Vanessa Lhoste

Le coup du lapin

Frankrijk 1999. Romantiek van Didier Grousset. Met o.a. Danièle Lebrun, Bruno Slagmulder, Jean-Pierre Cassel, Julie Debazac en Annick Blancheteau.

Pondichéry, dernier comptoir des Indes

Frankrijk 1996. Bernard Favre. Met o.a. Richard Bohringer, Vanessa Lhoste, Charles Aznavour, K. Kaartikeyan en Ravi Manet.

Punch!

Zwitserland 1994. Drama van L. Alan Birkinshaw. Met o.a. Ernst Sigrist, Vanessa Lhoste, Gunilla Karlzen en Donald Sutherland.

Een beroepsbokser uit Zwitserland opent een bar, trouwt een knappe fotografe en geeft zijn sportieve carrière voor haar en hun kind op, maar hij kan de sport niet vergeten en ook zijn jeugdliefde Marie, de dochter van een kippenboer, waar hij als wees opgroeide. Onopwindend driehoeksdrama dat netjes gespeeld wordt, maar niet opvallend is. Het scenario is van Johannes Flütsch.

Orages d'été, avis de tempête

Frankrijk 1991. Drama van Jean Sagols. Met o.a. Annie Cordy, Marc Duret, Claire Nebout, Gérard Klein en Elisa Servier.

Een vervolg op ORAGES D`ETE, waarin paarden een nog grotere rol spelen. De regisseur heeft verder de oude ingredi[KA3]enten opnieuw gebruikt. Vergeleken met die eerste serie is er dan ook niets veranderd, behalve dat hij nog veel langdradiger is en hi speelt nog altijd in en rond de Commanderij. Een familiesage in talloze voorspelbare afleveringen en met stereotiepe personages, waaronder oude bekenden (Patachou!) en Cordy die zich, zoals gewoonlijk, erg aanstelt. Maar het publiek vraagt er om want anders zou er nooit een vervolg op deze imitatie van de Amerikaanse series (die uit nog veel meer afleveringen bestaan) zijn gekomen. Maar daarbij wordt vergeten dat, hoe middelmatig het scenario ook moge zijn, de Amerikaanse tv-regisseurs over een onfeilbare techniek beschikken, die hier ontbreekt. Mooie beelden maar niettemin

L'âge du capitaine

België​/​​Luxemburg​/​​Frankrijk 1990. Sportfilm van Alun de Halleux. Met o.a. Hélène Ramès, Vanessa Lhoste, Olivier Dechâteau, Jean-Marc Cuvelier en Sabrina Leurquin.

Een bijzonder belangrijke improvisatiewedstrijd, waarin vanavond twee Franse ploegen tegenover elkaar komen te staan, want de winnende ploeg zal naar België gaan om aan een groot internationaal Franstalig toernooi mee te doen. Deze nieuwe sporttak heet de 'Liga van de Impro' en hierbij nemen ploegen, bestaande uit improvisatietalenten het in de ring ten overstaan van een groot publiek tegen elkaar op. Deze film bevat eveneens een beschrijving van de persoonlijke relaties die de jongeren onderling onderhouden. Dit alles levert een thema op, dat veels te weinig is uitgewerkt door de scenarioschrijvers, die voor het eerst iets voor de televisie deden, net als de klungelige regisseur. Jammer om een onderneming die voor twee soorten publiek was bestemd, jongeren en gezinnen, op deze manier te laten mislukken.

Encore vous, Imogène

Frankrijk 1989. Komedie van François Leterrier. Met o.a. Dominique Lavanant, Jean Benguigui, Jean-Pierre Castaldi, Bruno Abraham-Kremer en Fabienne Berthaud.

Het Bretoense stadje Plouguirec staat in rep en roer voor de voetbalmatch Plouguirec-Livarot. Imog[KA2]ene (Lavanant) is vanzelfsprekend van de partij. De wedstrijd verloopt woelig maar zonder incidenten. Tijdens de rust klampt een jongeman Imogène aan en beweert dat er op het Collège Saint Gonzague een moord beraamd wordt. Meer heeft amateur-detective en spionne Imogène niet nodig om weer eens in actie te schieten. Liefhebbers van platte, voorspelbare humor waarbij elke gag tot den treure uitgemolken wordt zullen weer genieten van dit derde deel uit de Imogène-reeks. Originaliteit wordt angstvallig gemeden, terwijl de flauwe grappen legio zijn. Het dunne scenario van Philippe Bruneau werd geïnspireerd door de boeken van Exbrayat. Achter de camera stond Martial Thury. Gevolgd door NOTRE IMOGENE.

Spirale

Frankrijk 1987. Film noir van Christopher Frank. Met o.a. Richard Berry, Claire Nebout, Tchéky Karyo, Jean Bouise en Béatrice Camurat.

Een somber verhaal van een waanzinnige liefde in het licht van de C[KA4]ote d`Azur opgedist door Frank. Nogal vermoeiend voortbordurend op het klassieke (en afgezaagde) thema van de mens die meegesleept wordt in een helse spiraal. Lang zo goed niet als het gelijksoortige VERTIGO van Hitchcock. Een film die gemaakt is over een valse wereld eigen aan deze regisseur die -in zijn derde film - opnieuw bewijst dat hij een betere schrijver dan cineast is omdat het moeilijk is te geloven in de intrige en de personages, die bovendien vaag zijn.