Jean Ozenne: cast.
Er zijn 7 films gevonden.

Ne jouez pas avec les Martiens
Frankrijk 1967. Komedie van Henri Lanoë. Met o.a. Jean Rochefort, Macha Méril, Haydée Politoff, André Valardy en Frédéric de Pasquale.
Jean Ozenne: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
Ne jouez pas avec les Martiens
 Henri Lanoë, 1967
Fantômas contre Scotland Yard
Italië/​Frankrijk 1967. Avonturenfilm van André Hunebelle. Met o.a. Jean Marais, Louis de Funès, Mylène Demongeot, Françoise Christophe en Henri Serre.
Jean Ozenne: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
La Sentinelle endormie
Italië/​Frankrijk 1965. Komedie van Jean Dréville. Met o.a. Noël-Noël, Pascale Audret, Francis Blanche, Jean Sobiesky en Michel Galabru.
Jean Ozenne: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
La Sentinelle endormie
 Jean Dréville, 1965
Le journal d'une femme de chambre
Frankrijk/​Italië 1964. Drama van Luis Buñuel. Met o.a. Jeanne Moreau, Michel Piccoli, Georges Géret, Daniel Ivernel en Françoise Lugagne.
Jean Ozenne: Cast
D
vpro cinema
bezoekers
Ik
Les Affreux
Frankrijk 1959. Komedie van Marc Allégret. Met o.a. Pierre Fresnay, Darry Cowl, Anne Collette, Louis Seigner en Jacques Charon.
Jean Ozenne: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
Les Affreux
 Marc Allégret, 1959
La Tête contre les murs
Frankrijk 1958. Drama van Georges Franju. Met o.a. Jean-Pierre Mocky, Anouk Aimée, Paul Meurisse, Pierre Brasseur en Charles Aznavour.
Jean Ozenne: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
Manèges
Frankrijk 1949. Drama van Yves Allégret. Met o.a. Simone Signoret, Bernard Blier, Jane Marken, Jacques Baumer en Frank Villard.
Jean Ozenne: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik

Ne jouez pas avec les Martiens

1967 | Komedie, Sciencefiction

Frankrijk 1967. Komedie van Henri Lanoë. Met o.a. Jean Rochefort, Macha Méril, Haydée Politoff, André Valardy en Frédéric de Pasquale.

Een incompetent duo Parijse journalistenduo moet een artikel maken over de geboorte van een vijfling op een Bretons eilandje. Een door hun sarcasme geërgerde sociaal werkster verspreidt een gerucht over de landing van Marsmannetjes, waarna inderdaad wezens verschijnen van wie er één een zesling verwekt. De SF is niet meer dan een alibi voor een doorsnee-komedie over Parijzenaars en provincialen die tot voorspelbare situaties en contrasten leidt. Het aanstekelijk animo van de acteurs maakt de eenmalige regie-poging van de assistent van Philippe de Broca onderhoudend.

Fantômas contre Scotland Yard

1967 | Avonturenfilm, Komedie, Fantasy

Italië​/​​Frankrijk 1967. Avonturenfilm van André Hunebelle. Met o.a. Jean Marais, Louis de Funès, Mylène Demongeot, Françoise Christophe en Henri Serre.

Een geniale schurk chanteert een Schotse lord die de steun inroept van commissaris Juve en journalist Fandor met zijn vriendin. Op het landgoed resulteren Fantômas' vermommingskunsten in onvoorstelbare situaties en een reeks moorden. Deel drie heeft niets nieuws te bieden in de serie die al te weinig fantasierijk van start ging. Scenario van Jean Hallain. Camerawerk van Marcel Grignon. Opgenomen in Franscope. Ook bekend als FANTOMAS AGAINST SCOTLAND YARD.

La Sentinelle endormie

1965 | Komedie, Historische film

Italië​/​​Frankrijk 1965. Komedie van Jean Dréville. Met o.a. Noël-Noël, Pascale Audret, Francis Blanche, Jean Sobiesky en Michel Galabru.

Een republikein beraamt een komplot tegen Napoleon, die op doorreis is naar Rusland. Tijdens zijn afwezigheid wordt zijn woning door het leger opgeëist voor een overnachting van de keizer zelf, zodat de held bij thuiskomst een tijdbom in zijn eigen kinderkamer vindt. De door Noël-Noël zelf geschreven klucht rondom historische feiten biedt te weinig echt verrassende humor. De regie is ook nogal braaf uitgevallen, zodat het resultaat vooral lijkt op een film voor kinderen, die wel enige geschiedeniskennis moeten hebben.

Le journal d'une femme de chambre

1964 | Drama

Frankrijk​/​​Italië 1964. Drama van Luis Buñuel. Met o.a. Jeanne Moreau, Michel Piccoli, Georges Géret, Daniel Ivernel en Françoise Lugagne.

Céléstine (Jeanne Moreau) is een kamermeisje uit Parijs dat werkt bij een familie in Normandië in de jaren dertig. De mannen in en om het huis vallen voor het ogenschijnlijk toegankelijke stadsmeisje omdat de manipulatieve Céléstine zich dienstbaar voegt naar hun geneugten. Zo dringt ze door tot de kern van hun verwrongen bestaan. Via de afstandelijke ironie van Jeanne Moreau onderneemt Buñuel een bijtende aanval op maatschappelijke, morele en religieuze hypocrisie. Gebaseerd op het boek uit 1900 van Octave Mirbeau dat eerder in 1946 werd verfilmd door Jean Renoir.

Les Affreux

1959 | Komedie

Frankrijk 1959. Komedie van Marc Allégret. Met o.a. Pierre Fresnay, Darry Cowl, Anne Collette, Louis Seigner en Jacques Charon.

Door misverstand uit verstrooidheid belandt modelboekhouder in gevangenis en jonge uitvinder in militaire dienst. Eenmaal ontslagen associ[KA3]eren ze zich om wraak te nemen voor de verloren tijd. Vriendelijk satirische komedie heeft geestige dialoog en een aantal geslaagde gags, maar regie houdt het al te tam. Goed spel, vooral van Darry-Cowl (die niet met dankbare rollen verwend is)

La Tête contre les murs

1958 | Drama

Frankrijk 1958. Drama van Georges Franju. Met o.a. Jean-Pierre Mocky, Anouk Aimée, Paul Meurisse, Pierre Brasseur en Charles Aznavour.

Een vader laat zijn zoon die hem heeft willen bestelen opnemen in een psychiatrische inrichting waar tegenstrijdige ideeën zijn over de behandeling van de patiënten. Nadat de jongen zich vergeefs tegen therapie heeft verzet probeert hij te ontsnappen. Zowel het acteren van Mocky als het door hem geschreven scenario doet de roman van Hervé Bazin onvoldoende recht, maar de regie van documentarist Franju en de fotografie van Eugen Shüfftan geven de film een beklemmende sfeer. De eerste dramatische rol van Aznavour als medepatiënt.

Manèges

1949 | Drama

Frankrijk 1949. Drama van Yves Allégret. Met o.a. Simone Signoret, Bernard Blier, Jane Marken, Jacques Baumer en Frank Villard.

Terwijl zijn vrouw op de operatietafel ligt hoort een man van zijn schoonmoeder hoe zijn vrouw hem vanaf de eerste dag van zijn huwelijk heeft bedrogen en opzettelijk geruïneerd en dat ze verongelukt is toen ze hem wilde verlaten. Het duidelijkste voorbeeld van de na-oorlogse film noir dat zelfs zó zwart is uitgevallen in zijn tekening van de vrouwenrollen dat de overtuigingskracht ontbreekt. Niettemin een sfeervolle regie en opmerkelijk spel van Signoret als kleinburgerlijke femme fatale.

imdb: Zoek Jean Ozenne op IMDB