van Jean-Jacques Grand-Jouan. Met o.a. Philippe Noiret, Pascale Audret, Jacques Dufilho, Jacques Chailleux en Giuliana de Si.

Een aan alcohol verslaafde schrijver heeft zich in zijn hoofd gezet dat zijn volwassen en muzikaal onbegaafde zoon een beroemd componist moet worden. Als het gewenste resultaat uitblijft, brengt hij de pianoleraren door verdrinking om het leven. Een poging om de po[KA3]ezie en bizarre humor van de vooroorlogse films van Pierre en Jacques Pr[KA1]evert opnieuw leven te geven, mislukt vrijwel volledig. De schilderachtige milieutekening relateert alleen aan de cinema van weleer. Iedere relatie met de werkelijkheid ontbreekt en de opzet om leuk te zijn staat echt spontane humor in de weg. De supervisie van Bertrand Tavernier laat zich aan het resultaat niet afzien. De acteurs brengen sporadisch redding (vooral regisseur Monicelli in de rol van pianoleraar)

C'est grand chez toi

Frankrijk 1979. Drama van Patrick Jamain. Met o.a. Georges Géret, Marcel Bozzuffi, Agnes Sorel, Catherine Samie en Jacques Chailleux.

Een aanvankelijk idyllische affaire tussen een vijftigjarige architect en een zeventienjarige apothekersassistente. Hun huwelijk loopt toch op de klippen. Jamain tracht een uit het leven gegrepen liefdesverhaal op het witte doek te brengen. Over het succes van zijn poging zullen de meningen verdeeld zijn.

Les valseuses

Frankrijk 1974. Komedie van Bertrand Blier. Met o.a. Gérard Depardieu, Patrick Dewaere, Miou-Miou, Jeanne Moreau en Brigitte Fossey.

Anarchistische zwarte schelmenkomedie, een verfilming van Bliers eigen roman, betekende de internationale doorbraak van de regisseur die een van Frankrijks meest consistente filmmakers zou blijken. Depardieu en Dewaere zijn twee jonge schooiers die zich vermaken met diefstal en beroving, mishandeling en aanranding. Vrolijke verwikkelingen worden afgewisseld door wrede, misogyne grappen. Jeanne Moreau zorgt voor enige gratie als een ex-gevangene die met beiden het bed deelt. Isabelle Huppert is even te zien als verlegen tiener met gemengde gevoelens voor de bandeloze anti-helden. Depardieu zou een van Bliers vaste acteurs worden, Dewaere werkte nog tweemaal met de regisseur voordat hij in 1982 door zelfmoord om het leven kwam.