Julia Solntseva: regie en cast.
Er zijn 3 films gevonden.

Zacharovannaya Desna

1964 | Drama

USSR 1964. Drama van Julia Solntseva. Met o.a. Yevgeni Samoilov, Volodya Gontcharov, E. Bondarenko, Zinaida Kirienkova en V. Orlovsky.

De derde film van regisseuse Solntseva naar een nooit uitgevoerd scenario van haar overleden man, Alexander Dovzhenko. Opgenomen op 70 mm en met stereofonisch geluid. De lyrische beelden van deze ode aan de Oekraïne zijn dan ook overweldigend. De film is een mengeling van droom en werkelijkheid: een soldaat denkt tijdens de tweede wereldoorlog terug aan zijn geboorteland. De gedachten aan zijn gelukkige jeugdjaren geven hem de kracht om verder te vechten.

Poema o morje

1958 | Drama

USSR 1958. Drama van Julia Solntseva. Met o.a. Boris Livanov, Boris Andrejev, M. Romanov, Zinaida Kirienko en I. Kozlovsky.

Een filosofisch drama over een Oekraïns dorp, dat onder water komt te liggen door de bouw van een stuwmeer, en over een aantal mensen die bij de constructie van de dam waren betrokken. Dovzhenko had een trilogie willen maken over het dorp en deze film zou het laatste deel zijn. De nacht voor de opnamen overleed hij echter en de voltooiing geschiedde door zijn vrouw op basis van zijn scenario. Dovzhenko's karakteristieke lyriek ontbreekt in de film; het is vaak slechts een pathetisch plaatjesboek. Het omdopen van de Kiev Studio in de Dovzhenko Studio was een passender gedenkteken.

Zemlja

1930 | Drama, Zwijgende film

USSR 1930. Drama van Aleksandr Dovzhenko en Alexander Dowschenko. Met o.a. Semjon Svasjenko, Stepan Sjkoerat, Nikolai Nademsky, Jelena Maximova en Pjotr Masokja.

Een verhaal van de komst van een tractor, als symbool van een nieuwe toekomst van de landbouw in een dorp in de Oekra[KA3]ine tijdens de collectivisering. Dovzjenko is van Russische zijde verweten dat hij te veel aandacht heeft besteed aan het leven op het land en te weinig aan de strijd tegen de grootgrondbezitters. Tijdens de Expo in Brussel (1958) echter is de film uitgeroepen als één van de 12 beste films aller tijden. De film is een voorbeeld van Dovzjenko's karakteristieke lyrische wijze van poëtisch realisme. Gerestaureerd in 1997. Camerawerk van Danyl Demoutzki.