Jean-Pierre Darrousin

À la place du cœur

Frankrijk 1998. Drama van Robert Guédiguian. Met o.a. Laure Raoust, Alexandre Ogou, Ariane Ascaride, Jean-Pierre Darrousin en Gérard Meylan.

Cuisine et dépendances

Frankrijk 1993. Komedie van Philippe Muyl. Met o.a. Zabou Breitman, Sam Karmann, Jean-Pierre Bacri, Jean-Pierre Darrousin en Laurent Benoît.

Martine (Zabou) en Jacques (Karmann) krijgen bezoek van een vriend en zijn vrouw Charlotte (Joui) die ze in geen tien jaar meer gezien hadden. De vriend is inmiddels een bekende tv- persoonlijkheid geworden. Bij hen logeert al een maand een schrijver, Georges (Bacri), die tijdelijk zonder onderkomen zit en toevallig (nou, ja) de ex-vriend van Charlotte is. Het feit dat het haar goed gaat en hem niet, stemt hem bitter. Charlotte`s man loopt vertraging op, waardoor het eten telkens een uurtje verschoven wordt. En dat geeft de aanwezigen de gelegenheid om veelvuldig en afwisselend in de keuken hun hart flink te luchten. Als er eindelijk aan deur gebeld wordt, is het Fred (Darroussin), Martine's broer met zijn nieuwste, opzichtige vlam. Hij zit flink in de schulden en hoopt met een spelletje poker de tv-personality flink uit te schudden. We krijgen Charlotte's man echter nooit te zien, maar aan het eind van het verhaal is bijna iedereen een illusie armer: Martine is ontevreden met haar lot als huisvrouw, Charlotte ziet in dat ze aan de leiband loopt van iemand die bekend is en Jacques heeft gewoon de pest in dat Martine het stel ooit had uitgenodigd. De dialogen zijn aardig, maar de film is nog statischer dan het oorspronkelijke, succesvolle toneelstuk, waarop hij gebaseerd is. Bacri en Jaoui, die het scenario schreven, hebben gemeend, dat mensen die niet in de gelegenheid zijn geweest om naar de schouwburg te gaan, wel geld zouden uitgeven om hun toneeltje op het bioscoopscherm te zien. Ze hebben zich vergist in het medium, want voor film is dit veel te tam gedoe. Het degelijke camerawerk is van veteraan Willy Kurant. Eastmancolor.

L'argent fait le bonheur

Frankrijk 1992. Drama van Robert Guédiguian. Met o.a. Ariane Ascaride, Jean-Pierre Darrousin, Pierre Banderet, Danièle Lebrun en Roger Souza.

Een stadswijk van Marseille, gelijk een Augiasstal, waar het dweilen is met de kraan open, is bevolkt met mensen, die afkomstig zijn van alle oevers van de Middellandse Zee. Er bevinden zich volgens de wakkere pastoor (Darroussin) 953 inwoners, waarvan 456 werklozen, 302 alcolisten, 251 dieven, 220 fascisten, 220 islamisten, 192 drugsveslaafden, 59 mensen die seropositief zijn en last-but-not-least drie communisten. Er dreigt een schisma in zijn gemeenschap door twee rivaliserende jeugdbendes, ondanks zijn tomeloze inspanningen, waarbij de herder vrijelijk condooms en gesteriliseerde wegwerpinjectienaalden ronddeelt (terwijl zijn opperste baas, de paus, verkondigt dat AIDS en verslaving niet bestaan). Dan krijgt de priester onverwacht `hulp` van de moeders, die het criminele terrein overnemen en hun kinderen ertoe aanzetten van de rijken te stelen (en dit onder de armen te verdelen). Bitterzoet, soms boosaardig en dan weer speels drama over het failliet van de wijken met woonkazernes zonder uitzicht (op verbetering) wat gedragen wordt door sterke spelprestaties van de rolverdeling, met name Darroussin en Ascaride als Simona. Het scenario is van regisseur Guédiguian en Jean-Louis Milesi. Het camerawerk is van Bernard Cavalie. In zijn soort