Jean-Paul Rousillon

Le plus beau pays du monde

Zwitserland​/​​Frankrijk​/​​Duitsland 1999. Komedie van Marcel Bluwal. Met o.a. Claude Brasseur, Marianne Denicourt, Jean-Claude Adelin, Jacques Bonnaffé en Didier Bezace.

La Manivelle

Frankrijk 1990. Komedie van Jean-Paul Roussillon. Met o.a. Jean-Paul Rousillon en Jean-Paul Molinat.

Bewerking van een stuk van Robert Pinget (1960) met twee personages. Een oude man speelt op een draaiorgel op de hoek van een straat (vandaar de titel) als hij een oude vriend ontmoet. Samen halen ze herinneringen op. De bijtende toon en de absurditeit van deze toneel- en romanschrijver die aan Samuel Beckett doet denken, blijven in de film overeind. In plaats van deze originaliteit te benutten (door zijn `flashbacks` bijvoorbeeld), heeft Roussillon zich er makkelijk vanaf gemaakt. Een verpletterende bewegingsloosheid is het resultaat. Wat op het toneel zeer goed uit de verf komt, lijkt op de buis alleen maar langdradig, vooral omdat de vertolkers (die het overigens bijzonder goed doen) honderd minuten dialoog moeten opvullen.

La locandièra

Frankrijk 1989. Komedie van Jacques Lassalle en Yves-André Hubert. Met o.a. Jean-Paul Rousillon, Catherine Hiégel, Nicolas Silberg, Béatrice Agenin en Gérard Giroudon.

Een adaptatie van het meesterwerk van Carlo Goldoni (1707- 1793). Wat de vorm betreft gewoon simpel gefilmd toneel met toneelstelers van de Comédie-Française. Maar de kwaliteit van de tekst, de prachtige decors en vooral het schitterende acteerwerk doen dat gemakkelijk vergeten.

La Millième fenêtre

Frankrijk 1960. Drama van Robert Menegoz. Met o.a. Pierre Fresnay, Jean-Louis Trintignant, Barbara Lass, Julien Carette en Michel de Ré.

Een oud-marinier installeert zich in zijn bouwvallige geboortehuis en stagneert daarmee de voltooiing van een torenflat met 3000 woningen. Hij blijft pal op zijn rechten staan tot een Poolse studente, die verliefd is op de architect, hem tot andere gedachten brengt. Een sociale tragikomedie in de stijl van de vooroorlogse Frank Capra-films die nogal voorspelbaar uitvalt. De volkse hoofdrol wordt door Fresnay te opgelegd en doorzichtig geacteerd. Schilderachtige bijrollen.