Jean-Marc Longval

Recto/Verso

Frankrijk 1999. Komedie van Jean-Marc Longval. Met o.a. Smaïn, Michel Muller, Linda Hardy, Sophie Forte en Ronald Guttman.

Les 2 papas et la maman

Frankrijk 1996. Komedie van Jean-Marc Longval. Met o.a. Arielle Dombasle, Smaïn, Antoine de Caunes, Julie Gayet en El Kébir.

Na vijf jaar huwelijk krijgen Jerome en Delphine te horen dat Jerome steriel is. Een spermabank zien ze niet zo zitten, dus vragen ze Jerome's beste vriend Salim om zaad te doneren. Voor de buitenwereld probeert het drietal hun geheim verborgen te houden, maar hoe lang dat goed kan gaan...?

J'aurais jamais dû croiser son regard

Frankrijk 1989. Komedie van Jean-Marc Longval. Met o.a. Nathalie Cardone, Smaïn, Luc Thuillier, Marie Caries en Philippe Chambon.

Bambi en Lucky zijn twee onafscheidelijke vrienden, te lui om te werken maar best sympathiek. Ze leven van wat zwarte klusjes zo hier en daar tot op de dag dat Zoé in het leven van Bambi opduikt. Zij stelt zich niet tevreden met zo'n miserabel bestaan en sleept hen mee in allerlei louche zaakjes. Daar hadden ze beter niet aan kunnen beginnen. De toon is niet tragisch en de kijker vermaakt zich prima bij het volgen van de grappige avonturen en de tegenslagen. Het aarzelende tempo, de grove montage die resulteert in een soort opeenvolging van sketches en de aarzelende overgangen maken deze eerste lange speelfilm in ieder geval even ongelijkmatig als veelbelovend.

Marche pas sur mes lacets

Frankrijk 1977. Komedie van Max Pécas. Met o.a. Sylvain Green, Jean-Marc Longval, Dominique Jubelin, Catherine Mulot en Vanessa Vaylord.

Een jongeman moet in dienst en voordat het zover is, strijkt hij neer met een vriend in een rustig hotelletje aan de Rivi[KA2]era, waar zo juist een autobus met willige Engelse volleybal-speelsters is aangekomen. Aan dit illustere gezelschap wordt nog een van huis gedroste puber toegevoegd en met z`n allen zetten ze de boel flink op stelten, zodat zelfs de politie eraan te pas moet komen. Een LES VALSEUSES-nakomertje (met soft-porno toonaarden) van veelfilmer Pécas die, zoals gebruikelijk in dit soort Franse lolbroekerij, zijn toevlucht neemt tot platte, onsmakelijke grappen ten koste van homoseksuelen, dikkerds en buitenlanders. Om misselijk van te worden.