Red, White And Zero
1967 | Drama, Komedie
Verenigd Koninkrijk 1967. Drama van Peter Brook, Lindsay Anderson en Tony Richardson. Met o.a. Zero Mostel, Julia Foster, Frank Thornton, Patricia Healey en Arthur Lowe.
Drie Britse cineasten, Brook, Anderson en Richardson, kregen van de producent totale artistieke vrijheid om een korte film te verwezenlijken. Dat leverde drie pareltjes van zuivere experimentele filmtaal en -techniek op. THE RIDE OF THE VALKYRE van Brook gaat over de beroemde operazanger Mostel, die in Londen arriveert voor een optreden in Covent-Garden. Op weg naar de opera wordt hij overal met vertraging geconfronteerd. Hij moet zich omkleden in de taxi en loopt door de straten in het kostuum van Wodan, zonder dat hij opvalt. Hij komt net op tijd om het slotakkoord te zingen, samen met zijn invaller. Een aaneenschakeling van zuivere kolder, wat we niet gewend zijn van Brook, die ook het scenario schreef. In THE WHITE BUS van Anderson, trekt Healey in een impuls per trein naar een noordelijk stadje, waar ze terecht komt in een gezelschap dat per bus de stad bezoekt. Een poëtisch, nostalgisch portret van de eenzaamheid, geschreven door Shelagh Delaney, naar haar eigen verhaal. Hopkins is te zien in een klein rolletje. Fotografie van Miroslav Ondricek en gemonteerd door Kevin Brownlow. Zangeres Redgrave staat centraal in Richardsons RED AND BLUE. Terwijl ze haar liedjes zingt, laat ze haar verbeelding de vrije loop en denkt ze aan de verschillende mannen in haar leven: acrobaat York, trompettist Sylvester, gitarist Raymond en miljonair Fairbanks. In zijn scenario vertelt Richardson het verhaal van een vrouw, geliefd door miljoenen, die zelf echter smacht naar liefde. De liedjes worden door Redgrave zelf gezongen, ze werden gecomponeerd door Cyrus Bassiak en van Engelse teksten voorzien door Julian More. Drie korte films met als centrale thema de onmogelijkheid van de mens om nog met iemand contact te krijgen. Het produkt van drie individualisten, die elkaar meesterlijk aanvullen.
