Louis Crelier: muziek.
Er zijn 8 films gevonden.

Pas de panique

2006 | Komedie

Zwitserland​/​​Frankrijk 2006. Komedie van Denis Rabaglia. Met o.a. Frédéric Diefenthal, Roland Giraud, Julie Judd en Natacha Koutchoumov.

Zwitserse dertiger Ludovic (Diefenthal) lijdt aan hevige paniekaanvallen sinds hij aan het hoofd staat van de familiewinkel. De diagnose is hypegiaphobia, oftewel extreme angst voor verantwoordelijkheid. Zonder medeweten van vader en vriendin gaat Ludo in groepstherapie waar hij vriendschap sluit met een curieus drietal: een antiquair die niet tegen rommel kan, een student die zichzelf niet kan uitstaan en een vrouw met een fobie voor aanraking. Pas de panique is een milde komedie die op goedmoedige wijze aan de haal gaat met behandelbare neuroses. Op het filmfestival van Genève kreeg de televisiefilm de publieksprijs en de bokaal voor beste tv-film.

Azzurro

2000 | Drama

Italië​/​​Frankrijk​/​​Zwitserland 2000. Drama van Denis Rabaglia. Met o.a. Paolo Villaggio, Francesca Pipoli, Marie-Christine Barrault, Renato Scarpa en Julien Boisselier.

Zwitserse dertiger Ludovic (Diefenthal) lijdt aan hevige paniekaanvallen sinds hij aan het hoofd staat van de familiewinkel. De diagnose is hypegiaphobia, oftewel extreme angst voor verantwoordelijkheid. Zonder medeweten van vader en vriendin gaat Ludo in groepstherapie waar hij vriendschap sluit met een curieus drietal: een antiquair die niet tegen rommel kan, een student die zichzelf niet kan uitstaan en een vrouw met een fobie voor aanraking. Pas de panique is een milde komedie die op goedmoedige wijze aan de haal gaat met behandelbare neuroses. Op het filmfestival van Genève kreeg de televisiefilm de publieksprijs en de bokaal voor beste tv-film.

Les agneaux

1996 | Drama

Zwitserland​/​​Frankrijk 1996. Drama van Marcel Schüpbach. Met o.a. Richard Berry, Brigitte Roüan, Julia Maraval, Alexis Tomassian en Roger Jendly.

Zwitserse dertiger Ludovic (Diefenthal) lijdt aan hevige paniekaanvallen sinds hij aan het hoofd staat van de familiewinkel. De diagnose is hypegiaphobia, oftewel extreme angst voor verantwoordelijkheid. Zonder medeweten van vader en vriendin gaat Ludo in groepstherapie waar hij vriendschap sluit met een curieus drietal: een antiquair die niet tegen rommel kan, een student die zichzelf niet kan uitstaan en een vrouw met een fobie voor aanraking. Pas de panique is een milde komedie die op goedmoedige wijze aan de haal gaat met behandelbare neuroses. Op het filmfestival van Genève kreeg de televisiefilm de publieksprijs en de bokaal voor beste tv-film.

Grossesse nerveuse

1993 | Komedie

Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Komedie van Denis Rabaglia. Met o.a. Tom Novembre, Sabine Haudepin, Isabelle Townsend, Catherine Samie en Patrick Braoudé.

Martin (Novembre) is vertegenwoordiger van een fabrikant van hondenvoer. Hij heeft een hekel aan viervoeters, wat tot spanningen leidt met zijn baas. Het wordt nog erger als hij erachter komt dat het Britse au-pair-meisje Sally (Townsend) na een avontuurtje van [KA1]e[KA1]en nacht met hem, zwanger is. Het meisje is vastbesloten haar kind alleen groot te brengen. Martin gaat Sally opzoeken, niet alleen om het vaderschap op te eisen, maar ook omdat hij verliefd is op haar. Hij heeft alleen geen rekening gehouden met zijn moeder (Samie), en zijn ex-vrouw Genevi[KA2]eve (Haudepin). Een nogal naïeve fabel over de verantwoordelijkheden van het ouderschap, voorspelbaar en vol kunstmatig aandoende wendingen. Rabaglia schreef zelf het scenario, maar zijn film overtuigt niet. Pierluigi Zaretti stond in voor de fotografie.

Zärtliche Erpresserin

1992 | Drama

Zwitserland​/​​Duitsland 1992. Drama van Beat Lottaz. Met o.a. Anna Thalbach, August Zirner, Isabelle Menke, Sebastian Rudolph en Iris von Kluge.

Sociaal drama waarin de achttien-jarige Alice (Thalbach) haar (vermeende) vader wil laten boeten, omdat hij destijds haar moeder en haar gehandicapte zus aan hun lot overliet. Weinig opwindend, net zoiets als vrijen via de computer, een kil en zakelijk gebeuren. Kleine tv-film, verzorgd, goed geacteerd, maar niet hard noch strak genoeg om te imponeren. Leeg en onbevredigend na afloop. Het scenario is van regisseur Lottaz. Het camerawerk iks van Rolf Bromberg.

Les mauvais instincts

1991 | Thriller, Mysterie

Zwitserland​/​​Frankrijk 1991. Thriller van Alain Tasma. Met o.a. Stéphane Freiss, Valeria Bruni Tedeschi, Anaïs Jeanneret, Serge Avedikian en Pierre Julien.

Freiss en Bruni-Tedeschi zijn een jaar getrouwd. Hij houdt zielsveel van zijn vrouw, maar toch blijft ze voor hem een waar mysterie. Hij weet niets over haar, heeft nooit haar moeder ontmoet en kent de rol niet die haar beste vriendin in haar leven speelt. Op een avond komt Freiss thuis en treft zijn vrouw volledig versuft aan naast een lijk. Gebaseerd op de uitstekende suspenseroman van Day Keene, Mrs. Homicide, zijn de scenaristen Philippe Triboit en Tasma erin 'geslaagd' een nauwelijks spannende, maar zeer voorspelbare film af te leveren, die bitter weinig ruimte laat voor mysterie. De acteurs presteren matig en geloven duidelijk niet in hun opdracht. Voor het in beeld brengen werd beroep gedaan op Jacky Mahrer.

La vierge noire

1990 | Drama

Zwitserland 1990. Drama van Jean-Jacques Lagrange. Met o.a. Pierre Banderet, Micheline Lecuyer, Félicité Wouassi, Ronny Coutteure en Jérôme Anger.

In een kleine plattelandsgemeente is gebrek aan huwbare vrouwen. De plaatselijke slager lost dat op door een mooie zwarte vrouw uit Afrika te halen en hij is daar dolgelukkig mee. Een landbouwer vindt dat ook een goed idee, maar hij verwart een vrouw met een betrouwbare werkkracht en hij wordt na enige tijd door zijn import-vrouw in de steek gelaten, als die naar de slager vlucht. Een pittige satirische film over kleingeestigheid en racisme. Scenario van Michel Viala. Camerawerk van Claude Egger en Jacques Mahrer.

L' Ogre

1986 | Drama

Frankrijk 1986. Drama van Simon Edelstein. Met o.a. Marcel Bozzuffi, Jean-Quentin Chatelain en Jessica Forde.

Een bewerking van de roman van Jacques Chessex oftewel de tragische geschiedenis van een jonge leerkracht die er niet in slaagt zich te bevrijden van de greep die zijn vader zelfs na zijn dood nog op hem heeft, zo zeer blijft diens zeer autoritaire manier van optreden allesoverheersend. Na mislukking op mislukking pleegt hij zelfmoord. Overtuigend spel, maar een vlakke regie die geen enkel leven in dit drama weet te brengen. Het resultaat is een hele vervelende film. Zoiets is des te pijnlijker omdat Chessex voor L'Ogre de Prix Concourt van 1973 kreeg.