Charlie Gaëta: camera.
Er zijn 5 films gevonden.

Sans mentir

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Joyce Buñuel. Met o.a. Robin Renucci, Maria de Medeiros, Xavier Rothmann, Eric Prat en Cécile Auclert.

Le premier qui dit non

1996 | Komedie

Frankrijk 1996. Komedie van Lyès Salem en Fatiha Chériguene. Met o.a. Mohamed Damraoui, Nouria Moussaoui, Karen Oubraham, Georges Trillat en Tara Romer.

Le fils du cordonnier

1994 | Drama

Frankrijk 1994. Drama van Hervé Baslé. Met o.a. Roland Blanche, Michèle Gleizer, Andrzej Seweryn, Robinson Stévenin en Marina Golovine.

Stévenin wordt in de jaren 1920 geboren als zevende kind van schoenmaker Seweryn. Als zijn vrouw weer zwanger wordt, ziet hij zich genoodzaakt het kind onder te brengen bij de nonnen, want ondanks zijn inspanningen kan hij al die monden niet voeden. Op zijn twaalfde komt de jongen terecht op de boerderij van Blanche en Gleizer, waar hij hard moet werken voor kost en inwoning. Hij is bijzonder intelligent en om hem de kans te geven te studeren, laat Seweryn een dochter in diens plaats op het land werken. Ouderwetse familiekroniek, die zich afspeelt tussen de twee wereldoorlogen in een Bretons dorpje. Bij de acteurs vallen vooral Seweryn en de kleine Stévenin op, die het uiterste weten te halen uit het veel te lange, middelmatige scenario van regisseur Baslé. Charlie Gaëta stond achter de camera. Bestaat uit drie delen.

La voyageuse du soir

1994 | Komedie, Familiefilm, Drama

Frankrijk​/​​Italië​/​​Zwitserland 1994. Komedie van Igaal Niddam. Met o.a. Sophie Broustal, Andrea Occhipinti, Yves Jacques, Aurore Clément en Maxime Leroux.

Viviane Vermorel (Broustal) groeit op in Marseille. Haar vader is marine-officier en meestal afwezig. Haar moeder, een naaister, weigert in te zien dat haar dochter het talent bezit om een succesrijke mode-ontwerpster te worden. Het komt dan ook dikwijls tot hevige ruzies tussen moeder en dochter. De enige die begrip opbrengt voor het meisje is Jeanne (Cotillon), eigenares van het H[KA4]otel des Voyageurs, waar zeelieden en prostitu[KA1]ees elkaar ontmoeten. Nadat ze door haar vriend bedrogen werd, besluit Viviane naar Parijs te trekken om er een mode-opleiding te volgen. Drie jaar later studeert ze met succes af. Door haar grote zelfzekerheid slaagt ze erin een baan als stagiaire te krijgen in het mode-atelier van J. Boissard. Hier maakt ze kennis met Boissards medewerker Arthur (Jacques), die droomt van een carrière als striptekenaar. Het dramatische relaas van een meisje dat haar milieu wil ontvluchten en er nog in slaagt ook. Het verhaal loopt niet altijd even vlot en Broustal is niet steeds even geloofwaardig in haar rol. Dat sociaal succes steeds een prijs heeft is de moraal van het scenario dat Odile Barsky en Igaal Niddam baseerden op de roman van Annick Geille. Fotografie van Charlie Gaëta.

Julie Lescaut : Police des viols

1993 | Misdaad

Duitsland​/​​Zwitserland​/​​Frankrijk 1993. Misdaad van Caroline Huppert. Met o.a. Véronique Genest, Jérôme Anger, Mouss Diouf, Blanchette Brunoy en Alexis Desseaux.

De verkrachter-met-het-zwarte-masker slaat voor de vierde maal toe. Deze keer is het slachtoffer een collega van Julie Lescaut (Genest). De vrouwelijke commissaris bijt zich in het onderzoek vast, hoewel haar baas Leturc (Amstutz) haar de zaak wil ontnemen omdat ze er emotioneel teveel bij betrokken zou zijn. De keuze valt op een jonge inspectrice, Isabelle (Denicourt), een arrogante jonge vrouw die flater na flater slaat. Tussen haar en Lescaut botert het helemaal niet. Verder ondekt Lescaut dat zij een spion van de IGPN is die door Pergaud (Babilee) gestuurd is om een oogje in het zeil te houden op de mannelijke leden van het corps. Doordeweekse politiefilm met wat spanning, maar met een voorspelbaar plot, geschreven door Alexis Lecaye. Zoals steeds heeft Lescaut het moeilijk om zichzelf te blijven naast haar mannelijke collega's. Fotografie van Charlie Gaëta.