Stéphane Bierry: cast.
Er zijn 6 films gevonden.

Nach langer Zeit

1993 | Familiefilm, Drama

Canada​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1993. Familiefilm van Robert Mazoyer. Met o.a. Maria Schell, Jacques Godin, Stéphane Bierry, Vanessa Wagner en Caspar Salmon.

Wanneer kloosterzuster Schell hoort dat haar neef en diens vrouw verongelukt zijn, besluit ze van Canada naar Frankrijk te vertrekken om te zorgen voor hun drie achtergebleven kinderen. Tot ieders verbazing is ook Godin aanwezig op de begrafenis van zijn zoon en schoondochter, ook al is het geen geheim dat ze elkaar niet konden luchten of zien. Maar door de vijandige houding van de oudste zoon, de tweeëntwintig-jarige Bierry, loopt elke poging tot toenadering op niets uit. Familiekroniek met de non Schell als middelpunt van het gebeuren. Zoals te verwachten, gebeurt er heel wat met de familieeden: ze verspelen hun boerderij, maar winnen die weer terug; Bierry wordt van moord beschuldigd, maar wordt op het laatste moment toch weer vrijgesproken; kinderen worden ziek, enz. Reden genoeg om de zakdoek in de buurt te houden. Deze internationale soap, gemaakt door Jacques Espagne, is gebaseerd op een roman van Jean-Pierre Jaubert. De mooie plaatjes werden geschoten door Serge Ladouceur, Eric Fauchère en Paul Gravel. Oorspronkelijk uitgezonden in vier delen.

Julie Lescaut : Ville haute, ville basse

1992 | Misdaad

Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 1992. Misdaad van Josée Dayan. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Blanchette Brunoy en Claire Nebout.

Na een wilde achtervolging door Julie (Genest), Tr[KA1]emois (Anger) en N`Guma (Diouf) wordt een op hol geslagen Porsche tot staan gebracht. De chauffeur blijkt Carole Vermer (Nebout) te zijn, een schoolvriendin van Julie. De vrouw zit in een depressie, ook al is ze gehuwd met Vincent Vermer (Flamand), de rijkste industriëel uit de streek. Liefde is totaal vreemd aan haar huwelijk en ze maakt er geen geheim van dat ze enkel getrouwd is voor het geld. Julie vraagt haar de volgende dag op het commissariaat te verschijnen voor het proces-verbaal. Zover komt het echter niet, want de volgende dag is Carole dood. Is het een ongeval, moord of zelfmoord? De afgezaagde, typische formule van dit soort politiefilms wordt gevolgd zonder veel verrassingen. Het is onderhoudend, naar je hebt doorlopend een 'dénà vu'-gevoel daar het scenario van Alain Schwarzstein en Alexis Lecaye gespeend is van elke vorm van originaliteit. Het einde is dan ook lang op voorhand voorspelbaar. Achter de camera nam Jean-Pierre Aliphat plaats. Aflevering van het seizoen, nummer van 72. Stereo.

On m'appelle Emilie

1991 | Komedie

Frankrijk 1991. Komedie van Jean-Luc Moreau. Met o.a. Maria Pacôme, Stéphane Bierry, Odette Laure, Jean-Pierre Andreani en Elisa Servier.

Een komedie van Pac[KA4]ome waarin zij zichzelf, zoals gewoonlijk, de hoofdrol heeft gegeven. Men bewijst zichzelf nu eenmaal vaak de beste diensten! Emilie (Pac[KA4]ome) die even mooie als uit de lucht gegrepen toekostplannen heeft, Jaja (Laure) die van plan is een `echte clochard` te blijven en Henri (Bierry), die het grootste gedeelte van zijn tijd op zijn valsspelende gitaar tokkelt, 'kraken' met zijn drieën een krot. Aldus het onderwerp en veel meer valt er niet aan toe te voegen. Twee uur lang achterlijke dialogen, bijna onfatsoenlijke cliché's, als wordt gekeken naar actuele gebeurtenissen, en overdreven spel, vooral van de meer dan hinderlijke Pacôme. Nog minder dan

Maria des Eaux-Vives

1991 | Drama

Canada​/​​Frankrijk​/​​Duitsland​/​​Zwitserland 1991. Drama van Robert Mazoyer. Met o.a. Maria Schell, Victor Lanoux, Andréa Ferréol, Jacques Godin en Stéphane Bierry.

Vierdelige dramatische miniserie met Schell die al 38 jaar als non in een klooster van Montreal verblijft. Wanneer een drama haar familie treft verlaat zij het klooster. Haar neef en diens vrouw verongelukken in Parijs in een auto-ongeval en laten drie kinderen na. Schell vestigt zich in het familiedomein van Eaux- Vives en laat er de rust weerkeren. Haar broer Godin weigert echter opnieuw contact met haar op te nemen. De oudste van de drie kinderen, Bierry, probeert in de voetsporen te treden van zijn overleden vader (Gendron) en grootvader (Godin), die beiden autoritaire bosbeheerders waren. Maar hij vreest vooral zijn ego[KA3]istische opa, die zijn zoon en de zijnen zwaar heeft doen lijden. Finaal beseft Zuster Schell dat haar familie meer gebaat is met haar liefde dan met haar gebeden. In Qu[KA1]ebec zoekt zij Godin op en smeekt hem Eaux-Vives financieel te redden. Godin stemt erin toe en Schell keert naar Frankrijk terug en zal er haar taak als moeder en grootmoeder voortzetten. Melodramatische toestanden alom waarin 65-jarige Schell nog eens aan haar trekken komt. Tranerig scenario (en dialogen) van Jacques Espagne. De muziek is van Jacques Loussier.

On m'appelle Emilie

1987 | Komedie

Frankrijk 1987. Komedie van Georges Folgoas. Met o.a. Stéphane Bierry, Odette Laure, Maria Pacôme, Jean-Pierre Andréani en Elisa Servier.

De regisseur wilde zich niet teveel vermoeien. Hij verfilmde letterlijk dit stuk van Maria Pacôme, waarin zij zichzelf uiteraard de hoofdrol van Emilie had toegedacht, terwijl Jean-Luc Moreau de regie deed. Een oppervlakkige en onschuldige komedie over drie randfiguren bij wie het woord 'werk' afgrijzen oproept. De clichés die altijd te vinden zijn in films gemaakt naar boulevardstukken, ontbreken niet. Hoewel ze met verve worden gebracht, kan met een paar geestige opmerkingen nog geen stuk worden gemaakt en nog minder een film.

Les compères

1983 | Komedie, Drama

Frankrijk 1983. Komedie van Francis Veber. Met o.a. Pierre Richard, Gérard Depardieu, Anny Duperey, Michel Aumont en Stéphane Bierry.

Wanneer haar zestienjarige zoon Tristan ervan tussen gaat met zijn vriendinnetje, en vader noch politie de zoektocht naar de jonge weglopers als urgent beschouwt, verzint moeder Christine (Duperey) een list. Ze vertelt aan twee ex-geliefden, eerst aan hardgekookte reporter Jean (Depardieu) en daarna aan beroepsdepressieveling François (Richard), dat ze de vader zijn van Tristan, teneinde hen op de speurtocht te zetten. Vebers derde film is een voortreffelijk geschreven goedgevoelkomedie met acteurs die hun al stevig aangezette personages nog eens lekker breed spelen. Hollywood-remake: Fathers' Day (1997, Ivan Reitman).