Pascale Salkin: cast.
Er zijn 4 films gevonden.

La bande des quatre
Frankrijk 1988. Drama van Jacques Rivette. Met o.a. Bulle Ogier, Benoît Régent, Fejria Deliba, Bernadette Giraud en Inès De Medeiros.
Pascale Salkin: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
La Puritaine
Frankrijk/​België 1986. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Michel Piccoli, Sandrine Bonnaire, Laurent Malet, Brigitte Coscas en Anne Coesens.
Pascale Salkin: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
Golden Eighties
Zwitserland/​België/​Frankrijk 1986. Musical van Chantal Akerman. Met o.a. Myriam Boyer, Fanny Cottençon, John Berry, Delphine Seyrig en Nicolas Tronc.
Pascale Salkin: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
Paris vu par...20 ans après
Frankrijk 1984. Drama van Bernard Dubois, Philippe Garrel, Frédéric Mitterrand, Vincent Nordon en Philippe Venault. Met o.a. Agathe Vannier, Julien Dubois, Daniel Mesguich, Christine Boisson en Jean-Pierre Léaud.
Pascale Salkin: Cast
vpro cinema
bezoekers
Ik
Paris vu par...20 ans après
 Bernard Dubois, 1984

La bande des quatre

1988 | Drama, Thriller

Frankrijk 1988. Drama van Jacques Rivette. Met o.a. Bulle Ogier, Benoît Régent, Fejria Deliba, Bernadette Giraud en Inès De Medeiros.

Rivette is van mening dat een film gefilmd toneel behoort te zijn. In zijn oeuvre heeft hij deze opvatting consequent in praktijk gebracht. Dit werk wordt gekenmerkt door drie plaatsen van handeling: de toneelrepetities in een theatertje in Parijs, een café en het huis, waar de vier toneelspelende vriendinnen wonen. Wat er verder gebeurt, wordt duidelijk door vermoeiend geklets dat de hoofdpersonen met elkaar voeren. En dit langer dan twee en een half uur.

La Puritaine

1986 | Drama

Frankrijk​/​​België 1986. Drama van Jacques Doillon. Met o.a. Michel Piccoli, Sandrine Bonnaire, Laurent Malet, Brigitte Coscas en Anne Coesens.

Doillon lijkt geobsedeerd te zijn door het thema van Oedipus. Na LA FILLE PRODIGUE en LA VIE DE FAMILLE krijgen we hier voor de derde keer het pijnlijke weerzien tussen een vader en zijn dochter voorgeschoteld. Uitgezonderd een korte scène op het station van Antwerpen en een andere op het appartement van Manon, de dochter van Pierre, speelt de hele film zich in het theater af, waarvan Pierre de directeur is. Het toneelgezelschap voert LE RETOUR DE MANON op. Beklemmend, frustrerend, fascinerend, dramatisch, veel psycho-analyse en desondanks uitmondend in een zekere sereniteit. Misschien wel de beste film van Doillon met een mise en scène die aan die van Ingmar Bergman doet denken.

Golden Eighties

1986 | Musical, Komedie

Zwitserland​/​​België​/​​Frankrijk 1986. Musical van Chantal Akerman. Met o.a. Myriam Boyer, Fanny Cottençon, John Berry, Delphine Seyrig en Nicolas Tronc.

Akerman heeft geprobeerd de de jaren 1980-90 te vangen in een muzikaal drama met als middelpunt een winkelpassage in Brussel. Ongetwijfeld ge[KA3]inspireerd door Demy`s LES PARAPLUIES DE CHERBOURG een verhaaltje (van niks) over kapstertje Lio, die verliefd is op Tronc, die weer op zijn beurt lonkt naar Cottençon, en deze laatste heeft een oogje op Denner. Plotseling duikt Amerikaan Berry op, die iets met het verleden te maken heeft en zich vastklampt aan Seyrig, de echtgenote van Denner; hij heeft haar nooit kunnen vergeten na WO II, en zij is de moeder van Tronc. Dit bonte gebeuren zal v.n.l. genre- liefhebbers aanspreken. Laatste rol van Denner. De muziek is van Marc Herouet. Het scenario werd geschreven door Pascal Bonitzer, Henry Bean, Jean Gruault, Leora Barisch en regisseuse Akerman. Gilberto Azevedo en Luc Benhamou bemanden de camera.

Paris vu par...20 ans après

1984 | Drama

Frankrijk 1984. Drama van Bernard Dubois, Philippe Garrel, Frédéric Mitterrand, Vincent Nordon en Philippe Venault. Met o.a. Agathe Vannier, Julien Dubois, Daniel Mesguich, Christine Boisson en Jean-Pierre Léaud.

Een herhaling van wat al gedaan werd in 1964 met PARIS, VU PAR... Het resultaat is wisselvallig. Het onderwerp dat Akerman koos voor J'ai faim, j'ai froid is onbetekenend. Nordons Paris-Plage is behoorlijk banaal. Venault geeft een bijzondere visie op euthanasie in Canal Saint-Martin. Wat betreft Dubois, hij slaagt erin de interesse te wekken, maar weet niet helemaal te overtuigen met Place Clichy. Mitterand maakte het pessimistische en provocerende Rue du Bac, maar al deze regisseurs vallen in het niet naast het talent van Garrel die ons in zijn Rue Fontaine een blik gunt in zijn gekwelde, obsessieve en zeer persoonlijke wereld.

imdb: Zoek Pascale Salkin op IMDB