Bunny Godillot: cast.
Er zijn 2 films gevonden.

Cœur de cible

1995 | Misdaad

Frankrijk 1995. Misdaad van Laurent Heynemann. Met o.a. Francis Huster, Marianne Basler, José Garcia, Jean-Yves Berteloot en Aladin Reibel.

Vanessa Wenger (Basler) is directrice van een bedrijf dat kijkonderzoeken verricht. Ze ontvangt anonieme dreigbrieven. Commissaris Beaudrillard (Huster) is een man die van literaire verfilmingen en abstracte kunst houdt en een hekel heeft aan Amerikaanse politieseries. Hij wordt belast met het onderzoek. Hij maakt kennis met een wereldje dat hij nog niet kende. Hij ontdekt dat het milieu van de tv-productie zijn eigen regels kent. Hij neemt de zaak bloedernstig want er zijn inmiddels twee vrouwen vermoord. Beaudrillard die verband ziet tussen de twee moorden en kijkcijfers, heeft algauw twee verdachten op zijn lijstje staan: de ex van Vanessa en haar broer die in de tv- wereld zijn slag wil slaan. Een intelligente satire over de Franse audiovisuele bedrijfstak waarin heel wat bekende (tv- )gezichten een rol spelen. Het scenario is van niemand minder dan Bernard Pivot die een boekenprogramma heeft op de Franse tv. Hij weet natuurlijk heel goed, waarover hij het heeft. Zijn inktzwarte humor spaart dan ook niemand. De volgende persoonlijkheden spelen zichzelf: Ivan Leva[KA3]i (voormalig directeur van Frankrijk`s omroep nummer een: France Inter), voornoemde Bernard Pivot, Bruno Masure (presentator van het journaal op tv-zender France 2), Danièle Evenou, Claude Jean-Philippe, Philippe Gildas, Claude Serillon, Pierre Tchernia, Jérôme Bonaldi en Elise Lucet. Camerawerk van Robert Alazraki. Formaat 16/9. Nicam Stereo.

Je vais craquer

1980 | Komedie

Frankrijk 1980. Komedie van François Leterrier en François Letterier. Met o.a. Christian Clavier, Nathalie Baye, Maureen Kerwin, Marc Porel en Anémone.

Een geslaagde marketing-specialist en huisvader heeft literaire ambities die worden aangewakkerd door een ontmoeting met een oude vriend die inmiddels filmacteur is. Hij stort zich gretig in het artistieke 'wereldje', maar incasseert de ene afgang na de andere, terwijl er van zijn roman ook niets terecht komt. Cartoonist Gérard Lauzier die kunstluizen en salonrevolutionairen tot doelwit kiest, bedacht het effectief, venijnig scenario dat meer aansluit bij de Italiaanse dan bij de Franse satire-traditie. De regie is al te vlak, maar niet storend, ook niet voor het animo van de acteurs.