Inés Efron (1985): cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Medianeras

2011 | Drama

Argentinië​/​​Spanje​/​​Duitsland 2011. Drama van Gustavo Taretto. Met o.a. Javier Drolas, Pilar López de Ayala, Inés Efron en Rafael Ferro.

Een rake bespiegeling over het moderne leven, over mens versus constructie, gevat in prachtige composities en onderkoelde humor. Martín en Mariana, twee neuroten in het chaotische Buenos Aires, worstelen beide met menselijk contact. Regisseur Taretto speelt een spel van schematische en thematische tegenstellingen en spiegelingen op elk filmisch niveau, zo gekunsteld dat er afstand en bewondering door ontstaat. Daardoor nestelt Medianeras zich niet als een warme romcom in je hart, maar als intelligent, filmisch essay in je brein.

XXY

2007 | Drama

Argentinië​/​​Frankrijk​/​​Spanje 2007. Drama van Lucía Puenzo. Met o.a. Inés Efron, Martín Piroyansky, Ricardo Darín, Valeria Bertuccelli en Germán Palacios.

De vijftienjarige Alex (Efron) is hermafrodiet, heeft zowel vrouwelijke als mannelijke geslachtskenmerken. Alex woont bij haar ouders, die haar na haar geboorte niet lieten opereren zodat ze later zelf kon kiezen of ze man of vrouw wilde worden. In hun Urugayaanse vissersdorpje ontmoet ze de eveneens vijftienjarige Alvaro. De twee voelen zich tot elkaar aangetrokken. Opmerkelijk en subtiel debuut van de Argentijnse regisseuse Puenzo won talloze prijzen op festivals, waaronder de Grand Prix Semaine de la Critique in Cannes. Uitstekend spel van Efron.

Glue

2006 | Drama

Argentinië​/​​Verenigd Koninkrijk 2006. Drama van Alexis Dos Santos. Met o.a. Nahuel Pérez Biscayart, Nahuel Viale, Inés Efron, Veronica Llinas en Héctor Díaz.

Lucas, Nacho en Andrea zijn drie Argentijnse tieners die tijdens een zomervakantie muziek maken, feestjes bezoeken, lanterfanten, drugs gebruiken, met elkaar vrijen en andere typische tienerhandelingen verrichten. Grote ontwikkelingen maken ze niet mee in deze losjes gefilmde en goeddeels geïmproviseerde debuutfilm, die de dromerige tienerportretten van Gus Van Sant, Richard Linklater en Larry Clark in herinnering brengt. Wat Dos Santos mist aan originaliteit maakt hij ruimschoots goed met zijn authentieke toon, die vals sentiment en exploitatie vermijdt.